|
Izrael Szamir "PaRDeS - studium Kabały" Rozdział 10
|
|
 Wysysanie Ducha Narodów
Przytoczyliśmy powyżej prorocką wizję czasów mesjanistycznych, kiedy to wszystkie narody będą wysyłać swoje złoto i srebro do Jerozolimy: „Bogactwo wszystkich narodów będzie zgromadzone razem, złoto i srebro w wielkiej obfitości, itd.„” Dla chrześcijan, ma to znaczenie jedynie duchowe ( ), niezwiązane w ogóle z Ziemią Świętą, tak samo jak przypowieści Chrystusa nie odnoszą się w rzeczy samej do winnic.
Jednakże Yizrael, wzmocniony upadkiem Kościoła, przeprowadza swój własny program, oparty o dosłowny odczyt Pisma . Jego peshat (interpretacja dosłowna) najwidoczniej spełnił się – Żydzi (w Izraelu) prawdopodobnie mają więcej pieniędzy niż chrześcijanie lub muzułmanie, lecz pomimo to USA oraz Niemcy w dalszym ciągu ślą nam miliardy dolarów. Istnieje także derash (interpretacja głęboka): narody przekażą Żydom także swoją duchowość. Zostało to już w pewnym stopniu zrealizowane: trudno jest znale?ć dziedzinę działalności duchowej, gdzie Żydzi nie graliby pierwszych ról. W rezultacie zarówno europejski jak i amerykański duch narodowy przejawia się w popieraniu praktycznej żydowskiej architektury bez jakiegokolwiek wyrazu, sztuki konceptualnej, frankfurckiej szkoły socjologii, chicagowskiej szkoły ekonomicznej, wiedeńskiej psychologii, neokonserwatywnych polityków, teologii Holokaustu oraz syjonizmu. Nie świadczy to o tym, że Żydzi są znakomici: oni jedynie potrafią uniwersalizować swoje programy.
Oto przykład: w tym samym czasie w Rosji zaistniały dwa ważne wydarzenia: proces Bejlisa, oskarżonego i uznanego za niewinnego zarzutowi zamordowania dziecka z pobudek religijnych; oraz tragedia ostatnich dni Tołstoja. Chociaż dla człowieka światowego drugie wydarzenie miało większe znaczenie, to jednak proces otrzymał większy rozgłos (i dotychczas nim się cieszy). Dzisiaj, graffiti na synagodze przyciągnie o wiele więcej uwagi niż niszczony przez izraelskie wojsko kościół świętej Barbary (w Palestynie).
Tragedia zagłady Żydów w II wojnie światowej i tragedia Hiroszimy wydarzyły się w tym samym czasie. Otóż przed dojściem do władzy Żydów w roku 1968, była Hiroshima Mon Amour (‘Hiroszima moja miłość’ – znany film francuski); teraz mamy tylko Listę Schindlera. Duch Zachodu stał się służalczy wobec programu Żydów.
Istnieje także interpretacja sod: w świecie żydowskim zaistniała catharsis (oczyszczenie ducha) poprzedzające i połączone ze zniszczeniem Świątyni. Wygnanie Yizraela spowodowane było potrzebą naprawienia kosmicznej katastrofy, która miała miejsce, gdy Niebiańskie Naczynie potłukło się pod ciśnieniem Boskiego Światła; jego skorupy spadły na ziemię i zmieszały się z iskrami światła. Ponieważ Yizrael to morze światła, więc narody to są w zasadzie złe skorupy, z których tylko niektóre niosą w sobie iskrę światła. Jest to dusza żydowska uwięziona w nieżydowskim świecie. Ostatecznie, z pokolenia na pokolenie, wszystkie iskry zostaną zgromadzone w Ludzie Żydowskim; natomiast skorupy – czyli goje – pozostaną całkiem ciemne i bezduszne. Oto cel wygnania Żydów: troskliwe odzyskiwanie duchowych iskier z nieżydowskiego świata.
Obecnie także doświadczamy tego zjawiska. W ostatnich latach pojawiły się tuziny instytucji, gdzie goje uczeni są pewnych form judaizmu; nie są oni nawracani, lecz tworzą drugi rzut wsparcia. Wiele religijnych osób woli areligijnego ‘Boga’, który pasuje także do wzorca judaistycznego. Teizm jest inną formą mile widzianą przez Żydów, ponieważ nie wymaga on szczególnie uświęconych punktów ogniskujących.
Trywialnym jest stwierdzenie, że Żydzi chcą zdominować świat. Lecz nie dążą oni do panowania o charakterze królewskim, ale do władzy kościelnej (tzn. religijnej –M.G.); ich marzeniem jest stworzenie teokratycznego Państwa Kościelnego ( ). Żydzi nie chcą nawracać nie-żydów, by robić z nich żydów, tak samo jak Kościół nie chce powierzać funkcji duchownych osobom świeckim. Według chrześcijan, każdy może zostać księdzem; według żydów, dla goja stanie się żydem jest to tak samo łatwe jak dla kota stanie się człowiekiem. Wymagania kościoła żydowskiego w stosunku do kontrolowanego przezeń nieżydowskiego laikatu nie są bardzo wysokie: mogą robić co zechcą, mogą gromadzić bogactwa oraz władzę, pod warunkiem, że wyrzekną się swej duszy i zapomną o swych duchowych inspiracjach. Goje nie powinni także pomagać sobie wzajemnie, ponieważ, zgodnie z żydowską doktryną, altruizm jest unikalną cechą Żyda. I wielu zgadza się z tymi wymaganiami. Poniżony lub nie, Kościół Chrystusowy był założony przez Tego, kto mył nogi Swoim uczniom obiecując, że ostatni będą pierwszymi. Kościół Żydowski oparty jest na obietnicy danej jego adeptowi, że ich bracia uklękną przed nim. A zatem Kościół Żydowski bardziej pasuje tym, którzy szukają panowania.
W świecie żydowskim, nie-Żydzi powinni podporządkować się Żydom. Drogą do osiągnięcia tego jest przyjęcie siedmiu przykazań Noahidów ( ). Krótko mówiąc, goj ma powstrzymać się od czczenia innych bogów. Co ważniejsze, goj nie powinien mieć własnych świąt lub obrządków. Dopóki nie ma on religii jest dobrym, jego odduchowiona egzystencja nie stanowi zagrożenia. Rambam (względnie Majmonides) tłumaczy: „Nie-Żyd tworzący lub wyznający zasady religijne oprócz siedmiu przykazań powinien zostać wychłostany i ostrzeżony, że zostanie stracony w razie ich nie zaprzestania. Nie pozwalamy by goje sami wykonywali obrządki religijne i tworzyli dla siebie przykazania” ( ). Przyjmując siedem przykazań osoba godzi się na swój status goja w żydowskim świecie.
Gdy święty Paweł ze świętym Piotrem rozpoczynali swoją misję wśród pogan, początkowo starszyzna Kościoła Jerozolimskiego – Żydzi którzy uwierzyli w Chrystusa – zażądali obrzezania nowych uczniów ( ). W ich oczach chrześcijaństwo było tylko dla Żydów; chociaż byli gotowi na przyjęcie neofitów. Święty Piotr odmówił. Wtedy starszyzna Kościoła zaproponowała kompromis: niech nowi chrześcijanie pochodzenia nieżydowskiego przyjmą przykazania Noahidów i powstrzymają się od spożywania ofiar pogańskich. Święty Piotr gotowy był zgodzić się i na to, ponieważ nie rozumiał on znaczenia zakazu. Święty Paweł odmówił, ponieważ zrozumiał: przyjmując zakaz, nowi chrześcijanie zgodziliby się dostosować do świata urządzonego po żydowsku ( ). Nie upierał się przy spożywaniu tych ofiar, ale uważał, iż należało wtedy powiedzieć: możemy, ‘zakaz’ ten nie ma dla nas znaczenia.
W świecie ducha nie ma rzeczy małych. Zgodnie ze średniowieczną żydowską opowieścią, kabalista z Safed, Józef della Reina, uwięził szatana w magicznym pentagramie i rozkazał mu uwolnić duszę Mesjasza. Szatan zgodził się, pod jednym małym warunkiem: poprosił Józefa o zapalenie dla niego świecy. Józef zapalił świecę, i ten akt czci zwrócił szatanowi wolność. Porwał on Józefa i odrzucił go daleko, aż do Tyberiady.
W podobny sposób, małe ustępstwa w stosunku do Żydów spowodowały poddanie się chrześcijaństwa – nie tylko Żydom, ale także ich duchowi przewodniemu. Zaczyna się od rzeczy małych: usunięcia symboli religijnych ze szkół i miejsc publicznych. Lecz nasze dusze interpretują to poddanie ducha jako dowód zwycięstwa Żydów. Jakiś czas temu, Kongres USA, w najdziwniejszym akcie poddaństwa, zgodził się nadać status prawa siedmiu przykazaniom Noahidów ( ). Było to zupełnie niestosowne: w żadnym wypadku nie spożywamy ofiarowanego pożywienia, było to tak niestosowne, jak świeca zapalona przez della Reina, i tak katastrofalne jak głupota tego kabalisty.
Jeszcze większym idiotyzmem jest koncepcja dwóch ważnych Przymierzy z Bogiem ogłoszona na Soborze Watykańskim II. Chrześcijanin może dowodzić, że Nowy Testament różni się od Starego, lecz wtedy powinien on przyjąć ideę supercesji (oddzielenia się), czego dokonali katolicy. Alternatywnie, można on wierzyć, wraz z prawosławnymi, że jest tylko jedno Przymierze, a stare jest identyczne z nowym. W tym wypadku winien on podkreślać, że Żydzi, którzy odrzucili Chrystusa nie są więcej częścią Przymierza. Ale w żadnym wypadku nie może chrześcijanin powiedzieć, że Przymierze żydowskie jest ważne; ponieważ podkopuje to sam sens ofiary Chrystusa. To tworzy z konieczności religię o charakterze dwupiętrowym, z pierwszą (wyższą) klasą ‘chrześcijańskich Żydów’, których dotyczą oba Przymierza, i drugą (niższą) klasą gojów, których dotyczy jedynie drugie Przymierze. Kościół powinien przyciągać i chrzcić Żydów, lecz bez nadawania im specjalnego statusu. W przeciwnym przypadku Kościół, najsilniejsza obrona przed postępującą żydowską ofensywą, zostanie ujarzmiony, a majestatyczna (i władcza) pani ze Strasburga ustąpi miejsca tej symbolizującej Synagogę.
Żydowski świat jest już budowany, cegła po cegle, a jednym z jego znaków jest obniżanie się poziomu edukacji i życia duchowego nie-Żydów. W wielkim państwie żydowskim, USA, trzeba co roku wydawać ponad 30.000 dolarów na opłacenie kształcenia się na dobrym uniwersytecie. Ogromna większość Amerykanów nie może nawet marzyć o takich sumach, ale jest to osiągalne dla Żydów. Amerykańskie filmy upodlają swoich widzów, zaś telewizja jest w stanie przekształcić uporczywego jej odbiorcę w zombie (tzn. żyjącego „martwego człowieka” – M.G.).
Przychodzi tutaj na myśl delikatna sprawa integracji szkolnej. John Spritzler pisał w New Democracy ( ): „Tu w USA widziałem (w latach siedemdziesiątych) liberalną elitę zmuszającą białych rodziców, w imię zakończenia segregacji rasowej, do wsadzania swoich dzieci w wieku przedszkolnym do autobusów, aby je przewie?ć przez cały Boston – godzina jazdy autobusem – do odległych szkół które, podobnie jak wszystkie szkoły dla dzieci z klasy robotniczej w Bostonie, były fatalne i niedoinwestowane. Liberalny sędzia, który to zarządził, nawet nie wziął pod uwagę alternatywnego planu proponowanego przez murzyńskich rodziców, że można by było skończyć z segregacją skracając odległości przejazdów i dokładniej je planując. Sprzeciwiającym się zarządzeniu sędziego białym, przykleiła etykietę „rasistów” liberalna gazeta Boston Globe, będąca własnością największych przedsiębiorców.
Zauważmy: Boston Globe jest gazetą żydowską. Przewóz dzieci autobusami był świetną okazją dla żydowskich szkół oraz przedszkoli: nie podlegały one przewozowi, dzięki czemu mogły one przyciągnąć wszystkich Żydów oraz wyższą klasę nie-Żydów i podnieść opłaty. Pojawiła się także dodatkowa uciecha dokuczenia i upokorzenia WASP’ów – lub zintegrowania wszystkich gojów w jedną „szczęśliwą rodzinę”. Jest to pewne iż przewóz dzieci autobusami – dobry lub zły, względnie sprawiedliwy lub niesprawiedliwy – doprowadził do obniżenia się poziomu wykształcenia amerykańskiej klasy średniej i ta debilizacja Ameryki WASP’ów była niezbędnym krokiem dla zawładnięcia opinią Ameryki. Totalne zwycięstwo żydowskiego ducha będzie osiągnięte jedynie wtedy, gdy zdebilały goj-analfabeta będzie całował ręce Żyda i dziękował mu za jego przewodnictwo.
Tłumaczył: Roman Łukasiak
(niezbędne adnotacje i poprawki do rozdziału 8,9,10 M.Głogoczowski)
|
|
5 kwiecień 2006
|
|
Israel Adam Shamir
|
|
|
|
HASŁO ANDRZEJA GWIAZDY
lipiec 30, 2007
Zygmunt Jan Prusiński
|
Śledztwo w Sprawie Najazdu na Irak
listopad 26, 2005
Iwo Cyprian Pogonowski
|
Czas tłumaczenia (się)
listopad 14, 2005
Marek Olżyński
|
Świąteczny prezent od Katolickiej Agencji Informacyjnej
styczeń 3, 2006
prof. Rafał Broda
|
Zwycięstwo Pawłokomy
maj 7, 2006
Jan Lucjan Wyciślak
|
Poslowie platformy Tuska
październik 3, 2007
.
|
Nowe idzie, stare wraca...
scenarzyści polskich reform ostatnich lat
lipiec 13, 2005
Adam Sandauer
|
David Irving: "W Auschwitz nie było komór gazowych"
styczeń 26, 2007
bibula- pismo niezależne
|
Zwierzę gatunku człowiek
grudzień 19, 2002
PAP
|
Zarobki w systemie ochrony zdrowia
maj 9, 2006
Adam Sandauer
|
DEMOKRACJA - dynamit w rękach ludu
kwiecień 6, 2007
meditus
|
Odwracanie kota ogonem
październik 25, 2008
Artur Łoboda
|
Druga Targowica umożliwia „Tarczę” w Polsce?
sierpień 16, 2008
Iwo Cyprian Pogonowski
|
NIEZALEŻNOŚĆ GAZET I INNYCH MEDIÓW?
kwiecień 7, 2008
Marek Jastrząb
|
Who's afraid of the Israel Lobby?
październik 7, 2007
Ray McGovern
|
Ojczyzna
sierpień 11, 2003
Zbigniew Łabędzki
|
Biskupi
wrzesień 22, 2004
|
WorldCom - większe matactwa niż sądzono
sierpień 9, 2002
PAP
|
Rekomendacje
marzec 15, 2008
Artur Łoboda
|
Przemówienie Dorna, którego nie chciano słuchać
listopad 23, 2007
Ludwik Dorn
|
więcej -> |
|
