|
Akt wojny
|
|
Charakter działań Izraela na arenie światowej od lat wzbudza uzasadnione zastrzeżenia zarówno organizacji międzynarodowych, jak i szarych uczciwie myślących ludzi.
Nieco światła rozjaśniającego przyczyny takiego stany rzeczy rzuca publikacja podająca nowe fakty dotyczące ukrywania przez rządy USA i Izraela umyślnego ataku izraelskiego na okręt amerykański USS Liberty w 1967 roku.
Kapitan Ward Boston, główny prokurator oficjalnego śledztwa marynarki wojennej USA, po trzydziestu latach milczenia opisuje ukrywanie faktów przez rząd prezydenta Johnsona (zarówno samego prezydenta, jak i ówczesnego ministra obrony Roberta McNamarę) oraz kolejne gabinety obu tych państw.
Akt wojny
Boston nazywa atak lotnictwa i marynarki izraelskiej na okręt USS Liberty "aktem wojennej agresji" ("Act of War") popełnionym 8 czerwca 1967 roku. Spośród załogi liczącej 288 marynarzy i specjalistów wywiadu zginęło 34, a 172 odniosło rany. USS Liberty był najlepiej wyposażonym w elektroniczne i podsłuchowe urządzenia okrętem w całej marynarce wojennej USA. Mimo to statek ten był właściwie bezbronny, wymagał eskorty okrętów bojowych. Wyjątkowo tego dnia, 8 czerwca 1967 r., gdy znalazł się 14 mil od miejsca egzekucji 400 jeńców egipskich dokonanej przez wojska dowodzone przez Ariela Szarona na półwyspie Synaj, blisko miasta El Arisz, nie miał żadnej eskorty.
Nagrania z podsłuchu na pokładzie USS Liberty zawierały dowody agresji wojsk izraelskich na Syrię i Egipt, w przeciwieństwie do fałszywej propagandy rządu Izraela mówiącej, że atak zainicjowały oba te państwa, które w rzeczywistości zostały napadnięte przez siły izraelskie.
Nieoczekiwany atak
Okręt USS Liberty miał ponaddwumetrowe, z daleka widoczne napisy identyfikujące go jako okręt amerykański i wielką flagę USA powiewającą na maszcie. Co 40 minut piloci izraelscy sprawdzali z bliska położenie wywiadowczego okrętu, kiwali skrzydłami, przesyłając pozdrowienia załodze. Raporty pilotów izraelskich potwierdzające poprawnie tożsamość okrętu Liberty były nagrywane przez jego załogę.
O godzinie 13.41 po południu nieoznaczone samoloty izraelskie typu mirage zaczęły blokować częstotliwość pięciu długości fal radiowych używanych przez marynarkę amerykańską. Natychmiast rozpoczęły bombardowanie USS Liberty bombami zapalającymi i rozrywającymi, starając się zniszczyć w pierwszym rzędzie liczne anteny na pokładzie. Wnet podpłynęły ścigacze izraelskie i wystrzeliły pięć torped w kierunku Liberty. Kiedy amerykańska załoga płonącego statku starała się ratować na łodziach ratunkowych, izraelscy marynarze na ścigaczach otworzyli w kierunku rozbitków ogień z ciężkich karabinów maszynowych. Amerykanie wycofali się na pokład płonącego statku, zmontowali jedną antenę i nadali sygnał SOS. Starali się też, jak mogli, zabezpieczyć swój okręt przed zatonięciem. Byli w stanie utrzymać Liberty na wodzie w dużej mierze dlatego, że cztery z pięciu wystrzelonych izraelskich torped wycelowanych w okręt nie trafiły do celu.
Perfidne działanie
Przechwycone izraelskie nagrania nie tylko potwierdzają fakt, iż państwo Izrael z całą świadomością dokonało ataku na USS Liberty, ale również że rząd izraelski był bardzo zawiedziony i zirytowany, iż amerykański okręt nie zatonął natychmiast wraz z całą swoją załogą, jak widocznie miało stać się według planu. Rząd Izraela najwyra?niej chciał rozgłosić na cały świat fałszywy raport, że to Egipt dokonał napadu na okręt amerykański. W ten sposób Izrael miał nadzieję spowodować nuklearny atak amerykański na Egipt, które to państwo było wówczas manipulowane przez Sowiety.
Sowieckie sukcesy wśród państw arabskich miały korzenie w polityce Stalina, który nie tylko umożliwił syjonistom stworzenie w 1948 roku państwa Izrael w Palestynie, ale i postawił wniosek o uznanie go przez ONZ. Następnie Stalin wykorzystał konflikt izraelsko-arabski w celu zwiększenia wpływów sowieckich na Bliskim Wschodzie. W stalinowskiej polityce posłużono się kilkunastoma tzw. pogromami Żydów, jakie miały miejsce we wszystkich krajach satelickich w latach 1945 i 1946. Zajścia antyżydowskie zostały sprowokowane przez sowieckie służby specjalne po to, by spowodować ucieczkę ponad 700 tysięcy Żydów na Zachód, przez otwarte tylko dla nich przejścia przez "żelazną kurtynę". Celem Stalina było zapewnienie wystarczającej liczby ludzi do stworzenia państwa żydowskiego w Palestynie i usunięcia stamtąd Brytyjczyków. Zorganizowany przez NKWD tzw. pogrom kielecki był jednym z antyżydowskich zajść, przy pomocy których realizowano ten plan.
Rozkaz Johnsona
W czasie izraelskiego ataku na USS Liberty łód? podwodna USS Amberjack, jedna z trzech amerykańskich łodzi podwodnych znajdujących się niedaleko miejsca katastrofy, była wystarczająco blisko, by spod wody fotografować tragedię załogi i niszczenie okrętu wywiadowczego. USS Amberjack i dwie inne amerykańskie łodzie podwodne zajmowały pozycje umożliwiające udzielenie skutecznej pomocy okrętowi USS Liberty podczas izraelskich ataków. Tak się jednak nie stało. Fakt ten autorzy amerykańscy wiążą z tym, że zarówno prezydent Johnson, jak i minister obrony McNamara osobiście zabronili siłom amerykańskim znajdującym się niedaleko izraelskiego ataku na wywiadowczy okręt amerykański przyjścia USS Liberty z pomocą.
Jest prawdopodobne, że napad izraelski był częścią planu nuklearnego zniszczenia Egiptu przez siły amerykańskie w ramach projektu "Cynide" ("Cynide Project") opartego o wspólną strategię z jednej strony związanego z Izraelem prezydenta Johnsona i z drugiej strony rządu izraelskiego. Admirał z czterema gwiazdkami, Thomas H. Moorer, oficer o najdłuższym stażu w historii marynarki amerykańskiej, powiedział: "Amerykanie i ich wybrani przedstawiciele muszą się wyzbyć strachu przed proizraelskim lobby w Stanach Zjednoczonych".
Faktem jest, że zniszczenie okrętu USS Liberty jest jedynym tej miary zdarzeniem w historii USA, które nigdy nie było przedmiotem dochodzenia przez właściwą komisję Kongresu USA w całej historii tego kraju. Jest to uderzające, zwłaszcza że "Powszechnie przyjęty kodeks wojskowej sprawiedliwości jasno stwierdza, że wstrzymanie się od udzielenia [natychmiastowej] pomocy atakowanym wojskom amerykańskim jest zbrodnią karaną przez sąd polowy i po zidentyfikowaniu winnych tej zbrodni mają oni być skazani na śmierć lub inne [ciężkie] kary". W przypadku USS Liberty samoloty amerykańskie na lotniskowcach, odległe o 15 minut lotu, zjawiły się na miejscu ka?ni załogi wywiadowczego okrętu dopiero 18 godzin od nadania przez załogę sygnału SOS. Stało się to z powodu kilkakrotnego osobistego rozkazu prezydenta Johnsona i ministra obrony USA, do dziś żyjącego Roberta McNamary.
O krok od światowej katastrofyCharakter działań Izraela na arenie światowej od lat wzbudza uzasadnione zastrzeżenia zarówno organizacji międzynarodowych, jak i szarych uczciwie myślących ludzi. Nieco światła rozjaśniającego przyczyny takiego stany rzeczy rzuca publikacja podająca nowe fakty dotyczące ukrywania przez rządy USA i Izraela umyślnego ataku izraelskiego na okręt amerykański USS Liberty w 1967 roku.
Kapitan Ward Boston, główny prokurator oficjalnego śledztwa marynarki wojennej USA, po trzydziestu latach milczenia opisuje ukrywanie faktów przez rząd prezydenta Johnsona (zarówno samego prezydenta, jak i ówczesnego ministra obrony Roberta McNamarę) oraz kolejne gabinety obu tych państw.
Akt wojny
Boston nazywa atak lotnictwa i marynarki izraelskiej na okręt USS Liberty "aktem wojennej agresji" ("Act of War") popełnionym 8 czerwca 1967 roku. Spośród załogi liczącej 288 marynarzy i specjalistów wywiadu zginęło 34, a 172 odniosło rany. USS Liberty był najlepiej wyposażonym w elektroniczne i podsłuchowe urządzenia okrętem w całej marynarce wojennej USA. Mimo to statek ten był właściwie bezbronny, wymagał eskorty okrętów bojowych. Wyjątkowo tego dnia, 8 czerwca 1967 r., gdy znalazł się 14 mil od miejsca egzekucji 400 jeńców egipskich dokonanej przez wojska dowodzone przez Ariela Szarona na półwyspie Synaj, blisko miasta El Arisz, nie miał żadnej eskorty.
Nagrania z podsłuchu na pokładzie USS Liberty zawierały dowody agresji wojsk izraelskich na Syrię i Egipt, w przeciwieństwie do fałszywej propagandy rządu Izraela mówiącej, że atak zainicjowały oba te państwa, które w rzeczywistości zostały napadnięte przez siły izraelskie.
Nieoczekiwany atak
Okręt USS Liberty miał ponaddwumetrowe, z daleka widoczne napisy identyfikujące go jako okręt amerykański i wielką flagę USA powiewającą na maszcie. Co 40 minut piloci izraelscy sprawdzali z bliska położenie wywiadowczego okrętu, kiwali skrzydłami, przesyłając pozdrowienia załodze. Raporty pilotów izraelskich potwierdzające poprawnie tożsamość okrętu Liberty były nagrywane przez jego załogę.
O godzinie 13.41 po południu nieoznaczone samoloty izraelskie typu mirage zaczęły blokować częstotliwość pięciu długości fal radiowych używanych przez marynarkę amerykańską. Natychmiast rozpoczęły bombardowanie USS Liberty bombami zapalającymi i rozrywającymi, starając się zniszczyć w pierwszym rzędzie liczne anteny na pokładzie. Wnet podpłynęły ścigacze izraelskie i wystrzeliły pięć torped w kierunku Liberty. Kiedy amerykańska załoga płonącego statku starała się ratować na łodziach ratunkowych, izraelscy marynarze na ścigaczach otworzyli w kierunku rozbitków ogień z ciężkich karabinów maszynowych. Amerykanie wycofali się na pokład płonącego statku, zmontowali jedną antenę i nadali sygnał SOS. Starali się też, jak mogli, zabezpieczyć swój okręt przed zatonięciem. Byli w stanie utrzymać Liberty na wodzie w dużej mierze dlatego, że cztery z pięciu wystrzelonych izraelskich torped wycelowanych w okręt nie trafiły do celu.
Perfidne działanie
Przechwycone izraelskie nagrania nie tylko potwierdzają fakt, iż państwo Izrael z całą świadomością dokonało ataku na USS Liberty, ale również że rząd izraelski był bardzo zawiedziony i zirytowany, iż amerykański okręt nie zatonął natychmiast wraz z całą swoją załogą, jak widocznie miało stać się według planu. Rząd Izraela najwyra?niej chciał rozgłosić na cały świat fałszywy raport, że to Egipt dokonał napadu na okręt amerykański. W ten sposób Izrael miał nadzieję spowodować nuklearny atak amerykański na Egipt, które to państwo było wówczas manipulowane przez Sowiety.
Sowieckie sukcesy wśród państw arabskich miały korzenie w polityce Stalina, który nie tylko umożliwił syjonistom stworzenie w 1948 roku państwa Izrael w Palestynie, ale i postawił wniosek o uznanie go przez ONZ. Następnie Stalin wykorzystał konflikt izraelsko-arabski w celu zwiększenia wpływów sowieckich na Bliskim Wschodzie. W stalinowskiej polityce posłużono się kilkunastoma tzw. pogromami Żydów, jakie miały miejsce we wszystkich krajach satelickich w latach 1945 i 1946. Zajścia antyżydowskie zostały sprowokowane przez sowieckie służby specjalne po to, by spowodować ucieczkę ponad 700 tysięcy Żydów na Zachód, przez otwarte tylko dla nich przejścia przez "żelazną kurtynę". Celem Stalina było zapewnienie wystarczającej liczby ludzi do stworzenia państwa żydowskiego w Palestynie i usunięcia stamtąd Brytyjczyków. Zorganizowany przez NKWD tzw. pogrom kielecki był jednym z antyżydowskich zajść, przy pomocy których realizowano ten plan.
Rozkaz Johnsona
W czasie izraelskiego ataku na USS Liberty łód? podwodna USS Amberjack, jedna z trzech amerykańskich łodzi podwodnych znajdujących się niedaleko miejsca katastrofy, była wystarczająco blisko, by spod wody fotografować tragedię załogi i niszczenie okrętu wywiadowczego. USS Amberjack i dwie inne amerykańskie łodzie podwodne zajmowały pozycje umożliwiające udzielenie skutecznej pomocy okrętowi USS Liberty podczas izraelskich ataków. Tak się jednak nie stało. Fakt ten autorzy amerykańscy wiążą z tym, że zarówno prezydent Johnson, jak i minister obrony McNamara osobiście zabronili siłom amerykańskim znajdującym się niedaleko izraelskiego ataku na wywiadowczy okręt amerykański przyjścia USS Liberty z pomocą.
Jest prawdopodobne, że napad izraelski był częścią planu nuklearnego zniszczenia Egiptu przez siły amerykańskie w ramach projektu "Cynide" ("Cynide Project") opartego o wspólną strategię z jednej strony związanego z Izraelem prezydenta Johnsona i z drugiej strony rządu izraelskiego. Admirał z czterema gwiazdkami, Thomas H. Moorer, oficer o najdłuższym stażu w historii marynarki amerykańskiej, powiedział: "Amerykanie i ich wybrani przedstawiciele muszą się wyzbyć strachu przed proizraelskim lobby w Stanach Zjednoczonych".
Faktem jest, że zniszczenie okrętu USS Liberty jest jedynym tej miary zdarzeniem w historii USA, które nigdy nie było przedmiotem dochodzenia przez właściwą komisję Kongresu USA w całej historii tego kraju. Jest to uderzające, zwłaszcza że "Powszechnie przyjęty kodeks wojskowej sprawiedliwości jasno stwierdza, że wstrzymanie się od udzielenia [natychmiastowej] pomocy atakowanym wojskom amerykańskim jest zbrodnią karaną przez sąd polowy i po zidentyfikowaniu winnych tej zbrodni mają oni być skazani na śmierć lub inne [ciężkie] kary". W przypadku USS Liberty samoloty amerykańskie na lotniskowcach, odległe o 15 minut lotu, zjawiły się na miejscu ka?ni załogi wywiadowczego okrętu dopiero 18 godzin od nadania przez załogę sygnału SOS. Stało się to z powodu kilkakrotnego osobistego rozkazu prezydenta Johnsona i ministra obrony USA, do dziś żyjącego Roberta McNamary.
O krok od światowej katastrofy
Marlene Maloney w artykule w grudniowym numerze miesięcznika "Culture Wars" podsumowała zarówno raporty, jak i zeznania marynarzy weteranów USS Liberty oraz prace wielu autorów, takich jak James Bamford, który w wywiadzie udzielonym 17 czerwca 2003 r. dla "Final Call" i w programie telewizyjnym BBC pod tytułem "Trupy w wodzie" (Dead in the Water) stwierdził, że atakujący lotnicy i marynarze izraelscy wiedzieli z całą pewnością, że zabijają Amerykanów i starają się zatopić okręt amerykańskiej marynarki wojennej. Potwierdzają ten fakt oficerowie amerykańscy, tacy jak: kapitan Ward Boston, główny świadek w śledczym dochodzeniu (USS Liberty Navy Court of Inquiry), kontradmirał Isaac Kidd, prezes USS Liberty Navy Court of Inquiry, komandor porucznik James Ennes, dowódca załogi na pokładzie USS Liberty w czasie izraelskiego ataku, oraz inni członkowie tejże załogi, którym przez ponad trzydzieści lat nie wolno było mówić o izraelskiej napaści na bezbronny amerykański okręt wywiadowczy. Atak ten najwyra?niej był dokonany w celu stworzenia "casus belli" i wywołania amerykańskiego nuklearnego ataku na Egipt. Fakt, że większości załogi USS Liberty udało się przeżyć, zniweczył zamierzoną prowokację amerykańskiego ataku na Egipt.
Ogłoszenie tych wszystkich rewelacji nie mogło nastąpić w bardziej niewygodnym momencie niż w czasie obecnej pacyfikacji Iraku, z której jak dotąd najwięcej korzyści mają megalomani, syjoniści - neokonserwatyści, nawołujący, zgodnie z tradycją Trockiego, do permanentnej wojny, tym razem o "arabską demokrację", co ma umożliwić stworzenie Wielkiego Izraela od Nilu do Eufratu. Naturalnie chodzi o taką demokrację, którą kiedyś, w czasach kolonialnej ekspansji, Brytyjczycy nazywali "arabską fasadą" słabego i ustępliwego rządu parlamentarnego, posłusznego rozkazom silniejszych obcych.
Przy ocenie różnych zachowań i prowokacji w stosunkach bliskowschodnich musimy więc pamiętać o znamiennym i nieliczącym się z konsekwencjami wywołania nuklearnej hekatomby ataku izraelskim na bezbronny okręt USS Liberty z 8 czerwca 1967 r., który może rzucić nieco światła na wydarzenia ostatnich lat przynoszące wymierne korzyści Izraelowi w budowaniu państwa od Nilu do Eufratu.
prof. Iwo Cyprian Pogonowski
Marlene Maloney w artykule w grudniowym numerze miesięcznika "Culture Wars" podsumowała zarówno raporty, jak i zeznania marynarzy weteranów USS Liberty oraz prace wielu autorów, takich jak James Bamford, który w wywiadzie udzielonym 17 czerwca 2003 r. dla "Final Call" i w programie telewizyjnym BBC pod tytułem "Trupy w wodzie" (Dead in the Water) stwierdził, że atakujący lotnicy i marynarze izraelscy wiedzieli z całą pewnością, że zabijają Amerykanów i starają się zatopić okręt amerykańskiej marynarki wojennej. Potwierdzają ten fakt oficerowie amerykańscy, tacy jak: kapitan Ward Boston, główny świadek w śledczym dochodzeniu (USS Liberty Navy Court of Inquiry), kontradmirał Isaac Kidd, prezes USS Liberty Navy Court of Inquiry, komandor porucznik James Ennes, dowódca załogi na pokładzie USS Liberty w czasie izraelskiego ataku, oraz inni członkowie tejże załogi, którym przez ponad trzydzieści lat nie wolno było mówić o izraelskiej napaści na bezbronny amerykański okręt wywiadowczy. Atak ten najwyra?niej był dokonany w celu stworzenia "casus belli" i wywołania amerykańskiego nuklearnego ataku na Egipt. Fakt, że większości załogi USS Liberty udało się przeżyć, zniweczył zamierzoną prowokację amerykańskiego ataku na Egipt.
Ogłoszenie tych wszystkich rewelacji nie mogło nastąpić w bardziej niewygodnym momencie niż w czasie obecnej pacyfikacji Iraku, z której jak dotąd najwięcej korzyści mają megalomani, syjoniści - neokonserwatyści, nawołujący, zgodnie z tradycją Trockiego, do permanentnej wojny, tym razem o "arabską demokrację", co ma umożliwić stworzenie Wielkiego Izraela od Nilu do Eufratu. Naturalnie chodzi o taką demokrację, którą kiedyś, w czasach kolonialnej ekspansji, Brytyjczycy nazywali "arabską fasadą" słabego i ustępliwego rządu parlamentarnego, posłusznego rozkazom silniejszych obcych.
Przy ocenie różnych zachowań i prowokacji w stosunkach bliskowschodnich musimy więc pamiętać o znamiennym i nieliczącym się z konsekwencjami wywołania nuklearnej hekatomby ataku izraelskim na bezbronny okręt USS Liberty z 8 czerwca 1967 r., który może rzucić nieco światła na wydarzenia ostatnich lat przynoszące wymierne korzyści Izraelowi w budowaniu państwa od Nilu do Eufratu.
|
|
3 styczeń 2004
|
|
Iwo Cyprian Pogonowski
|
|
|
|
Czy Amerykanie sami sobie zadali klęskę?
marzec 28, 2008
Iwo Cyprian Pogonowski
|
Wirus H5N1 zaatakował "GW" ?
marzec 7, 2006
Marek Olżyński
|
Jak nie białe, to brunatne
lipiec 7, 2006
Stanisław Michalkiewicz
|
Bankowcy mają wątpliwości...
sierpień 5, 2002
B. Tomaszkiewicz, A. Morawiecka - Puls Biznesu
|
"Wesołość z tego powodu ogarnia mnie pusta, gdy sobie pomyślę, że oszust, oszukał, oszusta"
luty 8, 2003
Michnik/PAP
|
Greenspan: kryzys to moja wina
padziernik 25, 2008
Dziennik
|
Czeski błąd, czeski film oraz czeska nazwa państwa
padziernik 26, 2007
Mirosław Naleziński, Gdynia
|
Zniesmaczenie
maj 22, 2007
Marek Olżyński
|
Krwawa Pascha
padziernik 5, 2007
Izrael Szamir
|
Deklaracje bez pokrycia
sierpień 3, 2004
www.dziennik.krakow.pl
|
Czy istnienie ONZ jest zagrożone?
styczeń 31, 2007
Iwo Cyprian Pogonowski
|
Termit i Termat - substancje które powaliły WTC 1,2 i 7 - prezentacja video.
wrzesień 26, 2006
Dorota
|
Dyskusja o lichwie
styczeń 27, 2006
|
Punkt zaczepienia
maj 18, 2003
przeslala Elzbieta
|
Ulubionym filozofem G.W.Busha jest "Jezus" (!)
marzec 11, 2007
pnlp
|
Nie rozcięty węzeł według Kołodki
lipiec 5, 2002
PAP
|
Nie dałem łapówki "Szaremu"
kwiecień 3, 2006
Marek Stefan Szmidt
|
Plan głodu
lipiec 21, 2008
David Icke
|
LIST PRYWATNY DO ARTURA ŁOBODY
wrzesień 12, 2005
Wiesław Sokołowski
|
Polityczna gra w karty
maj 11, 2005
Duranowski Jan
|
więcej -> |
|
