POLSKO - POLONIJNA ORGANIZACJA NARODU POLSKIEGO

POLSKO - POLONIJNA

ORGANIZACJA NARODU POLSKIEGO
LIGA POLSKA [ONP – LP]

przedstawia

PROGRAM WSPÓŁPRACY POLSKI
Z POLONIˇ NA ŚWIECIE

Wprowadzenie

Elementem podstawowym jednoczącym POLSKĘ z POLONIˇ na całym świecie, jest współpraca w relacjach:

POLSKA - POLONIA
POLONIA - POLSKA

Chodzi więc o współpracę dwustronną, równowartościową, zgodną, wielotorową, silną i skoordynowaną. Taki program przedkłada ORGANIZACJA NARODU POLSKIEGO - LIGA POLSKA, jako pierwsze ugrupowanie polsko-polonijne. Program współpracy wielostronnej, zharmonizowanej, trwałej, tzn. obliczonej na
dziesięciolecia.


Sytuacja dotychczasowa
W okresie PRL’u, czyli Polski niesamodzielnej i zniewolonej, nie tylko że nie było żadnej współpracy, ale nawet lu?ne kontakty z Polonią i Polakami na świecie były zakazane, a nieliczne wręcz karane więzieniem. Obecnie, formalnie rząd R.P. wyraża gotowość pełnej współpracy z Polonią, czemu m.in. ma
służyć „Rządowy program....”. „Program...” ten ma jednak charakter czysto deklaratywny, werbalny, formalny. W rzeczywistości zapisy „Programu...” w zderzeniu z realnymi działania różnych instytucji rządowych, nie są wdrażane. Działania rządu obecnego i organizacji rządowych oraz mediów wskazują na
co najmniej nieżyczliwy stosunek do Polonii. Wiele działań ostatnich rządów, a szczególnie MSZ sprowadza się dzielenia i skłócania Polonii oraz różnych organizacji polonijnych na świecie, co jest zjawiskiem niespotykanym w porównaniu z innymi krajami. Postawa wielkiej części Polaków i nikła
znajomość Polonii ze względu na brak informacji oraz nieangażowanie się Polonii w sprawy gospodarcze i polityczne, a także w procesy zmian w Kraju, pogłębia rozd?więk między Polonią a Polską. W tym stanie rzeczy Polonia stopniowo, ale systematycznie zaczyna koncentrować się na problemach własnych,
co nie oznacza braku zainteresowania losem ich Ojczyzny i nie może być interpretowane jako brak troski o Kraj.

Organizacja Narodu Polskiego – Liga Polska (ONP-LP) postanowiła, jako ugrupowanie polityczne polsko-polonijne – zmienić ten stan rzeczy i wrócić do najszlachetniejszych tradycji współpracy Polaków w Kraju z Polonią. Dlatego przedstawia program konkretnej współpracy Polski z Polonią na całym świecie
mając na uwadze cele następujące:

Cele

Organizacja Narodu Polskiego – Liga Polska [ONP-LP] akcentuje konieczność dwustronnego kształtowania relacji (jak we wstępie) tzn. z korzyścią dla Polaków w Kraju i dla Polaków w krajach ich zamieszkania, co w praktyce oznacza stałą dbałość i działania aktywne na rzecz pogłębiania tej współpracy.
Nie tylko Polonia ma pomagać Polsce, ale i Polska ma wspierać Polonię. Sprowadza się to do nadania tej współpracy zupełnie nowego wymiaru, nowych form - nową ich filozofię. Z tych powodów ONP – LP przyjmuje następujące cele podstawowe tej współpracy:

· Zapewnienie Polonii i Polakom na obczy?nie niezbędnych, rzetelnych informacji o Polsce oraz Polakom w Kraju pełnej informacji o Polonii i jej problemach;

· Podnoszenie przez Polskę rangi i prestiżu Polonii we wszystkich krajach, w których ona występuje oraz pomoc Polonii wspieraniu inicjatyw i działań Polski na arenie międzynarodowej – na zasadzie pełnego partnerstwa;

· Wspieranie wzajemne interesów (politycznych, społecznych, gospodarczych itp.) Polski i Polonii oraz ścisłe współdziałanie w interesie narodowym - np. w zwalczaniu zdecydowanym antypolonizmów – przez ONP-LP razem z organizacjami patriotycznymi w Kraju i poza jego granicami (w tym celu zostanie
utworzone Centrum Informacyjne, dotowane przez państwo);

· Rozszerzenie możliwości nauczania i doskonalenie języka polskiego dla Polaków zamieszkałych za granicą oraz pomoc Polonii w nauczaniu języków obcych dla Rodaków w Kraju;

· Nadanie odpowiedniej rangi osiągnięciom Polaków (w Kraju i poza jej granicami) w dziedzinach: naukowej, kulturalnej, społecznej, oświatowej, artystycznej, technicznej, ekonomicznej (w tym np. rozwoju przedsiębiorczości), sportowej, ekologii itp.;

· Stworzenie warunków umożliwiających powrót – r e p a t r i a c j ę – Polaków z ich Rodzinami do Kraju macierzystego, włącznie ze wszystkimi udogodnieniami dla ich nowego startu życiowego;

· Nadanie odpowiednich form organizacyjnych i materialnych wszelkim działaniom służącym Polakom „na Wschodzie”, w tym obrona ich interesów, pomoc rodzinom, parafiom, stowarzyszeniom polskim szkołom, oraz przyczynianie się do odbudowy inteligencji polskiej;

· Stałe i silne wspieranie dążeń Polonii w Niemczech i Austrii na rzecz uzyskania odpowiedniego statusu (mniejszości narodowej), w Rosji (statusu odpowiedniego) oraz w krajach UE;

· Rozwijanie poczucia dumy z „bycia Polakiem” i godności z faktu pochodzenia polskiego. Kultywowanie polskości oraz wzmacnianie powiązań Polaków w Kraju z Polakami na całym świecie głównie w celu rozwoju i wspierania aktywności polonijnej oraz wzmacniania autorytetu Polonii w krajach, w których ona
mieszka i pracuje;

· Promowanie turystyki polskiej i polonijnej; premiowanie prac (magisterskich, doktorskich) o tematyce polonijnej, stworzenie i rozwój „banku danych” o polonikach na świecie itp.

Punkty programu ONP – LP dot. współpracy Polski i Polonii -

priorytet - edukacja młodzieży polskiej

A) Podstawy:

Młodzież wykształcona jest bogactwem i dobrem narodowym, szczególnie w Polsce, w którym to kraju odczuwa się dotkliwie niedostatek inteligencji polskiej. Sytuacja podobna ma miejsce także w emigracji polskiej, przede wszystkim na kresach wschodnich. Z tego powodu kształcenie młodzieży polskiej w
Kraju i poza jego granicami, musi mieć charakter kompleksowy i dlatego konieczna jest pilna obserwacja przebiegu tego procesu. ONP – LP uważa, ze rozwój szkolnictwa nowoczesnego wszystkich szczebli jest najważniejszą inwestycją kapitałową państwa polskiego i rodziny polskiej. W związku z tym
kształcenie tego typu (kompleksowe, całościowe) powinno mieć priorytet przed innymi inwestycjami. Wypracowanie polsko – polonijnego Funduszu Edukacji Narodowej ma służyć temu celowi. Fundusz ten ma uzupełniać państwowy budżet edukacyjny w przypadkach szczególnych i nadzwyczajnych. Dużo uwagi należy
poświęcić młodzieży kresowej pochodzenia polskiego, która wykształcona dobrze „w duchu polskim”, podniesie autorytet i znaczenie Rodaków na obszarach wchodzących historycznie do państwa polskiego. Bez nowej inteligencji polskiej państwo polskie i gospodarka polska nie będzie mogła rozwinąć się, zaś
Polacy na kresach nie zdobędą należnego im autorytetu i szacunku.

Młodzież szkolna i studenci pochodzenia polskiego z emigracji i z kresów, powinna na koszt państwa polskiego, co najmniej jeden raz spędzić wakacje krajoznawcze w Polsce, bliżej poznać Kraj Ojczysty, nawiązać kontakty i tym samym umacniać świadomość narodową polską. To samo odnosi się do nauczycieli
szkół polskich poza granicami Polski. W Kraju natomiast wszystkie uczelnie wyższe muszą zarezerwować pewną liczbę miejsc dla studentów pochodzenia polskiego i zapewnić im środki utrzymania. Wymiana młodych naukowców i pracowników naukowych między uczelniami polskimi i zagranicznymi, musi mieć
znaczenie podstawowe, istotne dla każdej z nich (wpływ na tzw. ranking uczelni i jej prestiż).

B) Polonia na całym świecie dla młodych Polaków w Kraju:

W ramach Funduszu Edukacji Narodowej młodzież z Polski oraz młodzi ludzie pochodzenia polskiego (z różnych krajów świata) mieliby możność studiowania w różnych ośrodkach akademickich (w tym nawet renomowanych), korzystając z pomocy w: opłatach za studia, zakwaterowaniu, wyżywieniu, pomocy w zakupie
podręczników lub wsparcia w staraniach o stypendia i udział w praktykach (np. wakacyjnych). Powyższe procedury odnoszą się przede wszystkim do młodzieży polskiej w Kraju, która dotychczas takich możliwości nie miała (ze względów oczywistych, np. z rodzin bezrobotnych lub wielodzietnych) oraz z
rodzin polonijnych „na Wschodzie”. Te wszystkie osoby powinny być objęte różnego typu zwolnieniami (z różnych opłat np. administracyjnych, wizowych) oraz ułatwieniami i ulgami. W zamian za zobowiązanie podjęcia pracy w Ojczy?nie i dla dobra Polski (w ten sposób zmianie uległby kierunek – zamiast
odpływu – dopływ kadr wykwalifikowanych do Kraju). W związku z powyższym Polacy zamieszkujący w ośrodkach akademickich zagranicznych, w miarę swoich możliwości, wspieraliby kształcenie młodzieży polskiej w tych krajach. Z drugiej strony naukowcy polonijni przeznaczyliby część swojego czasu na
kształcenie młodzieży (głównie akademickiej) w Polsce na zasadzie pełnej dobrowolności, ale i z pełnym zaangażowaniem. Ponadto w „swoich” krajach przyjmowaliby na praktyki (staże): przeddyplomowe, dyplomowe, zawodowe, studentów z Polski. Trzecim kierunkiem wsparcia (ze strony naukowców polonijnych)
byłoby ich uczestnictwo w projektach naukowych (np. grantach) realizowanych w zespołach polsko-polonijnych lub „mieszanych” (tzn. z udziałem naukowców z innych krajów, poza Polską). Wreszcie czwartym kierunkiem wsparcia byłaby pomoc w zdobywaniu podręczników, książek i czasopism dla nauczycieli
akademickich i studentów w Polsce oraz dla laboratoriów i bibliotek w Kraju.

C) Polska na rzecz młodych Polaków z Polonii na całym świecie:

Polska działaby na rzecz wzmocnienia i aktywizacji środowisk polonijnych w różnych krajach świata, prowadząc w tym zakresie politykę jasną, przemyślaną, konsekwentną i długofalową. Do zadań tej polityki należałoby także popieranie wszelkich inicjatyw Polonii służących dobru Polski, w tym m.in. w
dziedzinach: naukowo-technicznej, edukacyjnej, kulturalnej, artystycznej, ekologicznej, sportowej itd. oraz ułatwienia wszelkich kontaktów z Krajem. Polska miałaby też za zadanie zapewnienie możliwości odbywania w Kraju:

· Staży i praktyk (np. wakacyjnych)

· Nauki języka polskiego

· Organizowania wypoczynku letniego (ew. i zimowego), w tym głównie aktywnego (krajoznawstwo, zwiedzanie i poznawanie Kraju), obozów harcerskich i studenckich itp.

· Plenerów artystycznych

· Spotkań środowiskowych (np. lekarzy)

· Obozów np.: żeglarskich, wysokogórskich itd.

Polska powinna ponadto przybliżać młodzieży polonijnej Kraj (Ojczyznę) we wszystkich innych formach oraz udzielać jej pomocy w przypadku podejmowania przez nią inicjatyw, w tym przede wszystkim – naukowo-technicznych. Polska powinna też stworzyć, utrzymać i rozbudowywać bank danych o Polakach –
absolwentach wyższych uczelni w Kraju i poza jego granicami (także zagranicznych – innej narodowości – studiujących w Polsce). Wspierać placówki i katedry języka polskiego na uniwersytetach zagranicznych. Udzielać daleko idącej pomocy szkolnictwu polonijnemu (w tym przede wszystkim na „obszarach
wschodnich”). Powoływać i obsadzać osobami kompetentnymi (Polakami) Instytuty Kultury Polskiej poza granicami Kraju. Doprowadzić do nauczania języka polskiego w programach radiowych „Radia Polskiego”, TV Polonia, w systemach internetowych i wszelkich innych, a nawet w telewizjach „krajów
polonijnych”. Wprowadzić wiedzę o Polsce do programów nauczania w tych krajach (polonijnych) oraz wymuszać korekty w podręcznikach np. historii dot. wypaczeń o Polsce i jej dziejach. Zawierać umowy o wzajemnym uznawaniu dyplomów. Delegować nauczycieli (nie tylko akademickich) do nauki w szkolnictwie
polonijnym (głównie „na wschodzie”), ale również przyjmować i zachęcać nauczycieli polonijnych do pracy w Ojczy?nie. Polska powinna także udzielać pomocy metodycznej placówkom polonijnym, pomagać „polonusom” w podnoszeniu ich kwalifikacji, zaopatrywać ich w podręczniki i pomoce naukowe oraz zapewnić
im dostęp do dóbr polskiej kultury narodowej. Wreszcie Polska byłaby zobowiązana do stałego i twórczego podtrzymywania i rozwijania świadomości narodowej Polaków na całym świecie, korzystając ze wszystkich możliwości jakie dają współczesne środki techniczne (w tym medialne), jak również m.in. przez
koncerty, filmy, wernisaże itp.

D) Elementy programu ONP – LP w odniesieniu do współpracy Polski i Polonii w dziedzinach pozostałych

W opinii ONP – LP Polska powinna działać na rzecz wzmocnienia i aktywizacji środowisk polonijnych w różnych krajach świata, prowadząc w tym zakresie politykę: przemyślaną, konsekwentną i długofalową. Do zadań tej polityki należałoby również popieranie wszelkich inicjatyw Polonii, służących dobru
Polski w dziedzinach podanych poniżej:

Współpraca kulturalna:

Kultywowanie i propagowanie tradycji narodowej i specyfiki polskiej głównie w krajach zamieszkania Polaków za pośrednictwem środków medialnych, w tym radia i telewizji oraz: wystaw, filmów, promocji literatury, materiałów informacyjnych itp. Oddziaływanie polonijnych i patriotycznych kręgów
kulturowych na Polskę, a także przez kontakty (np. sympozja, olimpiady) i wymianę (np. zespołów artystycznych) z Rodakami w Kraju. Dostarczanie informacji rzetelnych istotnych i ważnych zarówno dla Polonii jak i środowisk kulturalnych w Kraju. Rozwijanie i dotowanie Ośrodków Kultury Polskiej na
świecie jako dobra narodowego, a w tym m.in. w celu promowania informacji o zbiorach muzeów polskich, bibliotek, o miejscach historycznych, pomnikach, cmentarzach itd.

Współpraca w nauczaniu języka polskiego:

Wypracowanie programu rządowego nauczania języka polskiego na uczelniach zagranicznych, szczególnie – europejskich. Język polski, jako szósty język w UE, powinien funkcjonować jako język główny w Europie Środkowej. Propagowanie języka polskiego przez organizowanie i prowadzenie kursów językowych
przy ambasadach i konsulatach polskich oraz pomoc w rozwijaniu i tworzeniu kursów i szkół języka polskiego dla cudzoziemców (prowadzonych na przykład przez polonijne organizacje kulturalno-oświatowe finansowane przez rząd polski).

Współpraca naukowo i edukacyjna:

Tworzenie zespołów naukowo-badawczych i naukowo-technicznych wykorzystujących duży potencjał intelektualny naukowców polonijnych i polskich, m.in. w celu podniesienia na wyższy poziom nauki w Kraju. Włączenia naukowców z Polski w prace prowadzone na świecie. Wypracowanie technologii polskich,
oryginalnych, nowych itd. Pozyskiwanie wykładowców-Polaków z krajów wysokorozwiniętych dla uczelni w Polsce. Wykorzystanie ich wiedzy m.in. dla organizacji i działań małych i średnich firm w Kraju Przygotowywanie programów szkoleniowych dla wsparcia nauczania młodzieży w Kraju na wszystkich
poziomach nauczania itd. Kształcenie młodzieży polskiej z Polski na uczelniach wyższych poza Krajem przy aktywnym udziale Polonii oraz młodzieży polonijnej w Polsce (w tym wzajemna wymian studentów i wykładowców). Rozpowszechnianie dorobku nauki polskiej i polskiej myśli technicznej oraz promowanie
wybitnych naukowców i techników polskich z Kraju z zagranicy.

Współpraca gospodarcza:

Tworzenie spółek i firm polsko-polonijnych z udziałem kapitału rodzimego i polonijnego, zakładanych i działających w Polsce. W związku z tym doprowadzenie do zmiany prawa polskiego i uproszczenia procedur prawnych i administracyjnych. Wprowadzenie ulg dla kapitału polonijnego w Polsce,
szczególnie w odniesieniu do zakładania i uruchamiania firm przemysłowych małych i średnich, firm budowlanych, handlowych, gospodarstw rolnych i zakładów przetwórstwa rolno-spożywczego, hoteli, gastronomii, ośrodków turystycznych itd.

Współpraca finansowa:

Powołanie Banku Inwestycyjnego polsko-polonijnego, całkowicie w rękach polskich, pozwalającego na rozwój gospodarki polskiej. Taki bank pozwolił by Rodakom na całym świecie wesprzeć najefektywniej rozbudowę gospodarki Kraju, pomóc w likwidowaniu bezrobocia, przyczynić się do podnoszenia stopy
życiowej Polaków. Utworzenie Towarzystwa Ubezpieczeniowego polsko-polonijnego dla Polaków w Kraju i Rodaków żyjących poza granicami Polski (obie te instytucje podlegały by ostrej kontroli ze strony ekspertów polskich z kraju i Polaków z zagranicy).

Współpraca w dziedzinie turystyki:

Rozsławianie walorów turystycznych Polski również wśród Polaków poza granicami Polski, którzy mogli by w tym celu rozwijać biura turystyczne dla propagowania atrakcji turystycznych Kraju pod względem: geograficznym, kulturowym, historycznym, uzdrowiskowo-leczniczym itp.

Współpraca w dziedzinie mediów społecznych:

Media publiczne w Polsce (głównie w rękach niepolskich, a nawet antypolskich) kształtują opinie publiczną w Kraju nie w interesie Narodu Polskiego. Stąd minimalny przepływ informacji w relacjach: Polska – Polonia i Polonia – Polska. W warunkach obecnego kryzysu najważniejszą i najefektywniejszą
formą pomocy Polonii dla Rodaków w Kraju mogą być tylko tygodniki propolskie, a jeszcze lepiej chociaż jeden dziennik polsko-polonijny, programy propolskie radiowe i telewizyjne polsko-polonijne (bez tego typu mediów przywrócenie świadomości narodowej i patriotyzmu oraz podniesienie „ducha
polskiego” – nie będzie możliwe).

Współpraca w zakresie ekologii:

Tworzenie polsko-polonijnych zespołów specjalistów podejmujących problematykę kształtowania i ochrony środowiska oraz znających sposoby wykorzystania różnych funduszy i dotacji na te cele.


Pod rządami polskimi, przy współudziale Polonii, poprzez Organizację Narodu Polskiego – Ligę Polską, „Program” niniejszy będzie w pełni realizowalny, co przyczyni się do odrodzenia świadomości narodowej, patriotyzmu i dumy narodowej Polaków oraz doprowadzi do integracji Polaków w Ojczy?nie i poza
jej granicami. Prawie 60-milionowy Naród Polski musi zdobyć należne mu miejsce między narodami w Europie i na świecie.


Organizacja Narodu Polskiego – Liga Polska [ONP – LP] podejmuje się roli inicjatora w realizacji przedstawionych powyżej punktów programu współpracy Polski i Polonii.

Pa?dziernik 2004 r.

Adres kontaktowy: ul. Dobra 13 lok. 20, 00-384 Warszawa, tel.: 022 / 622-54-90,
fax.: 022 / 622-53-28,
www.onp-lp.org  biuro@onp-lp.org