ZAPRASZA.net POLSKA ZAPRASZA KRAKÓW ZAPRASZA TV ZAPRASZA ART ZAPRASZA
Dodaj artykuł  

KIM JESTEŚMY ARTYKUŁY COVID-19 CIEKAWE LINKI 2002-2009 NASZ PATRONAT DZIŚ W KRAKOWIE DZIŚ W POLSCE

Inne artykuły

Rzekoma wojna o polskie sądownictwo 
18 lipiec 2018     
Powrót do PRL-u 
27 kwiecień 2020     
Dlaczego w zeszłym roku liczba zgonów w USA wzrosła o 40% powyżej normy? 
13 styczeń 2022      Joseph Mercola
Urojone wojny. World War E. 
26 wrzesień 2014     
TY będziesz żebrakiem lub pracować do 76 roku życia 
14 grudzień 2014      www.polskawalczaca.com
Anty epitafium dla Paradowskiej 
29 czerwiec 2016      Artur Łoboda
VAERS, CDC Data Show, zgłoszono prawie 27 000 zgonów ponad milion urazów spowodowanych przez szczepionkę przeciw COVID 
16 kwiecień 2022     
Manifest antyglobalistyczny 
7 grudzień 2024     
Bajkowa Kwiaciarka 
26 sierpień 2024     
Czy to tylko forma "parcia na szkło"? 
2 wrzesień 2020      Artur Łoboda
Korupcja żydowska na Ukrainie 
14 listopad 2023     
TSUE, Polski Ład i kształcenie lekarzy 
27 maj 2021      Waldemar Korczyński
Operacja Covid to już tylko małe piwo. 
17 lipiec 2021      Stanisław
Emerytury równych i równiejszych 
23 luty 2012      Artur Łoboda
Wojna o wolność: jak tyrania opanowała Stany Zjednoczone 
14 lipiec 2021     
Oni decydują o losach Europy i Naszym życiu 
28 czerwiec 2018      SośnierzTV
Kto to robi i w jakim celu? 
19 październik 2016     
Bociany są wszędzie 
10 maj 2021      Artur Łoboda
Rydz-Śmigły 
16 grudzień 2016      Artur Łoboda
Populizm wiecznie żywy 
6 grudzień 2011      Artur Łoboda

 
 

“ŻELAZNY BUT” USRAELA W NORWEGII ORAZ W… (Część II)



Izrael Szamir

Masakra w piątek 22 lipca

Część druga. Breivik widzi na czerwono

Breivik nienawidził Czerwonych nawet bardziej niż muzułmanów. Pakistańczycy winni być deportowani, ale komuchy – rozstrzelani jako zdrajcy, napisał w swym „2083”. Wściekał się na komunizm jak Hitler w Mein Kampf, ale Hitler miał lepsze ku temu podstawy. Hitler konkurował z komunistami o serca robotników niemieckich. I Hitler musiał konkurować z mięczakami w ruchu narodowo-socjalistycznym w Niemczech, którzy (zwłaszcza bracia Strasser) byli przygotowani na to by paktować z komunistami.

Od tego czasu upłynęło wiele lat. Komunizm zwyciężył w tytanicznej walce roku 1945, ale odniósł wielka porażkę w roku 1991, wraz z upadkiem Związku Radzieckiego. W konsekwencji antykomunizm utracił swe znaczenie co najmniej of roku 1991, a prawdopodobnie nawet wcześniej. Dzisiaj może on mobilizować kilku starców w Waszyngtonie DC, ale prawdopodobnie nawet nie ich.

I ze zdumieniem jesteśmy świadkami, że w „2083” klęska komunizmu odczytana jest jako jego zwycięstwo:

“USA , ale specjalnie Europa przegrała Zimna Wojnę wskutek tego, że po II Wojnie Światowej nie prześladowaliśmy marksistów. Gdybyśmy zabili każdego marksistę i zabronili doktryn marksistowskich (nie tylko w ich aspekcie ekonomicznym, ale także kulturalnym – internacjonalizm, ekstremalny feminizm, ekstremalny egalitaryzm, anty-elityzm, anty-nacjonalizm) to nie znajdowalibyśmy się w sytuacji obecnej. Natomiast nasi zdrajcy to umysłowo słabi powojenni przywódcy, a zwłaszcza nasze uniwersytety oraz środki masowego przekazu (patrz początek księgi 1, gdzie dokonany został wyczerpujący wywód jak to się stało). Pierwsi pionierzy marksizmu-leninizmu zostali dopuszczeni do indoktrynacji pokolenia roku 1968, które obecnie znajduje się u władzy.”

Breivik dochodzi do niespodziewanej konkluzji, że zarówno UE jak i USA są „socjalistyczne” czy nawet „komunistyczne” w dobie obecnej, „UESRR” i „UASSR” są zorganizowane zgodnie z naukami Marksa. Ja nie wiedziałem, że Karol Marks planował społeczeństwo z setkami miliarderów i milionami biedaków. Trzeba być pomyleńcem, by opisywać współczesne Stany Zjednoczone oraz Unię Europejską jako „dyktatury komunistyczne”. Te społeczeństwa są ekstremalnie nieegalitarne, robotnicy znajdują się na spodzie, podczas gdy super-bogaci ostentacyjnie demonstrują styl życia nie do pomyślenia nawet dla dworu Medyceuszów we Florencji.

Przyczyna tej nieoczekiwanej konkluzji znajduje się w tym, że Breivik celowo pomieszał marksizm-leninizm jako rządząca ideologię Związku Radzieckiego oraz maoistowskich Chin z neo-marksistowską zachodnią ideologią reprezentowaną przez Fromma, Adorno, Marcuse i Lukacs’a. Przy całym mym dla nich respekcie, Zimna Wojna nie była wojną z nimi, ale wojną przeciw ZSRR i jego sojusznikom, wojną z zarówno geopolitycznymi jak i ideologicznymi składnikami Związku Radzieckiego. Zachodni neo-marksiści byli raczej sojusznikami kapitalistycznego Zachodu w tej wojnie i ich wkład w dzieło upadku wschodniej Cytadeli Komunizmu był ogromny, jako iż oni skutecznie podminowali wiarę rosyjskich elit w swą własną ideologię. (Nb. Na terenie Polski taka rolę „podkopywacza” ustroju socjalistycznego odegrał wpływowy żydowski “marksista i eurokomunista” Adam Szaff – przyp. tłum.)

Choć Brivik kłóci się z zachodnimi marksistami, to w sposób dlań wygodny łączy ich z Gułagiem i z postulowanymi masowymi morderstwami w ZSRR. Jest to nieuczciwością: zachodni neo-marksiści byli antystalinistami i określali swych wschodnich braci terminem „staliniści” – przynajmniej od czasów krótkowzrocznej denuncjacji Stalina dokonanej przez Chruszczowa w roku 1956.

Chruszczow, który był kryptotrockistą, przeczołgał komunistów przez niepotrzebną i niepopularną ‘destalinizację’, zamiast pozostawić w spokoju to co przeminęło. Dzisiaj prezydent Miedwiediew mówi po raz wtóry o destalinizacji i prawdopodobnie ta jego mowa stanie się przyczyną jego nie re-elekcji. Naród Rosji ma różne poglądy na temat Stalina, ale znaczna większość była i jest przeciwna destalinizacji, a to z tej przyczyny, że dla niej oznaczałoby to rozbicie narodowego bohaterskiego, męskiego paradygmatu.

Breivik oskarża komunistów o popieranie “ekstremalnego feminizmu”. To jest dziwne. Józef Stalin był doskonałym symbolem męskości: wielki jugosłowiański reżyser Duszan Makawejew zobrazował go w swym filmie „Misteria organizmu” w formie ciągłego wzwodu prącia. Destalinizację można zobrazować jak o próbę odebrania męskości symbolicznemu Ojcu świata komunistycznego. W tym świetle dziwaczny postulat Breivika można wytłumaczyć przez jego chęć zebrania wszystkich ‘czerwonych’ w jednej wielkiej masie: od smutnych komisarzy NKWD do kalifornijskich socjologów oraz norweskich kilkunastolatków, których zabijał. Nauczył się on tego niemiłego tricku od swych neo-konserwatywnych, amerykańskich mentorów: malują oni każdego narodowca tym samym pędzlem co Adolfa Hitlera.

Odrzucamy to od ręki: nie każdy tradycjonalista oraz nacjonalista jest Breivikiem, względnie Hitlerem: komuniści mają rozmaite poglądy na tradycję, europejscy staliniści byli całkiem konserwatywnymi, tradycjonalnymi i umiarkowanie nacjonalistycznymi, podczas gdy zachodni neo-marksiści odrzucili burżuazyjny nacjonalizm, który wywołał dwie wojny światowe.

Breivik podkreśla komunistyczny rodowód założycieli Szkoły Frankfurckiej, w osobach Teodora Adorno oraz Georga Luikacs’a – ale neokonserwatyści też byli dziećmi wychowanymi w czerwonych pieluszkach, czy nawet aktywnymi trockistami, zanim zmienili swe poglądy. Gramsci w rzeczy samej marzył o kulturalnej hegemonii jako metodzie osiągnięcia socjalizmu. Myślał, że nowy „człowiek komunistyczny” może zostać stworzony przed jakakolwiek polityczną rewolucją. Jednak Gramsci się mylił. Teoria Gramsciego była wykorzystana do głoszenia drogi nie rewolucyjnych reform, unikających gwałtownych przejęć banków oraz fabryk. Ta idea była popularna wśród euro-komunistów i wraz z upadkiem Związku Radzieckiego znikła, wraz ze zniknięciem partii euro-komunistycznych.

Lenin miał rację, a Gramsci był w błędzie: trzeba zabrać kapitalistom zarówno ich książeczki czekowe jak i ich fabryki, ich broń i ich gazety, ich parlament oraz ich rząd, w innym przypadku oni spowodują, że wszystkie twe programy życiowe zaczną działać na ich korzyść. Zarówno Szkoła Frankfurcka jak i zachodni neo-marksiści byli po stronie Zachodu w czasie Zimnej Wojny.

Zachodni neo-marksiści zachowywali się jak przysłowiowy osobnik, który szuka zgubionej monety pod latarnią. Chociaż wie, że zgubił tą monetę gdzieś indziej, to jednak pod tą latarnią jest więcej światła. Oni nie wiedzieli jak współpracować z robotnikami i w związku z czym woleli pracować z mniejszościami, ze studentami i z feministkami. To było łatwiejsze, ale prowadziło do nikąd, jak to teraz widzimy. Robotnicy Hiszpanii oraz Grecji powstali w ubiegłym miesiącu, ale nigdzie nie mogliśmy znaleźć neomarksistów. Nie poprowadzili tych rzeczywistych, ludowych powstań, jako że byli przyzwyczajeni do swych rewolucji-zabawek w dziedzinie semantyki.

Neo-marksisci porzucili rewolucję, porzucili socjalizm, opuścili ludzi pracy, a w zamian woleli pracować „aby w przyszłości Holokaust się nie powtórzył”. Kevin McDonald ze Stanowego Uniwersytetu w Kalifornii pisał, że woleli oni postępować zgodnie z ich programem żydowskim niż z komunistycznym. Breivik nie czytał Strasznego McDonalda, a przynajmniej nigdy nie odwołuje się do niego, będąc tak dobrym uczniem żydowskich mędrków. Wytłumaczenie podane przez KMD było dla niego zakazane, on tylko uważał, że to, co ci ludzie robili TO JEST komunizm. Można zauważyć, że wiele tekstów w „2083” to są stare antyżydowskie tyrady, w których słowo „żydzi” zostało zastąpione przez „marksiści”.

Niestety Breivik był w błędzie: komuniści nie wygrali. Nie zrobiliśmy ani jednego kroku w kierunku komunizmu poprzez promocję multikulturalizmu oraz małżeństw homoseksualnych. Także walka z chrześcijaństwem oraz rodziną tutaj nie pomaga. Wszystkie te kroki zostały przechwycone i wykorzystane przez Kapitał i użyte przeciw robotnikom. W rzeczy samej cele rewolucji socjalistycznej oraz programu „za żadną cenę nigdy więcej holokaustu” są nawzajem sprzeczne. By realizować ten pierwszy cel, potrzebujemy ludzi odważnych i rzutkich, dla realizacji tego drugiego wszyscy muszą zostać pozbawieni męskości, bo ludzie prawdziwi są nieprzewidywalni.

Dowód na to, że Breivik mówi nonsensy (nawet w swych własnych sformułowaniach) można znaleźć w jego „2083”, gdzie ocenia państwa europejskie pod względem ich akceptacji czegoś co nazywa „marksizmem kulturalnym”. Nie należy się dziwić, że Rosja i inne kraje bloku komunistycznego są najbardziej wolne od tego dogmatu, podczas gdy Niemcy, Szwecja i Norwegia są mu najbardziej podporządkowane. W rzeczy samej, destrukcyjne neo-marksistowskie teorie nigdy nie były popularne na Wschodzie, gdzie kapitalizm został w rzeczywisty sposób zdemontowany i nie było potrzeby tworzyć jakiegoś parawanu z pseudo-komunistycznej ideologii dla zamaskowania kapitalistycznej ekonomii.

Jeśli zaś chodzi o Zachód, to rok 1968 nie był, jak twierdzi Brweivik, Dniem Zwyciestwa marksizmu, ale początkiem zwrotu w kierunku Żelaznego Buta. Nasze wolności osiągnęły szczyt krótko po zapomnianym od dawna roku 1968. Rok 1968 był punktem zwrotnym w Ameryce. W 1968 najbogatsi Amerykanie przekazywali państwu 90 procent swych zysków, podczas gdy obecnie płacą mniej niż 30 procent (zapomnijmy już o tym, ze nie płaca nawet tego, mądrze wykorzystując podatkowe miejsca ucieczki, nie objęte podatkiem fundacje i inne tricki). W roku 1968 płaca minimalna amerykańskiego robotnika była najwyższa w cenach realnych. Patrząc wstecz, rok 1968 był momentem w historii kiedy ludzkość była najbliższa gwiazd.

Jako dzieci przegranej rewolucji 1968 byliśmy wolni by kochać się, palić, myśleć i działać. Mogliśmy podróżować i latać bez rozbierania nas na lotnisku i nasze napoje nie były konfiskowane. Mogliśmy uprawiać miłość i palić w kawiarniach. Od tego czasu cały czas idziemy w dół: palenie zostało zabronione, wolna myśl została uwięziona przez Polityczną Poprawność, a działalność polityczna została zredukowana do przyłączania się do grupy na facebooku.

W Stanach Zjednoczonych, jak powiedział mi Noam Chomsky, zwrot o 180 stopni zbiegł się ze strajkiem nauczycieli w Nowym Jorku, który przypomniał Żydom, ze ich wąskie interesy nie są najlepiej zabezpieczone przez taktykę postępową i rewolucyjną. Według niego rewolucyjni ideologowie 1968 osiągnęli pacyfikację mas, a zatem szanse na nowy holokaust, czy nawet tylko na utratę (przez Żydów) wpływów, zostały w rzeczy samej zminimalizowane.

Męskość (wirylność) Lewicy także osłabła. Poparcie dla wątpliwej polityki “równości płci” oraz odwrót od walki klasowej zmienił Lewicę. Podczas gdy Lewica zawsze dążyła do równości płci, ta równość zawsze przesunięta była w kierunku bieguna męskiego: czy to był robotnik budujący barykadę, marynarz szturmujący Pałac Zimowy, palący cygara brodacz w stylu Castro, to wszystko były męskie symbole lewicy. W czasie historycznej konfrontacji pierwszej połowy XX wieku, Czerwona Gwardia była nie mniej męska niż Ernst Röhm.

Obecna nierównowaga między męskim a żeńskim elementem w krajach rozwiniętych została spowodowana przez rozwój techniczny (męska siła fizyczna jest mniej potrzebna), przez ideologiczne przesuniecie, oraz przez kapitalistyczne dążenie by maksymalizować zysk przez zatrudnianie kobiet. W rezultacie mężczyźni są sfrustrowani. Stara, tradycyjna ich rola jako dostarczyciela środków do życia dla rodziny się skończyła; ich zawody wywędrowały do Chin, walka jest realizowana za pomocą samolotów bezałogowych. Masakra dokonana przez Breivika nosi znamię sfrustrowanego i zmarginalizowanego norweskiego mężczyzny.

Breivik odczuwał że jego męskość jest zagrożona przez „telewizję, gdzie prawie każda propozycja ma żeńską ‘silną postać’, a akcja oraz charaktery podkreślają męską niższość oraz żeńską wyższość … przez wprowadzane przez rząd preferencje w zatrudnieniu oraz praktyki, które kobiety wykorzystują, używając ‘molestowania seksualnego’ by utrzymywać mężczyzn w uległości; przez szkoły wyższe (colleges), w których rozkwitają studia ‘gender’ (zajmujące się płcią) i jest stosowana ‘akcja afirmacyjna’ przy przyjęciach na studia oraz przy zatrudnianiu”

Tak, to prawda, zabójca jest osobnikiem psychotycznym, którego widzenie świata jest ledwo adekwatne do rzeczywistości, jednak jego punkt widzenia winien być brany pod uwagę. Nawet jego nienawiść do muzułmańskich imigrantów można interpretować jako wynik zagrożenia jego męskości jakie stanowiły męskie, nie wyhamowane przez strach przed oskarżeniami o molestowanie, zachowania się Południowców z sukcesem konkurujących o wdzięki nordyckich dziewcząt. Tej masakry i jej następstw mogłoby nie być, gdyby ten Europejczyk nie czuł swej męskości zagrożonej na tak wiele sposobów.

Tłumaczył Marek Głogoczowski

Post scriptum w formie epitafium.

Kończąc robić powyższe tłumaczenie, wieczorem 5 sierpnia dowiedziałem się o „samobójczej” śmierci b. premiera Andrzeja Leppera. Według mego rozeznania, to miał on popełnić „samobójstwo” (w sposób podobny jak zrobiła to posłanka SLD Barbara Blida), już w lipcu 2007, gdy miał zostać przyłapany, z walizką wypełnioną 3 milionami złotych, w swym biurze poselskim, w moment po przyjęciu przezeń rzeczonej łapówki, podstawionej mu przez szefa CBA Mariusza Kamińskiego,. No ale wtedy planowane „samobójstwo” nie wyszło, ktoś zdradził… Ale co się odwlecze, to nie uciecze, zwłaszcza że w nadchodzących miesiącach ten były wice-premier, populistyczny przeciwnik wysyłania WP na „misję pokojową” do Afganistanu, znowu miałby okazję by publicznie otwierać swój niewyparzony pysk, zwłaszcza w okresie rosnącego zagrożenia Wolnego Świata przez muzułmańskiego socjalistę, Muammara Kadafiego.

Andrzej Lepper bez wątpienia należał do znienawidzonych przez Breivika socjalistów „których należy wystrzelać”. W trakcie Ecological Congress of Animal Welfare Institute, w Warszawie, w maju roku 2000, siedziałem obok niego w prezydium tego polsko-amerykańskiego spotkania. Znając wcześniej me poglądy, przywódca „Samoobrony” powiedział mi, że BEZ ZMIAN SYSTEMOWYCH W POLSCE NIC NIE DA SIĘ ZROBIĆ. A zatem należał on do całego szeregu polskich filo-socjalistów, którym los w ostatnim ćwierćwieczu skutecznie skrócił życie. Począwszy od mego starszego kolegi, współpracownika profesora Szaffa, doradcę Solidarności w roku 1988 Jana Strzeleckiego, poprzez mego rówieśnika Andrzeja Urbańczyka, utopionego na Korfu w 2001 roku, w przededniu objęcia przezeń funkcji rzecznika rządu SLD, oraz nie znanego mi osobiście Daniela Podrzyckiego, szefa „Sierpnia 80”, który zginął w trakcie kampanii prezydenckiej w roku 2005. Do ich grona dołączył wczoraj przywódca „Samoobrony” Andrzej Lepper. Cześć ich pamięci.

Tak mi się wydaje, że życie tych polskich socjalistów skracał ten sam „bóg USraela”, który zapewnił, że norweska policja nie dotarła na wyspę Utoya przed tym, zanim masowy „morderca Pana” Breivik nie wystrzelił ostatniego naboju do dzieci norweskich socjalistów wrogich Izraelowi.

6 sierpień 2011

tłum. Marek Głogoczowski 

  

Komentarze

  

Archiwum

EBOR zainteresowany BGŻ, ale pod warunkami
maj 17, 2002
PAP
Ulepić człowieka
listopad 12, 2007
ZYGMUNT JAN PRUSIŃSKI
Hugo Chávez, człowiek do odstrzału
wrzesień 9, 2007
Ignacio Ramonet
WOŚP na Hali Krupowej i Luboniu Wielkim
styczeń 4, 2005
Wpadli we własne sidła
marzec 27, 2004
PAP
2008.08.27. Wiadomości w 3ch językach. Three-language news service.
sierpień 27, 2008
tłumacz
Niemiecki Minister Von Bulow kwestionuje oficjalną wersję wydarzń z 11 września
listopad 4, 2004
Świąteczny prezent od Katolickiej Agencji Informacyjnej
styczeń 3, 2006
prof. Rafał Broda
Rasowy analfabeta
luty 20, 2006
Zygmunt Jan Prusiński
Marnowanie szansy
październik 17, 2003
Artur Łoboda
Zaduszki 2006 - Muzeum Szlaku
październik 30, 2006
Wiesław Sokołowski Redakcja pisma literackiego
Kołodko studzi zadowolenie
grudzień 14, 2002
PAP
Wyznanie rachmistrza
luty 14, 2003
TOMASZ DOMALEWSKI http://www.dziennik.krakow.pl/
MUZEUM SOLIDARNOŚCI CZY PAMIECI SIERPNIA ?
luty 4, 2003
Leszek Skonka
Opózniona "Dobra Nowina" z Oswiecimia/Auschwitz
czerwiec 6, 2004
Marek Głogoczowski
Antyrakietowy ser szwajcarski
czerwiec 14, 2007
Bartłomiej Kozek
Czasem się coś w Gazecie Wyborczej trafi, ale znika szybko...
styczeń 12, 2004
czytelnik
Czego nie widzą daltoniści
kwiecień 17, 2008
Artur Łoboda
(...)
lipiec 4, 2006
Stop wariatom prasowym!
czerwiec 23, 2006
Wojciech Romerowicz
 


Kontakt

Fundacja Promocji Kultury
Copyright © 2002 - 2025 Polskie Niezależne Media