|
Goło, niewesoło
|
|
 Mocno uzwiązkowiony rząd zaczyna wreszcie zdawać sobie sprawę, że za rosnące bezrobocie nie da się już winić spadku koniunktury u naszych sąsiadów. W znacznej mierze zafundowaliśmy je bowiem sobie sami. Od nas więc także zależy, z jakim skutkiem będziemy z nim walczyć. Ale w Sejmie pełno jest projektów ustaw, których uchwalenie przyspieszy tempo kurczenia się rynku pracy.
Lejzorek Rojtszwaniec mówił wprawdzie, że jak zwalniają, to niechybnie będą przyjmować, ale sentencja ta nie odnosi się do naszej obecnej rzeczywistości. Restrukturyzowane branże pozbywają się wprawdzie niepotrzebnych pracowników, ale ludzie ci często nie znajdują zatrudnienia w innych przedsiębiorstwach. Zamiast zastanowić się, dlaczego tak się dzieje, związkowe lobby spowalnia konieczną przebudowę. Wzmacniają się i tak silne tendencje do obrony – za wszelką cenę – już istniejących miejsc pracy. Skutek jest dokładnie odwrotny do oczekiwanego – rzesza ludzi, bezskutecznie poszukujących zatrudnienia, ciągle rośnie. Zaś największym wrogiem bezrobotnych są przywódcy związków zawodowych.
I że cię nie opuszczę aż do śmierci...
Budowę gospodarki rynkowej rozpoczęliśmy z odziedziczoną po poprzedniej epoce niechęcią do kapitalistów jako naturalnego wroga „ludzi pracy najemnej” (ulubione określenie działaczy OPZZ).
Rosnące bezrobocie jest największą gro?bą dla całej gospodarki
Towarzyszyło temu przekonanie, że kapitalista zawsze da sobie radę. Wobec tego rząd i parlament, nie mówiąc już o związkach zawodowych, muszą umacniać pozycję drugiej strony, czyli pracowników. Konsekwencją takiego przekonania stał się kodeks pracy, w którym związkowcy przeforsowali cały komplet uprawnień i przywilejów pracowniczych, jakich przedsiębiorstwa nie są w stanie ud?wignąć. Rynek pracy zesztywniał jak nieboszczyk.
Dziś pracodawca, zatrudniając pracownika, ma świadomość, że rozstać się z nim, w razie utraty przez firmę zamówień, będzie mu trudniej niż ze ślubną małżonką. Gdy kontrakty się kończą – nie daj Boże nagle, jak stało się w czasie kryzysu rosyjskiego – właściciel przedsiębiorstwa o zamiarze zwolnienia niepotrzebnych ludzi musi powiadomić urząd pracy na 45 dni przed wręczeniem im wypowiedzeń. – Okres wypowiedzenia trwa trzy miesiące, potem pracownikowi należy się również trzymiesięczne odszkodowanie oraz ekwiwalent za urlop – wylicza Michał Boni, doradca wicepremiera Longina Komołowskiego. Tak więc pracodawca musi płacić siedmiomiesięczne zarobki ludziom, którzy już nie przysparzają firmie pieniędzy. Nieprędko przyjmie nowych. Skoro nie można zwolnić, lepiej nie przyjmować.
Jeśli firma potrzebuje pracownika na krótki okres, to raczej z niego zrezygnuje, niż zatrudni legalnie. Już na starcie zapłacić za niego trzeba badania lekarskie, kupić odzież ochronną, przeszkolić w przepisach bhp, nie mówiąc o mitrędze z wypełnianiem formularzy dla ZUS. Zatrudnienie sezonowe, czyli na kilka miesięcy, też stało się praktycznie niemożliwe. Przecież po dwóch miesięcznych umowach okresowych pracownik automatycznie otrzymuje umowę bezterminową. Skutek? Dramatycznie skurczyło się legalne zatrudnienie przy robotach sezonowych, na czele z budownictwem. Żeby zatrudnić człowieka na pięć miesięcy, trzeba mu będzie płacić przez kolejne siedem – takiej kalkulacji żadna firma nie wytrzyma. Oczywistego faktu, że pracownika zwalnia się, gdyż po prostu przestał być potrzebny, nie przyjmują też do wiadomości sądy pracy.
Złe prawo sprawia, że miejsc pracy w sektorze prywatnym nie przybywa w takim tempie, jak byśmy sobie tego życzyli i jak byłoby możliwe przy uelastycznieniu przepisów. Zdają sobie z tego sprawę nie tylko pracodawcy. Alarmujący wzrost bezrobocia skłonił Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej do opracowania Narodowej Strategii Wzrostu Zatrudnienia, przyjętej przed kilkoma tygodniami przez Radę Ministrów. Wnioski są oczywiste – kodeks pracy jak najszybciej trzeba zmienić. Zresztą jego nowelizacja została przez rząd przygotowana jesienią ubiegłego roku, ale związki zawodowe zablokowały skierowanie jej do Sejmu. Zamiast zliberalizowania rynku pracy, parlamentarzyści wbijają kolejne gwo?dzie do trumny: dłuższe urlopy wychowawcze, krótszy tydzień pracy. Łudzą się, że jak się będzie czas pracy skracać, to tym samym wystarczy jej dla większej liczby chętnych. A to kolejna szlachetna utopia. Krótsza praca za tę samą płacę oznacza, że staje się ona droższa. Wzrost kosztów pracy podnosi cenę produktu i zmniejsza jego konkurencyjność. To także, wcześniej czy pó?niej, musi skutkować ubytkiem miejsc pracy.
JOANNA SOLSKA |
|
14 sierpień 2002
|
|
"Polityka"
|
|
|
|
Wcześniejsze wybory - czyj to spryt?
maj 26, 2008
Dariusz Kosiur
|
Fiasko Globalizacji?
styczeń 6, 2007
Iwo Cyprian Pogonowski
|
To zawsze zaczynało się od ataku na kulturę
grudzień 9, 2008
Artur Łoboda
|
Trochę za pó?no na romantyzm
wrzesień 3, 2008
Zygmunt Jan Prusiński
|
jak to Walesa ameryke odwiedzil
padziernik 2, 2004
|
Trzeci obieg w Państwie Konfidentów
listopad 25, 2007
Wiesław Sokołowski
|
Hassan Nasrallah nowy przywódca jak Naser?
sierpień 21, 2006
Iwo Cyprian Pogonowski
|
"Diabelska Gra"
styczeń 14, 2006
Iwo Cyprian Pogonowski
|
"Dokonania" Banku Światowego i MFW
luty 29, 2004
Walden Bello i Shea Cunningham
|
2009.02.19. Serwis wiadomości ze świata bez cenzury
luty 19, 2009
tłumacz
|
Zdradliwy w USA miesiąc sierpień?
lipiec 19, 2007
Iwo Cyprian Pogonowski
|
Gra w bierki (!)
grudzień 5, 2005
Marek Olżyński
|
Jak rozpętano trzecią wojnę światową
sierpień 9, 2006
Wied?min
|
Polskie siły specjalne, prawdopodobnie GROM, ćwiczą w Zatoce Perskiej
wrzesień 6, 2002
|
Izrael planuje atak nuklearny na Iran
styczeń 8, 2007
Aschurbanipal
|
To już historia 1
"że i przed szkodą
i po szkodzie....głupi"
grudzień 5, 2002
leon - 19 wrzesień 2001
|
Kiedy obudzą się Polacy ?
lipiec 25, 2003
Adrian Burchard
|
Przemilczana prawda o stanie wojennym
(dr Leszek Skonka)
grudzień 14, 2004
dr Leszek Skonka
|
Lekcja, która niczego nie uczy
sierpień 27, 2004
|
Poprawki w konstytucji UE
marzec 15, 2005
PAP
|
więcej -> |
|
