|
| "patriotyzm" po 1989 roku |
|
| komentarz zbędny |
|
| Ostatni mit (o polityce sowieckiej) |
|
| |
|
| "Quo Vadis Polonia?" Lech Makowiecki |
|
| |
|
| Cała prawda o World Trade Center |
|
| Filmik dokumentalny przedstawiający wydarzenia z 11 września 2001 roku. |
|
| Iwo Cyprian Pogonowski |
|
| Notka wikipedii dotycząca osoby prof. Iwo Cypriana Pogonowskiego |
|
| Strona Krzysztofa Wyszkowskiego |
|
| Strona domowa Krzystofa Wyszkowskiego |
|
| Cała prawda o ataku z 11 września |
|
| Jeden z filmów usułujących przedstawić prawdę i ataku z 11 września 2001 roku |
|
| Mój dom, mój świat ... |
|
BOŻENA MAKOWIECKA - MÓJ DOM, MÓJ ŚWIAT...
Tytułowa piosenka z płyty "Mój dom, mój świat" powstała tuż po obaleniu rządu Olszewskiego.
O ile refren podobał się wszystkim, o tyle zwrotki - niekoniecznie... Stąd opóźniona o prawie 20 lat premiera teledysku ... |
|
| Ameryka: Od Wolności do faszyzmu |
|
| Amerykanie zaczynają rozumieć - co się dzieje z ich krajem. O tym mówi film pod wskazanym linkiem. |
|
| Polscy "nacjonaliści" o żydach |
|
| Po prostu zobaczcie |
|
| Wołyń 1943. sł. muz. Lech Makowiecki |
|
| Wołyń 1943. sł. muz. Lech Makowiecki. Utwór z płyty "Patriotyzm" |
|
| Zakrzyczana prawda |
|
Mamy 2010 rok a zbrodniarze którzy doprowadzili do wielu wojen i kryzysu światowego w w dalszym ciągu - z tupetem - niczym Josef Goebbels kłamią w oczy w kwestii sytuacji gospodarczej świata i Stanów Zjednoczonych
|
|
| Wszystko pod kontrolą |
|
Od zawsze służby specjalne kontrolowały rzekome niezaplanowane spotkania oficjeli z obywatelami.
Przykład podstawionego Putina - jako przypadkowego przechodnia.
|
|
| www.globalresearch.ca |
|
| świetne analizy polityczne i gospodarcze w skali mikro i makro + anty-NWO |
|
| Niezależna witryna Alexa Jones'a |
|
| Alex Jones należy do nielicznych ludzi na świecie którzy mają odwagę mówić prawdę o antyspołecznej konspiracji |
|
| Strzeżcie się Obamy |
|
| Kto naprawdę stoi za Barakiem Obamą? |
|
| Folksdojcz |
|
| Fantastyczny zespół - poruszający ważne problemy społeczne stworzył bardzo dosadną piosenkę, będącą miksem wywiadu telewizyjnego z śpiewem zespołu. |
|
| Na straży wolności: Goldman Sachs |
|
| Gerald Celente i John Stossel rozmawiają z sędzią Napolitano o różnych, nie do końca jasnych powiązaniach, między amerykańskimi bankami i rządem USA. Największe podejrzenia budzi bank Goldman Sachs, który ma dziwną nadreprezentację we władzach rządowych. Dla przypomnienia, dodam, że pracownikiem tego banku jest były premier RP, Kazimierz Marcinkiewicz, a bank był zamieszany w spekulacje na złotówce. |
|
| whatreallyhappened.com |
|
Warto dodać ten link do Pana strony: http://whatreallyhappened.com/
99% tez dotyczących religii, polityki i ekonomii i filozofii się pokrywa z tezami zaprasza.net. Topowa strona. |
|
| Historia kontroli bankowej w USA |
|
| Dyktatura banków i ich system zadłużający, nie są ograniczone do jednego kraju, ale istnieją w każdym kraju na świecie. |
więcej -> |
|
Co jest nie tak z IMF (Miedzynarodowy Fundusz Walutowy) i WB (Bank Swiatowy)?
|
|
W 1994 uplynela 50 rocznica powolania Miedzynarodowego Funduszu Walutowego (IMF) i Banku Swiatowego w czasie konferencji pod angielskim i amerykanskim przewodnictwem w Bretton Woods, New Hampshire.
Ludzie z ponad 70 krajów, w których, w ciagu ostatnich 14 lat, wprowadzono 566 programów IMF i Banku Swiatowego na rzecz stabilizacji i "strukturalnego dostosowania (tzw. SAP-ów), maja niewiele powodów do swietowania tej rocznicy. W rzeczywistosci, od Nigerii, po Jamajke, termin SAP wszedl do mowy potocznej jako synonim gospodarczej nedzy.
Bank Swiatowy i IMF nie sa bynajmniej promotorami globalnego wzrostu gospodarczego i równowagi z wizji Keynes'a, lecz glówna przyczyna stagnacji i niestabilnosci przesladujacych swiatowa gospodarke.
W poczatkowych latach swiatowego kryzysu zadluzenia z poczatku lat 80-tych, kraje trzeciego swiata byly przekonywane, ze "reformy strukturalne" promowane przez te programy sa niezbedne dla trwalego wzrostu i gospodarczej stabilnosci. Stojac przed grozba obciecia zewnetrznych funduszy potrzebnych do obslugi rosnacych odsetek od dlugów zaciagnietych w prywatnych zachodnich bankach, beztrosko udzielajacych pozyczek w latach 70-tych, kraje te nie mialy zadnego wyboru poza przystapieniem do wdrazania bolesnych procedur wymaganych przez Bank Swiatowy i IMF. Zazwyczaj dotyczyly one:
• ciec w wydatkach rzadowych, zwl. na cele spoleczne;
• obnizenia lub zamrozenia plac
• prywatyzacji przedsiebiorstw panstwowych i zniesienia przepisów regulujacych wplyw panstwa na sfere gospodarki;
• zniesienia lub ograniczenia ochrony rodzimych rynków i zmniejszenia ograniczen dla dzialan inwestorów zagranicznych;
• dewaluacji lokalnej waluty w imie zwiekszenia konkurencyjnosci eksportowej.
TEORIA I PRAKTYKA
W celu przeciwdzialania coraz glosniejszym glosom krytyki, Bank Swiatowy opublikowal [ roku 1994] raport utrzymujacy, ze te kraje afrykanskie, które wiernie przestrzegaja zalecen SAP, maja lepsze wskazniki wzrostu gospodarczego niz te, które tego nie robia. Raport okazal sie jednak klasycznym metodologicznym wybiegiem pokazujacym, jak mozna manipulowac marginalnymi róznicami statystycznymi dla celów ideologicznych. Rzeczywistosc dostarczyla brutalnego kontrargumentu [wobec tych argumentów] wkrótce po ukazaniu sie tego raportu. Mali - jeden z modelowych pupili BS i IMF, jest krajem, który wprowadzil w pelni, w ciagu 12 lat wszystkie kluczowe elementy programu SAP, lacznie z masowymi obnizkami plac, dewaluacja waluty i likwidacja przedsiebiorstw panstwowych. Jednak, gdy sila nabywcza pieniadza zmniejszyla sie tam o ponad 117 % od czasu rozpoczecia przygotowan do wymogów IMF i BS, ludzie w koncu zbuntowali sie "przeciwko SAP" w lutym 1994 roku: wybuchly wówczas powazne zamieszki, barykadowano ulice, pladrowano domy.
W celu przeciwdzialania coraz glosniejszym glosom krytyki, Bank Swiatowy opublikowal [ roku 1994] raport utrzymujacy, ze te kraje afrykanskie, które wiernie przestrzegaja zalecen SAP, maja lepsze wskazniki wzrostu gospodarczego niz te, które tego nie robia. Raport okazal sie jednak klasycznym metodologicznym wybiegiem pokazujacym, jak mozna manipulowac marginalnymi róznicami statystycznymi dla celów ideologicznych. Rzeczywistosc dostarczyla brutalnego kontrargumentu [wobec tych argumentów] wkrótce po ukazaniu sie tego raportu. Mali - jeden z modelowych pupili BS i IMF, jest krajem, który wprowadzil w pelni, w ciagu 12 lat wszystkie kluczowe elementy programu SAP, lacznie z masowymi obnizkami plac, dewaluacja waluty i likwidacja przedsiebiorstw panstwowych. Jednak, gdy sila nabywcza pieniadza zmniejszyla sie tam o ponad 117 % od czasu rozpoczecia przygotowan do wymogów IMF i BS, ludzie w koncu zbuntowali sie "przeciwko SAP" w lutym 1994 roku: wybuchly wówczas powazne zamieszki, barykadowano ulice, pladrowano domy.
Instytucjonalizacja stagnacji gospodarczej.
W przeciwienstwie do pozytywnej oceny przystosowan strukturalnych w Afryce zawartej w raporcie Banku Swiatowego, wczesniejsza globalna ekspertyza IMF nt. skutków 15 -letnich przystosowan ustalila, ze "tempo wzrostu w krajach wdrazajacych program jest znacznie nizsze w porównaniu z krajami "pozaprogramowymi"". Dla ekonomistów nie bedacych doktrynerami, nie jest to zadna niespodzianka, jako ze przystosowanie strukturalne przynioslo krajom Trzeciego Swiata taki sam problem do rozwiazania, z jakim borykaly sie dojrzale gospodarki przemyslowe w czasach Wielkiego Kryzysu [l. 30-te XX w.], i wobec którego ratunkiem miala byc ekonomia popytu Keynes'a. Problem polega na tym, ze gospodarki znajdujace sie w okresie przystosowywania sie tkwia w pewnego rodzaju pulapce: niski poziom inwestycji, wzrost bezrobocia, redukcja wydatków na cele spoleczne, spadek konsumpcji i spadek produkcji wspólgraja wzajemnie tworzac bledne kolo stagnacji i upadku, zamiast zwycieskiego powiazania wzrostu gospodarczego, wzrostu zatrudnienia i inwestycji zakladanego pierwotnie w teorii Banku Swiatowego.
Gwarancja splaty dlugów
Pomimo [wdrazania polityki] globalnego przystosowania, obciazenie Trzeciego Swiata z tytulu dlugów zagranicznych wzroslo z 785 miliardów dolarów na poczatku kryzysu zadluzenia do prawie 1,5 biliarda dolarów w r.1993. BS i IMF narzucil przystosowanie strukturalne 36- ciu z 47 krajów Afryki, mimo tego, calkowite zadluzenie zagraniczne kontynentu stanowi obecnie [rok 1994] 110 % dochodu narodowego brutto.
BS i IMF przyznaly zadluzonym krajom pozyczki na przystosowanie strukturalne, aby umozliwic im natychmiastowa splate odsetek od dlugów zaciagnietych w komercyjnych bankach zachodnich. Nastepnie, Bank i Fundusz narzucily drakonskie srodki przystosowawcze, które mialy zapewnic staly naplyw splat tych pozyczek przez dluzszy okres czasu. Poprzez ukierunkowanie gospodarek Trzeciego Swiata na produkcje na eksport, spodziewano sie uzyskac wymienialna walute, która moglaby byc wykorzystana na splate dolarowego zadluzenia zagranicznego.
Polityka ta okazala sie niezwykle skuteczna, a jej wynikiem byl zdumiewajacy transfer zasobów finansowych z krajów Trzeciego Swiata do komercyjnych banków; jego wartosc netto z lat 1984-1990 wyniosla 178 miliardów dolarów. Odplyw kapitalu z poludnia byl tak duzy, ze jeden z dyrektorów Banku Swiatowego stwierdzil, ze "od czasu, kiedy konkwistadorzy pladrowali Ameryke Lacinska, swiat nie doswiadczyl tak duzego przeplywu [srodków platniczych] na Zachód, jaki obserwujemy obecnie"
Intensyfikacja biedy
Jesli przystosowanie strukturalne nie przynioslo ani wzrostu gospodarczego, ani zmniejszenia zadluzenia, to z pewnoscia poglebilo biede. W Ameryce Lacinskiej, wedle slów prezydenta Inter-American Developement Bank, Enrique Iglesias'a, programy przystosowawcze spowodowaly "w duzym stopniu niwelacje postepu, jaki udalo sie osiagnac w latach 1960-tych i 1970-tych". Liczba osób zyjacych w ubóstwie wzrosla od 130 mln w 1980 r. do 180 mln na poczatku lat 90-tych. Przystosowanie strukturalne pogorszylo równiez i tak juz wypaczony system dystrybucji dochodów, w wyniku czego obecnie najbogatsze 20 % populacji tego kontynentu zarabia 20 razy wiecej niz najbiedniejsze 20 %.
W Afryce, programy przystosowania stanowia glówne ogniwo blednego kola, którego innymi elementami sa wojny domowe, susza i ostry spadek cen na rynkach swiatowych na glówne towary eksportowe regionu (produkty rolne i surowce). Liczba osób zyjacych ponizej granicy ubóstwa to obecnie ponad 200 mln z ok. 700 milionowej populacji tego kontynentu, i nawet najmniej pesymistyczne prognozy Banku Swiatowego przewiduja wzrost liczby biednych o kolejne 50%, do 300 mln w roku 2000.
Przystosowywanie srodowiska
Wspierane przez IMF i BS reformy przystosowawcze maja swój ogromny wklad w proces degradacji srodowiska naturalnego w krajach Trzeciego Swiata. Wywierajac nacisk na zwiekszanie wymiany zagranicznej w celu splaty zadluzenia zagranicznego tych krajów, programy dostosowawcze wymuszaja maksymalizacje rabunkowego wydobycia surowców na eksport. W Ghanie, uwazanej za "wzorowego ucznia" BS i IMF, rzad, za poparciem Banku Swiatowego, zwiekszyl komercyjny wyrab lasów. Produkcja drewna wzrosla ponad dwa razy w latach 1984-1987, przyspieszajac destrukcje i tak juz bardzo zubozonych obszarów lesnych, stanowiacych obecnie jedynie 25% ich pierwotnej wielkosci. Spodziewamy sie, ze wkrótce, z glównego eksportera drewna, kraj ten stanie sie jego glównym importerem.
To zubozenie jest, jak twierdzi Bank Swiatowy, jedna z glównych przyczyn niszczenia srodowiska naturalnego, jako ze farmerzy poszukujac ziemi pod uprawe uciekaja sie do zaorywania podatnych na erozje zboczy wzgórz i wycinaja lasy, aby nastepnie opuscic uzyskane w ten sposób [lecz juz wyjalowione] poletka po kilku latach. Bank Swiatowy zapomina jednak o tym, ze to programy strukturalnego przystosowania stanowia jedna z glównych przyczyn ubozenia ludnosci, a zatem równiez glówna przyczyne degradacji srodowiska. Np. na Filipinach, wg badan Instytutu Swiatowych Zasobów Naturalnych, ostre zalamanie gospodarki wywolane przez narzucone przez BS reformy zmusilo uboga ludnosc z obszarów wiejskich do zajmowania i nadmiernej eksploatacji otwartych terenów lesnych, zbiorników wodnych i lowisk.
CEL STRATEGICZNY
Jezeli programy przystosowania strukturalnego maja tak slabe wyniki, dlaczego BS i IMF kontynuuja ich wdrazanie na poludniu globu?
To pytanie jest poprawne jedynie wówczas, gdy zalozymy, ze intencja Banku i Funduszu jest wspieranie gospodarki krajów Trzeciego Swiata. Wówczas niepowodzenia tych programów mozna by zlozyc na karb czynników takich jak zle opracowanie teoretyczne lub niedoskonala implementacja. Jednakze staje sie coraz bardziej jasne, ze niezaleznie od intencji i staran poszczególnych technokratów, którym zlecono wdrazanie SAP-ów, programy przystosowawcze, w zamierzeniu, nigdy nie mialy sie powiesc. Wrecz przeciwnie, mialy one posluzyc jako glówne narzedzia w dazeniu Pólnocy do niwelacji osiagniec Poludnia uzyskanych od lat 1950-tych do 1980. Dekady te charakteryzowaly sie wysoka stopa wzrostu gospodarczego Trzeciego Swiata. Byly takze swiadkiem udanych walk o niepodleglosc i wspólnych staran panstw tego regionu o Nowy Miedzynarodowy Lad Gospodarczy (NIEO), który pociagnalby za soba bardziej równomierny podzial swiatowej gospodarki.
Istotnym aspektem osiagniec gospodarczych Poludnia byl sektor publiczny i kontrola panstwa nad gospodarka. W wiekszosci nowopowstalych krajów zachowano prywatna wlasnosc ziemi, surowców i przedsiebiorstw, a wymiana gospodarcza byla w duzej mierze regulowana przez mechanizmy rynkowe, jednakze interwencja panstwa w zycie gospodarcze byla powszechna, panstwo mialo tez strategiczny glos w przemianach gospodarczych. [...]
Dazenie do kontroli wlasnego rynku, ograniczanie inwestycji zagranicznych i wspieranie lokalnego przemyslu przez rzady krajów post-kolonialnych zagrazalo interesom zachodnich (gl. amerykanskich) korporacji]. W 1973 r. kraje OPEC zdobyly kontrole nad cenami ropy naftowej. W mniej wiecej tym samym czasie, amerykanske firmy zostaly zaalarmowane przez zmiany na dwóch kluczowych rynkach. W Brazylii [..] rzad zarezerwowal w póznych latach siedemdziesiatych strategiczny sektor informacyjny dla krajowych przedsiebiorstw, co wywolalo stanowcze protesty ze strony dominujacego wówczas na rynku IBM. W Meksyku, gdzie firmy zagraniczne wytwarzaly 30% produkcji tego kraju, rzad przyznal lokalnym producentom leków wieksza kontrole rynku [..], co wywolalo kolei grozby wycofania sie z inwestowania w tym kraju ze strony silnego przemyslu farmaceutycznego Stanów Zjednoczonych.
Nie jest wiec dziwne, ze kiedy do wladzy w USA doszedl Reagan, Amerykanie uznali za zasadnicza misje swojej polityki ponowne podporzadkowanie [gospodarce Zachodu] krajów Trzeciego Swiata. Glównym celem byl tamtejszy kontrolowany przez panstwo kapitalizm i w tym punkcie stykaly sie interesy anty-poludniowego lobby i ideologów wolnego rynku. Po krótkim okresie debat, mechanizmem wybranym na rozregulowanie aparatu gospodarczego Trzeciego Swiata stal sie program dostosowania strukturalnego IMF i BS.
Nie jest tez dziwne, ze z poczatku, niewiele rzadów chcialo przyjac oferowane pozyczki na SAP. Jednak nadejscie kryzysu zadluzenia, w roku 1982 stworzylo Waszyngtonowi doskonala okazje do jednoczesnej ochrony interesów finansowych Stanów Zjednoczonych i likwidacji zagrozenia z Poludnia poprzez a modyfikacje gospodarek Trzeciego Swiata. Stany Zjednoczone, zauwaza ekspert ds. Ameryki Lacinskiej, John Sheahan, wykorzystaly szanse, jaka dawal "okres trudnosci finansowych, i wymusily na zadluzonych krajach odsuniecie rzadu od gospodarki jako cene za udzielenie kredytów" . Posobny wniosek znalezc mozna w raporcie z badan przeprowadzonych przez Komisje Gospodarcza Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Afryki. Wg niego, istota programów dostosowawczych jest "redukcja lub zlikwidowanie kontroli panstwa nad produkcyjnymi i dystrybucyjnymi sektorami gospodarki".
NOWE POLUDNIE
Pod koniec okresu 12-letnich rzadów Reagan'a i Bush'a w r. 1992, Poludnie zostalo przeksztalcone: od Argentyny po Ghane, udzial panstwa w gospodarce zostal drastycznie ograniczony; przedsiebiorstwa panstwowe przekazano w rece prywatne pod haslem zwiekszenia wydajnosci, masowo zniesiono bariery ochronne na import towarów z Pólnocy, radykalnie zmniejszono ograniczenia wobec zagranicznych inwestycji, a poprzez polityke promujaca eksport powiazano scislej rynki krajowe ze swiatowymi rynkami kapitalistycznymi.
Nie tylko Poludnie ucierpialo z powodu programów dostosowawczych. Aby rzekomo zredukowac deficyt w handlu z Azjatyckimi "tygrysami" gospodarczymi, Stany Zjednoczone uruchomily dlugoterminowy program ofensywny ukierunkowany strategicznie na radykalna redukcje roli panstwa w gospodarkach tych krajów, i nawet Bank Swiatowy przyznal w swoim raporcie niechetnie, ze to ów program byl kluczowym elementem jego sukcesu. W samych Stanach Zjednoczonych program ten przybral forme 'Reaganomiki' - ograniczenia wplywu panstwa na gospodarke, radykalnego obnizenia stawek podatkowych dla bogatych, likwidacji sieci panstwowych instytucji opiekunczych i konca kompromisu pomiedzy duzym kapitalem i duzymi organizacjami pracowniczymi negocjowanego przez duzy rzad. Eliminacja wspierania produkcji przez panstwo w konkurencyjnych gospodarkach - lacznie z Japonia i Europa i ograniczenia wobec kooperacyjnej dzialalnosci na rodzimym rynku - to kluczowe pociagniecia zmierzajace do umocnienia gospodarczej hegemonii USA na swiecie.
Dojscie do wladzy Demokratów nie zmienilo polityki Waszyngtonu wobec Poludnia. Administracja Clintona oglosila kontynuacje polityki Busha w kwestii strukturalnego dostosowania i polityki handlowej, co stalo sie jeszcze bardziej agresywne za rzadów Clintona.
Oslabienie gospodarcze krajów Trzeciego Swiata uwidacznia sie na poziomie miedzynarodowym w oslabieniu formacji wykorzystywanych tradycyjnie przez Poludnie do osiagniecia wspólnego celu wyrównania podzialu sil na swiecie, czyli: Ruchu Panstw Niezrzeszonych, UNCTAD i Grupy 77. Rozpad Trzeciego Swiata zaczal byc odczuwalny w Organizacji Narodów Zjednoczonych, która Stany Zjednoczone zaczely coraz smielej wykorzystywac jako parawan dla ochrony interesów Pólnocy, lacznie z uprawomocnieniem kierowanego przez USA ataku na Irak w 1991.
Zahamowanie rozwoju Trzeciego Swiata poprzez programy strukturalnego dostosowania powiodlo sie.
Po odzyskaniu niepodleglosci w latach 1950-tych i 60-tych ludzie z Poludnia - czyli 80% populacji swiata, traktowani dlugo przez kolonializm jako obywatele drugiej lub trzeciej kategorii spodziewali sie ,ze od tej pory przyszlosc bedzie nalezec do nich. Iluzje te rozwialy sie na poczatku lat 90-tych. U progu XXI wieku Komisja Poludnia tak widzi swoje obecne polozenie : "Nie bedzie przesada powiedzenie, ze ustanowienie systemu miedzynarodowych relacji gospodarczych, w których zinstytucjonalizuje sie podrzedny status Poludnia jest bardzo realnym zagrozeniem".
Walden Bello i Shea Cunningham sa wspólautorami ksiazki "Dark Victory: The U.S. Structural Adjustment and Global Poverty (London, Food First, 1994), na podstawie której napisano ten artykul.(Food First: 398 60th Street, Oakland, CA 94618, USA)
Co to jest WB?
Stworzony w Bretton Woods w roku 1944 WB powstal z polaczenia 5 instytucji udzielajacych pozyczek lub kredytów swym 177 krajom czlonkowskim. Oprócz finansowania projektów takich jak drogi, elektrownie i szkoly, Bank pozycza pieniadze na restrukturyzacje systemu ekonomicznemu w panstwie dotujac tzw. Programy Przystosowania Strukturalnego (Structural Adjustment Program - SAP). W chwili obecnej suma pozyczek WB równa sie 200 miliardom dolarów, w zeszlym roku Bank pozyczyl 28,9 miliardów ponad 80 krajom.
Co to jest IMF?
Zadaniem stworzonego równiez na konferencji w Bretton Woods IMF, jest dostarczanie pieniedzy swym panstwom czlonkowskim, by pomóc im przezwyciezyc krótkoterminowe problemy ze splatami naleznosci. Te pieniadze sa dostepne jednak pod warunkiem zgody na zmiany w polityce ekonomicznej panstwa - czyli rozpoczecia SAP.
Czy SAP dzialaja?
Nie. Przystosowanie strukturalne spowodowalo wzrost biedy w wiekszosci miejsc swojego zastosowania, przyczyniajac sie do cierpienia milionów i powaznego zniszczenia srodowiska. Od lat 80. SAP stworzyly ciagly odplyw pieniedzy z krajów rozwijajacych sie, które zaplacily krajom Pólnocy piec razy wiecej pieniedzy (w towarach, uslugach i splatach) niz same otrzymaly.
Wiem, ze w tych instytucjach pracuje wielu ekspertów z dziedziny ekonomii i innych dziedzin. Jesli SAP nie dziala, dlaczego uporczywie go promuja?
Bogate kraje Pólnocy które kontroluja WB i IMF dyktuja agende tych instytucji, a ich interesy najlepiej chronione sa przez utrzymywanie status quo. Co wiecej, zespól Banku Swiatowego jest obecnie zdominowany przez ekonomistów, którzy przez cale swoje kariery bronili doktryny neoliberalizmu, na której opiera sie model rozwoju promowany przez WB.
Duzo slyszalem o problemie dlugów Trzeciego Swiata i wiem, ze wierzycielami wielu z nich sa czesto komercyjne banki i rzady krajów Pólnocy. Mówi sie, ze czesc lub calosc tych dlugów powinna byc anulowana by dac biedniejszym krajom szanse na powrót do stabilizacji ekonomicznej. Czy nie powinni ich zaplacic?
Wiekszosc z tych dlugów zaciagnieta zostala w latach 70.przez rzady które nie zostaly wybrane demokratycznie i które od dawna nie sa juz przy wladzy. Na poczatku lat 80. z powodu ogólnoswiatowego spadku towarów eksportowanych przez kraje rozwijajace sie (kawa, kakao) i wzrostu cen ropy, kraje te nie mogly splacic naleznosci. Mimo to, nie istnieje nic takiego jak "bankructwo" w przypadku kraju, bez wzgledu na okolicznosci. Gdy jeden z amerykanskich sklepów wielobranzowych "Macy's" zbankrutowal w roku 1992 otrzymal natychmiastowa pomoc od wierzycieli by móc dzialac dalej. W tym samym czasie, Rosja czekala ponad rok na przyznanie pomocy finansowej od IMF.
Jaki jest zwiazek pomiedzy dlugami Trzeciego Swiata i SAP?
Od lat 80. problem dlugów stawal sie coraz bardziej dotkliwy, w dniu dzisiejszym calkowity dlug krajów rozwijajacych sie wynosi polowe ich dochodu narodowego i dwukrotna wartosc wszystkich eksportowanych towarów. Z powodu tej miazdzacej nierównowagi, rzady tych krajów nie maja praktycznie zadnej sily przetargowej przy negocjacjach dotyczacych SAP i musza zaakceptowac warunki stawiane przez WB i IMF. Programy Przystosowawcze kierujac ekonomie kraju na maksymalna wymiane z zagranica, maja zapewnic dalsze splacanie naleznosci kosztem lokalnych programów naprawczych.
Jak wyglada sytuacja Banku w kwestii odpowiedzialnego pozyczania pieniedzy (responsible lending)?
W roku 1992, wewnetrzna kontrola WB pokazala, ze mniej wiecej 1/3 ze wszystkich pozyczek Banku nie spelniala wewnetrznych kryteriów tej instytucji i ze WB zawladniety zostal "kultura akceptacji". Mówiac inaczej, urzednicy Banku aprobowali nowe pozyczki, nawet w obliczu przytlaczajacych dowodów na zle zalozenia projektu.
Kto podejmuje decyzje w WB i IMF?
Decyzje w tych instytucjach podejmuje Rada Dyrektorów Wykonawczych (Board of Executive Directors), która reprezentuje kraje czlonkowskie. Odmiennie niz w np. Narodach Zjednoczonych gdzie kazdy kraj ma równy glos, tu sila glosu zalezna jest od wkladu finansowego panstwa. W zwiazku z tym USA ma ponad 17% glosów, a siedem bardziej uprzemyslowionych krajów (grupa G-7) ma w sumie 45%. Z powodu wielkosci swojego wkladu Stany zjednoczone mialy zawsze decydujacy glos i mozliwosc skutecznego veta. Jednoczesnie kraje rozwijajace sie maja minimalny wplyw na dzialania instytucji, która przez dofinansowywanie konkretnych projektów i programów, ma olbrzymi wplyw na lokalna ekonomie i sytuacje spoleczna. Co wiecej, prezydent WB jest tradycyjnie Amerykaninem, a prezydent IMF Europejczykiem.
Jak to mozliwe, ze przemysl amerykanski i inne korporacje zyskuja na pozyczkach udzielanych przez WB?
Programy rozwojowe podejmowane za fundusze Banku Swiatowego z reguly zawieraja pieniadze do oplacenia materialów i konsultacji zapewnianych przez kraje Pólnocy. Urzednicy amerykanskiego ministerstwa skarbu wyliczyli, ze za kazdego dolara oddanego przez rzad na miedzynarodowe programy rozwojowe, amerykanscy eksporterzy otrzymuja dwa dolary z powrotem.
Co w tym zlego?
Przy takim ukladzie, Bank preferuje finansowanie wiekszych i drozszych projektów - które prawie zawsze wymagaja materialów i pomocy technicznej od Pólnocnych kontrahentów - i ignoruje mniejsze, odpowiadajace lokalnym warunkom alternatywy. Zadaniem Banku Swiatowego jest usuwanie biedy, nie zapewnianie wysokich obrotów amerykanskim firmom.
|
|
2 sierpień 2003
|
|
Walden Bello i Shea Cunningham
|
|
|
|
Do umundurowania wystąp
lipiec 20, 2007
Marek Olżyński
|
Amerykańska tarcza antyrakietowa – zagrożenie dla bezpieczeństwa Polski
listopad 21, 2006
G.Cimek, www.pnlp.org.pl
|
200 rocznica urodzin Ignacego Domeyki
lipiec 30, 2002
PAP
|
Ostra gra o kontrolę Azji Centralnej
grudzień 27, 2006
Iwo Cyprian Pogonowski
|
Myślom naszym zabitym podle przez krętacza
sierpień 1, 2003
|
Z gębą pełną frazesów
kwiecień 2, 2008
|
"Dwutysiącletnia mądrość Kościoła"
grudzień 8, 2006
Życie Krakowa
|
Manipulacje, klamstwa, korupcja - dr Piotr Bein
marzec 15, 2008
przeslala Elzbieta Gawlas
|
Marsz szaleńców ku wojnie na Bliskim Wschodzie?
sierpień 2, 2006
Iwo Cyprian Pogonowski
|
Sensacje dla prostego ludu
lipiec 13, 2007
Mirosław Naleziński, Gdynia
|
Antyprogramy, antypodrecznik
kwiecień 24, 2003
przesłała Elżbieta
|
Ach te media. Fantazja u nich, że hej!
lipiec 30, 2004
PAP
|
Nowy przywódca izraelskiej lewicy chce dialogu
sierpień 23, 2002
PAP
|
Tajne negocjacje Tuska
luty 24, 2009
Dariusz Kosiur
|
Kpina sądowa w sprawie FOZZ
marzec 30, 2005
|
"Nie jesteśmy ani antyarabscy, ani tym bardziej antymuzułmańscy"
grudzień 17, 2002
PAP
|
Zmieniać aby nie zmienić
kwiecień 18, 2005
Kazimierz Murasiewicz
|
Hitler zawsze atakował na wiosnę. Wyjątkiem atak na Polskę.
luty 22, 2003
PAP
|
Ameryka pod rządami fundamentalistów protestanckich?
listopad 11, 2006
Iwo Cyprian Pogonowski
|
Wojowniczy Milosnik Pokoju
marzec 3, 2006
Iwo Cyprian Pogonowski
|
więcej -> |
|
