|
Czy Polska Staje Się Państwem Buforowym?
|
|
 Jeżeli stosunek USA i państw Zachodu wobec Polski obrać z dyplomatycznych słów, a z oczu zdjąć sobie bielmo radosnej propagandy, to można dostrzec, że na nowej mapie świata Polska pomyślana jest jako państwo buforowe. Państwo buforowe to taka kraina, w której nie lokuje się większych kapitałów, rozciąga się natomiast nad nią wzmożoną kontrolę polityczną.
Jako obszar podwyższonego politycznego ryzyka, państwo takie nadaje się na okno wystawowe dobrodziejstw systemu. Na liście kapitałowego zaufania musi zadowolić się dalekim miejscem, bez względu na oddawane w polityce przysługi, jak to ma obecnie, kiedy minister spraw zagranicznych Radek Sikorski poleciał do kraju teściów to jest do USA gdzie bez walki zgodził na amerykańskie instalacje rakietowe w Polsce. W zamian chce, by obiecano mu rakiety „Patriot” do obrony przed Rosjanami. W tym czasie w kraju obliczono amerykańskie korzyści, jakie wpadły nam przy zakupie emerytowanych amerykańskich myśliwców F-16. Liczono krótko, bo nie było, czego. Tak, więc państwu buforowemu przypada rola ochronnego psa łańcuchowego dla Stanów Zjednoczonych traktujących Polskę jako rodzaj przegrody od wschodniego kontynentu. Jak wynika z analiz dokonywanych przez politologów i wojskowych antyrakiety mające być zainstalowane w Polsce mają służyć wyłącznie do obrony USA, a nie naszego kraju, który zostanie narażony w pierwszej kolejności na odwet ze strony przeciwnika USA.
Jeżeli mimo to nasze sfery rządzące głoszą, że nie ma dla Polski Żadnej alternatywy, to mimo woli ujawniają w ten sposób, iż podlegają szczególnym naciskom amerykańskim, wyrażając przy tym swój serwilizm do władz tego kraju.
Polityka nigdy zresztą nie przypomina dyskusji filozoficznej. Istota jej to walka określonych interesów i sił, a nie spór naukowy pomiędzy zwolennikami rozmaitych poglądów. Rządzącej prawicy polskiej czy spod znaku PiS, czy PO, chodzi o ugruntowanie swojego panowania ekonomicznego i politycznego.Tak się dziwnie składa, iż poglądy te bardzo zbliżone są do poglądów głoszonych prze liderów SLD oraz LiD. Działaczom tej formacji nie wypadało uczestniczyć w protestach ludzi pracy, jakie miały ostatnio miejsce w Polsce przed kapitalistycznym wyzyskiem. „Nowoczesna” lewica troszczy się raczej o dogodne warunki rozwoju dla posiadaczy kapitału, bo to zapewnia spokój. Wyzysk, socjalizm, rady robotnicze, to słowa dla młodych socjaldemokratów poniżające, godne betonu. Przecież nie kto inny, a rządy „Lewicowe” wepchnęły Polskę w awantury wojenne w Iraku i Afganistanie w imię amerykańskich interesów.
interesów stosunkach gospodarczych z USA i UE za naszą uległość nic w zmian nie otrzymujemy. Wypieranie się bez rekompensat stało się niemożliwe – rozbudowany system wzajemnych uzależnień bardzo to utrudnia.
Zaaplikowana Polsce „terapia szokowa” spełniała długoletnie tęsknoty Polaków do „prawdziwego pieniądza”, luksusowych sklepów oraz konsumpcyjnego importu z Zachodu. Przyniosła pod tym względem spektakularny efekt, uzyskany jednak bardzo prymitywnymi środkami, polegającymi po prostu na odepchnięciu od stołu znacznej części żyjących dotąd jako tako rodaków, powodując jednocześnie masowe bezrobocie i emigrację zarobkową do państw UE i USA. Podstawowe dobra jak żywność, nauka, lecznictwo (koncepcja prywatyzacji szpitali przez rząd PO), komunikacja, wypoczynek, własne mieszkanie, ciepło, energia, elektryczność, kultura, telefon, poczta, codzienna gazeta stały się odtąd dla większości dobrami luksusowymi, jak w krajach na poziomie pierwotnym. Terapia ta nie przysporzyła najmniejszego produktu, a tylko przepompowała narodowy dochód dla stworzenia spektakularnych witryn dobrobytu.
Jest prawdziwym nieszczęściem, iż prawica polska w postaci PiS i PO, przy wsparciu LiD, której przypadło kierować krajem cechuje się znikomym wyczuleniem na potrzeby suwerenności w gospodarce. Najszybciej przecież wyrastają fortuny tych przedstawicieli „nowej klasy”, którzy oferują zagranicznym partnerom znajomość prawnych luk i słabości systemu układów personalnych dojść do decydentów, decydentów, którzy stawszy się powiernikami mniejszych czy większych spółek kapitałowych, pomagają im eksplorować korzystne okazje. Elita materialna, która wyrasta w ten sposób, niewiele ma zrozumienia dla spraw suwerenności gospodarczej, a szczególnie, gdy niektórzy z nich chorują na „filipińską odmianę, polmosu”. Wszystko to sprawia, że polityczne ekipy kierujące w Polsce procesem przeobrażeń, nie dostrzegają w ogóle w problematyce gospodarczej strategicznych interesów kraju. Znika w ogóle problem wywalczenia miejsca dla istniejących w Polsce potencjałów wytwórczych, rzecz sprowadza się do wywalczenia sobie pozycji w warstwie pośredniczącej.
W ten sposób dwie tendencje – zewnętrzna i wewnętrzna – nakładają się na siebie w wymuszaniu najbardziej marnotrawczego typu prywatyzacji.
Wyra?nie już widać, że światowy kapitał nie zamierza lokować w Polsce nowych poważnych przedsięwzięć, z interesujących zakładów interesują go tylko najbardziej rentowne, przede wszystkim jednak dąży do tego, by obszar gospodarczy Polski przystosować do swoich potrzeb. Jest to normalne dążenie każdego kapitału, zatrzymującego się tylko wtedy, gdy napotyka opór.
Pośród ekip rządzących w Europie Wschodniej właściwie tylko rządy „postkomunistyczne”, czy to AWS, PiS, PO i SLD stosują się w pełni do życzeń światowej finansjery. Ani „opcja zerowa”, ani prywatyzacyjny raban, jaki miał miejsce ostatnio w wyniku strajków górników, celników, pielęgniarek i lekarzy, ani jeszcze jakaś z tego rodzaju kampania nigdzie do tego stopnia nie wstrząsają procesem przeobrażeń, co w Polsce.
W kapitalistycznym świecie interesów nie ma nagród za ustrojową gorliwość;gorliwy okazuje się na ogół głupcem, a pulę nagród zbiera bardziej rozgarnięty. Sfery rządzące Polską, niezależnie czy to prawica, czy koncesjonowana lewica nie umieją się zdobyć na postawę twardego partnera w interesach i zamiast rozgrywać posiadane atuty wyglądają nagród za wzorową prawowierność wobec USA i UE.
Wiele złożyło się na to, iż nasz nowy establishment ma taką właśnie mentalność. Obok tradycyjnej lekkomyślności w sprawach gospodarczych, politycznych i tradycyjnej „miłości” do USA i Zachodu wobec ich ofert, ogromną rolę odgrywa rodzaj doświadczeń, przez jakie przeszła niemal cała obecna elita kierownicza. Wzmagały one i heroizowały tradycyjne słabości polskich polityków. Naiwne poddawanie się cudzej grze, łatwe wiązanie się z zewnętrzną protekcją, ogromna podatność na kontentowanie się nic niekosztującą monetą pochlebstwa – wszystkie te, wielokrotne zgrane w naszych dziejach wady uzyskały nagle koloryt heroiczny. Ci, którzy wykazali je w największym stopniu, uchodzili za największych herosów przeobrażeń. Tak wyrośli na „narodowych bohaterów” różnego rodzaju Wałęsowie, Tuskowie, Gosiewscy, Maciarewicze et consensus. Tak rozpętano wszelkiego rodzaju dekomunizacje, deubekizacje, utworzono IPN, który ma doprowadzić do całkowitej dekomunizacji i zakwestionować całkowicie dorobek Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej.
¬le zaczyna się dziać dopiero wtedy, kiedy część, a czasem mała cząstka społeczeństwa uznaje siebie za cały naród, podstawia się niejako na jego miejsce garnąc prawa na swój wyłączny użytek Niczego się nie wyjaśni, rozprawiając o charakterach narodowych, które są zmienne, kształtowane przez okoliczności historyczne. Faktem jest za to, że umysły i charaktery konkretnych, sprawujących władze osób wpływają na dzieje państw, a nieraz rozstrzygają o nich. Na samej górze, w ośrodku rządzącym zapadają decyzje, kiedy, na co i jak użyć sił nagromadzonych pracą bezimiennego tłumu, a historia tysiąc razy dowiodła, że wcale nie każdy błąd można odrobić. Tak jest z restauracją kapitalizmu w Polsce,zaangażowanie się w awantury wojenne w Iraku, Afganistanie, Czadzie, w b. Jugosławii, rozważanie wyrażenia zgody na instalację amerykańskich wyrzutni rakietowych w Polsce itp.
Z obiecywanych przez PO ustami Donald Tuska przed wyborami poprawę sytuacji materialnej społeczeństwa nic nie jest realizowanych, emerytury nie zwiększają się służba zdrowia w dołku,, budowa dróg i autostrad odłożona,powrót rodaków z emigracji zarobkowej mrzonka. Na pewno poprawiło się tylko bogatej części społeczeństwa, ale taka jest istota kapitalizmu. Jeśli w obecnym sejmie zasiada, jak wykazuję sejmowa rejestracja majątkowa 88 milionerów z PO, a co jest z LiD, to taka reprezentacja społeczeństwa Sejmie nie będzie walczyła o poprawę losu najuboższych,
wokół tych zapowiadanych rzekomych reform robi się mnóstwo propagandowego hałasu, aby ten niszczycielski w skutkach pośpiech przedstawić jako warunek przezwyciężenia kryzysu. W rzeczywistości zaś ten tryb transformacji dobija najnowocześniejsze dziedziny naszej gospodarki.
Stoczenie się na pozycje buforowe byłoby dla Polski najgorszą z możliwych perspektyw. W dalszej przyszłości oznaczałoby to nieuchronne podporządkowanie się międzynarodowemu kapitałowi, a szczególności amerykańskiemu. Światowe potencje będą traktować Polskę jako obszar wymagający politycznego nadzoru i wstrzemię?liwości w lokowaniu środków. Będą pilnie strzec swych wpływów politycznych, oddziaływać na kształtowanie opinii publicznej i procesy formowania się państwowej władzy, ale przy największej nawet gorliwości rządów Polska buforowa nie stanie się obszarem atrakcyjnym dla poważnych inwestycji.
Niestety, konfiguracja obozu rządzącego nie daje krajowi dobrego wyboru. W koalicji rządowej zasiadły obok siebie dwa niebezpieczne rodzaje doktrynerstwa i każdy na swój sposób tworzy oszołomów. Jeśli nie w sferze życia politycznego, to w newralgicznych sprawach gospodarki. Jedni lustrują, dekomunizują, penalizują wybory światopoglądowe, wstrząsają całą materię publiczną szaleństwami wojującej teokracji, drudzy nadają transformacjom gospodarczym wymiar dogmatycznego kataklizmu.
Sam diabeł, gdyby chciał zgubić Polskę, nie wymyśliłby bardziej perfidnego układu. Jeżeli obywatela zatrważają rządy oszołomów gospodarczych i politycznych, to wpada w otwarte ramiona drugiej części układu, specjalizującej się w wartościach chrześcijańsko-narodowych i ona przekona go, że interesy narodowe strzeżone są w najlepszy sposób. Jeżeli zaś niepokoi go coraz ostrzejsza homeinizacja kraju, natyka się na światłych liberałów promieniujących postępowością i tolerancją.
Polska w tej sytuacji musi się więc zadowolić statusem kraju podrzędnych inwestycji, mogącego co najwyżej przyciągać kapitał do już istniejących najlepszych zakładów. Status taki nie otwiera drzwi do dobrobytu, ale do wejścia na równie pochyłą. Polska stanie się peryferyjnym krajem bez perspektyw, z luksusowo żyjącą warstwą pośredniczącą i z minimalnymi szansami własnych przedsiębiorstw gospodarczych.
Przed partią stają poważne zadania, aby mobilizować w sojuszu z innymi ugrupowaniami antykapitalistycznymi, aby temu zapobiec, czas ten wymaga innej strategii państwowej.
Na zakończenie warto przypomnieć słowa, Bismarka:”Głupota jest darem bożym, ale nie należy jej nadużywać”. |
|
28 luty 2008
|
|
J.Ł
|
|
|
|
Who Rules Ukraine?
luty 7, 2007
|
Lech Kaczyński: możliwe, że w Iraku zostaniemy jeszcze dłużej
luty 7, 2006
PAP
|
USA -Dollar
kwiecień 23, 2006
Diabel
|
Nieznana w Polsce Białoruś
marzec 1, 2008
tłumacz
|
Ratowac Ukrainę
październik 16, 2003
Prof. Iwo Cyprian Pogonowski
|
Zamglona przejrzystość władzy
wrzesień 6, 2005
Witold Filipowicz
|
Jubilatka a imaż przyjaznej firmy
listopad 14, 2004
Mirosław Naleziński
|
Irak: Czas wyjść !
sierpień 14, 2003
przesłała Elżbieta
|
Syria wobec ataku na Liban a „półksiężyc szyitów.”
lipiec 29, 2006
Iwo Cyprian Pogonowski
|
Wojsko Polskie nie morduje a jedynie osłania morderców
listopad 5, 2004
|
Chirac skrytykował Polskę
luty 18, 2003
zaprasza.net
|
Ku rozwadze - zdrajcy
czerwiec 14, 2008
Artur Łoboda
|
Tło Historyczne Niemieckiego Obozu Zagłady w Warszawie
maj 27, 2005
Iwo Cyprian Pogonowski
|
"Fortuna Albo Smierc"
styczeń 5, 2006
Iwo Cyprian Pogonowski
|
Odezwa Do Nicości
kwiecień 30, 2006
Wiesław Sokołowski
|
Wewnętrzni okupanci albo piąta liga
czerwiec 18, 2005
Artur Łoboda
|
E pluribus unum
maj 18, 2004
Andrzej Kumor
|
Pacjent też człowiekiem;
12 pazdziernika pikieta przed Pałacem Prezydenta RP
październik 3, 2006
Adam Sandauer
|
Cimoszewicz: popełniłem błąd
lipiec 30, 2005
pap
|
Zaduszki 2006 - Muzeum Szlaku
październik 30, 2006
Wiesław Sokołowski Redakcja pisma literackiego
|
więcej -> |
|
