|
Mit o Zyzypie
|
|
 Po wyroku Trybunału Konstytucyjnego, w sprawie wszczętej przez Naczelną Radę Adwokacką, który został ogłoszony w dniu 19 kwietnia br., nie ustają komentarze tego orzeczenia. Prezes PiS, wspólnie z ministrem sprawiedliwości, zapowiedział podjęcie działań w celu usunięcia z Konstytucji RP artykułu 17 w jego obecnym brzmieniu.
W związku z powyższym, zwracam uwagę na dwie zasadnicze kwestie, które są przyczynami konfliktu między naczelnymi organami władzy publicznej w Polsce.
Mit o Zyzypie
Mitomania jest skłonnością do zmyślania i opowiadania nieprawdziwych historii. Niestety, sędziowie Trybunału Konstytucyjnego oraz przedstawiciele korporacji prawniczych w Polsce to mitomani. Problem jest bardzo poważny bowiem, w art. 17 Konstytucji umieszczono zmyślony prawniczy termin, który zaistniał w systemie prawnym dopiero ... uwaga: w 1997 r., czyli niespełna dziesięć lat temu. Chodzi o określenie "zawód zaufania publicznego", które po raz pierwszy pojawiło się właśnie w artykule 17 Konstytucji. Ponieważ problem dotyczy zmyślonego terminu prawniczego, więc, aby nadać sprawie wyrazisty symbol, dokonałem następującego zabiegu: wziąłem po pierwszej literze z każdego wyrazu składającego się na ten zmyślony prawniczy termin; powstał skrót "zzp", a ponieważ termin jest określeniem mitomańskim to zdefiniowałem go jako "mit o Zyzypie".
Przejdę teraz do tego, co w tej historii zdarzyło się naprawdę. Mit o Zyzypie zaczęli tworzyć prawnicy u schyłku PRL-u. Otóż, w 1989 roku, w ustawie Prawo o notariacie, pojawił się po raz pierwszy w polskim systemie prawnym zwrot "osoba zaufania publicznego". Nigdy wcześniej takiego określenia nie użyto w żadnym akcie prawnym. Skoro został użyty po raz pierwszy, wypadłoby wyjaśnić, co ten termin oznacza. Niestety, próżno szukać prawniczej definicji określenia "osoba zaufania publicznego". W ustawie, w której taki termin pojawił się po raz pierwszy, zostało napisane tylko tyle, że:
"Notariusz dokonując czynności notarialnych działa jako osoba zaufania publicznego." (art. 1 § 2 ustawy Prawo o notariacie - Dz. U. 1989 r., Nr 33, poz. 176)
W tym artykule nie znajdujemy żadnej definicji, ale uzyskujemy za to bardzo ważną informację, że notariusz działa jako "osoba zaufania publicznego", czyli – krótka rzeczowa dedukcja – zgodnie z tym przepisem notariusz nie jest "osobą zaufania publicznego". Powstaje tu paradoks o fundamentalnym znaczeniu. Mamy bowiem zawód notariusza, który jest uznawany przez Trybunał Konstytucyjny za "zawód zaufania publicznego", jednakże osobiście notariusz działa jako "osoba zaufania publicznego", czyli – według ustawy – nie jest taką osobą.
Może ktoś powie, że się czepiam, i, w ogóle na co tu definicja prawna? Otóż, prawna definicja jest tutaj potrzebna, ponieważ termin "osoba zaufania publicznego" jest określeniem o charakterze etycznym. Równie dobrze można zapisać w Konstytucji, że każdy polski obywatel jest uczciwym, praworządnym, serdecznym, dobrym kumplem, natomiast obywatelki polskie ..., a jakże, wszystkie praworządne, troskliwe, mądre. Brzmi to bardzo dumnie i pięknie, jednakże – niestety – to nie jest prawda. W związku z tym, zwracam uwagę na drugi problem, który wiąże się z art. 17 Konstytucji.
Intelektualny debilizm
W Polsce, "dzięki" przedstawicielom zawodów prawniczych panoszy się coś, co dosadnie można nazwać – intelektualnym debilizmem. Już to, co napisałem powyżej, świadczy o tym dobitnie, lecz podam jeszcze dalsze dowody. Artykuł 17 ust. 1 Konstytucji, brzmi:
"W drodze ustawy można tworzyć samorządy zawodowe, reprezentujące osoby wykonujące zawody zaufania publicznego i sprawujące pieczę nad należytym wykonywaniem tych zawodów w granicach interesu publicznego i dla jego ochrony."
Przepis ten tylko z pozoru wygląda w porządku, proszę zatem uważnie się przyjrzeć i odpowiedzieć na pytanie: Po co tworzyć organ kontrolny do sprawowania pieczy nad należytym wykonywaniem zawodu zaufania publicznego? Przecież jedno zaprzecza drugiemu. Wszak, jeżeli są zawody godne zaufania, to nie trzeba sprawować nad nimi żadnej kontroli – wystarczy zaufać. Jednakże, jeżeli trzeba sprawować pieczę nad należytym wykonywaniem jakiegokolwiek zawodu, to, nie można ufać nikomu, kto wykonuje dany zawód, tylko dlatego, że ten zawód wykonuje.
Stanisław Rymar, prezes Naczelnej Rady Adwokackiej, podczas rozprawy przed TK powiedział, że wniosek złożył na rzecz klientów, w których interesie adwokatura, współuczestnicząc w wymiarze sprawiedliwości, musi dopuszczać do zawodu jedynie osoby wykształcone i mądre. Ta wypowied? prezesa NRA wyjaśnia, dlaczego ten wywód pisze technolog obróbki drewna, i, dlaczego wcześniej żaden przedstawiciel korporacji prawniczej nie zwrócił na te problemy uwagi. Niestety, wśród adwokatów są "jedynie osoby wykształcone i mądre", dlatego nie będą sobie nigdy zawracać głowy takimi głupotami. Polscy adwokaci są tak wykształceni i mądrzy, że nawet wniosek, który Naczelna Rada Adwokacka wniosła do TK, musiał być poprawiony, ponieważ, sporządzający go adwokaci nie umieli przygotować go bez uchybień. W normalnych okolicznościach stwierdziłbym, że to nic zdumiewającego, wszak każdy może popełnić błąd, jednak trzeba przypomnieć, że adwokaci wystąpili do Trybunału Konstytucyjnego w rzekomej trosce o utrzymanie wysokiego poziomu usług prawniczych. Faktycznie ... taki poprawiany wniosek jest "wyśmienitą" rekomendacją, która świadczy właśnie o poziomie usług adwokackich w Polsce.
Na koniec, odpowiem na pytanie: dlaczego sędziowie Trybunału cenią sobie te tak mało profesjonalne usługi adwokackie? Za odpowied? posłuży mi pytanie, jakie sformułowała w takcie rozprawy sędzia Ewa Łętowska, która zapytała przedstawiciela Sejmu, cytuję: "Skoro parlament chciał – jak deklarowano – otworzyć dostęp do adwokatury, by podnieść prestiż sędziów, czemu zdecydowano się na równanie w dół?". W taki oto sposób, sędzia Łętowska jakoby zatroskana o prestiż polskich sędziów, pociągnęła ten prestiż zdecydowanie w dół. Przepisy ustawy o adwokaturze – wobec których przeprowadzono postępowanie przed Trybunałem – dotyczą adwokatów, dlatego ze swej natury nie mają wpływu na prestiż sędziów. W porządnym procesie, po takiej stronniczej wypowiedzi jaką zaprezentowała pani Łętowska, ktoś rozsądny natychmiast wyraziłby sprzeciw ze względu na insynuację i spekulację zawartą w pytaniu, natomiast sędzia prowadzący rozprawę nakazałby wykreślenie z protokołu takiego – w istocie rzeczy – kretyńskiego pytania.
Podsumowując, Polska nie jest państwem prawa w dobrym tego słowa znaczeniu, a przedstawiciele korporacji prawniczych osiągnęli już taki poziom prawniczej miernoty, że może być już chyba tylko lepiej. Oby tak się właśnie stało.
www.grabo.strona.pl
|
|
29 kwiecień 2006
|
|
Andrzej Grabowski
|
|
|
|
Koszty systemu emerytalnego zostaną ograniczone?
sierpień 7, 2002
PAP
|
Tryptyk
luty 16, 2009
...
|
Upadek Polski przez Michnikowczyzne
luty 18, 2008
ziemkiewicz
|
Marzec 68 - dwa swiadectwa
marzec 6, 2008
przeslala Elzbieta Gawlas
|
Gdy brakuje antysemityzmu, należy go samemu wykreować: Żydówka sama namalowała sobie swastyki na drzwiach
listopad 9, 2007
bibula
|
Czy skończy się prywata w sądach?
sierpień 26, 2006
Zdzisław Raczkowski
|
Oświadczenie przewodniczącego Primum Non Nocere
czerwiec 4, 2004
dr Adam Sandauer -prezes Stowarzyszenia
|
List otwarty do Edwarda Moskala
Prezesa Kongresu Polonii Amerykańskiej
listopad 7, 2005
|
Co z Polska?
wrzesień 21, 2006
mik4
|
Konstytucja RP: Polska dla Polaków
wrzesień 11, 2006
Halina W.
|
Bunt społeczny
listopad 8, 2003
Adrian Dudkiewicz
|
Pax Americana po Zydowsku
kwiecień 26, 2005
Iwo Cyprian Pogonowski
|
"Cywilni" Amerykanie - przedsiębiorcy czy też bandyci w Iraku?
kwiecień 9, 2004
Marek Głogoczowski
|
"Pomiędzynarodówka agresywnego durnia i nadętego półgłówka"
marzec 1, 2004
Artur Łoboda
|
Medialny lincz przed osądzeniem?
styczeń 6, 2007
Mirosław Naleziński, Gdynia
|
Dokąd zmierza Ukraina?
padziernik 31, 2004
opolskoma
|
Chiny a Imperium Amerykańskie
luty 6, 2005
Iwo Cyprian Pogonowski , USA
|
Wcześniejsze wybory - czyj to spryt?
maj 26, 2008
Dariusz Kosiur
|
WOJNA
kwiecień 12, 2003
|
Recenzja książki W.Bojarskiego pt „ O PRZYSZŁOŚĆ POLSKI”
Problemy i wyzwania XXI wieku - część druga
kwiecień 11, 2006
prof. Zbigniew Dmochowski
|
więcej -> |
|
