|
Skutki Napadu USA na Irak
|
|
Skutki napadu USA na Irak są opisywane jako potop nędzy ekonomicznej i społecznej. Ludzie stracili pracę i dach nad głową oraz zostali odcięci od rodziny i ich środowiska. Miliony Irakijczyków błąka się po wrogich im okolicach i w sąsiednich krajach bez możliwości zaczepienia się, żeby uchronić się przed następną falą terroru i następną ucieczką. Nazywa się ich uciekinierami w sąsiednich państwach oraz wewnętrznymi uciekinierami na terenie Iraku. Nie mają ani stałego miejsca zamieszkania, ani stałych środków utrzymania, są bez jakiejkolwiek opieki społecznej lub pomocy rządu. Nie mają żadnego punktu oparcia.
W czasie pierwszych czterech lat pacyfikacji, USA spowodowało trzy zachodzące na siebie fale uciekinierów. Zaczęło się od prowizorycznej władzy okupacyjnej osiadłej w zielonej strefie w Bagdadzie następnie w maju 2003 władzę przejął wychowanek i zstępca H. Kissingera w firmie handlu wpływami politycznymi i politycznym pośrednictwem, Paul Bremer, który zaczął niszczenie aparatu państwowego Iraku, żeby stworzyć warunki do eksploatacji tego kraju przez korporacje międzynarodowe. Tysiące urzędników zostało usunięte z pracy. Byli to głównie członkowie socialistyczno-narodowej partii Baath.
Dziesiątki tysięcy robotników straciło pracę, setki tysięcy wojskowych zostało zwolnionych przy likwidacji armii Saddama Husseina. Bezrobocie szybko rosło i ludność traciła wszelką siłę kupna. Ludzie bezowocnie szukali pracy, rozwijał się tak zwany czarny rynek. Ludzie w popytnych zawodach wyjeżdżali za granicę jako piersi uciekinierzy.
W miarę jak chaos wzrastał przestępczość też rosła, zwłaszcza porywanie lodzi w celu żądania okupu i coraz więcej ludzi, zwłaszcza bezrobotnych, starało się uciec za granice. Cała powód? ludzi z wolnych zawodów, inżynierów oraz przedsiębiorców opuściła Irak poszukiwaniu za bezpieczną pracą. Nie była to emigracja, a raczej ucieczka w popłochu naukowców, inżynierów, lekarzy, architektów, pisarzy, poetów, ludzi znanych i osobiście zagrożonych śmiertelnymi atakami, mającymi na celu niszczenie społeczeństwa Iraku.
Struktura społeczna Iraku przestała istnieć. Odbywały się polowania na czołowych członków inteligencji. Miliony Irakijczyków musiały uciekać ze swoich domów i mieszkań.
W 2004 roku Amerykanie spowodowali drugą falę uciekinierów kiedy zaczęli atakować i okupywać centra ruchu oporu, jak miasto sunnitów Falludża, w listopadzie 2004, przy użyciu miażdżących bombardowań. Wówczas mieszkańcy atakowanych miast musieli uciekać z pola bitwy i od nalotów bombowych. Wśród uciekinierów szczęśliwi byli ludzie, którzy mieli krewnych na niezniszczonych terenach.
Większość uciekała bez możności znalezienia schroniska, wody i pożywienia mimo powolnego działania zagranicznych organizacji charytatywnych. Pod Felludżą powstało miasto 218,000 ludzi w namiotach nie ogrzewanych w czasie zimy bez wystarczających dostaw jedzenia, wody i pomocy lekarskich. Ponad sto tysięcy uciekło z miasta Al-Qaim normalnie zamieszkałego przez 150,000 ludzi. Z 400,000 mieszkańców miasta Ramadi 70% uciekło przed amerykańskimi bombardowaniami. Wówczas zaczął się wielki kryzys w Iraku.
Wielu uciekinierów próbowało wracać po dywanowych bombardowaniach ich miast żeby stwierdzić, że domy ich są zniszczone i szerzy się bandytyzm. Kto mógł, uciekał za granicę w nadziei znalezienia pracy i spokojniejszych warunków życia. Nadal najłatwiej było ludziom z wolnych zawodów, technikom i przedsiębiorcom.
Wcześnie w 2005 roku nastąpiła trzecia fala czystek sekciarskich i walk o charakterze wojny domowej prowokowanej w celu osłabienia i całkowitego zdominowania ludności Iraku przez oś USA-Israel. Według „Saddama bez wąsów” Ali Allawi, wówczas ministra finansów w marionetkowym rządzie w Bagdadzie, zaczęła się następna fala uciekinierów z Felludży, która weszła w konflikt z szyitami w zachodnich dzielnicach Bagdadu opanowanych przez ruch oporu walczący, przeciwko szyickim kolaborantom z wojskami okupacyjnymi.
W rewanżu szyici od 2005 roku używali oddziały egzekucyjne do masowych mordów sunnitów. Rozpętało się błędne koło zabójstw, bombardowań, i masowych eksmisji z domów między sunnitami i szyitami. Proces te zaostrzył się z początkiem 2006 roku w chwili, kiedy główny komisarz ONZ od uciekinierów ogłosił że 1,700,000 ludzi uciekło z Iraku za granice i jeszcze więcej błąka się na terenie Iraku. W 2007 roku ONZ ogłosiło w Iraku „najszybciej rosnący kryzys uciekinierów na swiecie” oraz największe i najokrutniejsze przemieszczanie ludności w nowoczesnej historii Iraku. Irakijczycy-uciekinierzy stanowią 10% ludności Syrii.
We wrześniu 2007 dwa i ćwierć miliona uciekinierów błąkało się na terenach Iraku. Tylko 24% ludności Iraku żyje z regularnych płac, rośnie prostytucja i zbrodnia. Ludzie mają o połowę za mało jedzenia, choroby szerzą się, połowa dzieci nie chodzi do szkół. Bezrobocie przekracza połowę zdolnych do pracy.
Wśród uciekinierów 90% dzieci nie chodzi do szkoły według ONZ. Do Syrii uciekło ponad 40% inteligencji z Iraku. W Bagdadzie brak lekarzy, nauczycieli, informatyków i rzemieślników, między innymi piekarzy i pielęgniarek. Odbija się to bardzo ?le na społeczeństwie w Iraku. Szkoły i uniwersytety są przeważnie zamknięte a w lecie 2007 wybuchła epidemia cholery, brak filtrowanej wody pitnej oraz ścieki na ulicach. Administracja Iraku jest sparaliżowana, korupcja panuje, rekonstrukcja stoi na martwym punkcie. Ucieczka inteligencji z Iraku jest na skalę niewidzianą w naszych czasach.
Degradacja Iraku pod amerykańską okupacją jest wynikiem budowania demokracji fasadowej pod obcą władzą jako „nation building” w rezultacie której cały Irak jest obracany w dzielnice nędzarzy. W 2007 roku miała miejsce „orgia niepowodzeń” wśród najazdu firm z USA i W. Brytanii w celu integracji Iraku w system gospodarki globalnej jako kraj okradany przez cudzoziemców wśród ruiny infrastruktury.
Jak długo USA będzie pacyfikować Irak dla dobra Izraela i własnego kompleksu wojskowo-przemysłowego będzie stwarzać fale coraz gorszej nędzy, według książki „Niekończąca się Wojna: Kleska w Iraku,” Michael’a Schwartz’a profesora socjologii w Stony Obrok University, opublikowanej w lecie 2007 roku.
WWW.pogonowski.com
|
|
13 luty 2008
|
|
Iwo Cyprian Pogonowski
|
|
|
|
Rzecznik rządu Michał Tober zaprzeczył jakoby była rozważana dymisja ministra zdrowia Mariusza Łapińskiego.
lipiec 6, 2002
PAP
|
Demokracja = Mediokracja dla Imbecylów.
styczeń 18, 2008
Tezlav von Roya
|
Bunt społeczny
listopad 8, 2003
Adrian Dudkiewicz
|
Siemens Łód?
wrzesień 14, 2004
|
Były marszałek pełnomocnikiem prezydenta Krakowa
styczeń 6, 2007
|
Deutsche Bank
kwiecień 16, 2003
red. Krzysztof
|
Tabu polityczne
sierpień 8, 2006
Stanisław Michalkiewicz
|
Piosenka
lipiec 5, 2008
Artur Łoboda
|
Tolerancja
wrzesień 9, 2003
prof. Iwo Cyprian Pogonowski
|
Inteligent z Warszawy
sierpień 11, 2006
Adam Wielomski
|
Jak pozbyć się 80 tys. bezrobotnych i ogłosić, że bezrobocie spada
styczeń 7, 2005
aaa
|
Ojciec
listopad 1, 2008
Marek Jastrząb
|
Chavez, Hazardzista w Wenezueli
luty 10, 2006
Iwo Cyprian Pogonowski
|
Bezpieka coraz bardziej niebezpieczna
wrzesień 4, 2003
Romuald Bury
|
Alei/Alej
czerwiec 11, 2005
Mirosław Naleziński, Gdynia
|
Esbecki sposób na "wycofywanie się rakiem"
lipiec 15, 2003
|
Gdyby coś takiego zrobił jakiś Żyd .........?
styczeń 5, 2009
PAP
|
PODKUWANIE ŻAB czyli SZANSA NA SUKCES
maj 28, 2008
Marek Jastrząb
|
Superprzetarg dla rządu
luty 6, 2003
Piotr Śmiłowicz http://www.rzeczpospolita.pl/
|
Europejski Obszar Gospodarczy zamiast UE
maj 25, 2003
PAP
|
więcej -> |
|
