|
Imperium dostaje zadyszki
|
|
Kiedy na początku lat dziewięćdziesiątych ubiegłego stulecia neokonserwatyści/trockiści skupieni wokół Paula Wolfowitza krystalizowali swoje plany „eksportu demokracji” i związanej z tym zacnym dziełem „permanentnej rewolucji”, doszli do wniosku, że w przypadku krajów arabskich pokojowe metody „transformacji” nie dadzą rezultatów.
Artykuły studyjne w Foregin Affairs podkreślały zamknięcie, nawet stosunkowo liberalnych krajów arabskich, na penetrację ideologiczną. W szczególności społeczna pozycja kobiet uniemożliwiała poddanie ich działaniu zachodniej „kultury” masowej, a co za tym idzie demoralizacji i ogłupieniu. Zdali sobie więc sprawę, że jedyną drogą transformacji tego regionu będzie metoda militarna.
W międzyczasie działania amerykańskiego imperium w postkomunistycznej Europie natrafiły na nieoczekiwane przeszkody w Jugosławii. Slobodan Milosewicz, wyznaczony do roli podobnej do tej odgrywanej przez tow. Balcerowicza i Kwaśniewskiego w Polsce, nie wywiązał się ze swojego zadania, co spowodowało konieczność zmiany strategii w stosunku do tego kraju.
Na szczęście różnorodność etniczna Jugosławii pozwoliła na stosunkowo łatwe rozwiązanie tego problemu. Jedynie Serbia stanęła kością w gardle imperium. USA zmuszone zostały do rozpętania, nielegalnej z punktu widzenia prawa międzynarodowego, interwencji pod przykrywką NATO. Dzięki gigantycznej przewadze w technologii militarnej, imperium zbombardowało „do epoki kamienia łupanego” (bombed to the stone age) niepokorną Serbię i bez strat własnych zmusiło ją do uległości. Sukces ten nie pozwolił jednak ukryć słabości militarnej agresora. Armia Serbska pozostała praktycznie nietknięta. W ciągu całej kampanii w Kosowie zniszczono zaledwie cztery serbskie czołgi (Nebojsa Malic). Tylko dzieki powietrznemu terrorowi i zniszczeniu ponad czterystu serbskich zakładów przemysłowych (tamże) , udało się rzucić Serbów na kolana.
Podobną taktykę zastosowano w pierwszej wojnie Irackiej, jednak Bush senior nie dokończył dzieła, w zamian poddając Irak niszczącym sankcjom gospodarczym. Dopiero druga wojna Iracka i interwencja w Afganistanie pozwoliły na pełne rozwinięcie taktyki militarnej polegającej na niszczycielskim ataku z powietrza a następnie inwazji sił lądowych. W przypadku obu wspomnianych krajów, początkowy sukces zamienił się w przewlekłą wojnę partyzancką, w której grzę?nie jak w bagnie nie tylko amerykańska machina wojenna, ale i jej ekonomia.
Każdy miesiąc wojny w Iraku kosztuje amerykańskich podatników dwa miliardy dolarów. Powoduje to osłabienie gospodarki i ciągły wzrost deficytu USA. Początkiem końca dominacji imperialnej Ameryki stała się jednak dopiero klęska Izraela w wojnie z Libanem (Hezbollahem). Żydom nie tylko nie udało się zniszczyć Hezbollahu, czy kontrolować 20 km terytorium Libanu do rzeki Litani, ale nie byli oni nawet w stanie przeprowadzić zwycięskiej kampanii teroru powietrznego na wzór amerykańskiej w Kosowie.
W stadium planowania i budżetowania jest zresztą jej powtórka, która powinna wreszcie „przetrącić kręgosłup” Hezbollahowi (Haaretz). Jakby jednak nie było, jak bańka mydlana prysł mit o niezwyciężoności IDF (Israeli Defence Force) w walkach z Arabami. Z jednej strony klęska Izraela zachęca Arabów do walki z tym arcywrogiem, z drugiej, zniszczenia, których dokonał rozwściecza ich jeszcze bardziej. W takiej sytucaji ten dwumilionowy naród nie ma żadnych szans w starciu z stumilionowym morzem arabskim.
Konieczność obrony Izraela i to bez klarownej alternatywy na przyszłość spadnie więc na amerykańskiego protektora, który już dostaje militarnej i ekonomicznej zadyszki. Jak to ujął Justin Raimondo:
„Jesteśmy świadkami smutnego spektaklu rozpraszania środków na bezowocną krucjatę w celu zaprowadzenia demokracji na Bliskim Wschodzie przez Imperium Amerykańskie, konające w bólach jeszcze zanim się ono porządnie narodziło” ("What we are witnessing in the Middle East is the sad spectacle of a once great nation dissipating its resources on a futile crusade to implant 'democracy' in inhospitable soil. These aren't the 'birth pangs' of a new, U.S.-Israeli regional hegemon, but the death throes of an American Empire that is expiring before it is even properly born”).
Jakie z tego płyną wnioski dla Polski jako „strategicznego partnera” USA w Europie? Stany będą musiały skoncentrować uwagę na sprawach bliskiego wschodu zaniedbując siłą rzeczy teatr europejski. Marne wyniki „kolorowych rewolucji” w republikach postsowieckich (Białoruś, ostatnio Ukraina) może je jeszcze bardziej do tego zachęcić. |
|
10 padziernik 2006
|
|
Ignacy Nowopolski
|
|
|
|
Splastyfikowani manekini
marzec 18, 2005
Mirosław Naleziński
|
POLSKA - UNIA
listopad 24, 2002
Prof. Jerzy Nowak
|
Rola rodzin ziemianskich
kwiecień 2, 2006
przeslala Elzbieta
|
Zabór żydowski południowego Libanu?
sierpień 4, 2006
Iwo Cyprian Pogonowski
|
Do Pracowników Ochrony Zdrowia
maj 18, 2006
Dariusz Kosiur 1605.2006
|
Wszystko musi przejść przez centralę
marzec 14, 2004
|
Chytry traci podwójnie
lipiec 27, 2005
Artur Łoboda
|
Czy ryży ma prawo do wypowiedzi?
grudzień 9, 2007
Mirosław Naleziński, Gdynia
|
Najpierw naprawic krzywdy
luty 13, 2007
przesłała Elżbieta
|
Wcale nie pada deszcz
grudzień 17, 2005
Artur Łoboda
|
Bezdomni przeciwko integracji
maj 6, 2003
http://www.dziennik.krakow.pl/
|
Żądanie ujawnienie kulis prozydowskiej poltyki państwa polskiego
sierpień 27, 2007
tłumacz
|
Putin zza wschodniej granicy
grudzień 30, 2007
zebrał i przesłał . (kropka)
|
UE kością niezgody między LPR a rządem
sierpień 12, 2002
IAR
|
Żegnam kretynów i prowokatorów
maj 2, 2008
Artur Łoboda
|
Sprawiedliwy Żyd Krytykuje Politykę USA
styczeń 29, 2006
Iwo Cyprian Pogonowski
|
Termit i Termat - substancje które powaliły WTC 1,2 i 7 - prezentacja video.
wrzesień 26, 2006
Dorota
|
Skandal w mięsie
kwiecień 26, 2005
Mirosław Naleziński, Gdynia
|
Dlaczego nacjonalizm?
lipiec 5, 2008
Dariusz Kosiur
|
Apel Komitetu Pamięci Ofiar Stalinizmu do kandydatów na Urząd Prezydenta RP
wrzesień 28, 2005
dr Leszek Skonka
|
więcej -> |
|
