|
Krytyczna Rola Polski w 1939 roku
|
|
Ogromne cierpienia Narodu Polskiego począwszy od 1939 roku do końca wojny, a następnie podczas sowieckiej pacyfikacji Polski, były w dużej mierze skutkiem zwycięstwa Polaków nad bolszewikami pod Warszawą w 1920 roku. Wówczas Polacy efektywnie uniemożliwili połączenie się sił niemieckich i bolszewickich. Lenin liczył na to, że za przekazanie Niemcom ziem polskich zaboru pruskiego uzyska zgodę Niemców na komunistyczny rząd w Berlinie. Oś Moskwa-Berlin miała dać początek światowej rewolucji komunistycznej. Dwadzieścia lat pó?niej Polska zniweczyła strategię niemiecką zdominowania świata za pomocą uderzenia na Związek Sowiecki ze wschodu i zachodu przez siły paktu antykominternowskiego. Niemcy miały zdobyć przestrzeń życiową /Lebensraum/ na następne „1000 lat”.
Obrona niepodległości Polski w 1920 r przed
bolszewikami jest dobrze znana społeczeństwu polskiemu. Natomiast w społeczeństwie polskim jest na ogół słabsza wiedza o krytycznej roli Polski w zniweczeniu planów Hitlera, który zabiegał o przystąpienie Polski i Japonii do paktu przeciw Sowietom. Generałowie niemieccy wytłumaczyli Hitlerowi, że główną lekcją Pierwszej Wojny Światowej jest fakt, że w Niemczech nie ma dosyć żołnierza, żeby wygrać następną wojnę światową i zdominować świat. W obliczu polskiego zwycięstwa nad bolszewikami w 1920 roku Polska była potencjalnym ?ródłem 100 dywizji wojska i mogłaby przeważyć skalę na korzyść Niemiec. Polski potencjał wojskowy był oceniany przez Niemców na około trzy i pół miliona żołnierzy, czyli 10 procent ludności. Program ekspansji Hitlera i jego „wojny motorów” był oparty na doktrynie „Lebensraum'u”.
Wprowadzanie w życie tej doktryny przez Niemcy było śmiertelnym zagrożeniem dla Polski. Hitler nie doceniał tego, ze Polacy nie dadzą się zmylić jego planami antysowieckimi, i będą bronić swego kraju i swojej niepodległości. Hitler miał nadzieje na zniszczenie Związku Sowieckiego za pomocą potencjalnych 600 dywizji: 220 niemieckich, 200 japońskich, 100 polskich i 80 z innych krajów członkowskich Paktu Antykominternowskiego. Według ambasadora polskiego w Berlinie, Józefa Lipskiego / „Diplomat in Berlin 1933-39”/, Hitler zadeklarował 5-go sierpnia 1935-go roku, że dobre stosunki z Polską mają pierwszorzędne znaczenie dla Niemiec i zaproponował pakt przeciw Rosji oraz bliską współpracę wojskową, lotniczą, etc. Dla polepszenia stosunków niemiecko-polskich Hitler zapłacił 32-go sierpnia 1936 /częściowo w złocie/ zaległe opłaty za niemiecki tranzyt z Niemiec przez Pomorze Gdańskie do Prus Wschodnich. 31-go listopada 1936 roku Hitler podpisał Anty-Kominternowski Pakt przeciw Sowietom z Japonią. Następnie 13-go sierpnia 1937 r. w Berlinie odbyły się konsultacje Niemców z Japończykami na temat, jak pozyskać Polskę do przystąpienia do ich paktu. Japoński generał Sawada sugerował zastraszanie Polski okupacją Kłajpedy /który to port litewski Niemcy okupowali w marcu 1939 r./, i koncentracją wojsk niemieckich na polskiej granicy. Jednocześnie Sawada sugerował, by Hitler nakazał mniejszości niemieckiej w Polsce wstrzymanie antypolskich wystąpień. Równolegle Hermann Georing używał pretekstu polowań w Białowieży, by namówić rząd polski do przystąpienia do paktu z Niemcami i Japonią przeciw Rosji. Do paktu tego przyłączyły się Włochy 6-go listopada 1937. Wtedy członkowie paktu podkreślili strategiczną konieczność przystąpienia Polski, na co, trzy dni pó?niej, polski minister spraw zagranicznych, Józef Beck, dał wymijającą odpowied?. Następnego dnia w Rzymie w pałacu Mussoliniego /w Kwirinale/ ambasadorowie Polski i Niemiec byli zaproszeni przez dyktatora Włoch do dyskutowania sprawy paktu. Jednocześnie było wiadomo, że w Watykanie uważano Sowiety za bardziej niebezpieczne na długą metę dla Chrześcijaństwa niż Niemcy hitlerowskie.
Zabiegi o przystąpienie Polski do antykominternowskiego paktu ponowiono 12-go stycznia 1938 roku. 4-go lutego niemiecki minister von Ribbentrop rozpoczął usilną kampanię, by pozyskać zgodę Polski. 31 marca 1938 Niemcy zaprosili rząd Polski na konferencję w celu zawarcia tego paktu. W czasie kryzysu czeskiego rząd Niemiec zapytał o wyjaśnienie stanowiska Polski wobec paktu przeciw Sowietom. Natomiast 24-go pa?dziernika 1938-go roku rząd niemiecki zaoferował Polsce ogólne załatwienie wszystkich spornych spraw w ramach paktu antykominternowskiego. Polacy dali w Warszawie przedstawicielowi Niemiec von Ribbentrop'owi oficjalną odmowę przystąpienia Polski do paktu antykominternowskiego.
26-go stycznia 1939 roku i 31-go marca 1939 roku Polska podpisała wymianę gwarancji wstępnych do podpisania paktu o wspólnej obronie z Wielką Brytanią i z Francją. Natomiast 11-go kwietnia 1939 Hitler podpisał rozkaz najazdu na Polskę /”Fall Wiess”, kryptonim ataku na Polskę/, i zerwał pakt o nieagresji z Polską z 28-go tego samego miesiąca, oraz zażądał przyłączenia Gdańska do Niemiec i korytarza przez Pomorze do Prus Wschodnich dla kolei i szosy pod niemiecką kontrolą. Polska odrzuciła te żądania. Polskie władze przekazały Anglii i Francji 25 lipca 1939 kompletne polskie rozwiązanie niemieckich tajnych szyfrów systemu „Enigma”. Pakt o wspólnej obronie został podpisany między Polska i Wielką Brytanią 25-go sierpnia 1939 roku. Rząd niemiecki wystosował wobec Polski, za pomocą mediów, ultimatum z zadaniem plebiscytu na Pomorzu i przyłączenia Gdańska do Niemiec. Polska odrzuciła żądania rządu w Berlinie i zmobilizowała półtora miliona żołnierzy.
Wracając do 1937 roku trzeba przypomnieć, że już wtedy w oparciu o pakt antykominternowski Japonia zaczęła działać przeciw Sowietom. Po zajęciu kilku sowieckich wysp na rzece Amur w 1937 roku przez armię japońską, Stalin był przerażony zagrożeniem wojną na dwa fronty, zwłaszcza po ataku japońskiej armii /Kwantung/ na granicy Mandżurskiej, blisko Korei w czerwcu 1938 roku. Rok pó?niej w kwietniu 1939 roku japońska armia ostro zaatakowała w kierunku Mongolii, i od maja do lipca 1939 japońskie tanki, kawaleria i piechota oraz lotnictwo walczyło z Armią Czerwoną. Wobec zagrożenia kolei transsyberyjskiej Stalin wydal rozkaz „generałowi porucznikowi” Gregory'emu Żukowowi zadania bardzo ciężkich strat Japończykom, żeby zlikwidować front z Japonią. Żukow potajemnie zorganizował przed sierpniem 1939 roku 550 samolotów bojowych, 500 tanków T34, dwadzieścia szwadronów kawalerii i trzydzieści pięć batalionów piechoty w celu zaskoczenia i rozbicia sił japońskich na granicy Mandżurii. Wówczas miały miejsce największe w historii /do tego czasu/ bitwy powietrzne formacji 150 do 200 samolotów. Sowieci mieli lepszą artylerię przeciwlotniczą. Atak sił sowieckich nad rzeką Kalka, w rejonie miejscowości Khalkhim-Gol był wspomagany rakietami bojowymi, po raz pierwszy zastosowanymi w nowoczesnej wojnie. Około 20 000 żołnierzy japońskich poległo pod ciosami skoncentrowanych ataków samolotów, artylerii i tanków w pierwszym w historii zastosowaniu „Blitzkrieg'u” wypracowanego na poligonach sowieckich przez Niemców i Rosjan. Atak Żukowa nastąpił kilka tygodni wcześniej niż Niemcy użyli taktyki „Blitzkrieg'u” /wojny błyskawicznej/ w Polsce. W czasie bitwy pod Khalkhim-Gol Japończycy otrzymali wiadomość o podpisaniu przez Niemcy paktu o nieagresji z Sowietami 23-go sierpnia 1930 r. Japonia zaprotestowała oficjalnie, bo uznała ten pakt za zdradę dokonaną przez Niemcy i złamanie paktu z Japonia z 1936 roku. Po rokowaniach japońsko-sowieckich 16 września 1939 roku, weszło w życie oficjalne zawieszenie broni miedzy Japonią i Sowietami, a następnego dnia, czyli 17-go września Sowiety zaatakowały Polskę.
Polska gra polityczna spowodowała upadek niemieckiego planu jednoczesnego ataku na Związek Sowiecki ze wschodu i z zachodu. Szef wywiadu wojskowego Niemiec admirał Canaris, kiedy dowiedział się o odrzuceniu przez Polskę udziału w ataku na Sowiety, miał powiedzieć, że wojna jest dla Niemiec nie do wygrania z powodu braku żołnierzy. Tak więc z powodu odmowy przez Polskę wzięcia udziału w ataku na Sowiety, Niemcy straciły możność skoordynowania z Japończykami ataków przeciw Armii Czerwonej. W „Russo - Japanese War” /”Rosyjsko-Japońska Wojna; szach i mat na rosyjskiej granicy”/ autor Laurie Barber pisze, że Pakt Ribbentrop - Mołotow z 23-go sierpnia 1939 r. był oceniany przez rząd Japonii jako zdrada i spowodował japońską decyzję, by odtąd posługiwać się Hitlerem, ale nigdy mu nie ufać.
Atak niemiecki na Polskę 1-go września 1939 miał charakter okrutnej zemsty Hitlera za uniemożliwienie przez Polaków „miażdżącego ataku” na Sowiety ze wschodu i zachodu w celu zdominowania świata przez Niemcy hitlerowskie. Hitler kazał stemplować na skrzyniach z amunicją słowa „nicht schparen” /nie oszczędzać/. Niemcy użyli przeciw Polsce w kampanii wrześniowej ponad dwa razy więcej siły ogniowej, niż użyli jej przeciw Francuzom i Brytyjczykom w 1940-tym roku. Można w tym momencie historycznym zaobserwować wyra?ny kontrast. O ile Niemcy mordowali masowo ludność polską, zwłaszcza inteligencję, o tyle pozwolili oni Brytyjczykom cało uciec z Dunkierki, mimo że uciekinierzy brytyjscy byli zupełnie bezbronni na otwartym morzu zdominowanym przez lotnictwo i marynarkę niemiecką. Zbrodnie na Polakach Niemcy mogli dokonywać bezkarnie ponieważ Francuzi nie dotrzymali słowa i nie zaatakowali Niemców przez rzekę Ren, wtedy kiedy 70 procent elitarnych sil niemieckich było związane na polskim froncie. Francja straciła w 1939 roku szansę zwycięstwa nad Niemcami mimo swojej przewagi w ilości tanków. Co więcej upadek Francji dał Niemcom do dyspozycji francuski przemysł wojenny. Joachim von Ribbentrop przekonywał 28 marca 1941 r. japońskiego ambasadora w Berlinie hrabiego Oshima, żeby wspólnymi siłami niemiecko-japońskimi zadać „miażdżące uderzenie” Sowietom.
Niemcy chcieli żeby Japończycy zaatakowali Władywostok i kolej transsyberyjską w sowieckich republikach w Azji środkowej. Kiedy Niemcy zaatakowali Związek Sowiecki trzy miesiące pó?niej, w czerwcu 1941, Japończycy przygotowywali atak na USA i nie chcieli walczyć na dwa fronty. Niemniej Japonia zatopiła kilka statków sowieckich i wzmocniła koncentrację swoich wojsk w Korei północnej i w Mandżurii, przez co sugerowała możliwość przystąpienia wojsk japońskich do wojny przeciw Sowietom. Kiedy wojska niemieckie usiłowały zdobyć Moskwę sowiecka armia syberyjska była w pełnej sile skoncentrowana na granicy Mandżurii żeby bronić kolej transsyberyjską przed Japończykami. Hitlerowi zależało na uniknięciu odsieczy armii syberyjskiej w czasie bitwy o Moskwę, i było dla niego strategicznie bardzo ważne, żeby Japończycy zaatakowali w Mandżurii. Japonii natomiast zależało, żeby samotnie nie walczyć z USA, tak więc Japończycy chcieli, żeby Hitler wypowiedział wojnę Ameryce jednocześnie z Japonią. Tak się też stało. Japonia zaatakowała USA 7-go grudnia 1941 r., a Hitler wypowiedział wojnę Ameryce, cztery dni pó?niej, 11go grudnia 1941 r. Japończycy pamiętali upokorzenie w 1939 roku i zdradę niemiecką w formie paktu Hitlera i Stalina z 23 sierpnia 1939 r., a przy tym nie chcieli walczyć na dwa fronty. Tak więc Japończycy zdecydowali się koncentrować swoje siły w wojnie przeciw USA, i nie atakować sowieckiej armii syberyjskiej. O tej tajnej decyzji rządu japońskiego Moskwa została powiadomiona przez sowieckiego szpiega Richarda Sorge /1895-1944/, który pracował dla sowieckiego wywiadu w Japonii przed i w czasie Drugiej Wojny Światowej. W ten sposób Japonia umożliwiła armii syberyjskiej dokonania odsieczy stolicy Związku Sowieckiego, i pokonanie przez Armię Czerwoną wojsk niemieckich pod Moskwą w zimie 1941-42 r.
Naprzód euforia wcześniejszych zwycięstw, a po nich klęska pod Moskwą i wojna z USA przyczyniły się do powzięcia decyzji rządu nazistowskiego, by zgładzić wszystkich Żydów pod niemiecką okupacją. Zbrodnia ta została wkrótce sformalizowana w Berlinie na konferencji w pałacu we Wannsee 20 stycznia 1942 roku. Zemsta Sowietów na Polakach za klęskę w 1920 roku osiągnęła takie rozmiary, że do chwili najazdu Niemców na Związek Sowiecki, NKWD i cały komunistyczny aparat terroru przy wydatnej pomocy miejscowych Żydów wymordował więcej obywateli polskich do lata 1941 r., niż suma mordów dokonanych na obywatelach Polski przez siły Hitlera. Tak więc Polacy dokonali moralnego wyboru i nie wzięli udziału w niemiecko-japońskim ataku na Sowiety.
Polacy działali w chrześcijańskiej tradycji, która nakazuje, że ważniejsze jest prawe postępowanie, niż cierpienia poniesione z powodu przyjęcia takiej postawy jaką Naród Polski przyjął w 1920 i w 1939 roku.
Prof. Iwo Cyprian Pogonowski,
Blacksburg, USA
Komentarz redakcji Biuletynu Informacyjnego STOWARZYSZENIA STRONNICTWA NARODOWEGO Okręg Dolnośląski
: W czasie, kiedy gen. Stefan Rowecki „Grot”, twórca, organizator i Dowódca AK, przebywał w obozie koncentracyjnym w Sachsenhausen pod Berlinem, wielokrotnie odwiedzał go SS Gruppenfuhrer Muller, szef wydziału czwartego Reichssicherheitsamt’u. Zachęcał on gen. Roweckiego do współpracy z Niemcami, i wręcz namawiał do wspólnej walki z Rosją. Generał S. Rowecki wielokrotnie i zdecydowanie odmawiał współpracy z Niemcami. Stało się to prawdopodobnie przyczyną jego bohaterskiej śmierci, oraz aktem okrutnej zemsty Niemców na Powstańcach, mieszkańcach i Warszawie. Niemcy usiłowali stworzyć z Polaków przebywających w Sachsenhausen „polski legion antybolszewicki”, lecz spotkali się z odmową ze strony polskich dowódców więzionych w tym obozie. Gen. Stefan Rowecki został aresztowany 30 czerwca 1943 r., a 4 lipca 1943 r. zginął w Gibraltarze gen. Władysław Sikorski. Czy to był przypadek? Kulisy tych dwóch zbrodni nigdy nie zostały wyjaśnione. Legendarny Dowódca AK prawdopodobnie został zamordowany na początku sierpnia 1944r., a więc w pierwszych dniach Powstania Warszawskiego. Dzisiaj Polska przyjęła opcję proniemiecką, i przypuszczalnie z tych powodów pamięć o gen. Stefanie Roweckim jest zatarta. Komu zależy na tym, by promować na bohaterów zdrajców a puszczać w niepamięć rzeczywistych bohaterów.
|
|
1 wrzesień 2004
|
|
|
|
|
|
Handlarze, precz ze szpitali!
grudzień 12, 2003
Adrian Dudkiewicz
|
Cytat dnia
listopad 27, 2002
Artur Łoboda
|
Miało być - nie będzie
sierpień 5, 2003
Damian Nogajski
|
Jan Maria Rokita: kopalnie trzeba zamykać
grudzień 9, 2002
|
Walka o politykę Stanów Zjednoczonych
grudzień 12, 2006
Biuletyn Informacyjny Instytutu Schillera
|
Papież genialnie odpowiedział prezydentowi i premierowi
(znawca 4)
sierpień 18, 2002
PAP
|
Amerykańskie wybory
listopad 5, 2008
Artur Łoboda
|
Hausner wciąż niebezpieczny
maj 20, 2004
|
Gdzie ukrywa się socjalizm(2)
wrzesień 6, 2006
Marek Olżyński
|
Marek G's ravings on Belarus and Ilya Ehrenburg "Cracow/Lvov's Plot"
lipiec 18, 2005
Marek Głogoczowski
|
Czas na recesję w USA
sierpień 8, 2005
|
Rozbić układ
wrzesień 3, 2007
Marek Olżyński
|
Paszporty elektroniczne
grudzień 21, 2006
Goska
|
Spostponowany rencista-rekordzista
luty 21, 2007
Mirosław Naleziński, Gdynia
|
Płażyński: zmiany pokłosiem kryzysu w rządzie
lipiec 5, 2002
PAP
|
Sejmowe komisje za liberalizacją zasad finansowania partii
lipiec 17, 2002
PAP
|
Polityka Busha a Polska
czerwiec 7, 2003
Krzysztof Wyszkowski
|
Polska atrakcja turystyczna
maj 8, 2004
Andrzej Kumor
|
Genialność strategii
padziernik 4, 2006
Renata Rudecka-Kalinowska
|
Help those who need help
kwiecień 29, 2003
przesłała Elżbieta
|
więcej -> |
|
