|
Przywrócić Polakom nadzieję-
marzec 68
|
|
 WYBÓR ARTYKUŁÓW Z NOWEGO NUMERU PAMIECI NARODU (
www.pamiec.narodu.prv.pl )
PRZWRÓCIĆ POLAKOM NADZIEJĘ
Historia narodów, społeczności i pojedynczych ludzi wielokroć dowiodła, że można przetrwać wiele nieszczęść, prześladowań, biedy, głodu, chorób, jeśli towarzyszy człowiekowi czy społecznościom nadzieja, przekonanie i oczekiwanie na zmianę trudnej sytuacji. Zabija ludzi lub przyśpiesza ich śmierć brak nadziei, wiary, że zły los może się odmienić. Brak nadziei powoduje frustracje i rezygnacje z jakiegokolwiek wysiłku i działań, skoro i tak nic nie można zmienić, poprawić, polepszyć. Właśnie w takiej sytuacji znale?li się Polacy w kraju. Są rozgoryczeni tym, co się stało po sierpniu 1980 i 1989 r. Spodziewali się, że będzie lepiej, sprawiedliwiej, a jest o wiele gorzej niż było, i nie ma nadziei, że będzie kiedyś lepiej, a przeciwnie – spodziewają się, że będzie coraz gorzej. Łączenie nadziei ze zmianą obozu rządzącego okazało się bezpodstawne. Są to wciąż, bowiem tacy sami, choć nie zawsze ci sami, którzy rządzą Polską od wielu lat. Słusznie abp Życiński nazwał ich pętakami a inni jeszcze dosadniej - gówniarzami, nie z powodu ich wieku ale mierności umysłu, charakteru i zasad moralnych. Trudno więc byłoby łączyć jakieś nadzieje z działalnością owych pętaków i gówniarzy sprawujących w Polsce od 22 lat władzę. Piszę od 22 lat bo od niemal pierwszych dni po Sierpniu, NSZZ „S” wywierała wpływ na losy kraju i ówczesna władzę,która działała pod presją i pod jej dyktando, a od 12 lat współrządzi krajem. Toteż przed Polakami od lat stoi ważne pytanie – jak przywrócić ludziom nadzieję? Jak ich przekonać, że można wykarczować zło, nie dopuścić do jego panoszenia się, stworzyć bardziej sprawiedliwy system społeczny? Pozytywnym trendem myślowym jest to, że wzrasta liczba osób przekonanych, że sprawcami wszelkiego zła w kraju są niewłaściwie dobrani ludzie sprawujący lub mający wpływ na sprawowanie władzy w Polsce, a akceptowani przez większość obywateli. Naród musi więc bić się we własne piersi wyznając „moja wina”.
(Dr Leszek Skonka)
PRAWDA I KŁAMSTWA O MARCU 68 –
Co roku z różnym nasileniem pojawia się temat marzec 1968 i sprowadzany jest wyłącznie do antysemityzmu jaki rzekomo miał miejsce w tym czasie. W każdą rocznicę tamtych wydarzeń uruchomiana jest fala przeinaczeń i fałszów.
Z uporem i premedytacją siły nieżyczliwe Polsce i Polakom utrwalają w świadomości opinii publicznej w kraju i na świecie pogląd jakoby wydarzenia mające miejsce w Polsce w marcu 1968 były wyłącznie, a przynajmniej głównie, przejawem tkwiącego w Polakach antysemityzmu, zaś występujące także w tym czasie konflikty między społeczeństwem, a zwłaszcza młodzieżą akademicką, inteligencją, intelektualistami, a władzą stanowić miały tylko tło i margines nie mający istotnego znaczenia. Usiłuje się nadal podtrzymać wersję wydarzeń i utrwalić pogląd o rzekomym antysemityzmie Polaków wynikający wręcz z ich natury narodowej.
Do podtrzymania takiego fałszywego mitu przyczyniła się w niemałym stopniu nieudolna i nieskuteczna urzędowa propaganda,która miast zwalczać i obalać owe fałszywe poglądy, przedstawiać prawdziwą wersję wydarzeń, przyjęła metodę przemilczania niesłusznych inkryminacji torując w ten sposób drogę kłamstwom i oszczerstwom.
Podobną metodę stosuje się nadal wychodząc z błędnego założenia, że jeśli o jakichś sprawach się nie mówi, to one nie istnieją .
W rezultacie takiej postawy w świadomości wielu młodych Polaków utrwala się rzeczywiście przekonanie, że w marcu 1968 roku, i w miesiącach następnych, doszło w kraju do fali antysemityzmu wywołanej przez rodzimych szowinistów, czego skutkiem miałyby być szykany, represje, zwalniania z pracy i wypędzanie z Polski wielu wartościowych obywateli pochodzenia żydowskiego . Takie przedstawianie wydarzeń marcowych jest ordynarnym kłamstwem, prymitywnym, bezczelnym przeinaczaniem faktów i dlatego trzeba się temu stanowczo sprzeciwiać . Przede wszystkim nie wolno rozpatrywać wydarzeń tamtych miesięcy w oderwaniu od istniejących wówczas warunków w Polsce i na świecie. Był to rok buntów społecznych, a szczególnie młodzieży, na całym świecie, a nie tylko w Polsce. Był to już dwunasty rok rządów Władysława Gomułki i ich schyłek. Wyra?nie odczuwalne stawały się tendencję nawrotu do stalinowskich praktyk rządzenia, do dyktatury. Tępiono wszelką nieprawomyślność wszędzie węszono rewizjonizm, antykomunizm,kontrrewolucję, działania agentów imperializmu. . Toteż każdy, kto sprzeciwiał się rządzącej ekipie,kto krytykował system rządzenia,nawoływał do przeprowadzenia zmian, demokratyzacji życia,rozszerzenia swobód obywatelskich,,wolności, był prześladowany, szykanowany, niszczony . Każdy ... a nie tylko obywatele polscy pochodzenia żydowskiego.
Przykład Władysław Bieńkowski . Toteż elementarne poczucie uczciwości nakazuje ujawniać prawdę tamtych wydarzeń i ich tło
polityczno-społeczne. Trzeba więc dowodzić na podstawie niezaprzeczalnych faktów prawdy ,że wydarzenia marcowe w Polsce były wynikiem wielu przyczyn,a także były echem wydarzeń światowych, a nie specyficznie polskimi.
Rok 1968 można bez przesady nazwać rokiem buntów młodzieży na świecie, zarówno na Wschodzie, jak i na Zachodzie, choć ich przyczyny były różne. O co innego chodziło młodzieży protestującej w RFN,Francji, Hiszpanii, we Włoszech, w USA, a czego innego domagała się młodzież polska, czechosłowacka i innych krajów socjalistycznych . Wspólne było jednak niezadowolenie z istniejącego porządku świata i braku jasnych perspektyw. Młodzież Zachodu odrzucała model konsumpcyjny, zaś młodzież Wschodu domagała się większych swobód, wolności, praw obywatelskich. Dlatego na Zachodzie młodzież sympatyzowała z ruchami lewicowym, a nawet lewackimi, maoistowskimi.W lutym tegoż roku młodzież Europy Zachodniej wypowiadała się po stronie Demokratycznej Republiki Wietnamu a przeciw Stanom Zjednoczonym toczącym wojnę z DRW . W czasie tych manifestacji wyrażano często sympatie, poparcie , akceptacje działalności Czerwonych Brygad i grup terrorystycznych typu Baader Meinhoff. W marcu studenci włoscy domagali się większego wpływu na zarządzanie uniwersytetami. Bunty te przybrały szerokie rozmiary.
3 marca doszło do bardzo ostrych starć w Rzymie między studentami a policją. W kwietniu w USA zginął Martin Luter King, co spowodowało
zamieszki w większych miastach USA, zwłaszcza w dzielnicach murzyńskich. Bardzo silne było wrzenie w śród studentów w RFN. Szczególnie ostre starcia maiły miejsce 12 kwietnia w Berlinie Zachodnim . W maju nasiliło się niezadowolenie młodzieży akademickiej we Francji . Powodem manifestacji w Paryżu była decyzja rządu o likwidacji wydziału humanistycznego Sorbony liczącego 12 tys. studentów .Szczególnie ostre walki z policją miały miejsce w dzielnicy Łacińskiej Paryża .Zaburzenia we Francji stały się powodem manifestacji i protestów solidarnościowych
studentów Berlina Zachodniego i Frankfurtu .
Buntowali się także robotnicy. 18 kwietnia zbuntowali się robotnicy zakładów Renault i ogłosili strajk okupacyjny. Niezadowolenie z rządu, postępowaniu władz wobec studentów powodowało nowe strajki i manifestacje. Już 21 maja strajkowało we Francji 8 milionów pracowników, 28 maja liczba strajkujących doszła do 10, natomiast w początkach czerwca przekroczyła 15 milionów.
Owe wrzenia społeczne, młodzieży, manifestacje studenckie miały miejsce w wielu krajach europejskich. 22 maja manifestowali studenci w Madrycie, w Rzymie, Turynie, Belgradzie, Brukseli, Sztokcholmie i przeniosły się na kontynent amerykański..
We Francji napięcie doszło do takiego stanu, że 16 czerwca rząd Francji prezydenta de Gaulla `a zapowiedział wprowadzenie stanu
wojennego. Zapowied? ta wcale nie uspokoiła nastrojów i już 16 czerwca wybuchła nowa fala demonstracji studenckich w Paryżu . Rząd dał rozkaz policji wkroczenia na teren Sorbony i usunięcia studentów okupujących uczelnię siłą. Władze rozwiązały też wiele organizacji studenckich . W wyniku ostrych walk między policją i demonstrującą młodzieżą, tylko w Paryżu było rannych 1910 policjantów i 1459 demonstrantów .
Z 20 na 21 sierpnia o godz. 23,40 nastąpiła inwazja wojsk Układu warszawskiego na Czechosłowacje w celu przerwania podjętych wiosną reform przez ekipę Aleksandra Dubczeka . W akcji tej udzieł wzięło także wojsko polskie . Wydarzenia te wywołały falę protestu w całym
demokratycznym świecie oraz silny opór w Czechosłowacji. Do najostrzejszych protestów doszło 28 i 29 pa?dziernika w Pradze, gdzie manifestowało ponad 40 tys. studentów, pracowników naukowych, inteligencji, młodzieży. Podobne manifestacje powtórzyły się 7 listopada i pó?niej. Spektakularnym gestem protestu i rozpaczy było samospalenie się studenta Jana Palacha w centrum Pragi na Waclawskich Namestiach.
Przytoczone fakty stanowią tło na którym należy rozpatrywać wydarzenia marcowe w Polsce. Dowodzą także, niezadowolenie z istniejącego porządku świata wyrażali nie tylko polscy studenci, intelektualiści, inteligencja, ale również młodzież na Zachodzie, robotnicy we Francji, Murzyni w USA, przeciwnicy wojny w Wietnamie, agresji na Czechosłowację .
Podłoże protestów w Polsce Studenci, intelektualiści, inteligencja i wiele innych grup społecznych w Polsce miało dość istotnych powodów do niezadowolenia z rządów Władysława Gomułki,który pod koniec swojego władania dążył tylko do utrwalenie istniejącego stanu rzeczy i sprzeciwiał się wprowadzeniu zmian, reform, postępu. Zbliżająca się fala wyżu demograficznego wymagała nowych miejsc w szkołach średnich, wyższych, nowych stanowisk pracy, mieszkań, żłobków, przedszkoli ...Tymczasem w przemówieniach Gomułki obywatele, a zwłaszcza młodzież, słyszała w formie wyrzutu, jaki to ona sprawia kłopot władzy, która musi zabiegać o budowę nowych szkół, przedszkoli, tworzyć nowe stanowiska pracy, zapewniać mieszkania, opiekę zdrowotna ... i w ogóle rząd musi dopłacać do obywateli. Młodzież uczącej się przy każdej okazji wypominano jakich to doznaje
dobrodziejstw mogąc uczyć się w bezpłatnych szkołach, natomiast obywatelom pracującym, że dzięki władzy ludowej, nie grozi im bezrobocie.
Ponieważ te argumenty o rzekomych dobrodziejstwach władzy nie trafiały do przekonania światłej części społeczeństwa, zwłaszcza inteligencji, studentów, młodzieży wzrastało napięci, które wyzwoliło tłumione przez lata protesty niezadowolenia. Niezadowolona z istniejącej sytuacji w kraju była nie tylko młodzież i inteligencja,ale także aktyw partyjny wszystkich szczebli . Zwłaszcza kadra partyjna w średnim wieku oraz młodsza kadra aparatczyków PZPR. SD, ZSL, Pax`u, organizacji młodzieżowych, społecznych, niecierpliwie oczekiwała awansów, . Utrwalono przez 12 lat partyjno-rządowy establishment był przeciwny jakimkolwiek znaczącym zmianom obawiając się utraty swych stanowisk, wpływów i uprzywilejowanych pozycji. . Podobnie jak na Kremlu, tak i w Polsce nastąpiła petryfikacja systemu i kadr. Toteż młodzi, ambitni działacze partyjni, młodzieżowi (Jacek Kuroń, Adam Michnik, Henryk Szlajfer, Mosze Dojczgewand, Antoni Zambrowski, Seweryn Blumsztajn, Karol Modzelewski i im podobni), mniej zdolna młodsza kadra dydaktyczna na uczelniach, pracownicy aparatu partyjnego, administracji państwowej byli zainteresowani wybuchem fali niezadowolenia, w których to warunkach mogliby się wykazać pewną sprawnością, operatywnością, przydatnością zaś wielu z dotychczasowych członków władzy nieudolnością i nieprzydatnością . Wybuch niezadowolenia społecznego był im potrzebny do odbicia się w górę . Gdyby go nie wywołali studenci, to uczyniłyby to inne siły. Mniej więcej w tym samym czasie . Innymi słowy wydarzenia marcowe były autentycznym wyrazem niezadowolenia pewnej, bardziejświatłej części społeczeństwa wyrażone postawami studentów i intelektualistów ale sprowokowane, manipulowane i wykorzystane przez graczy politycznych przepychających się do władzy. Było kilka grup pragnących wykorzystać niezadowolenie społeczne dla swoich osobistych lub grupowych celów. W rezultacie Grupy Moczara i Gierka dopchały się do władzy, natomiast grupa tzw. „Komandosów „( pó?niejszych KOR-owców ) Kuronia, Michnika, Modzelewskiego, Lipskiego by zrealizować swój cel, musiała poczekać do sierpnia 1980 roku, a zwieńczyła swój sukces dopiero w 1989 roku.
Powstaje słuszne pytanie; skoro wydarzenia marcowe dotyczyły walki o władzę między poszczególnymi frakcjami politycznymi i pretendentami do władzy ( grupa Kuronia i Modzelewskiego uważała się za ortodoksyjnych komunistów o ludzkim obliczu, za tzw. eurokomunistów),to dlaczego łączy się te działania z jakimiś postawami antysemickimi. Otóż w tej walce o władzę dużą rolę odgrywali obywatele polscy narodowości żydowskiej i każdy atak na nich traktowany był przez wrogą Polakom propagandę jako przejaw antysemityzmu. Krytykowanie np. stalinowca, byłego sekretarza i wieloletniego członka Biura Politycznego KC PZPR, albo młodszej generacji : Michnika, Modzelewskiego. Geremka, Baumana, Dojczgewanda, Szlajfera, Grudzińska, Toruńczyk, Lasotę, braci Smolarów i im podobnych traktowane było jako przejaw antysemityzmu.
Gdy Polaków wyrzucano z pracy za tzw. postawy rewizjonistyczne ( sam tego doświadczyłem w marcu ; usunięty zostałem, na wniosek SB z Kuratorium Wrocławskiego Okręgu Szkolnego pod zarzutem wyznawania poglądów rewizjonistycznych.), to nikt w ich obronie nie występował, gdy jednak to samo spotkało obywateli pochodzenia żydowskiego, to nazywano to antysemityzmem i odzywały się protesty międzynarodowe w ich obronie.
Czy jednak w czasie tych zamieszek nie ucierpieli także ludzie niewinni, w tym także pochodzenia żydowskiego ?
Owszem, zdarzały się takie przypadki ale były one rzadkie i w odniesieniu do osób pochodzenia żydowskiego szybko naprawiane . Nie musieli więc opuszczać Polski, ale cierpliwie czekać na naprawienie krzywd. Przykładami mogą być Jerzy Urban, Daniel Passent, Artur Sandaer, Adam Schaff, Bronisław Geremek, Adam Michnik, Antoni Zambrowski i wielu innych, którzy nie opuścili Polski .
Czy zatem wolno mówić, że w Polsce był lub jest antysemityzm?
Otóż w Polsce nigdy nie było antysemityzmu w formie prześladowań, pogromów, rugów, dyskryminacji społecznej.
Jednostkowe przypadki niechęci do konkretnych osób nie upoważniają do stawiania tego rodzaju zarzutów.
|
|
10 marzec 2003
|
|
Leszek Skonka
|
|
|
|
Kalinowski: Unia da nam z... naszej kieszeni
listopad 27, 2002
IAR
|
Kolejny rekord Nocy Muzeów
maj 23, 2007
|
Palestyński labirynt
grudzień 25, 2006
Ignacio Ramonet
|
Od piwa głowa krzywa
kwiecień 17, 2008
przeslala Elzbieta Gawlas
|
Tablica „Hanoar Hacijoni”.
lipiec 21, 2004
Jan Lucjan Wyciślak
|
Komentarz na komentarz
luty 4, 2005
Gregory Akko
|
Perspektywy Rozwoju Gospodarczego Chin
kwiecień 11, 2005
Iwo Cyprian Pogonowski
|
Ustawa o Rzeczniku Pacjenta w Sejmowej Komisji Zdrowia
grudzień 7, 2006
Adam Sandauer
|
Zjazd folks-europejców
luty 16, 2004
|
An Essay on Judeo-Christian Ethos (the manner of behavior)
czerwiec 6, 2006
Marek Glogoczowski
|
Jak to rozumieć...?
padziernik 31, 2008
|
Szwecja ostrożna wobec nowych krajów UE
sierpień 19, 2002
IAR
|
POLSKA AGENCJA TELEGRAFICZNA/PAT/ 42, Emper's Gate, SW.7. 48/54
padziernik 2, 2006
Bogdan ps.Trzy Radla A.K. Lat 17
|
Konferencja prasowa Krzysztofa Wyszkowskiego
marzec 11, 2006
przeslala Elzbieta
|
Tradycja, która przestała istnieć
padziernik 27, 2004
Artur Łoboda
|
Pogrobowcy Minca
luty 3, 2003
Artur Łoboda
|
Odkryto zbiorową czeczeńską mogiłę
wrzesień 9, 2002
PAP
|
Jeżeli wygram wybory zapożyczę białoruski model !
wrzesień 28, 2007
Stan Tymiński
|
Minister Izraela: "Musimy być częścią Unii Europejskiej i NATO"
styczeń 4, 2007
BIBUŁA - pismo
|
Prawa pacjenta - kierunek zmian
Mylić się jest rzeczą ludzką, ale ukrywanie błędów jest okrucieństwem
kwiecień 18, 2005
Adam Sandauer
|
więcej -> |
|
