ZAPRASZA.net POLSKA ZAPRASZA KRAKÓW ZAPRASZA TV ZAPRASZA ART ZAPRASZA
Dodaj artykuł  

KIM JESTEŚMY ARTYKUŁY COVID-19 CIEKAWE LINKI 2002-2009 NASZ PATRONAT DZIŚ W KRAKOWIE DZIŚ W POLSCE

Inne artykuły

List od Elżbiety Gawlas z Kanady ! 
24 kwiecień 2010      Zygmunt Jan Prusiński
Kary za brak maseczek w sklepach. Polacy są "za", ale chcą, by były one zdecydowanie niższe 
14 lipiec 2020     
To ostatnia niedziela 
24 maj 2015      Artur Łoboda
No i ... schowała młodzież babci dowód  
19 kwiecień 2013      Artur Łoboda
O intuicji 
29 grudzień 2014      Artur Łoboda
Anulowanie długów jedyną drogą do zapobieżenia trzeciej wojnie światowej (2) 
2 październik 2012      Artur Łoboda
Trzy razy przegraliśmy tą wojnę. Czy po raz czwarty się uda? 
23 lipiec 2016      Artur Łoboda
Były szef CDC przyznaje, że obowiązkowe szczepienia były „jednym z największych błędów” 
25 lipiec 2024      Lance D Johnson
Kilka uwag o tożsamości narodowej 
5 grudzień 2015      Artur Łoboda
Orwellowska Polska zalegalizowanego bezprawia  
13 sierpień 2020     
Niedługo wielka rocznica 
27 lipiec 2020      Artur Łoboda
Kobieta mieszkająca w pobliżu wieży komórkowej, u której zdiagnozowano 51 udarów 
9 marzec 2024     
Andrzej Semeret prokurator 
11 marzec 2011      Bogusław
Odnośnie pyskowania 
2 wrzesień 2020     
Moje spojrzenie na gospodarkę  
30 marzec 2023      Artur Łoboda
Konstytucja 
2 luty 2020     
Po owocach go oceniamy 
22 luty 2016      Artur Łoboda
Ekoterroryści z Unii Europejskiej 
9 marzec 2019     
Wniosek o pomnik dla Józefa Stalina ! 
19 sierpień 2010      Zygmunt Jan Prusiński
Świat Barei 2020 
19 kwiecień 2020     

 
 

Gdy bestia kona to wydaje ostatnie podrygi

Młodzi ludzie powinni się uczyć - na przykładzie poniższego artykułu Gazety Wyborczej - jak działała propaganda stalinowska - agresywna i kłamliwa w każdym zdaniu.
Przez cały PRL - różnorakie szumowiny moralne plugawiły Naród Polski podobnymi atakami.
Mieli wtedy przeciwko nam wojsko i milicję.
Dzisiaj mają przeciwko nam swoje - neostalinowskie media.

Podkreślić należy wyraźnie, że poniższy atak nie jest skierowany w Pawła Kukiza, ale w 21 procent głosujących - którzy oddali na niego głosy.
To jest atak - na Społeczeństwo Polskie, które posiadaną świadomość polityczną - zdecydowało się zamienić w czyny.
Dalej już tekst w "Wyborczej"



Kukiz - idealny produkt systemu. Agresywny, populistyczny, sentymentalny. A reszta "się zobaczy"



Paweł Kukiz to największy zwycięzca wyborów prezydenckich. Błyskawicznie zdobył wysokie poparcie i został okrzyknięty liderem "antysystemowych" kandydatów. Mało kto analizował jego propozycje odnośnie do polityki społecznej, finansów czy rozwiązań podatkowych. Brak sprecyzowanych poglądów nie przeszkodził jednak w fetowaniu go jako "świeżego" na tle politycznego establishmentu.

Tegoroczna kampania prezydencka wyłoniła nową siłę: ksenofobicznych demagogów, którzy budują poparcie na antypaństwowym populizmie. Janusz Korwin-Mikke, Grzegorz Braun, Paweł Kukiz, Marian Kowalski i Jacek Wilk licytowali się, kto bardziej zdezawuuje usługi publiczne i kto częściej nazwie aparat państwowy "mafią" albo "złodziejami".

Wyścig na największego "antysystemowca" wygrał Kukiz. Pozostali uczestnicy ksenofobicznego, antypaństwowego peletonu zostali daleko w tyle.

Wystarczy przepędzić mafię i złodziei!

W wywiadach stosuje prostą strategię. Na pytanie o politykę płacową, walkę z bezrobociem czy przeciwdziałanie ubóstwu odpowiada, że kluczowe są jednomandatowe okręgi wyborcze. Jeśli dziennikarz chce poznać szczegóły, to Kukiz zaczyna się ekscytować, podnosi głos i woła o walkę ze złodziejami.

Kiedy padają dalsze merytoryczne pytania, wpada w rzewny nastrój: opowiada o ciężkiej doli swojej i rodziców, których kocha, ale też o polskości, która go przenika i napędza do działania. Niekiedy dorzuca demagogiczne porównanie, np. emigrację zarobkową nazywa eksterminacją.

Jeżeli dziennikarz jest nieusatysfakcjonowany odpowiedziami, to Kukiz uznaje go za agenta systemu i ucina rozmowę. Fani Kukiza z zadowoleniem komentują, że nie dał się establishmentowi.

Kukiz o gospodarce i polityce społecznej mówi rzadko i zwięźle. Podczas debaty w TVP najpierw nie wiedział, co odpowiedzieć, a następnie szybko przeszedł do rytualnych utyskiwań na układ i politokrację. Gdzie indziej na pytanie o gospodarkę odpowiedział krótko: "Centrum im. Adama Smitha. Te idee są mi bliskie".

Mało kto wie, co reprezentuje ta instytucja. Znaczenia jej pomysłów gospodarczych zwykle nie objaśniają dziennikarze głównego nurtu. A główne recepty ekspertów Centrum im. Adama Smitha sprowadzają się do uelastycznienia rynku pracy, cięć socjalnych, niższych podatków dla biznesu i prywatyzacji usług publicznych. Kukiz powtarza więc to, o czym mówią gospodarczy neoliberałowie.

Dopóki PO nie sprawowała władzy, również broniła tych recept. Gdy władzę zdobyła, jej przywódcy zauważyli, że konsekwentna realizacja tego modelu oznaczałaby bankructwo państwa, pogorszenie jakości usług, a co za tym idzie - wzrost ubóstwa i bezrobocia. A jednak mało kto kwestionuje kierunek rozumowania Kukiza.

Neoliberalny dogmatyzm rządzi w PiS, PO czy PSL, ale Kukiz idzie dalej i na tym wygrywa. Młodzi ludzie, broniąc tych haseł, twierdzą, że są odważni i antysystemowi, jednak wprowadzenie wspomnianych rozwiązań oznaczałoby, że musieliby pracować ciężej, dłużej i za mniejsze pieniądze. Lecz kto by się tym przejmował, skoro przepędziłoby się mafię i złodziei!

Pytany o emerytury Kukiz mówi o systemie trójfilarowym, nie tłumacząc szczegółów. W praktyce chodzi o głodowe emerytury podstawowe dla wszystkich, a reszta "się zobaczy". Ostatecznie chodzi o szybkie ucięcie merytorycznych dyskusji i wykrzyczenie, że dzisiaj są ważniejsze sprawy do załatwienia, czyli walka ze złodziejami i JOW-y.

Kukiz to nie "objawienie". To idealny produkt systemu

Kandydaci, którzy zmierzą się w drugiej turze, prześcigają się w pochlebstwach pod adresem Kukiza, a nawet obiecują realizację jego postulatów. Prezydent Komorowski zadeklarował, że w trzy miesiące przeprowadzi referendum w sprawie JOW-ów i zniesienia finansowania partii z budżetu. Można mu podpowiedzieć, aby w ramach umizgów do Kukiza ogłosił, że politycy, na czele z nim samym, to złodziejstwo i mafia.

Andrzej Duda i Bronisław Komorowski nie pojmują jednak, że nie o JOW-y tu chodzi, o których większość wyborców Kukiza nie ma wielkiego pojęcia, ale o... No właśnie, o co? Dlaczego ten nieznany z działalności politycznej muzyk tak szybko zdobył poparcie i poklask większości mediów?

Aby zrozumieć, kim jest Paweł Kukiz, warto przesłuchać materiały z jego wypowiedziami, w tym występ po ogłoszeniu wyników pierwszej tury wyborów. "Występ" to dobre słowo, by określić to, co reprezentuje Kukiz. W wyborczy wieczór mogliśmy usłyszeć na zmianę jego ckliwą opowieść o miłości do ojczyzny i rodziny (ucieleśnioną w geście całowania żony po rękach i gładzenia córek po głowach), to znów odgrażanie się "reżimowym mediom", co ochoczo podchwytywał tłum przed sceną.

Takiej nacjonalistyczno-tradycjonalistycznej przemowy nie powstydziliby się inni prawicowi kandydaci. Także agresywnością retoryki Kukiz doskonale wpisał się w zbrutalizowaną debatę publiczną.

Kukiz nie jest żadnym "objawieniem". To idealny produkt istniejącego systemu i wymarzony gwarant jego trwania w coraz bardziej agresywnej wersji. Jedyny programowy postulat Kukiza - JOW-y - to groźny, godzący w demokrację mechanizm, którego wprowadzenie zabetonuje scenę polityczną na lata. To patent na władzę najsilniejszych, czyli wieloletni układ PO-PiS.

Wyborcy Kukiza albo o tym nie wiedzą, zdradzając ignorancję, albo mają to gdzieś, bo nie o JOW-y im chodzi, ale o to, by "je... system". Nie znaczy to bynajmniej, że są prymitywami, bo różne sondaże pokazują, iż w grupie tej znajduje się sporo osób z wyższym wykształceniem, ale raczej, że podobnie jak ich kandydat są doskonałymi dziećmi systemu III RP.

Są to więc dzieci pogarszającego się poziomu edukacji: szkoły, która od lat nasiąka treściami nacjonalistycznymi i klerykalnymi, która uczy nie krytycznego myślenia, ale posłuszeństwa i wiary w namaszczone autorytety; szkoły, która premiuje indywidualizm, rywalizację i konkurencję, zamiast wrażliwości na krzywdę słabszych, współdziałania, pracy zespołowej.

Są to dzieci ogłupiającego przekazu wielu mediów i kultury popularnej, które płacąc ogromne pieniądze celebrytom - tej nowej klasie próżniaczej - wspierają demoralizujące rozwarstwienie, klasowe podziały na sytych bogaczy i aspirujących do ich statusu biedaków.

Są to także dzieci polskiego Kościoła, którego ksenofobia i arogancja nie mają sobie równych w chrześcijańskim świecie.

Są to wreszcie dzieci klasy politycznej - jej jałowości, głupoty, chciwości i buty cechujących wielu polityków ekip rządzących po 1989 roku.

Zamiast argumentów sentymentalne bądź agresywne emocje

Przekaz muzyka przetransformowanego w polityka idealnie wpisuje się dominujący dyskurs. Nie chodzi tylko o jego liberalizm gospodarczy, histeryczny antykomunizm, nawiązywanie do symboliki powstania warszawskiego i żołnierzy wyklętych, rytualny patriotyzm, często płynnie przechodzący w nacjonalizm. Chodzi także o demagogiczny, antyintelektualny rodzaj przekazu, w którym argumenty są zastępowane sentymentalnymi, niekiedy agresywnymi emocjami.

Ilekroć Kukiz nic nie wie na jakiś temat, tylekroć ucieka się do frazesów o mafii i złodziejach, opowiada o swoim życiu albo przywołuje jednostkowe przykłady znajomych w trudnej sytuacji życiowej. W ten sposób systemowe myślenie o służbie zdrowia, edukacji i podatkach zostaje zastąpione przez opowieści o indywidualnym sukcesie lub porażce.

Skąd my to znamy? Oczywiście z serwisów informacyjnych największych kanałów telewizyjnych, w których analiza bezrobocia, biedy czy służby zdrowia sprowadza się do prezentowania indywidualnych historii mających na celu przyciągnięcie naszej uwagi. Kukiz również lubi grać na emocjach, unikając odpowiedzi na pytania, co jako polityk/prezydent/poseł zrobiłby, by przeciwdziałać nierównościom społecznym, wykluczeniu, niskim płacom. Kukiz, podobnie jak wielu dziennikarzy, nie ma wiedzy o gospodarce i rynku pracy, a w rzeczowej dyskusji się kompromituje. Dlatego poza show nie wykracza.

Kukiz to Tymiński 2.0. Groźniejszy i bardziej populistyczny

Sukces Kukiza i to, co po nim nastąpiło, odzwierciedla coś jeszcze: zmiany, które zaszły w ciągu ostatniego ćwierćwiecza w polskim życiu publicznym.

W wyborach prezydenckich w 1990 r. prawie wszystkie media i elity polityczne ostro krytykowały bliżej nieznanego Stana Tymińskiego. Kukiz to bardziej populistyczna i groźniejsza wersja Tymińskiego, a mimo to wielu dziennikarzy i polityków tańczy tak, jak Kukiz im zagra, i nie potrafi odciąć się od niego jak niegdyś od Tymińskiego.

Nawet politycy kojarzeni z lewicą schlebiają mu, dając przyzwolenie na brutalizację życia publicznego, wzrost poziomu agresji i prymitywizację debaty publicznej. Słychać wręcz głosy, że lewica powinna mieć swoją wersję Kukiza albo że jego język należałoby przejąć i wykorzystać do własnych celów.

Jednak nie ma żadnych badań socjologicznych, które potwierdzałyby wątpliwą tezę, że w poparciu dla Kukiza tkwi potencjał społecznego protestu. To raczej myślenie życzeniowe. Poparcie to niepokoi natomiast jako wyraz wrogości wobec jakichkolwiek form solidarności społecznej, dobra wspólnego, instytucji publicznych czy demokracji. Kukiz bowiem kwestionuje wszystkie podstawowe instytucje państwa, na czele z obecnym systemem reprezentacji parlamentarnej. Z wściekłą pogardą wypowiada się o procedurach, kontrolach, złożoności prawa.

Co proponuje w zamian? Totalną samowolę niepoddanej kontroli władzy, która omija procedury, czyli - inaczej mówiąc - czystą dyktaturę.

Czy jesteśmy skazani na Pawła Kukiza? Niekoniecznie. Pewne jest natomiast, że nowoczesna lewica nie powinna go naśladować. Postępowa, egalitarna socjaldemokracja powinna mieć własny przekaz, program, argumenty, alternatywną wizję człowieka, społeczeństwa i państwa. I powinny one się sytuować na antypodach Kukiza.

Zamiast prowadzić nagonki na urzędników, budujmy silne, demokratyczne instytucje. Zamiast ciąć podatki i wydatki, zmniejszajmy nierówności dochodowe, rozwijajmy uniwersalne świadczenia społeczne. Zamiast rytualnie zachwycać się rzekomo prześladowanymi przedsiębiorcami, walczmy z umowami śmieciowymi i nieprzestrzeganiem praw pracowniczych. Zamiast śnić o JOW-ach, pogłębiajmy instytucje demokracji uczestniczącej.

Autorzy artykułu:

*Agnieszka Mrozik (ur. w 1979 r.) - doktor nauk humanistycznych w zakresie literaturoznawstwa, pracuje w Instytucie Badań Literackich PAN. Zajmuje się m.in. krytyczną analizą dyskursu medialnego i kultury popularnej.Członkini redakcji kwartalnika "Bez Dogmatu" i portalu Lewica.pl. Autorka książki "Akuszerki transformacji. Kobiety, literatura i władza w Polsce po 1989 roku" (2012).

Piotr Szumlewicz (ur. w 1976 r.) - absolwent socjologii i filozofii na Uniwersytecie Warszawskim. Od lat redaktor kwartalnika "Bez Dogmatu" i portalu Lewica.pl. Doradca i ekspert OPZZ. Na antenie telewizji Superstacja współprowadzi program "Ja panu nie przerywałem". Właśnie wydał książkę "Wielkie pranie mózgów. Rzecz o polskich mediach"

Cały tekst: http://wyborcza.pl/1,75968,17953472,Kukiz___idealny_produkt_systemu__Agresywny__populistyczny_.html#ixzz3akrM1ZUD
21 maj 2015

Gazeta Wyborcza 

  

Komentarze

 

Podkreślić należy, że w ciągu 26. lat przepoczwarzenia PRL-u w trzecia RP -

ANI RAZU NIE DOSZŁO DO MERYTORYCZNEJ DYSKUSJI NAD POLITYKĄ GOSPODARCZĄ RZĄDZĄCYCH POLSKĄ liberałów, a poprawniej - neostalinowców.

Argumenty tych bezczelnych gówniarzy są więc kłamstwem sto razy powtarzanym.

PRZEDSTAWIENIE PROGRAMU GOSPODARCZEGO NIE JEST MOŻLIWE PRZY PROSTAKACH DZIENNIKARZACH, bo ci nie są w stanie poprowadzić jakiejkolwiek - merytorycznej dyskusji.

Artykuł ten dowodzi wyraźnie, że neostalinowska bestia walczyć będzie do końca.

2015-05-21
Artur Łoboda

  

Archiwum

Co oznacza Tak dla UE?
październik 10, 2003
Adam Sandauer
Gdzie istnieje prawo zbliżone do ideału?
luty 23, 2005
Mirosław Naleziński, Gdynia
Projekt ustawy o upowszechnianiu tolerancji i zwalczaniu homofobii
sierpień 28, 2006
http://www.konserwatyzm.pl/artykuly.php?id=1340
Shalom - pokój, którego nie ma
lipiec 6, 2004
Artur Łoboda
Kompromitacja
wrzesień 15, 2003
prof. Iwo Cyprian Pogonowski
Tak Bartoszewskiego podsumowuje Nasz Dziennik ojca Rydzyka. Nie kopcie wiec Rydzyka, bo wygladacie w tym smiesznie.
październik 6, 2007
.
Czy głupie prawo to jeszcze prawo?
styczeń 27, 2007
Mirosław Naleziński, Gdynia
Jeśli chcecie pomóc Krzysztofowi Wyszkowskiemu w jego walce o prawdę o Lechu Wałęsie i III RP
maj 13, 2008
z ulotki
Hitler’s genocidal actions inspired by Berliners?
sierpień 4, 2008
Iwo Cyprian Pogonowski
LaRouche do młodzieży amerykańskiej o wojnie światowej
listopad 19, 2006
instytut schillera - biuletyn informacyjny
Echa Zimnej Wojny
grudzień 15, 2005
Iwo Cyprian Pogonowski
Towarzysze tęsknią za pochodami
maj 1, 2007
ZYGMUNT JAN PRUSIŃSKI
Portrety świet(n)ych udawaczy: casus Aureliusza Augustyna
styczeń 28, 2007
Marek Głogoczowski
Tajlandia "dziękuje" za pomoc MFW
styczeń 2, 2003
PAP
O NADZIEI, czyli PORAŻKI MOGˇ BYĆ NASZYMI SUKCESAMI
lipiec 25, 2008
Marek Jastrząb
Najlepsi mecenasi kultury nagrodzeni
wrzesień 16, 2002
PAP
Wielki atak rabunkowy w wysokości 700 miliardów dolarów?
październik 6, 2008
Iwo Cyprian Pogonowski
PKO BP dla każdego
wrzesień 18, 2004
Gra wojenna Blixa
styczeń 10, 2003
AFP/PAP
Bilans kosztów członkostwa Polski w UE
lipiec 2, 2006
Dariusz Kosiur
 


Kontakt

Fundacja Promocji Kultury
Copyright © 2002 - 2024 Polskie Niezależne Media