|
Terapia szokowa w Iraku
|
|
Neoliberalna terapia szokowa, po której w Polsce 93% banków jest w obcych rekach i bezrobocie nadal utrzymuje się około 20%, jednoczaśnie umożliwiła największą kradzież majątku narodowego w historii, na terenie byłego Związku Sowieckiego (z wyjątkiem Białorusi). Z powodu terapii szokowej Argentyna ogłosiła bankrupcję. Terapia szokowa była wynikiem działalności International Monetary Fund (IMF) i World Bank w latach 1990. Podobnie brutalny program ekonomiczny „wolnego handlu” („free trade”) stosuje World Trade Organization (WTO). Obecnie prezesem World Bank’u jest archtekt agresji przeciwko Irakowi, neokonserwatysta-sjonista Paul Wolfowitz.
Naomi Klein napisała artykuł 11 września 2003 pod tytułem „Wolny Handel Jest Wojną” („Free Trade Is War”) dlatego że prywatyzacja i deregulacja niszczy stopę życiową, za pomocą podnoszenia cen, na przykład takich, jak wody pitnej i lekarstw, a jednocześnie obniża ceny towarów spożywczych, co uniemożliwia egzystencję małych gospodarstw. Jest to forma wojny przeciwko samoobronie. Ci którzy bronią się, są, na przykład, ale nietylko, w Ameryce Łacińskiej, są aresztowani, bici i zabijani, po drodze do „wolnego rynku korporacji.” Następnie fazą są interwencyjne działania wojenne.
Jak Waszyngton zaczął rozdawać kontrakty na odbudowę Iraku, żaden z nich nie został przydzielony firmom polskim. Natomiast korporacje, żerujące na deregulacji i prywatyzacji, takie jak Bechtel i Halliburton, obłowiły się bez rozliczania się w sposób „przejrzysty.” Znaczyło to że mienie narodowe Iraku jest wyprzedawane obcym a odbudowa jest na drugim planie. Odbywa się rabunek Iraku w pogoni za utopią neokonserwatystów, jak to napisała Naomi Klein, (Harper Magazine, September 2004).
Prywatyzacja obezwładninego Iraku była dokonywana przez neokonserwatystów, więc ich reformy były przeprowadzone najszybciej na świecie za pomocą drakońskich metod. Tymczasowa Koalicyjna Władza ustaliła wszelkiego rodzaju ustawy żeby „sprywatyzować” całkowicie gospodarkę Iraku. Międzynarodowe korporacje miały wolną rękę, żeby wykupić kontrolę przedsiębiorstw w Iraku, bez obowiązku inwestowania dochodów w Iraku. W tym samym czasie przedsiębiorstwa państwowe takie jak elektrownie i wodociągi były obezwładnione i nie naprawiane po zniszczeniach wojennych. Podobny los spotkał wielkie cementownie, którym zabroniono starać się o kontrakty odbudowy nawet pod nadzorem korporacji międzynarodowych, które, tak jak kiedyś w Polsce, zarzuciły rynek towarami, wcześniej nie dostępnymi, jak klimatyzatory, telefony komórkowe, i najrozmaitsze urządzenia elektryczne.
Drenowanie pieniędzy od klasy średniej miał jakoby zwiatować nadchodzący dobrobyt gospodarki, uwolnionej od regulacji państwowej. Import tanich towarów z zagranicy niszczył irakijskie firmy, często za pomocą sprzedaży po niżej kosztów własnych przez korporacje międzynarodowe. W rezultacie nastąpiła depresja wśród przedsiębiorców miejscowych. Miasta w Iraku zostały ogołocone ze sklepów i sklepików, które bankrutowały.
Demobilizacja armii Iraku i paraliż przedsiębiorstw państwowych spowodowały wielkie bezrobocie. Wówczas zarząd okupacyjny zaczął sporadycznie wypłacać żołd i pensje urzędnicze, jako zapomogi dawane ludziom, a nie jako zapłata za pracę. W ten sposób miliony bezrobotnych nie mogło utrzymywać miejscowych sklepikarzy. W nędzę wpędzone sąsiedztwa stały się wylęganią gangów złodzieji, którzy żyją z rabunku budynków państwowych i prywatnych, ze wszystkiego co można sprzedać na czarnym rynku.
Rabunek stał się zjawiskiem powszechnym w pacyfikowanym Iraku. Zbrodnia zorganizowana stała się plagą. Porywanie zakładników spośrod zamożnych rodzin stało się nagminne. Wtedy międzynarodowe korporacje zauważyły, że rynek przstał być chłonny na ich towary i zaczęły się wycofywać, pozostawiając całe dzielnice bez sklepow, wśród bezrobocia Irakijczyków sięgającego od 30% do 60%. Najbardziej katastrofalna sytuacja wytworzyła się w Bagdadzie i okolicach gdzie mieszka duża część mieszkańców Iraku, zwłaszcza byłych urzędników państwowych i gdzie było dużo przedsiębiorstw państwowych. Ludzie ci najbardziej cierpią z powodu narzuconej im neo-liberalnej depresji przez amerkańską okupację. Kurdowie jak dotąd najmniej ucierpieli z powodu zniszczeń gospodarczych przez władze okupacyjne.
Najwięcej protestują Sunnici w Bagdadzie. Ludzie ci bezskutecznie domagali się zatrudnienia, wody i elektryczności od władz okupacyjnych. W odpowiedzi byli brutalnie pacyfikowani jeszcze nim doszło do ciężkich walk, takich jak w Felludża, w kwietniu 2004. Krwawa pacyfikacja, areszty i stosowanie tortur przez wojska USA prowokuje wzrost ruchu oporu. Nagminne włamywanie się do mieszkań, wrzaski w niezrozumiałym języku, pogarda dla miejscowych ludzi i ich obyczajów wzmacniają ruch oporu.
Brutalizacja okupacji przez USA i spowodowany przez nią kryzys ekonomiczny powodują coraz bardziej brutalną reakcję Irakijczyków, którzy przekonali się że pokojowe protesty nic im nie dają. Doszło do 700 starć na tydzień z wojskami okupacyjnymi, które nie nadają się do służby w charakterze policji. Pacyfikacja Iraku za pomocą wojska, w czasie ekonomicznej terapii szokowej podbitego, kraju z początku natrafiała na mały opór ze strony Irakijczyków. Opór wzrasta w miarę prywatyzacji czyli rabunku majatku narodowego Irakijczyków wśród rosnącego terroru i przekonania że dalszy postęp pacyfikacji będzie coraz bardziej okrutny. Pisze o tym w Asia Times z 30go marca, 2006, w artykule „Dlaczego nie powiodło się w Iraku?,” Michael Schwartz, profesor socjologii i dyrektor studiów globalizacji przy Stony Brook University, autor „Radykalny Protest a Struktura Społeczna.”
Autorka Naomi Klein, uważa, że rząd Bush’a od poczatku miał plan, żeby udostępnić Irak na grabież, za pomocą prywatyzacji, przez korporacje międzynarodowe. Tak się też stało, na nieszczęście Irakijczyków. Naomi Klein napisała: „Irak dla neokon’ów był tym czym był Afganistan dla Talibanów: jedynym miejscem na ziemi, gdzie mogli zmuszać każdego mieszkańca do posłuszeństwa wobec ich programu.”
W okupowanym Iraku władze okupacyjne stworzyły, za pomocą „terapii szokowej,” nieudane państwo, według rozkazów neokonserwatywnego rzadu Bush’a, „dla dobra Izraela” i korporacji międzynarodowych.
www.pogonowski.com |
|
31 marzec 2006
|
|
Iwo Cyprian Pogonowski
|
|
|
|
Pieprz pod prysznicem
listopad 15, 2007
Mirosław Naleziński, Gdynia
|
Kołowrotek
październik 30, 2007
Słoneczny Zegar
|
Auschwitz
styczeń 28, 2005
|
Galilee Flowers - new updated edition
wrzesień 28, 2005
|
„Artystom wolno masy robić na szaro”
maj 17, 2008
Dariusz Kosiur
|
Gdzie ukrywa się socjalizm(2)
wrzesień 6, 2006
Marek Olżyński
|
Czym jest Kredyt Społeczny
marzec 25, 2003
Jasiek z Toronto
|
Wajda - reżyser niedojrzały
luty 26, 2008
Dariusz Kosiur
|
Oferta syjonistyczna stworzenia bazy dla wojsk Hitlera w Palestynie
kwiecień 1, 2008
Iwo Cyprian Pogonowski
|
Paliwo
kwiecień 29, 2002
Baca ze Szczyrku
|
Koncert na "pozytecznych idiotow"
sierpień 12, 2003
Stanislaw Michalkiewicz
|
Bilans rządów 1989 -2009 – akt oskarżenia
luty 6, 2009
Dariusz Kosiur
|
Były naciski, by zatuszować zbrodnię Katyńską
sierpień 7, 2004
|
Fachowcy od kreciej roboty
październik 2, 2003
prof. Iwo Cyprian Pogonowski
|
Zneutralizować logikę "zderzenia cywilizacji"
wrzesień 28, 2006
Etienne Balibar
|
Niezależne Obchody 25 -tej Rocznicy Strajków na Dolnym Śląsku
sierpień 8, 2005
Dr Leszek Skonka
|
Interesy koncernu ważniejsze niż prawa człowieka
sierpień 6, 2002
PAP
|
Przewlekłość względna
marzec 8, 2009
Witold Filipowicz
|
Również Mazowieckiemu Irak stwarza poważne zagrożenie.
wrzesień 13, 2002
zaprasza.net
|
Komitet Obrony Polskiej Ziemi "PLACÓWKA"
luty 7, 2003
|
więcej -> |
|
