James Perloff
“Holodomor,” albo “mordowanie za pomoca glodu” rozpoczelo sie w styczniu 1933 roku na Ukrainie. Ukrainskie ziemie staly sie wielkim obozem smierci. Wymarly cale wsie a masowe groby pokryly miejscowy krajobraz. Zniknelo prawie 25% populacji.
W 1933r. administracja, dopiero co wybranego na Prezydenta Stanow Zjednoczonych Franklina D. Roosevelta, po raz pierwszy oficjalnie uznala istnienie ZSRR. Szczegolne obrzydzenie musi budzic fakt, ze nastapilo to w czasie kiedy J.Stalin rozpoczal kampanie
glodowa przeciwko Ukrainie, w czasie ktorej zmarlo okolo 10 mln ludzi. Fakty te byly znane amerykanskiej administracji, chociaz nie wiedzialo o nich spoleczenstwo Stanow Zjednoczonych, na wskutek zmowy milczenia prasy zachodniej.
Przemilczana tragedia Ukrainy
Ludobojstwo Ukraincow nadal jest malo znane. Po uplywie 76 lat krew ofiar zbrodni nadal wola o prawde a wina przesladowcow o ujawnienie. Dla wielu Amerykanow Ukraina pozostaje nieznanym krajem, mimo ze jest to drugi najwiekszy (po Rosji) kraj w Europie. Jedna z przyczyn jest fakt, ze Ukraina nie byla niepodleglym krajem. Przez cale wieki znajdowala sie w rosyjskich petach. Do 1991r pod wladza sowietow a wczesniej caratu. Wiekszosc amerykanskich studentow niewiele mogla sie dowiedziec o Ukrainie na lekcjach historii. Ukraina egzystowala jako prowincja Rosji.
Stalin dokonal ludobojstwa na Ukraincach dwoma sposobami. Pierwszy polegal na masowych rozstrzeliwaniach oraz wysylce do obozow pracy. Drugi sposob byl bardziej wyrafinowany. Polegal on na stworzeniu sztucznego glodu poprzez konfiskate calej zywnosci. Ukraincy okreslaja to jako holodomor, co we wspolczesnej ukrainskiej encyklopedii zdefiniowano jako “sztuczny glod wywolany w masowej skali przez kryminalny rezim przeciwko ludnosci kraju,” albo krocej jako “mordowanie za pomoca glodu.”
Ukraina byla ostatnim miejscem w swiecie, w ktorej mozna byloby sie spodziewac glodu.
Przez cale wieki byla znana jako “spichlerz Europy.” Francuski dyplomata Blaise de Vigenere pisal, ze “ziemia jest tutaj tak zyzna, ze kiedy zostawic w polu plug na dwa dni,
zarosnie on trawa, tak ze trudno bedzie go znalezc.” XVIII-wieczny brytyjski podroznik
Joseph Marshall pisal: “Ukraina jest najbogatsza prowincja rosyjskiego imperium. Nigdzie w swiecie nie widzialem wiesniakow orzacych tak gleboko plugiem,”
Po rewolucji w 1917r. Ukraina stala sie scena krwawych walk pomiedzy bolszewikami,
carskimi “bialymi” a nacjonalistami ukrainskimi. Ostatecznie, bolszewicy zwyciezyli, ale Lenin przenikliwie przewidywal, ze beda niezbedne jakies koncesje, aby sklonic Ukraine do wspolpracy jako czlonka mlodego i niestabilnego ZSRR. Ukraina miala stosunkowo duza swobode w latach 1920-ych. Pozostawiono jej prawie cala narodowa kulture, wykorzystujac wdziecznosc za wyswobodzenie od carskiej dominacji. Pozwolono na swobode dzialania ukrainskiego autokefalicznego ortodoksyjnego kosciola
oraz niekomunistycnej Ukrainskiej Akademii Nauk. Jednakze, w rezultacie umocnienia sie wladzy sowieckiej oraz powolania Jozefa Stalina na stanowisko sekretarza partii komunistycznej, swobody te ,wraz z ukrainskim nacjonalizmem, uznano za zagrozenie.
Przymusowa kolektywizacja
Mimo dazenia wladz komunistycznych do kolektywizacji, gospodarstwa ukrainskie pozostawaly w wiekszosci w prywatnych rekach, co bylo podstawa ich sukcesu. Dopiero w 1929r. KC KPZSRR podjal decyzje o wprowazeniu programu calkowitej kolektywizacji. Prywatne gospodarstwa mialy zostac zastapione kolchozami. Krok ten byl zgodny z ideologia marksistowska. Manifest komunistyczny przewidywal calkowita likwidacje prywatnej wlasnosci.
Na ukrainskich chlopow zaczeto wywierac olbrzymia presje, aby wstepowali do kolchozow. Na wies wyslano 25 tysiecy fanatycznych mlodych komunistow z sowieckich miast, ktorzy mieli doprowadzic do zmian. Kazdy aktywista zostal przydzielony do innej miejscowosci. Towarzyszyli mu uzbrojeni towarzysze, czesto
agenci tajnej policji GPU (poprzednczki KGB). W kazdej wiosce powolano komisje komunistyczna.
Ocalaly z holodomor’u Mixon Dolot opisal w swojej ksiazce pt. Execution, Hunger
co zdarzylo sie wkrotce po tym, jak w jego wiosce zaczela dzialac komisja pod przewodnictwem towarzysza Zeitlina:
“Nie musielismy dlugo czekac. W zimowa styczniowa noc 1930-ego roku, kiedy jeszcze wszyscy spali, przyjechali czekisci i aresztowali pietnastu najwazniejszych mieszkancow wioski, ktorzy juz nigdy nie powrocili do domow. Chlopi, w wiekszosci niepismienni, byli zupelnie bezbronni.”
We wszystkich wioskach organizowano przymusowe zebrania, na ktorych zadano, aby wszyscy chlopi zrezygnowali z prywatnych gospodarstw i “dobrowolnie” przystapili do kolchozow. Wiekszosc chlopow stawiala desperacki opor. W zasadzie nie ma nic nieprawidlowego w dzialaniu polegajacym na laczeniu zasobow rolniczych, aby wspolnym wysilkiem osiagac lepsze rezultaty w ramach przedsiewziecia kooperujacego. Jednakze w wydaniu komunistycznym ta kolektywizacja wygladala inaczej. W kolchozie wladza byla wlascicielem wszystkiego: ziemi, zwierzat, sprzetu i produkcji. Kolchoznik nie mogl zatrzymac dla siebie owocow swojej pracy i byl na lasce wladzy panstwowej, ktora przydzielala mu zasilek.
Sowieckie skolektywizowane rolnictwo nigdy nie osiagnelo sukcesu. Znany sowietolog Robert Conquest pisal: “Mimo calego poparcia ze strony rezimu, wszedzie osiagano gorsze wyniki niz na prywatnych farmach.” W kolchozach, zwierzeta hodowlane, pozbawione wlasciwej opieki, padaly a sprzet ulegal dewastacji. Dzialo sie tak, poniewaz robotnicy rolni nie uwazali tego co skolektywizowane za swoje. Powyzsze ilustruje konflikt pomiedzy marksistowska ideologia a realiami ludzkiej natury. Cala sprawe pogarszal fakt, ze mlodzi aktywisci komunistyczni, przyslani z duzych miast na wies, nie mieli zadnego doswiadczenia rolniczego. Ich ignorancja w podstawowych chlopskich sprawach stawala sie przedmiotem cietych dowcipow wsrod miejscowych Ukraincow.
Wladze komunistyczne, chcac zmusic chlopow do kolektywizacji, zastraszaly ich, ze zostana uznani za wrogow panstwa i beda mieli do czynienia z GPU. Chlopi ukrainscy, ktorzy przedtem nie znali wiezien, obecnie mieli wiezenie w kazdej wiosce. Dodatkowo,
jednostki armii sowieckiej zjawialy sie we wioskach bez uprzedzenia, zajmujac kwatery w wiejskich chalupach bez pozwolenia. Powszechnie stosowano tortury jak “sciezki zdrowia,” polegajace na przeganianiu opornych chlopow po sniegu z wioski do wioski.
Tam ich przesluchiwano i jezeli nie wyrazili gotowosci przystapienia do kolchozu, przepedzano ich do nastepnej wioski i znow przesluchiwano. W rezultacie, chlop albo umarl z wyczerpania, albo zgodzil sie na propozycje wladzy “nie do odrzucenia.”
.Najskuteczniejsza “perswazja” bylo jednak pozbawienie chlopskiej rodziny zaopatrzenia w zywnosc. Wielu chlopow, widzac swoje glodujace dzieci, ostatecznie zgadzalo sie. Oceniano, ze do lata 1932r. wymuszona kolektywizacja objela prawie 80% powierzchni rolnej Ukrainy.
Koziol ofiarny dla porazki komunistow
W sytuacji, kiedy kolchozy nie mogly wykazac sie produkcja, jaka przewidywala teoria marksistowska oraz przy ciagle wystepujacym oporze ze strony wielu wiesniakow, Stalin szukal kozlow ofiarnych. Uznano, ze niepowodzenie kolektywizacji zostalo spowodowane sabotazem bogatych chlopow tzw. kulakow. Jako dowod na bycie kulakiem wystarczylo np. miec dom z dachem pokrytym blacha (a nie jak zwykle slomiana strzecha), byc wlascicielem krowy lub zatrudniac parobka.
Oczywiscie, w kazdym typie gospodarki jednym ludziom powodzi sie lepiej a innym gorzej. Zalezy to czesto od przedsiebiorczosci i pracowitosci. Jednakze, wedlug doktrynyi marksistowskiej, bogatsi zawdzieczali swoj status eksploatacji biedniejszych
chlopow i dazyli do zahamowania kolektywizacji. Stalin oglosil, ze sposobem na zwiekszenie produkcji rolnej ma byc “walka z elementem kapitalistycznym na wsi, czyli z kulakami.” Celem miala byc likwidacja kulakow jako klasy. W rzeczywistosci na Ukrainie nigdy nie bylo oddzielnej, uprzywilejowanej spolecznej warstwy kulakow.
Byl to marksistowski wymysl.
Ci, ktorych uznano za kulakow, zostali badz rozstrzelani, albo deportowani do odleglych obozow pracy. Tylko niewielu z nich przezylo. Dla oskarzenia o bycie kulakiem wystarczyl najbardziej blachy dowod. Niektorych oskarzano z powodu zwyklej zazdrosci lub antypatii. Jeden z pisarzy sowieckich napisal pozniej, ze “Wystarczylo napisac donos, nawet bez podpisu, ze chlop zatrudnial parobkow lub ze mial trzy krowy.”
Oskarzano nawet ubogich wiesniakow o to, ze sa kulakami, jezeli byli bardzo religijni.
Paradoksalnie, wielu “bogatych” kulakow mialo nizszy dochod niz komunistyczni urzednicy, ktorzy ich oskarzali. “Rozkulaczanie” kosztowalo Ukraine miliony ofiar.
Jak na ironie, wymordowano wiekszosc najbardziej produktywnych rolnikow, powodujac znaczne zmniejszenie zbiorow i zubozenie Zwiazku Radzieckiego. Pozostali przy zyciu chlopi bali sie zwiekszac produkcje rolna i bogacic sie, aby nie zostac zaliczonym do kategorii kulakow. Jednakze, Stalin osiagnal swoj cel, jakim bylo ujarzmienie Ukrainy
poprzez likwidacje warstwy przywodczej, ktora moglaby organizowac opor.
Kampania ta dotyczyla nie tylko kulakow, ale miala rowniez na celu wyeliminowanie ukrainskiego nacjonalizmu. Wedlug Dolota, nieprzypadkowo na faktycznego ‘wicekrola’ Ukrainy wyznaczono znanego z sadyzmu, okrutnego rosyjskiego szowiniste – Pawla Postyszewa. Wybor ten odbil fatalne pietno na wszystkich Ukraincach. Postyszew wprowadzil nowa sowiecka, prorosyjska polityke na Ukrainie. Polegala ona na otwartym i bezwzglednym niszczeniu wszystkiego co ukrainskie. “Ciagle nam powtarzano, ze wsrod nas sa elementy burzuazyjno-nacjonalistyczne, ktore trzeba wytepic.” Cala ta kampania, skierowana przeciwko ukrainskiemu narodowemu ruchowi, doprowadzila w rezultacie do wyeliminowania centralnych wladz ukrainskich, jak rowniez ukrainskich kulturalnych, oswiatowych i spolecznych instytucji.
Ukrainski Instytut Lingwistyczny, Ukrainski Instytut Filozoficzny, Ukrainski Dom Wydawniczy oraz wiele innych instytucji zostalo zlikwidowanych a ich kierownictwo zamordowane lub uwiezione. Walka z nacjonalizmem ukrainskim przybrala tak fanatyczne formy, ze zabroniono nawet ubierania sie w kolorowe, haftowane ubrania ludowe. Swiadek tych wydarzen Jefrosynia Poplavets opowiadala, ze “aby uratowac haftowane koszule, wkladalysmy je pod nasze stare robocze bluzy, ale kazli nam sie rozbierac i zabierali je. Chcieli wyeliminowac wszystkie narodowe slady w naszych obejsciach.”
Jednakze, najgorsze przesladowania spotkaly cerkiew, poniewaz wyrazala ukrainska solidarnosc a poz tytm, jej zasadsy duchowe byly niezgodne z marksizmem. Wedlug partii komunistycznej, “kosciol to agitprop kulakow.” Kaplani zostali wymordowani lub zeslani do obozow pracy, majatki koscielne skonfiskowane a cerkwie zamkniete. Wielowiekowe, czesto zabytkowe, cerkwie zostaly zburzone lub zamienione w kina, biblioteki, baraki albo inne budynki uzytecznosci publicznej. Ikony zostaly zniszczone, ksiazki i archiwa spalone; dzwony sprzedane lub oddane na zlom. Do 1930 roku 80% cerkwi na wsiach ukrainskich zostalo zamknietych. Dotyczylo to nie tylko cerkwi prawoslawnej, ale rowniez innych wyznan, gdyz wedlug doktrytny marksistowskiej “religia to opium dla ludu.”
Najgorsze jednak dopiero mialo nadejsc. Wprawdzie w 1932 roku zniknal juz slad po kulakach, ale nawet biedniejsi chlopi ciagle nie zgadzali sie na kolektywizacje i stawiali opor komunizmowi. Paradoksalnie, Stalin rozpoczal teraz wojne przeciwko biedocie ukrainskiej, ktora wedlug ideologii marksistowskiej miala stanowic uwielbiany “proletariat.”
W 1932r Stalin zazadal zwiekszenia produkcji zboza na Ukrainie o 44%. Cel ten nie mogl byc osiagniety, nawet gdyby komunisci nie zniszczyli ukrainskiego rolnictwa poprzez wyeliminowanie najlepszych rolnikow oraz zapedzenie pozostalych do nedznych kolchozow. Zadna wies w tym czasie nie byla w stanie dac zadanego zwiekszenia produkcji rolnej, ktora wielokrotnie przekraczala wydajnosc w najlepszych latach przed kolektywizacja.
Stalin wydal wtedy jeden ze swoich najokrutniejszych rozkazow w swojej ciemnej karierze: jezeli chlopi nie osiagna wymaganego poziomu produkcji, nalezy im skonfiskowac cale zboze. Jak to pozniej opisal jeden z pisarzy sowieckich:
“Dla wykonania planu skonfiskowano wsystko bez wyjatku zboze, lacznie z ziarnem przeznaczonym na siew, karme a nawet poprzednio uiszczona w zbozu zaplate kolchoznikom za ich prace.” Chlopom zabrano cala zywnosc jaka znaleziono w ich domach.. Jezeli jakas rodzina chlopska nie oddala wszystkiego, oskarzona zostala o
kradziez wlasnosci panstwowej.
Jeden z wiesniakow opisal nastepujaco sposob w jaki “brygady” wpadaly do wsi:
“Brygady chodzily od domu do domu. Pytali ile zboza mam dla rzadu. Nie mialem nic.
Odpowiedzialem im, ze jezeli nie wierza, niech obszukaja obejscie. Rozpoczynali przeszukiwania. Zagladali wszedzie: do piwnicy, komorek, izb, na strych oraz na podworku w chlewni, stodole, w stogach siana. Sprawdzali piece czy nie maja podwojnej sciany, za ktora mozna bylo ukryc zboze. Wyrywali deski z podlogi i lamali belki, rozwalali podejrzane sciany, wywracali wszystko do gory nogami, przeszukiwali nawet ubrania. Konfiskowano nawet najmniejsza ilosc nasion ukrytych np. w sloiku na siew wiosenny, oskarzajac wlasciciela o ukrywanie zywnosci przed wladza panstwowa.
Kazda rodzina, ktora chciala przetrwac, musiala ukryc troche zywnosci w roznych mniejscach, ale brygady dochodzily z czasem do takiej wprawy, ze znajdowaly ja w najdziwniejszych miejscach. W rezultacie nasapil straszliwy glod, ktory kosztowal Ukraine miliony ofiar w czasie surowej zimy 1932-33. Blagano sasiadow nawet o obierki z ziemniakow. Pozostawiono wprawdzie nieco zywnosci w kolektywach, ale w sierpniu 1932r partia komunistyczna uchwalila prawo, wedlug ktorego za kradziez wlasnosci spolecznej grozila kara smierci. Miejsca gdzie przetrzymywano zywnosc otoczone byly drutem kolczastym oraz wiezami wartowniczymi, z ktorych natychmiast strzelano do ludzi usilujacych ukrasc troche zboza dla glodujacych rodzin. Zginelo w ten sposob tysiace wiesniakow.
Nie mogac znalezc zywnosci, jedzono mawet liscie, chwasty, kore z drzew, insekty.
Amerykanski dziennikarz Thomas Walker opisywal nastepujaca sytuacje:
“Dwadziescia mil na poludnie od Kijowa znalazelm sie we wiosce, gdzie ocalao z glodu
Jakies 40 osob. Zjedzono wszystkie psy i koty. Wszystkie konie krowy zostaly skonfiskowane i przekazane kolchozom. W jednym z domow gotowano cos w kotle,
co bylo trudne do okreslenia, wystawaly jakies kosci, chwasty a nawet podeszwa od buta.
Ci ludzie wpatrywali sie lapczywie w garnek a ich twarze wyrazaly stan ich glodu.
Dochodzilo nawet do kanibalizmu i morderstw na skutek glodu.
Wielu wiesniakow probowalo opuscic wies udajac sie do duzych miast jak Kijow, gdzie byly fabryki i zywnosc, ale w grudniu 1932r. komunisci wprowadzili specjalne przepustki, bez ktorych nie mozna bylo otrzymac pracy w miescie bez pozwolenia partii.
Praktycznie wszystkim wiesniakom odmawiano takiego pozwolenia.
Niektorzy chopi chcieli wyjechac do Polski, Rumunii lub nawet do Rosji gdzie nie bylo glodu, ale emigracja byla calkowicie zakazana. Na stacje kolejowe zwsze przychodzilo duzo glodujacych ludzi, ktorzy blagali pasazerow o rzucenie prze okno kawalka chleba.
Straz GPU natychmiast ich usuwala, czesto razem z cialami tych, ktorzy zmarli z glodu.
Brytyjski dziennikarz Malcolm Muggeridge, ktory przedostal sie na Ukraine, potajemnie
przekazal artykul bez cenzury do Manchester Guardian, w ktorym pisal:
‘W czasie mojej obecnej wizyty na Ukrainie i na Kaukazie moglem zaobserwowac cos w rodzaju wojny pomiedzy wladza a chlopami. . Z jednej strony miliony glodujacych wiesniakow, wychudzonych jak szkielety; z drugiej strony zolnierzy GPU, ktorzy wypelniali instrukcje wladzy dyktatury proletariatu. Przeszli oni przez kraj jak roj szaranczy, ktora wyjadla wszystko po drodze, zabijajac lub wysiedlajac tysiace chlopow,
czesto cale wioski, przeksztalcajac jedne z najbardziej zyznych ziem na swiecie w pustynie. Dziennie z glodu umieralo okolo 25 tys. ludzi. Ukraina stala sie kraina horroru. Na poboczach drog zalegaly trupy tych, ktorzy bezskutecznie szukali zywnosci. Wiele z tych cial przelezalo pod sniegiem do wiosny. Nastepnie zostaly one wrzucone bezceremonialnie do masowych grobow przez komunistow.”
Wielu umieralo z glodu w swoich domach. Niektorzy decydowali sie na samobojstwo;
najczesciej prze powieszenie, jezeli mieli na to dosc sily. Dolot pisal: “Moi sasiedzi
siedzieli w milczeniu przed domami, ich skora byla zolta i obwisla pod duzymi nieruchomymi oczami, ktore wyrazaly nadchodzaca smierc.”
W tym samym czasie, komunisci otrzymywali duze porcje jedzenia a ich bosowie spozywali nawet luksusowa zywnosc.. W ksiazce pt. Harvest of Sorrow Robert Conquest opisal nastepujaca scene dziejaca sie w restauracji w Pohrebyszczi, gdzie jedli
partyjni oficjele: “Dzien i noc restauracji plnowala milicja, odpedzajac glodnych wiesniakow. W jadalni obslugiwano miejscowych bosow, ktorzy mogli nabyc po niskich cenach bialy chleb,, mieso, drob, owoce w puszkach, delikatesy oraz wina i slodycze. Ta oaza byla otoczona obszarem glodu i smierci.”
Przerazenie moze budzic fakt, ze duza czesc skonfiskowanego zboza, ktorego nie wyeksportowano na Zachod, zostala przez komunistow wyrzucona do morza lub zgnila na deszczu. Np. na stacji Reszetyliwka w okregu Poltawa zniszczono w ten sposob duza partie zboza, ktorego pilnowali straznicy GPU. Amerykanski dziennikarz, ktory przejezdzal tam pociagiem zaobserwowal olbrzymie piramidy zboza, ktore ulegly samozapaleniu. Na stacji Lubotino widzaino tysiace ton skonfiskowanych ziemniakow, ktore gnily otoczone drutem kolczastym. Wloski konsul w Moskwie Sergio Gradenigo
Pusal w sprawozdaniu z 31 maja 1933r.: “Sztuczny glod zostal zaplanowany przez wladze w Moskwie oraz zrealizowany poprzez brutalna rekwizycje. Celem tej zbrodni mialo byc zlikwidowanie ukrainskiego problemu w ciagu kilku miesiecy, poswiecajac 10 do 15 mln ludzi. Nie myslcie, ze sa to przesadzone dane. W rzeczywistosci moga byc nawet wyzsze.” Jakkolwiek nadal trwaja dyskusje ile ludzi zginelo w rezultacie omawianej akcji na Ukrainie, liczby podane przez Gradenigo moga byc najblizsze prawdy. Historyk Robert Conquest, uznawany za autrytet w sprawach glodu, w ksiazce Harvest of Sorrow szacuje liczbe ofiar na 14.5 mln. Polowe z tej liczby stanowia kulacy zamordowani w czasie egzekucji oraz zmarli na wskutek nieludzkich warunkow panujacych w gulagu, gdzie zostali zeslani. Sam glod pochlonal okolo 7 mln ofiar, z czego okolo 3 mln dzieci.
Jak Stalinowi pomagano ukryc Holocaust
Jak to mozliwe, ze holocaust o takich niewyobrazalnych rozmiarach mogl pozostawac nieznany Zachodowi? Po pierwsze, sowieci ukrywali jakiekolwiek informacje dotyczace glodu. Zabroniono omawiac to w rosyjskiej prasie, znajdujacej sie calkowicie w rekach panstwa. Zwykly obywatel mogl pojsc na trzy do pieciu lat do wiezienia za glosne wspomnienie o glodzie. Autorom zachodnim, ktorzy chcieli pisac o ciezkiej sytuacji na Ukrainie nie dawano wiz wjazdowych. Poza tym, wsrod znanych i wplywowych pisarzy
zachodnich bylo wielu sympatykow komunizmu. Np. George Bernard Shaw, ktoremu sowieci zorganizowali starannie zaplanowana podroz po Zwiazku Radzieckim, pisal w 1932r. “Nigdzie w Rosji nie widzialem glodnego czlowieka, mlodego czy starego.”
Duzo wiekszym lgarzem byl Walter Duranty, szef moskiewskiego biura New York Times’a w latach 1922-36. Cieszyl sie on duzym zaufaniem Stalina, ktrego nazywal “najwiekszym politykiem naszych czasow.” Mial latwy dostep do Stalina i wychwalal nawet stalinowskie procesy pokazowe. Jednakze nazywanie go sympatykiem sowietow oznaczaloby niedocenianie jego roli. Dziennikarz Joseph Alsop nazwal Duranty’ego ‘agentem KGB’ a wedlug okreslenia Malcolma Muggeridge byl to ‘najwiekszy klamca jakiego spotkalem wsrod dziennikarzy w ciagu mojej 50-letniej kariery.’
(Brytyjski dziennikarz Malcolm Muggeridge, ktory opisywal dokladnie co dzialo sie na Ukrainie stracil prace w Manchester Guardian).
Publiczne zaprzeczanie istnienia Holodomoru bylo chyba najpodlejszym momentem w karierze Duranty’ego. W listopadzie 1932r. oklamywal bezczelnie czytelnikow New York Times, piszac, ze ‘Na Ukrainie nie ma obecnie, ani nie bedzie w przyszlosci zadnego glodu.’ Kilku dziennikarzy, ktorzy uczciwie pisali o glodzie, nazywal ‘klamcami’ a informacje o glodzie ‘wroga propaganda.’ Kiedy jednak pojawialo sie coraz wiecej reportazy dotyczacych glodu na Ukrainie, Duranty zmienil taktyke,
lekcewazac zjawisko. W marcu 1933r. pisal w NYT ‘Nie ma tutaj zadnego glodu a zwiekszona umieralnosc spowodowana jest niedozywieniem.’ Paradoksalnie, w 1932r Duranty’emu przyznano nagrode Pulitzera za ‘bezstronne opisywanie tego co sie dzieje w Rosji.’
Ktos moglby zapytac: “Czy Ukraincy stawiali jakis opor ludobojstwu.” Tak1 W tym czasie na Ukrainie wybuchly setki protestow w roznej skali. Zdarzaly sie nawet wypadki
napasci zdesperownych kobiet na straznikow, aby zdobyc troche jedzenia dla dzieci.
Od czasu do czasu znajdowano rowniez martwych miejscowych sekretarzy partii, ktorzy dali sie we znaki chlopom. Jednakze takie bunty byly bezwzglednie tlumione. Sowieckie dekrety zabranialy posiadania broni obywatelom, dlatego buntownicy czesto szli na karabiny maszynowe z widlami.
Holodomor powinien byc nieustannym ostrzezeniem do czego prowadzi nieograniczona wladza panstwowa, ktora niszczy prawa boskie. Krotki przeglad amerykanskiej Karty Paraw Obywatelskich pokazuje, ze prawie kazde z tych praw bylo lamane przez Stalina na Ukrainie.. Jednakze, mimo lamania woli narodu duch ukrainski przetrwal az do uzyskania niepodleglosci w 1991r.
Tutaj w Stanach Zjednoczonych organizacje Amerykanow pochodzenia ukrainskiego, takie jak Ukrainian Congress Committee of America (www.ucca.org), Ukrainian Genocide Femine Foundation (www.ukrainiangenocide.com) i inne dzialaly uparcie na rzecz upamietnienia Holodomoru. W ubieglym roku obchodzono 75-lecie glodu na Ukrainie a Izba Reprezentanto Kongresu USA uchwalila deklaracje potepiajaca to ludobojstwo. Obecnie UCCA przygotowuje akcje (przy poparciu The New American),
Majaca na celu odebranie nagrody Pulitzera Walterowi Duranty’emu.
James Perloff
THE NEW AMERICAN, February 16, 2009
(z angielskiego tlumaczyl Stanley Sas)
http://www.polpatriot.com/html/tlumaczenia_recenzje.html
Biuletyn PRP nr 217 www.wicipolskie.org
|
