|
17 kwietnia 2008
|
|
 01 –Uroczyste Zgromadzenie w dniu 17.04.2008 r.
(Początek posiedzenia o godzinie 13 minut 09)
(Zgromadzeniu przewodniczy marszałek Senatu Bogdan Borusewicz)
Prezydent Państwa Izrael Szymon Peres:
Panie Marszałku Sejmu! Panie Marszałku Senatu! Szanowni Posłowie!
Szanowni Senatorowie!
Z całego serca i w imieniu mojego narodu dziękuję wam za to, że mogę tutaj w imieniu mojego narodu wystąpić. To dla mnie wielkie przeżycie – być w Polsce, wystąpić przed najwyższą instancją demokratycznej Polski, widzieć, jak Polska powstaje od nowa, jak budzi się jako państwo pełne nadziei, pełne treści. Porównam to do świata motyli; zanim gąsienica stanie się motylem, zaczyna odczuwać ból pleców, i to znaczy, że wyrastają jej skrzydła. W Polsce też można odczuć ten ból pleców, ponieważ zaczynają jej wyrastać skrzydła, dzięki którym będzie mogła wznieść się na wyżyny i dotrzeć daleko. Życzę tego narodowi polskiemu.
Już najwyższy czas, żeby naród polski pofrunął, tak jak powinien, wspiął się na szczyty, na wyżyny.
Nie jest to moja pierwsza wizyta w Polsce, ale możliwość wystąpienia w tej Izbie jako prezydent Państwa Izrael, państwa, którego twórcy i założyciele w znacznej części urodzili się na tej ziemi, wzrusza mnie w sposób szczególny i porusza serca wielu Żydów w Izraelu i na całym świecie. Sądzę, że także naród polski jest świadom wyjątkowości tego wydarzenia.
W ciągu 1/3 żydowskiej historii żyła w Polsce 1/4 narodu żydowskiego. Żydzi żyli tu i umierali, a wraz z upływem czasu zmieniały się warunki ich życia.
Nie zapomnimy tego, tak jak nie zapomnimy tej najstraszniejszej katastrofy, jaka wydarzyła się podczas II wojny światowej, gdy naziści opanowali Polskę, a nasz naród przeżył największą tragedię w swych dziejach. Z inicjatywy Niemiec, na podbitej przez nich ziemi.
Oddajemy więc hołd tysiącletniej historii społeczności żydowskiej w Polsce i ze złamanym sercem opłakujemy zagładę milionów naszych rodaków w niemieckich obozach śmierci.
Początki osadnictwa żydowskiego w Polsce sięgają XI wieku. Zauważmy, że na połowę X wieku przypadają pierwsze oznaki narodzin polskiej świadomości narodowej. Tak się złożyło, że polscy Żydzi towarzyszyli Polakom od zarania narodu polskiego. Wielka migracja Żydów do Polski trwała do połowy XVII wieku. Od tej pory rozwijał się w Polsce największy ośrodek życia żydowskiego w Europie.
Żydzi, którzy zgromadzili się w Polsce, żyli pod rządami polskimi, pod rządami zaborców – Austrii, Prus i Rosji – i pod rządami takich koalicji jak polsko- litewska. Niejednokrotnie padali ofiarą gwałtownych rozruchów antysemickich. W 1367 r. miał miejsce pierwszy pogrom w Poznaniu, w 1407 r. w Krakowie, w 1495 r. wygnano Żydów z Krakowa do pobliskiego Kazimierza. Szczególnie ciężkie ciosy spadły na ludność żydowską w roku 1648, gdy bandy ukraińskie pod wodzą Chmielnickiego urządzały pogromy i masowe mordy, nie za zgodą Polaków. A jednak w Polsce los był dla Żydów łaskawszy niż w innych krajach europejskich. Trwająca ciągle migracja Żydów do Polski jest tego dowodem
Złota epoka dla Żydów w Polsce nastąpiła za panowania Kazimierza Wielkiego, który umożliwił Żydom współudział w walce Polaków o niepodległość, włącznie z insurekcją kościuszkowską. W roku 1794 wielu z nich, tak jak dowódca batalionu Berek Joselewicz, Żyd pod każdym względem, odznaczyło się męstwem podczas walk.
Społeczność żydowska w Polsce była najliczniejsza i najbardziej znacząca w całym świecie żydowskim. W przededniu II wojny światowej żyło w Polsce prawie trzy i pół miliona Żydów. Jeśli dodać do tego około półtora miliona Żydów polskiego pochodzenia, którzy wyjechali bąd? na Zachód, bąd? do Izraela, to żydostwo polskie w szerokim znaczeniu tego pojęcia liczyło w końcu lat trzydziestych XX wieku około pięciu milionów osób.
Liczby te świadczą o centralnej pozycji polskich Żydów dla historii żydowskiej oraz o szczególnym, „polskim" doświadczeniu Żydów. Było to skupisko wielkie i dynamiczne, które wywarło wpływ także na dzieje Polski. W Polsce powstała i rozwijała się prasa żydowska. Uformował się tu nawet system demokratyczny w postaci Sejmu Czterech Ziem, który był swego rodzaju parlamentem żydowskim. Powstał on w 1580 r. i działał do roku 1764, a zajmował się, na podstawie wewnętrznego porozumienia, sprawami prawnymi i administracyjnymi Żydów. Umocniło to ich autonomię wewnętrzną i społeczną.
W Polsce mówiono po żydowsku, uczono się hebrajskiego i modlono się słowami: „W przyszłym roku w Jerozolimie". Życie żydowskie płynęło jak w podziemnej kolejce, schowanej przed wzrokiem innych, w której krajobraz zewnętrzny jest niewidoczny dla podróżnych. Ale życie toczyło się wartko. Pomimo niedostatku i niejednokrotnie ciężkiego położenia nigdy nie było niedostatku kultury ani problemów tożsamościowych. Wszystko to rozprysło się w czasie II wojny światowej, a po wojnie pogłębiono jeszcze tę tragedię, gdy sekretarz partii komunistycznej, Gomułka, wywarł presję na siedemdziesiąt tysięcy Żydów, jacy pozostali w Polsce, aby opuścili swój kraj. Są więc tacy, którzy twierdzą, że w roku 1968 zakończył się żydowski rozdział w historii Polski, a wraz z nim polski rozdział w historii Żydów. Sądzę, że to błąd. Ten historyczny rozdział pozostanie jako rozdział szczególny w historii obydwu narodów oraz w tożsamości i waszej, i naszej.
Dziedzictwo polskich Żydów będzie wpływać na naród żydowski przez wiele pokoleń. Nie da się go wymazać i nie wolno tego robić. Istnieje ono w wymiarze duchowym, nawet jeżeli fizycznie żydostwo to zostało w wielkiej mierze zlikwidowane. Dziedzictwa tego nie można zgładzić, będzie ono żyło zarówno w żydowskiej twórczości kulturalnej tamtych czasów, jak i pobrzmiewało w dzisiejszej, współczesnej kulturze izraelskiej.
Jak napisał Julian Tuwim: „My prawda grobów, i my złuda istnienia, my miliony trupów i kilkanaście, może kilkadziesiąt tysięcy niby-nietrupów, my nieskończenie wielka bratnia mogiła, my kirkut, jakiego dzieje nie widziały i nie zobaczą". Zagłada objęła wszystkie tereny okupowane przez Niemcy i będące pod ich wpływem, ale na ziemi polskiej, na której było największe skupisko Żydów, wydarzyła się naturalnie największa tragedia. I dlatego wspomnienia o Zagładzie i związany z nią ból narodu żydowskiego koncentrują się terytorialnie na Polsce, mimo że odpowiedzialność spoczywa na Niemcach. Pozostałości po obozach śmierci na polskiej ziemi będą jak ognisty słup naszej pamięci historycznej, gdyż wspomnienia przeszłości, obecna sytuacja i wnioski, jakie należy wyciągnąć dla przyszłości naszych dzieci, będą towarzyszyły naszemu narodowi, będą kształtowały jego świadomość. Nie będę też one oderwane od dziejów Europy, od odpowiedzialności Niemiec jako głównego sprawcy tego, co się stało z narodem polskim i z naszym narodem.
Nowa Polska nie będzie powtórką Polski okupowanej. Ponad te posępne horyzonty wznoszą się powstania w gettach, a zwłaszcza Powstanie w Getcie Warszawskim, i Powstanie Warszawskie, jako szczyty niewyobrażalnego bohaterstwa w naszej historii. Mordechaj Anielewicz, Cywia Lubetkin, „Antek" Cukierman, Marek Edelman, Symcha Rotem – „Kazik", Paweł Frenkel i inni przywódcy powstania są dla nas symbolem nadludzkiego bohaterstwa, tak jak i dla was, tak jak dla całego oświeconego świata. Dzisiaj opuszczamy nasze flagi dla uczczenia tego powstania jako przykładu wyjątkowego w historii, przykładu, który nie ma precedensu w wojnie jednostek przeciw doskonale naoliwionej machinie szatana. Jednostki przypłaciły to życiem, ale szatan został pokonany; pokonany, gdyż stanowił śmiertelne niebezpieczeństwo dla istnienia człowieka.
Każdego człowieka. Pamiętamy, że na polskiej ziemi rodzili się i żyli przywódcy narodu żydowskiego oraz twórcy różnych żydowskich prądów religijnych, od Baal Szem Towa aż do Gaona z Wilna. Ówczesne Wilno, jak i ówczesna Litwa, były związane z Polską. W Polsce urodzili się Szemuel Josef Agnon i Baszewis Singer. Szemuel Josef Agnon przyniósł nagrodę Nobla językowi hebrajskiemu, a Baszewis Signer – nagrodę Nobla językowi żydowskiemu. Te dwa języki umożliwiły naszemu narodowi codzienne modły na polskiej ziemi w języku naszych proroków i jednocześnie prowadzenie codziennego, normalnego życia. W Polsce nauczał nasz narodowy poeta, Chaim Nachman Bialik. Uczył hebrajskiego, kiedy studiował w jesziwie w Wołożynie. Wielki żydowski pisarz, Szalom Alejchem, przed emigracją do Stanów Zjednoczonych znalazł schronienie w Polsce. W Polsce pisał po żydowsku nasz wielki prozaik, Icchak Lejb Perec. Jego szczątki do dziś spoczywają w polskiej ziemi. Obok twórców żydowskiej historii było w Polsce wielu wspaniałych ludzi kultury, między innymi Janusz Korczak, Bruno Schulz, Julian Tuwim, Bronisław Huberman, założyciel Izraelskiej Orkiestry Symfonicznej, która tutaj występowała dwa dni temu, łodzianin Artur Rubinstein, jeden z największych światowych pianistów, który czuł się Żydem i jednocześnie energicznie żądał wzniesienia polskiej flagi podczas uroczystej sesji inauguracyjnej ONZ.
W Polsce rozkwitał syjonizm i powstała większość partii politycznych, które potem przekształciły się w partie izraelskie. Wielu naszych przywódców władało waszym językiem poza hebrajskim czy żydowskim. Podczas pierwszej kadencji Knesetu, naszego parlamentu, zainaugurowanej podczas naszej Wojny Wyzwoleńczej, sześćdziesięciu jeden spośród stu dwudziestu jego członków pochodziło z Polski. A w rządzie tymczasowym Dawida Ben Guriona z Polski pochodziło sześciu spośród trzynastu ministrów.
Przybyłem więc do was w imieniu umarłych i żywych, umarłych z przeszłości i żywych z tera?niejszości, i wierzę, że także w imieniu tych, którzy urodzą się jutro. Przybyłem, aby odmówić Kadisz, przybyłem, aby zaśpiewać nasz narodowy hymn i spojrzeć w oczy historii przeplatanej głębokim bólem i wielką nadzieją, historii przypominającej górski krajobraz, krajobraz złożony z niebotycznych szczytów i z bezdennych przepaści. Przybyłem z nowego Izraela do nowej Polski. Z Izraela starego jak dziesięć przykazań i nowego jak internet; do nowej Polski wyzwolonej spod jarzma okupacji, przechodzącej modernizację, włączającej się do Europy, pragnącej spełnić pozytywną rolę w życiu XXI wieku.
Szanowni Państwo, ja sam urodziłem się ...
|
|
13 styczeń 2009
|
|
przysłał ICP
|
|
|
|
Brakująca narodowość... Przykładowa tresura AOTE
lipiec 20, 2008
tłumacz
|
10 lat grozi oskarżonym o malwersacje finansowe
lipiec 30, 2002
PAP
|
PAX americana
padziernik 21, 2004
|
skok
styczeń 18, 2007
|
"New York Times" o planowanym zakupie F-16 przez Polskę
styczeń 12, 2003
PAP
|
Ratowac Ukrainę
padziernik 16, 2003
Prof. Iwo Cyprian Pogonowski
|
Upadek tzw.IVRP
sierpień 31, 2007
Bogusław
|
Chirurgiczne cięcie, czyli sobot(k)a w piątek
grudzień 17, 2005
Marek Olżyński
|
Życie jest Lepperem ("Życie")
marzec 18, 2004
|
Tolerancja ?
sierpień 21, 2003
Prof. Iwo Cyprian Pogonowski
|
Białoruskie metody w bełchatowskiej policji
maj 19, 2006
Marek Olżyński
|
Najważniejszy agent PRL
wrzesień 18, 2004
PAP
|
Polakom trzeba cudu zjednoczenia
sierpień 16, 2003
Karolina Go?dziewska
|
Kara śmierci w imię obrony koniecznej
sierpień 8, 2006
Jan Jarota
|
Niezadowolenie i sprzeciw ws. tarczy na Zachodzie
luty 5, 2008
marduk
|
Trzej obywatele PRL czy Liber Chamorum.
maj 26, 2007
Jan Lucjan Wyciślak
|
Nasza wojna
sierpień 2, 2008
jobstalker
|
Wizyta George W. Bush'a
Gość w dom…
czerwiec 8, 2007
Kazimierz Murasiewicz
|
Prawdziwi demokraci głosują tylko przeciw Okrągłemu Stołowi...
marzec 31, 2005
uczciwy demokrata
|
Frajerzy, czyli - "Nasi zapomniani sojusznicy"
grudzień 28, 2003
Marek Głogoczewski
|
więcej -> |
|
