Śpij spokojnie, ORMO czuwa

Kto pamięta ten slogan polityczny z czasów komunistycznego bezprawia?

Młodzieży wyjaśnię że na wzór nazistowskich oddziałów szturmowych, czy faszystowskich "czarnych koszul" - komuniści utworzyli tak zwaną:
Ochotniczą Rezerwę Milicji Obywatelskiej.
Brzmi to jak Ochotnicza Straż Pożarna.
Ale strażacy - wśród których mam wielu przyjaciół - gasili pożary .... a głównym zadaniem ORMO było rozszerzenie terroru politycznego.

Do ORMO szli ludzie którzy chcieli komuś dokopać albo pokazać swoją władzę.
Znałem pewnego harcerza - który jako dorosły został ORMOwcem wyżywającym się w tak zwanej kontroli ruchu drogowego.
Po upadku komunizmu zaczął robić interesy na wielką skalę. Związał się z zięciem Leonida Kuczmy - ukraińskiego postkomunistycznego prezydenta. Resztę przemilczę .....

Inny ORMOwiec - Krzysztof Rutkowski założył tak zwane "biuro detektywistyczne" służące mu za przykrywkę gangsterskich interesów.
Mam doskonałe dowody o podłożonych przez niego materiałach wybuchowych - w celu skompromitowania i wymuszenia na jednej z rodzin zgody - na niekorzystne rozporządzanie własnym majątkiem. Działał wtedy na zlecenie wielkiej korporacji naftowej.
Jak to się stało że taki bandzior został politykiem?
Ilu takich bandytów jeszcze będzie "reprezentować" Polaków w Sejmie i Senacie?

Jednak tym razem prowadzę swój wywód w zupełnie innym kierunku - niż polityczne bagno.
Chcę roztrząsnąć kwestię granic kultury osobistej.
Mieliśmy tu kiedyś współpracownika - który mianował siebie "dziennikarzem obywatelskim".
Trafił kiedyś na pewną panią - która na stronach portalu Nasza Klasa - pozwoliła sobie pisać niewybredne dowcipy.
Cały problem w tym że owa pani wydała książkę z jakiegoś działu administracji - podręcznik dla księgowych.
Tak więc stała się ponoć wystarczająco "publiczną osobą" by ją tępić za zachowania - które bliskie są biesiadzie - niż publicznemu portalowi.
Dziś by nie było tego problemu.
Użytkownicy Naszej Klasy mają możliwość zablokowania informacji dla znajomych.
Ale wtedy - nasz "dzielny zbawca świata" chciał dokopać kobiecie za to że byłym koleżankom i kolegom z klasy opowiadała dosadne kawały.
Tak się stało że niechcący stałem się stroną w sporze i zmuszony zostałem do podjęcia wyboru.
Najpierw uznałem że stanę na straży wolności mediów i poparłem "dziennikarza obywatelskiego". Zaproponowałem by wspomniana pani przedstawiła swoje argumenty. Po przemyśleniu całej sprawy uznałem, że nasz współpracownik przekroczył granice prywatności. Wydanie książki z dziedziny rachunkowości nie robiło z owej pani osoby publicznej i w żaden sposób nie łączyło się z opowiadanymi - "świńskimi" dowcipami.
Wielokrotnie prosiłem "dziennikarza obywatelskiego" by poszedł po rozum do głowy i zaprzestał pisania kolejnych artykułów podsycajacych atmosferę. Tym bardziej że zajmujemy się tu fundamentalnymi dla Polski kwestiami a nie czwartorzędnym dziennikarstwem interwencyjnym.
Sprawa skończyła się w sądzie - pewnie bardzo niemiło dla obu stron.

Mnie natomiast pozostał niesmak.
Dziś - kiedy widzę na jednym z portali zwrot "dziennikarstwo obywatelskie" to natychmiast przychodzi mi na myśl parafraza:
"śpij spokojnie, dziennikarz obywatelski czuwa".