|
Terapia szokowa w Iraku
|
|
Neoliberalna terapia szokowa, po której w Polsce 93% banków jest w obcych rekach i bezrobocie nadal utrzymuje się około 20%, jednoczaśnie umożliwiła największą kradzież majątku narodowego w historii, na terenie byłego Związku Sowieckiego (z wyjątkiem Białorusi). Z powodu terapii szokowej Argentyna ogłosiła bankrupcję. Terapia szokowa była wynikiem działalności International Monetary Fund (IMF) i World Bank w latach 1990. Podobnie brutalny program ekonomiczny „wolnego handlu” („free trade”) stosuje World Trade Organization (WTO). Obecnie prezesem World Bank’u jest archtekt agresji przeciwko Irakowi, neokonserwatysta-sjonista Paul Wolfowitz.
Naomi Klein napisała artykuł 11 września 2003 pod tytułem „Wolny Handel Jest Wojną” („Free Trade Is War”) dlatego że prywatyzacja i deregulacja niszczy stopę życiową, za pomocą podnoszenia cen, na przykład takich, jak wody pitnej i lekarstw, a jednocześnie obniża ceny towarów spożywczych, co uniemożliwia egzystencję małych gospodarstw. Jest to forma wojny przeciwko samoobronie. Ci którzy bronią się, są, na przykład, ale nietylko, w Ameryce Łacińskiej, są aresztowani, bici i zabijani, po drodze do „wolnego rynku korporacji.” Następnie fazą są interwencyjne działania wojenne.
Jak Waszyngton zaczął rozdawać kontrakty na odbudowę Iraku, żaden z nich nie został przydzielony firmom polskim. Natomiast korporacje, żerujące na deregulacji i prywatyzacji, takie jak Bechtel i Halliburton, obłowiły się bez rozliczania się w sposób „przejrzysty.” Znaczyło to że mienie narodowe Iraku jest wyprzedawane obcym a odbudowa jest na drugim planie. Odbywa się rabunek Iraku w pogoni za utopią neokonserwatystów, jak to napisała Naomi Klein, (Harper Magazine, September 2004).
Prywatyzacja obezwładninego Iraku była dokonywana przez neokonserwatystów, więc ich reformy były przeprowadzone najszybciej na świecie za pomocą drakońskich metod. Tymczasowa Koalicyjna Władza ustaliła wszelkiego rodzaju ustawy żeby „sprywatyzować” całkowicie gospodarkę Iraku. Międzynarodowe korporacje miały wolną rękę, żeby wykupić kontrolę przedsiębiorstw w Iraku, bez obowiązku inwestowania dochodów w Iraku. W tym samym czasie przedsiębiorstwa państwowe takie jak elektrownie i wodociągi były obezwładnione i nie naprawiane po zniszczeniach wojennych. Podobny los spotkał wielkie cementownie, którym zabroniono starać się o kontrakty odbudowy nawet pod nadzorem korporacji międzynarodowych, które, tak jak kiedyś w Polsce, zarzuciły rynek towarami, wcześniej nie dostępnymi, jak klimatyzatory, telefony komórkowe, i najrozmaitsze urządzenia elektryczne.
Drenowanie pieniędzy od klasy średniej miał jakoby zwiatować nadchodzący dobrobyt gospodarki, uwolnionej od regulacji państwowej. Import tanich towarów z zagranicy niszczył irakijskie firmy, często za pomocą sprzedaży po niżej kosztów własnych przez korporacje międzynarodowe. W rezultacie nastąpiła depresja wśród przedsiębiorców miejscowych. Miasta w Iraku zostały ogołocone ze sklepów i sklepików, które bankrutowały.
Demobilizacja armii Iraku i paraliż przedsiębiorstw państwowych spowodowały wielkie bezrobocie. Wówczas zarząd okupacyjny zaczął sporadycznie wypłacać żołd i pensje urzędnicze, jako zapomogi dawane ludziom, a nie jako zapłata za pracę. W ten sposób miliony bezrobotnych nie mogło utrzymywać miejscowych sklepikarzy. W nędzę wpędzone sąsiedztwa stały się wylęganią gangów złodzieji, którzy żyją z rabunku budynków państwowych i prywatnych, ze wszystkiego co można sprzedać na czarnym rynku.
Rabunek stał się zjawiskiem powszechnym w pacyfikowanym Iraku. Zbrodnia zorganizowana stała się plagą. Porywanie zakładników spośrod zamożnych rodzin stało się nagminne. Wtedy międzynarodowe korporacje zauważyły, że rynek przstał być chłonny na ich towary i zaczęły się wycofywać, pozostawiając całe dzielnice bez sklepow, wśród bezrobocia Irakijczyków sięgającego od 30% do 60%. Najbardziej katastrofalna sytuacja wytworzyła się w Bagdadzie i okolicach gdzie mieszka duża część mieszkańców Iraku, zwłaszcza byłych urzędników państwowych i gdzie było dużo przedsiębiorstw państwowych. Ludzie ci najbardziej cierpią z powodu narzuconej im neo-liberalnej depresji przez amerkańską okupację. Kurdowie jak dotąd najmniej ucierpieli z powodu zniszczeń gospodarczych przez władze okupacyjne.
Najwięcej protestują Sunnici w Bagdadzie. Ludzie ci bezskutecznie domagali się zatrudnienia, wody i elektryczności od władz okupacyjnych. W odpowiedzi byli brutalnie pacyfikowani jeszcze nim doszło do ciężkich walk, takich jak w Felludża, w kwietniu 2004. Krwawa pacyfikacja, areszty i stosowanie tortur przez wojska USA prowokuje wzrost ruchu oporu. Nagminne włamywanie się do mieszkań, wrzaski w niezrozumiałym języku, pogarda dla miejscowych ludzi i ich obyczajów wzmacniają ruch oporu.
Brutalizacja okupacji przez USA i spowodowany przez nią kryzys ekonomiczny powodują coraz bardziej brutalną reakcję Irakijczyków, którzy przekonali się że pokojowe protesty nic im nie dają. Doszło do 700 starć na tydzień z wojskami okupacyjnymi, które nie nadają się do służby w charakterze policji. Pacyfikacja Iraku za pomocą wojska, w czasie ekonomicznej terapii szokowej podbitego, kraju z początku natrafiała na mały opór ze strony Irakijczyków. Opór wzrasta w miarę prywatyzacji czyli rabunku majatku narodowego Irakijczyków wśród rosnącego terroru i przekonania że dalszy postęp pacyfikacji będzie coraz bardziej okrutny. Pisze o tym w Asia Times z 30go marca, 2006, w artykule „Dlaczego nie powiodło się w Iraku?,” Michael Schwartz, profesor socjologii i dyrektor studiów globalizacji przy Stony Brook University, autor „Radykalny Protest a Struktura Społeczna.”
Autorka Naomi Klein, uważa, że rząd Bush’a od poczatku miał plan, żeby udostępnić Irak na grabież, za pomocą prywatyzacji, przez korporacje międzynarodowe. Tak się też stało, na nieszczęście Irakijczyków. Naomi Klein napisała: „Irak dla neokon’ów był tym czym był Afganistan dla Talibanów: jedynym miejscem na ziemi, gdzie mogli zmuszać każdego mieszkańca do posłuszeństwa wobec ich programu.”
W okupowanym Iraku władze okupacyjne stworzyły, za pomocą „terapii szokowej,” nieudane państwo, według rozkazów neokonserwatywnego rzadu Bush’a, „dla dobra Izraela” i korporacji międzynarodowych.
www.pogonowski.com |
|
31 marzec 2006
|
|
Iwo Cyprian Pogonowski
|
|
|
|
Społeczeństwo tworzy język a nie językoznawcy
listopad 2, 2007
Mirosław Naleziński, Gdynia
|
Hańba europejska
listopad 10, 2003
|
W bagnistym moim świecie, ptaszki maluje się na czerwono
luty 23, 2007
ZYGMUNT JAN PRUSIŃSKI
|
Katarzyno, Katarzyno
wrzesień 19, 2006
F.CIERSZYNSKI.
|
Media wybiórcze, czyli ickowe szukania
listopad 30, 2005
Marek Olżyński
|
Kryzys w Gruzji sprzyja Chinom
sierpień 19, 2008
Iwo Cyprian Pogonowski
|
"Operacja naprzód razem" w głąb koszmaru
wrzesień 27, 2006
Dahr Jamail/ tłum. Piotr
|
Zderzenie Poglądów w Głowie Bush'a
marzec 1, 2006
Iwo Cyprian Pogonowski
|
Jest brzydka sprawa...
czerwiec 9, 2006
Stanisław Michalkiewicz
|
Czy spółdzielnie mieszkaniowe zwrócą znacjonalizowane wkłady?
sierpień 30, 2007
Mirosław Naleziński, Gdynia
|
Prezydent przestrzega przed pomysłami na "karykaturę RP"
listopad 11, 2004
|
Likwidacja publicznej służby zdrowia
padziernik 23, 2008
PAP
|
Ubezpieczyciele liczą zyski
grudzień 20, 2005
GUS
|
Terror na otwarcie szczytu G-8
lipiec 9, 2005
Iwo Cyprian Pogonowski
|
Lustracja" wraca jak bumerang i dziala jak bumerang...
luty 22, 2005
Jerzy Malinski
|
Afganistan i kara śmierci za odejście od Islamu
marzec 28, 2006
Iwo Cyprian Pogonowski
|
Ksiazka, ktora warto przeczytac
czerwiec 13, 2007
Wieslaw Kwasniewski
|
fff
sierpień 6, 2005
ff
|
O nosie i tabakierce, czyli o pomocy wszechstronnej
marzec 31, 2008
Marek Jastrząb
|
Wizja Polski według PO
czerwiec 19, 2005
PAP
|
więcej -> |
|
