Doskonałe publikacje naukowe na temat historii neoliberalizmu i jego przejścia do radykalizmu rynkowego wypełniają dziś półki księgarskie.
Dzięki temu dostępna jest wiedza o powodowanych przez neoliberalizm dewastacjach społecznych, ekonomicznych i ekologicznych.
Niestety Ullrich Mies nie może należycie docenić autorów publikacji w tym artykule (2).
Jednak większość opinii publicznej nie wie, co zasadniczo oznacza neoliberalizm, ponieważ rządzący politycy i dziennikarze głównego nurtu są wśród jego entuzjastycznych zwolenników.
Dlatego permanentna dezinformacja powoduje, że prawie nikt nie może uzyskać całościowego obrazu taktyki zagmatwania i destrukcyjnej dynamiki.
Centra władzy manipulują, uzależniają i terroryzują ludność.
Rezultatem neoliberalnej kontrrewolucji jest zamach stanu przeciwko demokracji, w wyniku którego przekształciła się ona w demokrację fasadową.
„Żyjemy teraz w kraju,
w którym lekarze niszczą zdrowie,
prawnicy zapobiegają sprawiedliwości,
uniwersytety niszczą wiedzę, rządy niszczą wolność,
prasa korumpuje informacje,
religia podważa moralność,
a nasze banki rujnują gospodarkę” - Chris Hedges (1 ).
W dalszej części chciałbym pokrótce odnieść się do niektórych głównych koncepcji walki neoliberałów i nakreślić konsekwencje tej nieludzkiej ideologii - kulturalnej rewolucji narzuconej „z góry”.
Publiczne bez kompasu
Wiele osób chodzi po świecie bez politycznego „kompasu”.
Brakuje im czasu, zainteresowania i dostępu do wiarygodnych źródeł informacji, aby mogli „pozostać na kursie” (być zorientowani) w szalejącym morzu wojny informacyjnej.
Niezliczeni eksperci od public relations i agencji propagandowych są zaangażowani w mega-manipulację społeczeństwem.
Doskonale znają metody i techniki manipulacji, a do tego dysponują ogromnymi zasobami finansowymi.
Wszystkie agencje pijarowe koncentrują się na utwierdzeniu ideologii neoliberalizmu, radykalnego kapitalizmu rynkowego i wojny jako logicznej "kontynuacji polityki innymi środkami" w umysłach szerokich grup ludności.
W ten sposób ukrywają powszechne negatywne konsekwencje radykalnych procesów rynkowych - w celu zatarcia związku między przyczyną a skutkiem.
Aby ukryć gigantyczne szkody wyrządzone społeczeństwu przez ośrodki władzy i uchronić nieudany projekt neoliberalny przed krytyką, mega-manipulacja przebiega z pełną prędkością przy użyciu wszelkich środków:
„Ideologie nadają sens życiu ludzi w społeczności i wskazują motywy do działania.
Jednocześnie mają ogromne znaczenie dla tworzenia i utrzymywania systemów społecznych.
Umacniają uprzywilejowanych w wierze w system i pocieszają pokrzywdzonych ” (3).
Jednak w przypadku neoliberalizmu nie jest prawdą, że pociesza cierpiących.
Zgodnie z neoliberalną doktryną - perspektywa polepszenia losu zdeklasowanych polega wyłącznie na tym, by stać się równie bezwzględnymi, jak nosiciele systemu.
Aby nakreślić ideologiczny gorset masowej manipulacji, „wielką strategię”, na którą społeczeństwo zachodnie było szczególnie narażone po upadku rewolucji 1989/90, chciałbym najpierw poczynić i wskazać kilka podstawowych uwag na temat transformacji krajów „zachodniego porządku wartości”.
Jak bardzo projekt klasowo-rządowy „neoliberalnej rewolucji odgórnej” spustoszył społeczeństwa „wolnego Zachodu” (4).
Od ponad pokolenia rządzące elity Zachodu zajmują się inscenizacją „końca demokracji - jaką znamy” (5), niszczeniem społeczeństw i wprowadzaniem maksymalnego zamieszania.
Pamiętamy powiedzenie Margret Thatcher: „Nie ma czegoś takiego jak społeczeństwo”.
Neoliberalna rewolucja kulturalna jest niezaprzeczalnym arcydziełem zbiorowego prania mózgu przeprowadzanego przez propagandystów.
To był jedyny sposób, aby skłonić ludzi do zaakceptowania następujących procesów:
przeszacowanie wszystkich wartości,
własne odpolitycznienie,
de-demokratyzacja państw narodowych,
instalacja grupy Europa,
ponowna feudalizacja ustroju,
grabież (prywatyzacja) dóbr publicznych,
podział społeczeństw na bogatych i biednych,
pogorszenie stosunków pracy przebrane za uelastycznienie,
systematycznie podsycane konflikty w stosunkach międzynarodowych,
militaryzacja państw nowymi rodzajami broni,
„modernizacja” broni jądrowej,
niepohamowana agitacja i podżeganie do wojny przeciwko Rosji i Chinom
oraz ruina ekosystemów (8).
Duża część społeczeństwa jest zdezorientowana w temacie chaotycznych wydarzeń politycznych i gospodarczych, ponieważ nie wie, jak uniknąć ciągłego ataku zachodniej propagandy ponieważ „prawdy neoliberalne” weszły już w ich umysł - tak, jak zamierzali propagandziści.
Uwolnienie się od panującego szaleństwa może być osiągnięte jedynie poprzez świadomy akt unikania wpływów medialnych czyścicieli mózgów i mega-manipulatorów.
W dużej mierze niezauważeni przez opinię publiczną, neoliberałowie i ich propagandyści nadali nowe treści wielu terminom, które kiedyś zostały pozytywnie przypisane, takim jak wolność, konkurencja, wolny rynek i demokracja.
Wypaczona koncepcja wolności
Wolność jest najważniejszym hasłem neoliberałów.
Nie ma to jednak nic wspólnego z wolnością realizacji i samorozwoju jednostki.
To całkowicie wypaczona koncepcja wolności.
Zgodnie z radykalną interpretacją rynku „wolność” jest realizowana wtedy, gdy rynki finansowe i duże międzynarodowe korporacje mogą „rozwijać się” „swobodnie” i bez przeszkód etycznych, moralnych czy prawnych.
Definiują ograniczenia prawne jako przeszkody, na przykład poprzez regulacje społeczne i środowiskowe, organizacje pracownicze, taryfy i kontyngenty.
Zgodnie z tym pojmowaniem „wolność”, a także wolność jednostki, urzeczywistnia się wtedy, gdy zapewniona jest wolność rynku we wszystkich jego formach, jako wolność towarów, usług, kapitału i rynku pracy.
Dotyczy to również swobodnego dostępu kapitału do majątku zbiorowego (majątku państwowego) poprzez wszelkiego rodzaju prywatyzacje - włączając w to bogactwa natury.
Zgodnie z tą ideologią
Ponadto jednostki - oligarchowie / plutokraci / kleptokraci / polemokraci i psychopaci z obsesją na punkcie władzy - muszą być w stanie wzbogacać się bez kontroli kosztem ogółu społeczeństwa i natury.
„Wolny” rynek
Credo neoliberałów brzmi: „wolny rynek” jest „naturalnym porządkiem rzeczy”.
W swojej ideologii walki i samouodpornienia stawiają wolność rynku i nieuregulowaną wolność kapitału ponad wszystkie zasady demokratyczne.
„Wolny rynek” stoi ponad suwerennością ludu, demokracją i jej instytucjami.
Normy, prawa, regulacje i działania demokratyczne, które ingerują w „wolny” rynek, na przykład standardy społeczne, przepisy dotyczące ochrony środowiska, regulacje kapitałowe, działalność związków zawodowych, udział pracowników we wzroście produktywności i zaangażowanie obywatelskie, rzekomo „zakłócają rynek”.
Dlatego trzeba z nimi walczyć - w razie potrzeby środkami państwa policyjnego i dyktatorskimi. Zgodnie z neoliberalną dykcją państwo i jego instytucje muszą same służyć rynkowi.
To było i jest „wielkim wysiłkiem propagandowym” neoliberałów, aby „ekonomizm” był zakotwiczony w codziennej świadomości ludzi jako nowa świecka religia zbawienia.
Na krytykę negatywnych konsekwencji neoliberalizmu jego zwolennicy odpowiadają coraz bardziej wnikliwymi wezwaniami do reform w celu przyspieszenia procesu permanentnego wyzwalania rynku, czyli rotacji maszyny do maksymalizacji zysków i pieniądza jako celu samym w sobie.
W ten sposób neoliberałowie chcą zachować wyłączną regułę rynku.
W skrajnych przypadkach idą po trupach, co imponująco pokazują rewolucje rządowe, na przykład w Ameryce Południowej, na Ukrainie, ale także dewastujący rozwój wydarzeń w Hongkongu (9).
Konkurencja jako zasada terroru
„Konkurencja” oznacza kapitalistyczną zasadę wypierania.
Wszyscy „uczestnicy rynku”, od osób fizycznych po duże firmy, gminy, regiony, kraje związkowe i międzynarodową wspólnotę krajów, muszą zgłosić się do „konkursu”.
Stawienie czoła „konkurencji” nie oznacza „zdrowej konkurencji” z korzyścią dla konsumenta ani ogólnego wzrostu dobrobytu, ale
integracja ze zglobalizowanym rynkiem,przymusowe otwarcie "wolnej gry sił rynkowych", a tym samym nieograniczone osiąganie zysków, rynki krajowe jeszcze nie otwarte,rywalizacja i unicestwienie słabszych w codziennej walce.„Przejęcia i bitwy obronne” określają, co z tego wynika.
„Wszyscy przeciwko każdemu”, „wszyscy przeciwko każdemu” to neoliberalna podstawowa zasada skonfliktowanego modelu społecznego przebranego za „konkurencję”.
Powszechnie uważa się, że solidarność, demokratyczne działania i życie w zgodzie z naturą zakłócają rynek.
„Logika neoliberalna wytwarza podmioty, które wzmacniają tę logikę, ponieważ działają one ściśle według prawa najsilniejszego” (10).
Roszczenie o słuszność neoliberalnej, radykalnej zasady konkurencji rynkowej jest totalne i imperialne.
Obejmuje obszar polityczny, gospodarczy, społeczny i kulturowy.
Deklarowanym celem UE i jej „Strategii na rzecz globalnego wymiaru Europy” jest stworzenie „czempionów i graczy globalnych” poprzez procesy koncentracji, aby mogli „zaangażować się na szczycie międzynarodowych rynków w bitwę gigantów” (11).
Wraz z NATO UE zabezpiecza również tę wojnę podboju militarnie.
Demokracja jako fasada
Dla neoliberałów, aby „demokracja” mogła funkcjonować, wystarczy, że instytucje burżuazyjno-parlamentarnej demokracji przedstawicielskiej pozostaną formalnie na swoim miejscu.
Zdaniem neoliberalnych ideologów demokracja jest realizowana, gdy wszystkie podmioty gospodarcze mają szansę uczestniczyć w rynku.
Dlatego państwo zapewnia możliwie najlepsze warunki ramowe w służbie kapitałowi rynkowemu i finansowemu oraz dużym korporacjom.
Demokracja oparta na suwerenności ludu jest odrażająca dla neoliberałów.
W każdym przypadku wolność rynku i rządy oligarchów / plutokratów i kleptokratów muszą pozostać nienaruszone.
Z zadowoleniem przyjmują fundamentalną transformację partii, a także państwa i jego instytucji w kierunku wspieranych przez lobby, pozornie demokratycznych struktur rządowych, jako sukces odgórnej walki klas.
Ludzie są jedynymi uczestnikami rynku - i przedmiotami.
Na swojej drodze do demontażu resztek demokracji i państwa opiekuńczego neoliberalni hazardziści oczyścili rządy prawa i tam, gdzie to możliwe, wzmacniają władzę wykonawczą, zastępują wyspecjalizowanych urzędników w ministerstwach, patrz niemieckie Ministerstwo Wojny i Finansów
Z armią radykalnych prawników angloamerykańskich i doradców docisnęli posłów partii rządzących do pod ścianę i podstępnie pozbawili władzy przez naciski grupowe i skorumpowanych innych posłów, oraz przez grupy lobbujące.
„500 milionów euro, może miliard lub więcej: tyle korporacje i stowarzyszenia wydają na swoje lobby w Berlinie.
Tam roi się od co najmniej 6000 lobbystów, mających wpływać na decyzje polityczne w interesie korporacji.
Z naszych badań wynika, że 778 lobbystów posiada wejściówkę do Bundestagu, m.in. przedstawiciele przemysłu tytoniowego, bankowego i obronnego.
Dzięki temu mogą bez przeszkód dostać się do biur parlamentarnych, sal grup parlamentarnych czy stołówki Bundestagu.
My, obywatele, nie wiemy, kto lobbystów tam umieszcza - nie ma bowiem rejestru lobbystów, w którym ujawniane są próby wywierania wpływu, a także budżety lobbystów i klientów ” (12).
Niezależnie od sytuacji w Berlinie, około 30 000 lobbystów jest podobno w Brukseli, aby wpływać na Komisję Europejską i posłów do UE.
Na szczycie tego. Organizacja kontroli lobbystów mówi o „przejęciu władzy ustawodawczej”, „przejęciu ustawodawstwa” przez interesy korporacyjne (13).
„Ustawa” została również przygotowana w zgodzie z rynkiem.
Urzędy sądowe i wymiar sprawiedliwości zostały zredukowane pod względem kadrowym poprzez „oszczędności” w celu ograniczenia Obywatelom podstawowych praw.
Niezależnie od tego, jak tego Prawa użyjesz, w neoliberalnym kapitalizmie formalny rozdział władzy - w rzekomo demokratycznym państwie jest tylko podporządkowaniem się neoliberalnym celom.
Rozdział władzy w tych warunkach to czysta kpina.
„Walka sił, które powstały w celu zarządzania tym samym systemem społeczno-gospodarczym, rozwija się jako oficjalna sprzeczność, która w rzeczywistości należy do rzeczywistej jedności; jest to prawdą zarówno w skali globalnej, jak iw każdym narodzie ” (14).
Demokratyczne państwo konstytucyjne przekształciło się w państwo konkurujące, kontrolujące i gwarantujące.
Nihilizm prawny jest integralną częścią neoliberalnej restrukturyzacji państwa.
Powoduje to, że kliki rządzące żądają dla siebie wolnych stanowisk prawnych, aby uchronić się przed postępowaniem karnym - na przykład z powodu planowania wojen agresyjnych.
Systematyczna erozja trzeciej władzy ogranicza obywatelom prawa podstawowe.
„Jednak dla Nietzschego wiek nihilizmu nie zwiastuje końca wartości, ale świat, w którym„ najwyższe wartości tracą na wartości ”, ponieważ nie są już zakorzenione w swoich fundamentach.
Te wartości, do których należą cnoty chrześcijańskie, demokracja, równość, prawda, rozum i odpowiedzialność, nie znikają, gdy tracą fundamenty, lecz stają się wymienne i trywialne, powierzchowne i łatwe do instrumentalizacji.
Ta banalizacja i instrumentalizacja, która jest dziś wszechobecna w życiu handlowym, politycznym, a nawet religijnym, dodatkowo zmniejsza wartość etyki, co sprzyja nihilizmowi (...) niekończącej się spirali kształtującej kulturę polityczną i podmiotowość „ (15).
Opanuj ludzką ideologię
„Bogactwo jest wynikiem osiągnięć”.
To kolejne motto neoliberalnych ideologów.
Nie chodzi o dobrobyt dla wszystkich!
Jest odwrotnie: „zwycięzca bierze wszystko!”
W neoliberalizmie przywództwo zapewniają „elity” i zamknięte kręgi władców, ekspertów, technokratów, senatów, dyrekcji, sieci i tajnych lig.
To roszczenie do przywództwa opiera się na społecznej darwinistycznej ideologii „zwycięstwa silnych”.
Dla tych „elitarnych kręgów” demokracja jest permanentnym zagrożeniem dla ich władców.
„Wielką sztuką” neoliberałów jest stworzenie (nowej) klasowej ideologii mistrzowskiej, rodzaj „miękkiego faszyzmu” pod pozorem przedefiniowanej koncepcji demokracji i wolności.
Innym mottem, które neoliberałowie byli w stanie zakorzenić w umysłach ludzi dzięki manipulacji umysłami , jest stwierdzenie, że : „ubóstwo jest wynikiem lenistwa”.
Neoliberalni przestępcy niszczą pracę milionów ludzi, zmuszając ich do wykonywania gorszych lub słabo płatnych i niepewnych stanowisk pracy.
Ci, którzy nie sprawdzili się „w konkurencji”, są określani jako słabi, głupi i leniwi.
Ci, którzy unikają terroru „rynku pracy”, są marginalizowani lub zagrożeni „upadkiem”.
Osoby „wyeliminowane i zbędne” są potępiane i poniżane.
Przede wszystkim powinni też pozostać „na dole”.
To bezużyteczne „ludzkie śmieci”.
Niszczy się godność ludzką „zbędnych”, ich przedwczesna śmierć ma nastąpić m.in. poprzez zubożenie w wyniku coraz niższych emerytur, podwyższania wieku emerytalnego i coraz bardziej prywatyzowaną „służbę zdrowia”.
Czyniąc to, autorzy neoliberalnych zbrodni zawsze zabezpieczają się, by ich działania są podejmowane na podstawie decyzji „ekspertów”, aby uniknąć indywidualnej odpowiedzialności.
Człowiek jako targowy (docelowy) homunkulus
Ekonomicznie przygotowany rynkowy homunkulus (średniowieczne pojęcie wyhodowanego sztucznie karła) odpowiada obrazowi człowieka neoliberałów.
Waszemu „nowemu człowiekowi” wolno „urzeczywistniać się” tylko w określonych ramach porządku kapitalistyczno-neoliberalnego, a przede wszystkim nie wolno mu opuszczać zestawu zorganizowanych ograniczeń.
Władcy robią wszystko, co w ich mocy, aby ludzie nie „posługiwali się własnym rozumem”.
W toku kontr-oświecenia przeciwko kantowskiemu i humboldtowskiemu ideałowi edukacyjnemu obowiązuje zasada:
rynkowy idiota musi być posłuszny,
funkcjonować,
nie zadawać pytań,
poddawać się „porządkowi wolnorynkowemu” i jego „prawdom”.
Powinien powodować minimalne koszty - i jak dotąd partycypacyjne ekonomicznie - maksymalnie konsumować.
Po dziesięcioleciach prania mózgu za pomocą reklamy i propagandy oraz wynikającego z tego spłaszczenia języka, jego jedyną funkcją jest bycie nosicielem neoliberalnej ideologii i działalności rynkowej.
Osoby upośledzone jako idioci rynkowi dobrowolnie poddają się tej funkcji systemu, z niecierpliwością czekają na Black Consumer Fridays, zbierają karty payback i rabatowe, odnajdują ich znaczenie w porównaniu cen wysyłek reklamowych i dodatków do gazet, aby złapać tanie oferty na rynkach handlowych (16).
Ile życia faktycznie marnuje rynkowy homunkulus każdego roku przy takich działaniach?
Obniżenie poziomu edukacji poprzez ekonomizowany transfer wiedzy jest integralną częścią projektu neoliberalnego i służy „produkcji” zgodnych z rynkiem funkcjonalnych helotów (ludzi niższej kategorii - niewolników) (17).
Elitarny faszyzm i nowe wojny
Neokonserwatyści (żydowscy komuniści nawróceni na judaizm), są ideologicznym, brutalnym trzonem, społeczno-kulturowym i geopolitycznym przedłużeniem rynku radykalnych, neoliberalnych ideologów.
W nowej wersji Zimnej Wojny 2.0 (18), rewitalizacji obrazów wroga, takich jak „zły Rosjanin” czy „żółte zagrożenie” oraz zmilitaryzowana dominacja Stanów Zjednoczonych i Zachodu, neokoni byli i są zarządzającymi przestępczymi mózgami.
Wewnętrzna produkcja strachu i przerażenia poprzez czających się „wszędzie” terrorystów, infekcje wirusowe (19) i wojny zastępcze, ale także strach przed wielką trzecią wojną światową, sparaliżowały dużą część społeczeństwa (20).
Za pośrednictwem sieci transatlantyckich / think tanków - wyposażonych w ogromne środki finansowe plutokratów - neokonserwatyści od dziesięcioleci doskonale rozumieli, jak umieszczać swoich ideologicznych gubernatorów na kluczowych stanowiskach przywódczych NATO, państw narodowych UE oraz w biurokracji / komisji UE.
Cele neokonów to:
- światowe rządy kapitału i plutokratów pod przywództwem USA / UE,
- całkowita prywatyzacja majątku państwowego,
- kontrola zasobów, takich jak odwierty naftowe / gazowe i rurociągi,
- kontrola tras dostaw i wszystkich łańcuchów wartości,
- zapewnienie całkowitego panowania ich ideologicznych nosicieli w centrach władzy państw zachodnich,
- zniszczenie demokracji,
- całkowita kontrola nad obywatelami,
- pełna kontrola mediów, w tym sieci,
- stan wyjątkowy jako gwarancja przetrwania,
- faszystowskie państwo wojenne, takie jak USA, jako globalny model Nowego Porządku Świata (21).
Neo-kanibale deregulacji
Koronawirus ujawnia to co następuje:
Doniesienia medialne, manipulacje i propaganda, będące nieustającym hitem w mediach, od początku 2020 roku utrzymują opinię publiczną w ciągłym stanie podniecenia.
Medialna wojna na ten temat (rzekomej epidemii) służy centrom władzy jako znakomita legitymacja do paraliżowania życia społecznego i podporządkowanych obywateli - niezależnie od wpływu wirusa na społeczeństwa, np. na zdegradowane wcześniej neoliberalne systemy opieki zdrowotnej.
Daje im również szansę pozbycia się pod pozorem służb publicznych ostatnich resztek demokracji, wprowadzenia ich w tymczasowy lub stały stan wyjątkowy, wprowadzenia całkowitej inwigilacji i przekształcenia „zachodniej wspólnoty wartości” w stan nowoczesnego prototypu totalitaryzmu.
Przez trzy dekady neoliberalne i neokonserwatywne kliki w polityce i ekonomii nie przejmowały się instytucjami użyteczności publicznej, solidarnością i uczciwością w społeczeństwie.
Ale teraz reżim Merkel zachwyca się konieczną solidarnością.
Fakty są takie, że : z każdym nowym wirusem możesz teraz w dowolnym momencie wprowadzić stan wyjątkowy i „medyczny stan wojenny”.
Histeria koronawirusa, wywołana przez media, jest „ katalizatorem ” przewidywalnego upadku międzynarodowego systemu finansowego i gospodarczego, a nie jego przyczyną !
„Ważne jest, aby wiedzieć, że wirus nie jest przyczyną gigantycznego globalnego kryzysu gospodarczego.
Teraz wszystkie znaki wskazują na recesję nie tylko w Europie, ale na całym świecie.
Nie tylko w południowej Europie, która tak naprawdę nie podniosła się od 2008 roku, ale także w Niemczech - które są silnie uzależnione od eksportu - sytuacja wygląda kiepsko.
Sytuacja gospodarcza w największych gospodarkach Azji, takich jak Chiny, Japonia, Korea Południowa, podobnie jak w USA, Ameryce Południowej i mocno uzależnionej od eksportu surowców Australii, również stale się pogarsza (...)
Faktem jest, że koronawirus trzyma nas wszystkich pod kontrolą - na całym świecie ” (22).
Ośrodki rządzące wiedzą, że radykalny rynkowy kapitalizm, który wdrożyły od upadku Muru berlińsakiego, oraz związana z nim machina oszustwa i przestępczości międzynarodowego lobby finansowego, są w toku upadku.
Korona (wirus)jest maszyną strachu, którą zapoczątkowały centra rządzące przeciwko „obywatelowi jako wrogowi”, jest to wojna przeciwko społeczeństwu obywatelskiemu.
Już 15 lat temu Carl Amery tak pisał: w swojej „walce o ostateczne zwycięstwo” „neokanibale deregulacji” (23) trzymają się swoich paranoicznych wartości, jak również systemu gospodarczego, który jest „sojusznikiem zniszczenia” (24).
Oczywiście nie oznacza to, że Rosja i Chiny są na lepszej drodze z punktu widzenia ochrony gospodarczej.
Chociaż neoliberalizm i radykalizm rynkowy okazują się katastrofalnymi modelami cywilizacji, świat branży finansowej, zarządy korporacji, polityki i przemysłu uparcie trzymają się rzekomego braku alternatywy wobec tego systemy(25).
Opuszczenie ich budowania dogmatów oznaczałoby ich własny konstrukt, a wraz z nim upadek ich pasożytniczych reguł. Niezbędna fundamentalna zmiana jest możliwa tylko bez nich, a nie z nimi.
Władcy nie chcą i nie mogą przyznać, że niszczą świat dla realizacji ich opartej na zysku „świeckiej religii zbawienia”.
Nie chcą i nie mogą przyznać, że niekończący się wzrost gospodarczy jest niemożliwy na ograniczonej wielkością planecie (26).
Dlatego neokanibale już szukają innych planet (27), aby kontynuować swoją ekonomię śmierci opartą na maksymalnej przepustowości zasobów.
Teza, że nie ma alternatywy dla projektu neoliberalnego, do którego powracano wielokrotnie, przez 30 lat była niczym innym jak połączeniem pakietu fałszywych wiadomości, wojny informacyjnej, kłamstw, manipulacji i propagandy.
Źródła i uwagi:
(1) https://www.goodreads.com/quotes/825055-we-now-live-in-a-nation-where-doctors-destroy-health
(2) Wymieniono tutaj kilku ważnych przedstawicieli. Jestem Panu winien cenne sugestie: Carl Amery, Giovanni Arrighi, Christoph Butterwegge, Mario Candeis, Frank Deppe, Ulrich Duchrow, Dany-Robert Dufour, Bernd Hamm, David Harvey, Hannes Hofbauer, Paul Lafargue, Domenico Losurdo, Rainer Mausfeld, Philip Mirowski, Hermann Ploppa, Ralf Ptak, Herbert Schui, Toon Veerkamp, żeby wymienić tylko kilka.
(3) Harald Trabold, Polityka władzy kapitałowej. The Destruction of Democracy, Marburg 2014, strona 248.
(4) Patrz: Bernd Hamm (redaktor) Destroy Society. Neoliberalny atak na demokrację i sprawiedliwość, Global Analyzes Tom I, Berlin 2004.
(5) Bernd Hamm, The End of Democracy - jak to znamy, w: Ullrich Mies, Jens Wernicke (redaktor), we wskazanym miejscu, strony 27 do 46.
(6) Willy Wimmer, strzelcy prasowi już na pozycji - Z Chinami robi się poważnie, 26 listopada 2019 r.
(7) https://de.sputniknews.com/kommentare/20191126326037522-china-medienattacke-wimmer/ ; Ostatni dostęp: 26 listopada 2019 r.
(8) Patrz: Jens Wernicke, Dirk Pohlmann (redaktor), Die Ökokatastrophe. Uratowanie planety oznacza obalenie rządzącej elity, Moguncji, 2019 r. Przy udziale 28 autorów.
(9) Kevin Zeese i Margaret Flowers, kapitalizm finansowy Hongkongu nalega na darmowy mandat za przestępstwo, 5 listopada 2019: https://www.zeit-fragen.ch/de/fragen/2019/nr-24-5-november-2019/ tu-to-jest-o-swiecie-walka-o-moc.html ; Ostatni dostęp: 20 listopada 2019 r.
(10) Dany-Robert Dufour, The Art of Shrinking Heads. Nowa niewola wyzwolonego człowieka w dobie kapitalizmu totalnego, Wiedeń 2011, strona 213.
(11) https://eeas.europa.eu/topics/eu-global-strategy_en
(12) Biuletyn stowarzyszenia „Parliamentary Watch” z 26. Maj 2019 r.
(13) Kontrola lobby, uchwycenie przepisów. Kiedy korporacje dominują w procesach politycznych i zagrażają naszym prawom, Kolonia 2018.
(14) Guy Debord, Die Gesellschaft des Spektakels, wydanie 2, Berlin 2013, s. 45.
(15) Wendy Brown, W ruinach neoliberalizmu. The Rise of Antidemocratic Politics in the West, Nowy Jork, Chichester, West Sussex 2019, 160; Tłumaczenie: Ullrich Mies.
(16) Franz Kotteder, Tanie kłamstwo. Sztuczki i machinacje dyskonta, Monachium 2005.
(17) Patrz: Jochen Krautz, Neoliberale Bildungsreformen als Herrschaftsinstrument, w: Ullrich Mies, Jens Wernicke (Hg), we wskazanym miejscu, strony 79 do 96.
(18) Ullrich Mies, Jak „zachodnia wspólnota wartości” zainstalowała zimną wojnę 2.0, w: Ullrich Mies, Der Tief Start strikes w określonym miejscu, strony 163–192.
(19) Zobacz liczne artykuły "Corona" na https://www.rubikon.news
(20) Rainer Mausfeld, Angst und Macht: Dominion Techniki do generowania strachu w kapitalistycznych demokracjach, Frankfurt nad Menem 2019.
(21) Sean Stone, Nowy porządek Świata. A Strategy of Imperialism, Walterville, OR, Chicago, 2016.
(22) Egon von Greyerz, Upadek systemu finansowego jest nieuchronny, Gold Pages, 19 marca 2020: https://www.goldseiten.de/artikel/443929--Der -Untergang-des-Finanzsystem-is-im-imminent.html
(23) Carl Amery, Hitler als Vorläufer , Monachium 2002, strona 168.
(24) Tamże, strona 166.
(25) Gdyby rządzące rządy neoliberalne były tylko o połowę mniejsze Pełzający upadek naszych naturalnych podstaw życia i niszczenie państwa opiekuńczego są interesujące, podobnie jak w przypadku „konkurencji”, tak wiele można by zyskać. Aktualny stan różnorodności biologicznej można znaleźć w: Milenijna ocena ekosystemów.
(26) Jens Wernicke, Dirk Pohlmann (redaktor), we wskazanej lokalizacji.
(27) Michael Odenwald, rząd chce przedstawić prawo kosmiczne. Plan o wartości 700 bilionów euro: Jak przemysł chce wykorzystać przestrzeń kosmiczną, Focus , 1 lutego 2019: https://www.focus.de/wissen/weltraum/odenwalds_universum/rohstoffe-im-weltraum-so-will- exploiting-the-industry-all-id_9288902.html
Źródło:
https://www.rubikon.news/artikel/neoliberale-konterrevolution
|
