|
Putin w Teheranie w 67 rocznicę wizyty Stalina
|
|
Wladimir Putin jest pierwszym prezydentem Rosji od 67 lat, który przyjechał do Teheranu. Przedtem, w 1943 roku Stalin przybył do Tehernu, żeby otrzymać od prezydenta USA, Delano Roosevelt’a i Winston’a Churchill’a, premiera sprzymierzonej z Polską W. Brytanji, formalną zdradę Polski i Europy środkowo wschodniej, w formie uznania tego regionu za strefę woływów sowieckich i kontroli Moskwy.
Obecnie dwudniowe regionalne spotkanie u szczytu państw regionu Morza Kaspijskiego w Teheranie też ma znaczenie na skalę światową i jest wielkim sukcesem Rosji i Iranu. Obecnie Iran chce zostać pełno-uprawnionym członkiem Shanghai Cooperation Organization (SCO), w ktorej oficjalnymi językami jest chiński i rosyjski. SCO jest uważane za przeciw-wagę NATO i hegemonii Waszyngtonu.
Hegemonia USA ma działać jako narzędzie kompleksu wojskowo-przemysłowo-sjonistycznego osi USA-Izrael, której polityka interwencji zbrojnych spowodowała zbliżenie Rosji i Iranu w czasie tak zwanej „wojny przeciwko terrorowi” pod dowództwem Bush’a, głównie dla dobra Izraela i w walce o światową kontrolę handlu paliwem. Jak wiadomo głównym elementem wartości dolara jest jego funkcja jako „petro-dolara,” czyli jedynej waluty dozwolonej przez USA do kupna i sprzedaży paliwa, pod karą zbrojnej interwencji amerykańskiej maszyny wojennej. Dzięki temu dolar jest walutą rezerwową banków centralnych, mimo tego że nie przedstawia żadnej wartości w złocie.
Naturalnie Putin twierdzi, że działa jako reprezentant Rady Bezpieczeństwa ONZtu, a zwłaszcza jej stałych członków oraz Niemiec, w sprawie negocjacji o programie nuklearnym Teheranu. Przy okazji Putin zawiera startegicznie ważne układy takie jak zabronienie nawigacji na Morzu Kaspijskim statków nie należących do państw obrzeżnych tego morza, jak również prohibicja brania udziału w atakach USA, na którekolwiek z tych państw. Głównie chodzi o to żeby Azerbajdżan nie pozwalał na używanie jego terytorium przez służby specjalne USA przeciwko Iranowi.
Obecne spotkanie w Teheranie jest ważnym sukcesem strategicznym Rosji i Iranu tak w sprawie bezpieczeństwa jak i w grze o kontrolę kolosalnych zasobów paliwa regionu Morza Kaspijskiego oraz Zatoki Perskiej. Iranowi udało się stworzyć z pomocą Rosji nad-kaspijską regionalną organizację jako platformę wielorakich porozumień handlowych i politycznych.
Putin stwierdził, że nie ma żadnych dowodów na budowę broni nuklearnych przez Iran i że Rosja pomoże w ukończeniu budowy irańskiej elekrowni nuklearnej w Bashehr oraz prawdopodobnie dostarczy Iranowi paliwa nukleanego dla tej elekrowni. Dzieje się to w ramach walki Rosji przeciwko instalacjom przez USA wyrzutni „Tarczy” w Polsce i super-radaru w Czechach.
Rosja stara się zmienić stosunki z Unią Europejską, poprawiając swoje układy z Niemcami i ignorując Francję pod Sarkozy’m jako marionetkę USA. Iran prawdopodobnie będzie robić dalsze ustępstwa Międzynarodowej Agencji Energji Atomowej ONZtu jak i w rozmowach z Javier’em Solaną przedstawicielem UE w sprawach polityki międzynarodowej.
Anty-irańska oś USA-Izrael prawdopodonie nadal będzie dominować politykę Waszyngtonu mimo „poprawy klimatu” wokół Iranu, dzięki spotkaniu u szczytu w Teheranie. Wygląda na to że USA jako „samotna superpotęga,” kiedyś opisywana przez Samuel’a Huntinton’a, może starcić kontrolę nad „koalicją chętnych” („coalition of the willing”) do walki przeciwko Iranowi w pokojowych manewrach dyplomatycznych, przy zupełnym braku poparcia dla pogróżek użycia przez USA ataków wojskowych.
Gra dyplomatyczna Iranu i Rosji odniosła chwilowy sukces przeciwko „dyplomacji przymusu” („coercive diplomacy”) USA w dużej mierze dzięki decyzji Wladimira Putina i jego udziałowi w konferencji u szczytu w Teheranie, gdzie niestety 67 lat temu Roosevelt i Churchill przekazali Stalinowi formalną zdradę Polski i Europy środkowo wschodniej, w formie uznania przez ich państwa tego regionu za „strefę woływów” sowieckich i kontroli Moskwy na blisko pół wieku. Stało się to prawie rok przed wybuchem tragicznego dla Polaków Powstania Warszawskiego.
www.pogonowski.com |
|
17 padziernik 2007
|
|
Iwo Cyprian Pogonowski
|
|
|
|
"Żółte Niebezpieczenstwo?"
wrzesień 14, 2006
Iwo Cyprian Pogonowski
|
OŚWIADCZENIE W SPRAWIE WOJNY
luty 13, 2003
|
Platforma programowa anarchosyndykalistów
grudzień 15, 2003
Adrian Dudkiewicz
|
Piekło w "nowym" Iraku
grudzień 13, 2006
Iwo Cyprian Pogonowski
|
LIBERAL = PHILOCRIMINAL
grudzień 6, 2008
Marek Glogoczowski
|
G.Kurczuk, punkt widzenia czy miejsce siedzenia?
padziernik 26, 2004
dr Adam Sandauer
|
Przeczytaj pomysl i pozwol podobnie uczynic innym.
styczeń 31, 2003
Elzbieta
|
Euroentuzjaści czyli strach przed wolnoscią
kwiecień 30, 2003
przesłała Elżbieta
|
Trzęsawisko
kwiecień 10, 2003
Wojciech Wlazlinski
|
"Stały fragnent gry..."
luty 10, 2004
Artur Łoboda
|
Traktat Lizbonski to tez Konstytucja czy tez nie? Kto ma sluszna racje ?
marzec 30, 2008
Ryszard Kusmierczyk
|
Wspólnicy zbrodniarza
lipiec 6, 2004
|
Komisja Trójstronna i Klub Bildberga
(Tajna władza Świata)
listopad 19, 2005
www.naszdziennik.pl
|
Zołnierzu nie pytaj
lipiec 26, 2003
przesłała Elżbieta
|
Walka szyitów z sunnitami
styczeń 27, 2007
Iwo Cyprian Pogonowski
|
Awantura w Teatrze Żydowskim
grudzień 17, 2002
http://www.zw.com.pl/
|
Co zradykalizowało Zydów?
listopad 3, 2003
Nasz Dziennik
|
Brońmy się przed zdradą
czerwiec 30, 2004
Marek Kamiński
|
Niemiecki egoizm służy europejskiej solidarności
listopad 12, 2006
Aleksander Dugin
|
Germańskie pochodzenie „słowiańskich” języków .
sierpień 22, 2007
Tezlav von Roya
|
więcej -> |
|
