|
| Demonstracja w Pradze przeciwko terrorowi kowidowemu |
|
Prowokacja policyjna w celu wywołania ataku na pokojową demonstrację przeciwko maskom w Pradze 18.10.2020.
Na wzór komunistów pisowskie media demonstrantów tych nazywają "chuliganami". |
|
| "Pytam w imieniu zdezorientowanych". |
|
| "Pytam w imieniu zdezorientowanych". List prof. Rutkowskiego do ministra zdrowia |
|
| Podobno to ten psychol Klaus Schwab |
|
| To ten od "wielkiego resetu". |
|
| Toksykologia kontra wirusologia: Instytut Rockefellera i kryminalne oszustwo w sprawie Polio |
|
| Wybuch choroby w roku 1907, w Nowym Jorku dał dyrektorowi Instytutu Rockefellera, doktorowi Simonowi Flexnerowi, złotą okazję do wysunięcia roszczeń do odkrycia niewidzialnego “wirusa” wywołującego coś, co arbitralnie nazwano poliomyelitis. |
|
| Montanari: Szczepionka to wielki przekręt |
|
| Jeśli prawdziwa choroba nie daje odporności, absurdem jest mieć nadzieję, że szczepionka może to zrobić, co nie jest niczym innym, jak tylko chorobą w postaci atenuowanej. |
|
| Prawda o włoskiej "epidemii" - rozmowa z biologiem Elżbietą Wierzchows |
|
| Program "niezaleznatelewizja" |
|
| Milcz Lekarzu !!! |
|
Szczepionkowy bandytyzm w natarciu przeciw polskim lekarzom.
Mimo wielkiego doświadczenia i obserwacji pacjentów, lekarzowi nie wolno mówić o swoich obserwacjach gdy jest to nie zgodne z obowiązującym, chorym, systemem "opieki" zdrowotnej. |
|
| Jerzy Jaśkowski Pasteryzacja ludzi |
|
| |
|
| Ameryka: Od Wolności do faszyzmu |
|
| Amerykanie zaczynają rozumieć - co się dzieje z ich krajem. O tym mówi film pod wskazanym linkiem. |
|
| Kanciarze z Wall Street |
|
| Film przedstawia kulisy Wall street . Metody działania , które doprowadziły w ciągu kilku ostatnich lat do wywołania kryzysu finansowego. |
|
| PiStapo atakuje rodziny |
|
| Przypomnijmy sobie sceny ze świata Orwella. To już się dzieje. |
|
| Niezależna witryna Alexa Jones'a |
|
| Alex Jones należy do nielicznych ludzi na świecie którzy mają odwagę mówić prawdę o antyspołecznej konspiracji |
|
| Kolejna odsłona protestów w Londynie |
|
Policja starła się 28 listopada z protestującymi przeciwko blokadom na Oxford Street, gdzie aktywiści rzucali butelkami i szarżowali przez szeregi funkcjonariuszy, co doprowadziło do ponad 60 aresztowań.
Oddolna grupa aktywistów Save Our Rights UK zaplanowała serię demonstracji, które miały odbyć się w ciągu weekendu w Londynie, aby zaprotestować przeciwko drugiej narodowej blokadzie. |
|
| Nakaz aresztowania byłego Ministra Zdrowia Łukasza Szumowskiego |
|
| |
|
| Wirusowe kłamstwa. Komu zależy na straszeniu nas przeziebieniem? |
|
| |
|
| Maseczki opadły – porażka programu „Polskie Szwalnie” |
|
| Mimo że Agencja poniosła znaczne koszty w związku z realizacją projektu „Stalowa Wola”, produkcja maseczek nie została uruchomiona i zakończyła się na etapie testowym. |
|
| Rosyjska ruletka, czyli epidemia testów |
|
| Jak jeden mąż przyjęto błędny model matematyczny i zamknięto w domach miliony ludzi wpędzając ich w dodatkowe problemy zdrowotne i finansowe. Zrujnowano gospodarki, zlikwidowano całe branże, przekreślono cały dorobek na temat zdrowego stylu życia. |
|
| Na straży wolności: Goldman Sachs |
|
| Gerald Celente i John Stossel rozmawiają z sędzią Napolitano o różnych, nie do końca jasnych powiązaniach, między amerykańskimi bankami i rządem USA. Największe podejrzenia budzi bank Goldman Sachs, który ma dziwną nadreprezentację we władzach rządowych. Dla przypomnienia, dodam, że pracownikiem tego banku jest były premier RP, Kazimierz Marcinkiewicz, a bank był zamieszany w spekulacje na złotówce. |
|
| 1984 |
|
| Podstawowa lektura dla młodych Polaków |
|
| Odważni eksperci z USA, Rosji i Czech mówią prawdę o szczepieniach |
|
| |
więcej -> |
|
Albanizacja Polski
|
|
W powojennej Polsce bieda była tania.
Wichry wojny wywiały dorobek większości Polaków. Migracja przymusowa i dobrowolna dawała wprawdzie niektórym mienie poniemieckie, ale reszta raczej więcej traciła niż zyskiwała przenosząc dobytek na nowe miejsca zamieszkania. Ci, którym dana była możliwość pozostania w swoich przedwojennych domach i mieszkaniach, niewiele zachowali poza ogołoconymi czterema ścianami i adresem.
Władza skupiła się w pierwszej kolejności na produkcji niespożywczej, uruchamiając państwowe fabryki i przedsiębiorstwa, począwszy od przemysłu ciężkiego. Huty, kopalnie, elektrownie – to było pierwszoplanowe. Powstawały przeróżne „spółdzielnie pracy” przejmując zarząd nad działalnością mniej ważnych dla „socjalistycznej ojczyzny” branż. Uspołeczniono ( tak to wtedy nazywano) handel.
Jednak nie do końca.
Wolny rynek płodów rolnych kwitł. Na placach i targowiskach można było kupić wszystko to, co był w stanie mimo nakładanych restrykcji i ograniczeń,wyprodukować rolnik. Działały prywatne piekarnie i sklepy, no może raczej sklepiki, w których mozna było zaopatrzyć się w podstawowe produkty spożywcze.
Szkoły i lecznictwo były darmowe i powszechnie dostępne.
Pracy nie brakowało.
Działała potężna szara strefa usług. Krawcowe damskie i krawcy męscy, fryzjerzy, szewcy, hydraulicy, malarze pokojowi, murarze, stolarze, rozwoziciele węgla i kartofli, „naprawiacze” wszelkiego typu urządzeń. Funkcjonował czarny rynek: można było kupić wszystko od leków ( na które było największe zapotrzebowanie) przez przedmioty najzwyklejsze, codziennego uzytku i dzieła sztuki aż po najdziwniejsze rzaczy. Lekarze prowadzili aktywną, nierejestrowaną praktykę prywatną.
I mimo domiarów nakładanych na nielicznych, legalnie działających „prywaciarzy” i „badylarzy”, mimo prześladowań politycznych, mimo powszechnego lęku przed wszechpotężnym Urzędem Bezpieczeństwa, mimo niepewności w jakim kierunku potoczą się losy Polski, o rozwoju pozaoficjalnej sfery zaspokajania potrzeb ludzkich decydował solidaryzm społeczny.
„Każdy potrzebuje żyć” – więc korzystano z możliwości i umiejętności innych płacąc za nie sprawiedliwą cenę. Sprawiedliwą, lecz niewielką, bo zarobki z legalnej pracy były także niewielkie.
Dzielono się własnym stanem posiadania, przyjmując pod dach rodzinę i znajomych, często w obawie przed urzędowym dokwaterowaniem obcych ludzi, ale też z potrzeby serca lub nakazu sumienia. Powszechna była troska matek nie tylko o własne dzieci. W sąsiedzkich domach karmiono całe czeredy dzieci, w szkołach dyżurowały matki przygotowując kanapki i kubek gorącego napoju i pilnując by dzieciarnia sumiennie je zjadała, wszak odżywienie było gwarancją zdrowia i prawidłowego rozwoju. Jeśli czasem takie dożywianie w szkołach było odpłatne, to kosztowało bardzo niewiele, i dla niemogących nawet tych niewielkich kwot zapłacić było za darmo.
Brakowało wielu rzeczy. Wiele zdobywało się długotrwałymi staraniami i zabiegami.
Żyło się biednie.
Ale nie nędznie.
Możliwie wszechstronne kształcenie dzieci, troska o zdrowie, rzetelna praca – to były naturalne priorytety. I były możliwe do zrealizowania. Nie dzięki państwu, a niejako pomimo, obok oficjalnych działań państwowych.
Państwo propagując radzieckie wzorce starało się przejąć możliwie największą sferę życia społecznego,tworząc oficjalne ramy kształcenia, podporządkowując sobie produkcję i handel, wprowadzając uspołecznione systemy ubezpieczń społecznych i służby zdrowia.
Niektóre z tych działań państwa były dla obywateli korzystne, niektóre wręcz przeciwnie.
Jednak „sprawiedliwy podział biedy” PRL-u wsparty solidarnością Polaków, przy niewielkich nakładach państwa, ale także niewielkich kosztach społeczeństwa, pozwalał ludziom żyć bez wstydu przed innymi, że na coś człowieka nie stać.
Nie obawiano się wyrzucenia z mieszkania za niepłacone czynsze, nie obawiano się zimna
( efekt cieplarniany jeszcze nie wpływał na temperaturę i zimy były siarczyste), nie obawiano się wyłączenia prądu, nie obawiano się niemożności uzyskania pomocy medycznej – na to przeciętną rodzinę było stać.
Nie było głodu!
Niewiele mieli do roboty komornicy i egzekutorzy skarbowi.
Banki nie propagowały beztroskiej metody powszechnego zadłużania się, ponieważ Kowalski niezmiernie rzdko z usług banków korzystał.
Opisuję znaną mi rzeczywistość. Nie twierdzę, że wszystko było dobre. Nie twierdzę, że wszystko było racjonalne i właściwe. Nie wchodzę w materię polityki, choć to ona właśnie, pchnęła społeczeństwo na drogę przemian. Wbrew propagandzie, wbrew rozrosłym strukturom podporządkowującym życie Polaków niepolskim wzorcom – naród ocalił godność. Przeniósł przez wszystkie te powojenne lata, przekazał następnemu pokoleniu religię, tradycję, patriotyzm.
I naród upomniał się o tę najbardziej pożądaną wartość – wolność.
Nie spsieliśmy, nie staliśmy się nędznikami, nie odwróciliśmy się od naszego państwa. Postanowiliśmy je mieć dla siebie. Piękne, dobre i sprawiedliwe. A nade wszystko wolne.
I co mamy?
Mamy prawie trzy miliony bezrobotnych w tym aż 90% bez prawa do zasiłku.
Mamy trzy miliony drastycznie niedożywionych dzieci.
Mamy prawie dwadzieścia milionów ludzi, którym nie starcza środków na zaspokojenie podstawowych potrzeb.
Mamy po kilka tysięcy bezdomnych w każdym dużym polskim mieście.
W obecnej Polsce bieda jest droga.
Brakuje pracy, brakuje pieniędzy, brakuje solidaryzmu.
Nieliczni, którzy pracują ( na ponad 38 milionów Polaków zatrudnionych poza budżetówką jest niecałe 4 900 000 ) muszą utrzymać swoje rodziny z śmiesznie niskich pensji przy europejskich lub wręcz światowych cenach niemal wszystkiego, pracując przecież także na utrzymanie pozostałych 10 milionów obywateli zatrudnionych w budżetówce (ogólnie zatrudnionych w Polsce jest około 51% dorosłych obywateli), oraz 10-ciomilionowej rzeszy emerytów i rencistów.
Jak to się dzieje, że ze średniej polskiej płacy, czyli coś około 2 500 PLN, pracujący (poza budżetówką) średni Polak utrzymuje prawie 8 innych Polaków?
„Radosne rządy” ostatnich 17 lat tworzące prawo w oparciu o lobbystyczne naciski z jednej strony i roszczeniowość różnych grup społecznych z drugiej stworzyły potwora jakim jest obecny ustrój finansowy państwa. Ani to socjalizm, ani kapitalizm, ani nawet system republiki bananowej – to wielogłowy smok pożerający i ludzi i cały system państwowy. To nieustający wzrost kosztów utrzymania i pojedynczego człowieka i całego państwa. To rosnąca nędza i zadłużenie wszystkich i wszystkiego. Szpitale, szkoły, firmy państwowe i firmy prywatne, gminy miejskie i gminy wiejskie i zagubione, zastraszone społeczeństwo spychane w nędzę siłą, której nie rozumie i której nie jest w stanie przeciwstawić się.
Bieda w Polsce kosztuke dużo. Jest droga.
Fiskalizm państwa przejawiajacy się w zbyt wysokich podatkach, ale przede wszystkim w drakońskim systemie rozliczeń i ściągania należności powoduje, że powstają i rozwijają się zjawiska ucieczki od podatków w szarą strefę, bezrobocie i masowe przechodzenie ludzi na garnuszek państwowy w postaci przeróżnych zasiłków. I mimo, że wysokość zasiłków jest śmiesznie niska, że nie zabezpiecza ona żadnego minimum potrzebnego na utrzymanie, to ludzie, którymi państwo poniewiera i którym wtedy gdy osiagają przychody wydziera lwią ich część,wychodzą ze słusznego założenia, że lepiej jest wydrzeć z państwowej kasy nawet parę groszy. A państwo, żeby zdobyć środki na wypłatę tych świadczeń ściąga je z tych, którzy jeszcze mogą płacić. I tak napędza sie błędne koło, w którym państwo jest biedne i zawsze nie ma pieniędzy i obywatele, którzy równiez są biedni i także nie mają pieniędzy.
Państwo w państwie - ZUS, żyjące z haraczu jakim jest obecny system ubezpieczeń społecznych, rozbudowane do niewiarygodnych rozmiarów, stawiające sobie pałace z ZYSKU to przykład degrengolady państwa.
Żadnej odpowiedzialności, same ustawowe przywileje.
Społeczeństwo płaci. Społeczeństwo płaci ten haracz, który odłożony w normalnych bankach procentowałby i zapewniałby każdemu przyzwoitą, pozwalającą na normalne życie emeryturę, podczas gdy w obecnym systemie wypłata emerytur jest na poziomie niewystarczającym na nic, a zanosi się na to, ze będzie jeszcze gorzej. Mówi się nawet o tym, że w jakiejś tam, całkiem nieodległej przyszłości ZUS zbankrutuje. A przecież ogromna rzesza ludzi płacących składki ZUS umiera albo jeszcze przed przejściem na emeryturę, albo w krótkim czasie po przejściu na nią. Ich pieniądze poza wypłatą kosztów pogrzebowych, w określonych granicach, nie są zwracane rodzinom, spadkobiorcom.
Jedynym spadkobiorcą tych pieniędzy jest państwo.
Sytuacja, w której ograbia się obywateli z 49% ich dochodów, dochodów na tak niskim poziomie, że pozostała reszta pieniędzy nie zapewnia pokrycia kosztów utrzymania, a mimo to nie zapewnia się ani właściwej opieki medycznej, ani świadczeń socjalnych, ani rent, ani emerytur – jest ponurym paradoksem.
Większość porównań jakich dokonują „specjaliści” dotyczy danych czysto teoretycznych. Twierdzi się, że podatki w Polsce nie są w porównaniu z innymi państwami zbyt wysokie.
Opłaty składki ubezpieczeniowej również. Tylko jakoś zapomina się przy okazji dodać od jakich dochodów płaci Polak, a od jakich obywatel innego kraju. Że czym innym jest zapłacenie 50% od 6000 euro, bo pozostała kwota zabezpiecza potrzeby płacącego europejczyka i wystarczy „na życie”, a czym innym jest zapłacenie 19% od 1200 PLN, ponieważ pozostała kwota nie wystarczy na podstawowe potrzeby. No i jeszcze ten ZUS.
I tak płacąc ogromne jak na polską kieszeń pieniądze ludzie sa coraz biedniejsi, I tak bieda drożeje. Państwo pozwala na swobodne kształtowanie się cen, co byłoby słuszne, gdyby to samo państwo nie ograniczało wszystkimi dostępnymi metodami swobodnego kształtowania się wysokości płac.
Mówienie, że jest to wynik niewypracowania przez społeczeństwo środków jest nie tylko śmieszne i głupie, jest zbrodnicze w sytuacji budowania społeczeństwa zniewolonego fiskalnie.
Tak. Jesteśmy nadal narodem NIEWOLNIKÓW!
Narzucane ustawowo obowiązki nie idą w parze z prawami, które dają obywatelowi poczucie wolności i prawa wyboru.
Prawa, owszem są, ale dla uprzywilejowanej kasty polityków, wysokich urzędników państwowych i samorządowych i powiązanych z nimi ludzi biznesu pełniących swoje funkcje w różnych sektorach gospodarki „z ramienia” państwa – ich płace są podobne, a często nawet wyższe niż płace na porównywalnych stanowiskach w innych krajach Europy.
Prawem jest też możność wyjazdu z ojczyzny za chlebem i zgoda państwa na tracenie
(obecnie prawie 2 miliony!) młodych, wykształconych ludzi, którzy zasilają inne gospodarki, ale nie naszą. To koszt niesłychany!
Oczywiście rządzących to nie obchodzi, bo nie oni ten koszt zapłacą. Wydaje się, że rządzący nawet nie rozumieją o co chodzi, że nie potrafią skojarzyć przyczyn i skutków, że nie widzą przełożenia pracy tych opuszczających Polskę ludzi na wpływy do budżetu, na wypracowanie środków, na przyszłe emerytury. Świadczą o tym „radosne” enuncjacje polityków cieszących się jak dzieci z faktu, ze kolejny kraj otwiera rynki pracy dla Polaków.
Owszem, dla tych, którzy wyjeżdżają jest to z pewnością decyzja korzystna finansowo. I nie jest moim zamysłem ograniczanie im tego prawa w żaden sposób.
Ale jakie rzeczywiste koszty tych wyjazdów poniesie Polska? Przecież ci ludzie założą tam rodziny, wrosną w tamtejsze społeczeństwa, bez zachęty rodzimego „becikowego” kobiety urodzą dzieci, które w przyszłości, w najlepszym przypadku będą przyznawać się do polskich korzeni, ale nigdy nie utożsamią się z Polską. Z Polską biedną, ?le rządzoną, działającą przeciw własnym obywatelom, z której kiedyś uciekli ich rodzice.
Starzy ludzie nie uciekną. Starzy ludzie będą umierać w poczuciu ucisku, strachu i w biedzie.
I to właśnie gwarantuje Polsce masowy odpływ młodej krwi.
I to właśnie gwarantuje Polsce brak rozwiązań przybliżających nasz kraj do innych krajów Europy.
Przez 17 lat tworzono w Polsce prawo zabezpieczające interes wszystkich tylko nie polskich obywateli. Rozważania, teoretyzowanie, zabawy słowne w dyskusje, polemiki, wymianę poglądów, w które tak ochoczo bawią sie media zapraszając do udziału tak chętnych do pokazywnia się polityków przedstawiają jakiś nieprzystający kompletnie do rzeczywistości abstrakt. Kiedy słucham tych „ostrych” sporów, tego „mój przedmówca ma rację”, albo „ nie zgadzam się z pana poglądem” , tych autorytatywnie wypowiadanych bzdur, tego pustosłowia, tych banałów i frazesów bombastycznie okraszanych Bogiem, honorem, ojczyzną, polską racją stanu, a przez okno widzę siedzącą na kuchennym balkonie chorą, starą kobietę, której dziś rano brakło na mleko i chleb, chociaż jeszcze nie minęła połowa miesiąca i chociaż ma za sobą 42 lata pracy w jednym zakładzie – czuję wrogość tych wypudrowanych, dobrze i drogo ubranych, medialnych mentorów. Wrogość wobec „innego świata”, świata, który nie jest ich światem, a którego istnienie przeszkadza im w cieszeniu się swoim światem.
I nawet mnie ta wrogość nie dziwi.
To niejako naturalne uczucie wobec niewolników – o czym uczy historia i literatura.
Albanizacja Polski trwa.
http://renata-rudecka-kalinowska.blog.onet.pl/ |
|
4 maj 2006
|
|
Renata Rudecka-Kalinowska
|
|
|
|
Gra Polskim Pionkiem Na Szachownicy Światowej
marzec 7, 2009
Iwo Cyprian Pogonowski
|
Geszefciarze w sutannach i inni
styczeń 14, 2007
Artur Łoboda
|
Wojskowa współpraca dwóch agresorów
kwiecień 11, 2005
cywilizowany
|
Prawa człowieka po amerykańsku czyli USA: Więzienie bez wyroku
styczeń 2, 2005
|
Kombatant
luty 18, 2008
Marek Jastrząb
|
Hausner musi boleć
luty 1, 2004
Adrian Dudkiewicz
|
Manowce politycznej moralności
styczeń 22, 2007
Olaf Swolkień
|
Wróżka
czerwiec 10, 2003
red. Krzysztof
|
Polska oddaje hołd USA
czerwiec 18, 2006
anty$
|
Nieznana w Polsce Białoruś
marzec 1, 2008
tłumacz
|
Komitet Honorowy PO
styczeń 9, 2008
komentator
|
Czy Ukraina jest krajem o newralgicznym znaczeniu dla Polski?
grudzień 31, 2004
Gregory Akko
|
Okupowane ziemie Arabów krainą nędzy i rozpaczy
styczeń 14, 2008
Iwo Cyprian Pogonowski
|
Finis Poloniae?
listopad 8, 2007
Remigiusz Okraska
|
Prawo do życia,prawo do śmierci.
maj 28, 2006
tatar
|
"Stypendyści"
luty 14, 2008
Artur Łoboda
|
Polska w stanie totalnej histerii
czerwiec 25, 2007
wasylzly
|
LIST OTWARTY DO PREZYDENTA SEJMU I SENATU W SPRAWIE POLAKÓW ZE WSCHODU
październik 9, 2003
Orest Skowron
|
Erna Rosenstein 1913-2004
listopad 14, 2004
Artur Łoboda
|
Siedzimy w gównie po uczy
styczeń 23, 2006
Artur Łoboda
|
więcej -> |
|
