|
Fałszywe porównania
|
|
Polska wybrała jedną drogę do kaitalizmu - przez oddanie swego kapitału w obce ręce i to prawie za nic. Można tę drogę określić jako formę wywłaszczenia całego narodu z kapitału, który ten naród stworzył. Rosja z kolei poszła drogą wywłaszczenia narodu na rzecz wąskiej grupy miejscowych oligarchów - też za darmo.
Dla ekonomisty, jak zwykle w sytuacji kiedy jakaś gospodarka idzie jedną drogą a inna podąża inną drogą, pojawiło się od razu pytanie, która z tych dróg jest lepsza, czyli - mówiąc językiem ekonomii - czy wywłaszczenie na rzecz zagranicy gwarantuje lepsze wyniki ekonomiczne niż wywłaszczenie na rzecz miejscowej mniejszości.
Pytanie to zostało rozstrzygnięte na korzyść Polski, przynajmniej wśród polskich ekonomistów raczej niż rosyjskich, którzy, swoim zwyczajem, nie przejmują się porównaniami, przynajmniej z krajami, które wydają się im zbyt słabe żeby im zagrozić w ten czy inny sposób, zwłaszcza w sensie militarnego szantażu.
Polscy ekonomiści uznali, że polska droga jest lepsza niż rosyjska, jeśli nie najlepsza ze wszystkich, nawet od tej obranej przez Chiny, gdyż oddając kapitał w ręce zagraniczne Polacy przyciągneli do kraju talent kierowniczy o jakim można tylko marzyć - tuzy z międzynarodowych korporacji, a Rosjanie - zostali ze swoimi nieudacznikami, teraz w szatach oligarchów.
Wyniki gospodarcze Polski zostały uznane za dowód na prawdziwość tej tezy, gdyż nie ulega wątpliwości, że przynajmniej przez pierwszą dekadę reform tzw. ustrojowych Polska zanotowała poprawę w poziomie narodwej produkcji w relacji do roku wyjściowego - 1989-ego, podczas gdy Rosja szła równo w dół od swego punktu startowego - 1990-ego aż po 2001.
Tyle, że jeśli spojrzy się na ostatnie trzy, czy prawie cztery lata to tempo wzrostu produkcji w Rosji jest prawie dwukrotnie wyższe od tego w Polsce, choć Rosja w dużym stopniu rośnie dzięki podwojonym cenom ropy, ale prawdą jest też, że jak już reformy się skończyły w Polsce to tempo powinno ulec przyśpieszeniu podczas gdy gospodarka się ślimaczy jak dawniej.
Co gorzej, nie tylko, że obecne stopy wzrostu produkcji w Polsce są na tym mniej więcej poziomie co w czasie reformowania, ale ogólnie biorąc Polska już w rękach obcego kapitału rośnie nie szybciej niż za ostatniej dekady komunizmu, więc rodzi się pytanie co też to wnieśli do rozdanej polskiej gospodarki zagraniczni kierownicy - wypada, że nic.
Dla pełnego porównania przydatności polskiej drogi i tej rosyjskiej nie wystarczy przyjrzeć się wynikom gospodarczym tych dwóch krajow, gdyż spoleczeństwo żyje nie z produkcji ale z konsumpcji, więc liczy się nie tylko co wytwarza ale ile z tego zostaje dla miejscowych wytwórców w postaci ich wynagrodzeń osobistych.
Stąd, ważne jest żeby ocenić na ile model polski, bez własnego kapitału, ułatwia wywóz wyników produkcji - dochodu narodowego - za granicę, gdyż trzeba pamiętać, że zagraniczne korporacje nie weszły do Polski, żeby rozwiązać jej problemy - zatrudnienia, inflacji, korupcji czy czegoś tam innego - ale żeby wypracować zyski - dla siebie.
W związku z tym można by argumentować, że w kraju takim jak Polska, gdzie kapitał jest obcy, zyski są też obce, a w związku z tym należałoby się spodziewać stałego odpływu tych zysków za granicę, kto wie czy nawet nie rzędu dziesięciu czy piętnastu procent wartości, bo mniej więcej taka jest proporcja zysków z oddanego kapitału w dochodzie narodowym.
Dla zwolenników tezy, że polski model jest lepszy od rosyjskiego to nie dowód na jego niższość, gdyż - jak twierdzą - w Rosji, gdzie panują miejscowi magnaci - oligarchowie - oni sami wywożą na potęgę zyski za granicę, więc jeśli chodzi o kwestie drenażu dochodu narodowego to wynik można określić jako remisowy.
To jednak nie jest prawdą, gdyż Polska nie ma tych samych szans co Rosja na to, żeby odwrócić odpływ zysków za granicę, gdyż jest mniej prawdopodobne, żeby państwo polskie mogło uzyskać kontrolę nad obcym kapitałem niż to jest w przypadku Rosji, gdzie państwo musiałoby się tylko zmierzyć z miejscowymi magnatami.
To jest bardzo ważne rozróżnienie, gdyż tylko państwo jest potencjalnym podmiotem, który mógłby narzucić ograniczenia na odpływ zysków, tyle że w przypadku Polski, jako członka Unii Europejskiej, taki krok spotkałby się z niemiłosiernymi sankcjami, podczas gdy Rosja - poza tym blokiem - ma większą swobodę samowolnego działania. Różnice są poważniejsze, gdyż w Polsce władze musiałyby się zmierzyć z potężnymi korporacjami międzynarodowymi, za którymi stoją ich własne rządy, podczas gdy za oligarchami w Rosji mogą się ująć tylko rządy Rosji, więc jak rządy zmienią zdanie to oligarchowie stają się prawie bezbronni, bo gdzie ich armia, gdzie ich policja czy nawet zwykli szpicle.
Jest na to już dowód, gdyż w ciągu ostatnich dwóch lat Putin, zwykle uważany w Polsce za pętaka, no bo to przecie Rusek, zabrał się za oligarchów i wymusił na nich nie tylko płacenie podatków ale też zahamował w dużym stopniu transfer ich zysków za granicę, co w dużym stopniu - poza cenami ropy i gazu - pomogło ożywić rosyjską gospodarkę.
W ramach porządkowania stosunków z oligarchami Putin poszedł dalej - mianowicie zaczął odzyskiwać kapitał zagarnięty za darmo przez niektórych oligarchów, zwłaszcza w strategicznych dziedzinach jak energetyka - ropa i gaz, czego dowodem jest likwidacja aktywów potentata energetycznego Jukosa - właśnie wystawionego na aukcję.
Jak się analizuje przypadek Jukosa to warto pamiętać, że to nie żaden zamach na rynek, czy wolność gospodarczą bo zagarnianie majątku państwa za prawie nic - a tak zaczął Jukos - nie ma nic z tym wspólnego, podobnie jak unikanie podatków czy nielegalne tranzakcje wywozu zysków za granicę przez podstawione firmy czy podwójne konta.
Żeby nie zapomnieć, Jukos poszedł pod młotek w bardzo konkretnym momencie, mianowicie wtedy gdy się okazało, że pozawierał różne umowy, które przekazałyby majątek tego energetycznego potentata w ręce zagraniczne. W Polsce nikt by się tym nie martwił, że coś idzie w ręce zagraniczne ale - głupie - Ruskie ludzie postąpiły inaczej.
Lekcja dla zagubionej, jeśli nie straconej Polski jest taka, że w ramach polskiej drogi szansa na odzyskanie majątku nie jest taka duża jak w Rosji, bo tutaj majątek został w rękach rosyjskich, więc państwo ma większą zdolność wymuszenia - nawet w drodze łamania własnego prawa - na miejscowych właścicielach zwrot, czy odsprzedaż kapitału.
Innymi słowy, Rosja może jeszcze powrócić do swej świetności - bycia wśród najsilniejszcyh narodów, co już się chyba zaczęło dziać na naszych oczach, podczas gdy Polska, obezwładniona przez obcy kapitał, takiej szansy nie ma, choć w jej przypadku nie chodzi o świetność w sensie mocarstwowej siły, ale świetności - jej zagrożonej kultury.
|
|
12 luty 2005
|
|
Kazimierz Poznański
|
|
|
|
LIST OTWARTY DO PROKURATURA GENERALNEGO RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
styczeń 21, 2006
|
STRACH pomyśleć...
styczeń 24, 2008
Bolesław Szenicer
|
Zdrowych, radosnych świąt Bożego Narodzenia dla wszystkich Rodaków
grudzień 26, 2006
zaprasza.net
|
Kiedy śmieciowi daje się władzę
czerwiec 26, 2008
PAP
|
Rola prawdy z zrzeszeniu moralnym
maj 26, 2007
Zbigniew Dmochowski
|
Widmo Islamizacji Rosji i destabilizacja Bliskiego Wschodu
marzec 6, 2007
Iwo Cyprian Pogonowski
|
Happy Easter! Christ is Risen!
marzec 23, 2008
|
SYSTEM BANKOWY
(Polska potrzebuje pilnie poważnej naprawy cz.3)
wrzesień 23, 2007
Dariusz Kosiur
|
Komunikat
maj 22, 2006
przeslala Elzbieta
|
Żądza władzy
czerwiec 2, 2003
przesłała Elżbieta
|
100 lat za murzynami
luty 3, 2007
Artur Łoboda
|
Precz z antychińskim protekcjonizmem
sierpień 16, 2006
Workers Vanguard
|
Typy kobiet - wersja dla informatyków
|
Dwie wiadomości na Nowy Rok
styczeń 2, 2007
Artur Łoboda
|
„Islamizacja Bałkanów” a Konkurencja USA z Rosją
marzec 30, 2008
Iwo Cyprian Pogonowski
|
Każdego dnia...
wrzesień 3, 2002
Artur Łoboda
|
Oszmiańskie korzenie Europy
grudzień 27, 2006
Stanisław Michalkiewicz
|
Moja prowincja jest grzeczna i cicha niczym z obrazka
padziernik 7, 2007
Zygmunt Jan Prusiński
|
Ballady Tadeusza Wo?niaka i moje bluesy w poezji
sierpień 26, 2008
Zygmunt Jan Prusiński
|
Kto chce emigrować do Kanady?
sierpień 24, 2003
Ojczyzna.pl
|
więcej -> |
|
