|
Arktyczne Rezerwy Ropy Naftowej i Gazu Ziemnego
|
|
Arktyczne rezerwy ropy naftowej i gazu ziemnego stają się bardziej dostępne w miarę ocieplania się globu i stają się przedmiotem zainteresowania producentów paliwa. W miarę jak Arktyk ociepla się przemysł energetyczny planuje wielką ekspansję mimo dużych przeszkód technologicznych, takich jak kruchość metali przy niskich temperaturach, pękanie płyt metalowych i zamarzanie wody w zbiornikach balastu i wentylatorach motorów, nawet w lecie lata arktycznego.
W Szanghaju w 2010 roku, ma być ukończona budowa i wyposażenie wielkiego okrętu wiertniczego nazywanego przez Amerykanów „The Bully No. 1,” na użytek firm: holenderskiego „Shell’a” i norweskiego „Frontier Dribling,” za cenę znacznie powyżej 600 milionów dolarów. Okręt ten będzie jednym z pierwszych tego wymiaru jednostek morskich do eksploatacji wielkich zasobów Arktyku, ocenianych na 30% zasobów globalnych, czyli około 400 miliardów standartowych baryłek ropy naftowej.
Dotąd tylko w krótkim sezonie letnim odbywały się wiercenia w regionie Arktyku. Obecnie lato arktyczne staje się dłuższe i cofanie się linii permanentnego lodu daje nowe możliwości. Znaczna część potencjału arktycznego będzie dostępna w następnej dekadzie i dyplomaci pięciu państw muszą dojść do porozumienia, kto jest właścicielem złóż, nim trzeba będzie doprowadzić do końca rozwiązania technologiczne, począwszy od braku statków wiertnicznych przystosowanych do warunków arktycznych, zwłaszcza do wierceń przez cały rok.
Obecnie jest tylko pięć statków wiertniczych, które mogą pracować w wodach głębszych niż sto metrów, gdzie znajduje się większość podmorskich złóż. Następne pokolenie arktycznych statków wiertniczych ma być wyposażone do wierceń morskich, głębokich ponad czterech kilometrów. Stanie się to nie prędzej niż za piętnaście lat. Statki te będą zbudowana jak lodołamacze przystosowane do niskich temperatur i wszystkie rury będą miały na całej długości zainstalowane ogrzewanie jako gwarancja przeciwko zamarzaniu i pękaniu.
Najbardziej zaawansowany rozwój arktycznej produkcji podmorskiej znajduje się na Morzu Berentz’a, u wybrzeży Norwegii i zachodnio-północnej Rosji. Norwedzy zaczęli tam produkcję w 2006 na terenie Snohvit. Wspólna produkcja jest projektowana na terenach największych rosyjskich złoży podwodnych gazu ziemnego na terenie Sztokman. Są to jedne z największych złóż na świecie i są kontrolowane przez rosyjski Gazprom, w którym firma StatoilHydro ma 24 % udziału w Sztokmanie.
Norweska firma StatoilHydro ASA ma nadzieję wiercić i produkować z podmorskich szybów na całym Oceanie Arktycznym około 2030 roku. Technologia wypracowana na terenach Snohvit i Sztokman umożliwi eksploatację złoży obecnie zbyt zamarzniętych, żeby można było zbadać je w dzisiejszych warunkach. W każdym razie produkcja z rezerwuarów arktycznych będzie rozwijać bardzo powoli, w porównaniu z regionem Zatoki Perskiej i Morza Kaspijskiego zwłaszcza, że w miarę jak cieplejsze będą lata, należy spodziewać się coraz gwałtowniejszych burz w Arktyku. Podczas gdy cena jednej baryłki ropy naftowej w czasie pokoju w Iraku wynosi około jednego dolara, cena produkcji baryłki ropy naftowej w Arktyku będzie wynosić kilkadziesiąt dolarów.
Na Morzu Beaufort’a na północ od Alaski i Kanady głębokość wód nad złożami wynosi ponad trzy km. Wymaga to nowej technologii i specjalnej budowy okrętów wiertniczych. Prawdopodobnie najbogatsze złoża leżą pod permanentnie zamarzniętymi wodami na wschód od Grenlandii, co bardzo utrudnia badania tych złóż. Przy dzisiejszej technologii trzeba by całej floty lodołamaczy, która by bez przerwy rozbijała lód wokół wiertniczych statków. Dostawy wielkiej ilości potrzebnego paliwa drogą wodną byłyby bardzo trudne.
Tak, więc pokonywanie tych kolosalnych trudności będzie bardzo trudne, ale sądząc według dotychczasowego rozwoju technologii wiercenia pod wodą, nie będzie niemożliwe, tak jak dawniej mówiono, że nie będzie można wiercić w dnie morskim 300 metrów poniżej poziomu wody, a obecnie a już wierci się w wodach trzy kilometry głębokich. Wiele zależy od ceny rynkowej ropy naftowej i gazu ziemnego, na które zapotrzebowanie szybko rośnie dzięki ekonomicznemu rozwojowi Chin i Indii.
Arktyczne rezerwy ropy naftowej i gazu ziemnego, stanowiące 30% rezerw globalnych będą coraz bardziej włączane do produkcji światowej w miarę wzrostu cen rynkowych paliwa. Wzrost cen może mieć miejsce mimo niskich cen produkcji w Iraku przez korporacje międzynarodowe. Korporacje te będą nadal zarabiać rekordowe zyski, zwłaszcza, jeżeli pacyfikacja amerykańska Iraku będzie na tyle skuteczna, że korporacje międzynarodowe będą mogły inwestować tam miliardy dolarów w wiercenia i ekwipunek potrzebny do produkcji, włącznie z rurociągami.
WWW.pogonowski.com |
|
18 luty 2008
|
|
Iwo Cyprian Pogonowski
|
|
|
|
Brawo LPR!!!!
styczeń 24, 2007
ula
|
Wracamy do dyskusji
grudzień 5, 2007
Artur Łoboda
|
Awerroizm sejmowy
padziernik 8, 2006
Adam Wielomski
|
Umarł marksizm, niech żyje nihilizm?
listopad 3, 2007
Jerzy Rachowski
|
Najlepszy żydowski geszeft
luty 7, 2008
Artur Łoboda
|
Poprawki w konstytucji UE
marzec 15, 2005
PAP
|
Kto się boi moherowej rewolucji(?)
listopad 12, 2005
Marek Olżyński
|
Stosunki Polsko-Krzyżackie (wypracowanie szkolne)
czerwiec 1, 2002
szkolne wypracowanie
|
Co robić?
marzec 30, 2003
Andrzej Kumor
|
Izrael przyspieszy budowę nowego "muru berlińskiego"
sierpień 10, 2002
IAR
|
Odpowiedzialność za słowo
czerwiec 3, 2005
przesłała Elżbieta
|
Prounijne zamroczenie
maj 6, 2004
Andrzej Kumor
|
Kto "załatwił" ZPB, a raczej Polaków na Białorusi?
marzec 3, 2006
|
Fiasko wizyty Bush'a na Bliskim Wschodzie
styczeń 20, 2008
Iwo Cyprian Pogonowski
|
ODEZWA DO DZWONU
lipiec 15, 2007
Wiesław Sokołowski Redakcja pisma literackiego
|
Prof. Karolina Lanckorońska nie żyje
sierpień 25, 2002
PAP
|
Polskie durnie
luty 21, 2009
Artur Łoboda
|
Pewnego razu, Gomułka ...
luty 20, 2004
El
|
Jasna Mowa D?więku
sierpień 29, 2006
Zygmunt Jan Prusiński
|
Prima Aprilis w Kijowie
kwiecień 2, 2008
Iwo Cyprian Pogonowski
|
więcej -> |
|
