|
Imperium dostaje zadyszki
|
|
Kiedy na początku lat dziewięćdziesiątych ubiegłego stulecia neokonserwatyści/trockiści skupieni wokół Paula Wolfowitza krystalizowali swoje plany „eksportu demokracji” i związanej z tym zacnym dziełem „permanentnej rewolucji”, doszli do wniosku, że w przypadku krajów arabskich pokojowe metody „transformacji” nie dadzą rezultatów.
Artykuły studyjne w Foregin Affairs podkreślały zamknięcie, nawet stosunkowo liberalnych krajów arabskich, na penetrację ideologiczną. W szczególności społeczna pozycja kobiet uniemożliwiała poddanie ich działaniu zachodniej „kultury” masowej, a co za tym idzie demoralizacji i ogłupieniu. Zdali sobie więc sprawę, że jedyną drogą transformacji tego regionu będzie metoda militarna.
W międzyczasie działania amerykańskiego imperium w postkomunistycznej Europie natrafiły na nieoczekiwane przeszkody w Jugosławii. Slobodan Milosewicz, wyznaczony do roli podobnej do tej odgrywanej przez tow. Balcerowicza i Kwaśniewskiego w Polsce, nie wywiązał się ze swojego zadania, co spowodowało konieczność zmiany strategii w stosunku do tego kraju.
Na szczęście różnorodność etniczna Jugosławii pozwoliła na stosunkowo łatwe rozwiązanie tego problemu. Jedynie Serbia stanęła kością w gardle imperium. USA zmuszone zostały do rozpętania, nielegalnej z punktu widzenia prawa międzynarodowego, interwencji pod przykrywką NATO. Dzięki gigantycznej przewadze w technologii militarnej, imperium zbombardowało „do epoki kamienia łupanego” (bombed to the stone age) niepokorną Serbię i bez strat własnych zmusiło ją do uległości. Sukces ten nie pozwolił jednak ukryć słabości militarnej agresora. Armia Serbska pozostała praktycznie nietknięta. W ciągu całej kampanii w Kosowie zniszczono zaledwie cztery serbskie czołgi (Nebojsa Malic). Tylko dzieki powietrznemu terrorowi i zniszczeniu ponad czterystu serbskich zakładów przemysłowych (tamże) , udało się rzucić Serbów na kolana.
Podobną taktykę zastosowano w pierwszej wojnie Irackiej, jednak Bush senior nie dokończył dzieła, w zamian poddając Irak niszczącym sankcjom gospodarczym. Dopiero druga wojna Iracka i interwencja w Afganistanie pozwoliły na pełne rozwinięcie taktyki militarnej polegającej na niszczycielskim ataku z powietrza a następnie inwazji sił lądowych. W przypadku obu wspomnianych krajów, początkowy sukces zamienił się w przewlekłą wojnę partyzancką, w której grzę?nie jak w bagnie nie tylko amerykańska machina wojenna, ale i jej ekonomia.
Każdy miesiąc wojny w Iraku kosztuje amerykańskich podatników dwa miliardy dolarów. Powoduje to osłabienie gospodarki i ciągły wzrost deficytu USA. Początkiem końca dominacji imperialnej Ameryki stała się jednak dopiero klęska Izraela w wojnie z Libanem (Hezbollahem). Żydom nie tylko nie udało się zniszczyć Hezbollahu, czy kontrolować 20 km terytorium Libanu do rzeki Litani, ale nie byli oni nawet w stanie przeprowadzić zwycięskiej kampanii teroru powietrznego na wzór amerykańskiej w Kosowie.
W stadium planowania i budżetowania jest zresztą jej powtórka, która powinna wreszcie „przetrącić kręgosłup” Hezbollahowi (Haaretz). Jakby jednak nie było, jak bańka mydlana prysł mit o niezwyciężoności IDF (Israeli Defence Force) w walkach z Arabami. Z jednej strony klęska Izraela zachęca Arabów do walki z tym arcywrogiem, z drugiej, zniszczenia, których dokonał rozwściecza ich jeszcze bardziej. W takiej sytucaji ten dwumilionowy naród nie ma żadnych szans w starciu z stumilionowym morzem arabskim.
Konieczność obrony Izraela i to bez klarownej alternatywy na przyszłość spadnie więc na amerykańskiego protektora, który już dostaje militarnej i ekonomicznej zadyszki. Jak to ujął Justin Raimondo:
„Jesteśmy świadkami smutnego spektaklu rozpraszania środków na bezowocną krucjatę w celu zaprowadzenia demokracji na Bliskim Wschodzie przez Imperium Amerykańskie, konające w bólach jeszcze zanim się ono porządnie narodziło” ("What we are witnessing in the Middle East is the sad spectacle of a once great nation dissipating its resources on a futile crusade to implant 'democracy' in inhospitable soil. These aren't the 'birth pangs' of a new, U.S.-Israeli regional hegemon, but the death throes of an American Empire that is expiring before it is even properly born”).
Jakie z tego płyną wnioski dla Polski jako „strategicznego partnera” USA w Europie? Stany będą musiały skoncentrować uwagę na sprawach bliskiego wschodu zaniedbując siłą rzeczy teatr europejski. Marne wyniki „kolorowych rewolucji” w republikach postsowieckich (Białoruś, ostatnio Ukraina) może je jeszcze bardziej do tego zachęcić. |
|
10 padziernik 2006
|
|
Ignacy Nowopolski
|
|
|
|
Międzynarodówka bogaczy
(Tajna władza Świata)
listopad 19, 2005
http://www.naszdziennik.pl
|
Wiesel krytykuje wypowied? Papieża o Izraelu
listopad 17, 2003
PAP
|
Winiety ? czy grabież w biay dzień ?
sierpień 20, 2002
|
Szaron anulował porozumienie w sprawie Hebronu
listopad 17, 2002
AFP
|
"Prawo rasy wyższej"
sierpień 13, 2007
przysłał ICP
|
„Bez Udziału Hamas’u Nie Będzie Pokoju w Palestynie”
kwiecień 25, 2008
Iwo Cyprian Pogonowski
|
Lokacyjny sukces
sierpień 15, 2007
|
Deklaracje bez pokrycia
sierpień 3, 2004
www.dziennik.krakow.pl
|
Zniszczone gniazda
czerwiec 10, 2005
Mirosław Naleziński, Gdynia
|
"Prezent z Brukseli "
listopad 19, 2004
Ewa Łosińska
|
Program dla bogaczy?
wrzesień 7, 2005
|
Na arbeit do Reichu
sierpień 28, 2003
Andrzej Kumor
|
Encyklopedia GW: opozycja argentyńska = terroryzm
styczeń 20, 2005
(PAP)
|
Głupota czy agentura
marzec 28, 2007
Artur Łoboda
|
Gospodarka na zaciągniętym hamulcu
listopad 14, 2008
Kamila Baranowska
|
gnidy
listopad 23, 2005
|
RMF FM - zawiadomienie o przestępstwie stacji
marzec 18, 2007
Zdzisław Raczkowski
|
Bank żąda, Polska musi?
styczeń 17, 2003
Jan Czarski
|
Jak Kanada odrzuciła (Tarczę...}
sierpień 22, 2008
Iwo Cyprian Pogonowski
|
Facet, który rządził finansami Polski nie wiedział jak się prowadzi firmę
listopad 10, 2005
PAP
|
więcej -> |
|
