|
Dwa cmentarze
|
|
 O ANTYPOLONIZMACH RAZ JESZCZE
W poprzednim numerze Biuletynu Informacyjnego SSN OD podałem kilka przykładów antypolonizmów jakie można zauważyć na Dolnym Śląsku. Zjawisko to nie dotyczy jednak tylko tego regionu Polski lecz swym zasięgiem obejmuje niejednokrotnie cały kraj i przejawia się w różnych aspektach naszej kultury, gospodarki, polityki, administracji czy środków masowego przekazu.
Antypolonizmy mogą mieć znaczenie istotne dla polskiego narodu, wyra?nie rzucające się w oczy i znacznie pozornie niewielkie, czasami wynikające z zaniedbania lub czyjejś bezmyślności. Częściej jednak są działaniem zaplanowanym i zamierzonym na które należy zwrócić uwagę aby im przeciwdziałać. Kontynuując temat pragnę podać dalsze przykłady.
Dwa cmentarze
Przy bocznej drodze biegnącej po północno-wschodniej stronie Odry, z Wrocławia przez Jelcz- Laskowice do Oławy, położone są dwie wsie: Nadolice Wielkie i Miłoszyce. Nadolice Wielkie oddalone są od granicy miasta Wrocławia o 5 km, a Miłoszyce o dalsze 6 km od Nadolic Wielkich. Obie wsie dzieli od siebie połać lasu i pól uprawnych oraz zmieniająca kilkakrotnie kierunek linia kolejowa biegnąca od stacji Wrocław – Sołtysowice do stacji Jelcz – Miłoszyce. Wymienione dwie wsie należą do różnych gmin.
W Nadolicach Wielkich urządzono nowy, duży cmentarz żołnierzy niemieckich. Odpowiedni, czytelny drogowskaz przy drodze głównej kieruje w ulicę boczną, gdzie za kościołem, nowa asfaltowa droga prowadzi do rozległego, ogrodzonego płotem obiektu zajmującego powierzchnię aż 5 ha. Całkowicie płaska powierzchnia cmentarza pokryta jest strzyżonym trawnikiem i regularną szachownicą utworzoną przez posadzone drzewka wzmocnione palikami. Z użytego do budowy kamienia dominuje granit. Pomniki w kształcie ścian pokryte są tysiącami nazwisk osób pogrzebanych. Inne pomniki-słupy mają wypisane sentencje myślicieli i pisarzy związane ze śmiercią i przemijaniem człowieka na ziemi, skłaniają do zadumy. Budynek cmentarny wykonany z wysokiej jakości materiałów budowlanych mieści liczne informacje, napisy i plany kilku cmentarzy żołnierzy niemieckich w Polsce. Wszystkie napisy i teksty wykonane w trzech językach: niemiecki, polski i angielski. Całość utrzymana we wzorowym porządku i czystości. Obiektowi nadano nazwę „Park Pokoju”.
Należy przyznać, że obecny wygląd cmentarz żołnierzy niemieckich w Nadolicach i prezentowane na nim treści w niczym nie przypominają germańskiej buty ani też nie uwłaczają Polakom lub innym narodom, które Niemcy gnębiły i mordowały. Oby tylko w miarę upływu czasu, treści reprezentowane na niemieckim cmentarzu w Nadolicach nie uległy zmianie. Ciekawe są niektóre informacje podane w budynku cmentarnym:
- ilość żołnierzy niemieckich z I i II wojny światowej poległych i pogrzebanych na ziemiach będących w obecnych granicach Polski wynosi 850 000,
- ilość żołnierzy niemieckich na cmentarzu w Nadolicach wynosi tysiące i zwiększa się /w miarę postępu inwentaryzacji?/,
- każdy fundator jednego posadzonego drzewka na cmentarzu w Nadolicach wniósł opłatę 500 euro lub marek.
Zwiedzającym ten cmentarz, bez względu na jego narodowość, nasuwają się różne wnioski:
1. Czy dla założenia tego cmentarza i uszanowania na nim pochowanych potrzebna była powierzchnia aż 5 ha ?
2. Cmentarz jako „Park Pokoju”. Dla mnie cmentarz nie jest parkiem a park nie jest cmentarzem. Inne odczucia towarzyszą spacerującemu po parku a inne po cmentarzu.
3. 850 000 mogił żołnierzy niemieckich na ziemiach Polski. To liczba olbrzymia, ale nasuwająca pytanie. Skąd oni się na polskich ziemiach znale?li i dlaczego spotkała ich tu śmierć? To Niemcy przygotowały i rozpoczęły obie wojny światowe, to Niemcy prowadziły kolejne ofensywy na wschód przez ziemie polskie i innych podbijanych krajów, to Niemcy stosujące barbarzyńskie metody wobec ludności polskiej zmusiły ją do szukania ratunku w partyzantce i ruchu podziemnym w zwalczaniu których ginęli nie tylko gestapowcy. Nie oczekuje aby kiedykolwiek na cmentarzu w Nadolicach ukazał się napis głoszący, że to Niemcy ponoszą główną winę za to, że ci niemieccy żołnierze zginęli. A było by to zgodne z prawdą.
4. O cmentarzu w Nadolicach były już wzmianki w prasie i krążą różne opinie. Między innymi, że pochowani tam są nie tylko żołnierze niemieccy polegli na wojnie ale i przestępcy niemieccy z załóg okolicznych filii obozu koncentracyjnego. To temat dla IPN. Jeżeli tego dotąd nie zrobił, to powinien to uczynić, i niezależnie od niemieckich informacji, ustalić i podać do publicznej wiadomości całą prawdę o cmentarzu w Nadolicach: kto, kiedy, gdzie, jak i dlaczego.
A Miłoszyce? Przy głównej drodze jest odrapany kierunkowskaz do miejsca pochówku ofiar faszyzmu, jak głosi. Dalej nie ma żadnych oznakowań. Droga gruntowa na jeden wóz, posypana żwirem. Biegnie przez pola. Aby trafić, trzeba wypatrzyć w środku lasu dukt, w który należy idąc pieszo skręcić. Na końcu duktu jest mogiła. Kwadratowa obmurówka z lastryka o powierzchni mogącej przykryć cztery trumny obok siebie stojące. Resztki zniczy z ubiegłego roku, lastryko brudne i nadgryzione zębem czasu. Czyjaś dobra ręka pielęgnowała na wiosnę kwiatki posadzone na mogile. Skromny napis głosi, że są tu pochowani wię?niowie różnych narodowości. Nawet ścieżki doprowadzającej nie ma. Wokół zaniedbany las, połamane konary drzew, chaszcze.
Mapa turystyczna z 1990 r. podaje, że w Miłoszycach w czasie II wojny światowej była filia hitlerowskiego obozu koncentracyjnego „Gross-Rosen”, którego wię?niowie byli zatrudnieni w zakładach „Bertka-Werke” w Jelczu. Tyle mapa. Mamy więc do czynienia ze zbiorowym grobem wię?niów z niemieckiego obozu koncentracyjnego, których zwłoki starano się ukryć w lesie przed świadkami i historią. Końcowe miejsce ludzkich tragedii. Napis na mogile nie informuje ani o przybliżonej ilości zakopanych zwłok, ani o latach w których to miało miejsce, ani o narodowości. Możliwe, że ich prześladowcy leżą tu w sąsiedztwie, na reprezentacyjnym cmentarzu niemieckim w Nadolicach. W katolicyzmie jest takie pojęcie jak grzech zaniedbania. Przypomina się ono, gdy patrzymy na to miejsce. I to podobno w wolnym od 14 lat kraju. Jak nam nie wstyd? O zaniedbanym grobie zbiorowym wię?niów w Miłoszycach kontrastującym z niemieckim cmentarzem w pobliskich Nadolicach Wielkich pisano już kilka lat temu, a przedstawiony powyżej stan pochodzi z maja 2004 r. Czy się coś w tym czasie poprawiło? Nie! Liczy się tylko forsa. A uporządkowanie mogiły i jej otoczenia dochodów gminie nie przyniesie.
Cdn.
BIULETYN INFORMACYJNY STOWARZYSZENIA STRONNICTWO NARODOWE
OKRĘG DOLNOŚLˇSKI
NUMER 3 ROK I
WAŁBRZYCH, SIERPIEŃ 2004
|
|
27 lipiec 2004
|
|
Wiesław Jacek Jastalski
|
|
|
|
Rosja ma nową ideę
listopad 30, 2007
Igor Panarin
|
Obrazy na murze zostają, parking pod Wawelem znika
listopad 28, 2005
gazeta.pl
|
Pierwszy raz w tysiącletniej historii "Polska" popiera agresora.
styczeń 21, 2003
Artur Łoboda
|
Wielki atak rabunkowy w wysokości 700 miliardów dolarów?
padziernik 6, 2008
Iwo Cyprian Pogonowski
|
"Sługa dwóch Panów" szefem Euro-Parlamentu?
lipiec 10, 2004
Marek Głogoczowski
|
Czy USA staje się państwem policyjnym z pomocą Izraela?
kwiecień 25, 2008
Iwo Cyprian Pogonowski
|
List otwarty do Jerzego Urbana
luty 6, 2006
Izaak Mosze Goldberg
|
Rozszerzenie UE - teraz, albo nie wiadomo kiedy
czerwiec 27, 2002
PAP
|
Politycy już znają wyniki referendum
Znali je od dawna
czerwiec 9, 2003
|
Terror
sierpień 22, 2003
prof. Iwo Cyprian Pogonowski
|
Polityka Busha a Polska
czerwiec 7, 2003
Krzysztof Wyszkowski
|
Holokaust i cmentarze żydowskie jako "dziedzictwo Ameryki"
styczeń 18, 2007
bibula- pismo niezależne
|
W szkołach - więcej praktyki, mniej teorii!
listopad 27, 2006
Mirosław Naleziński, Gdynia
|
Wybór bieżącej prasy rosyjskiej
luty 19, 2007
tłumacz
|
Polemika z załączoną dodatkowo adnotacją. (1)
styczeń 31, 2005
Gregory Akko
|
Masz ci babo morelowy placek
styczeń 16, 2006
Mirosław Naleziński, Gdynia
|
"Fortuna Albo Smierc"
styczeń 5, 2006
Iwo Cyprian Pogonowski
|
Młodzi
lipiec 18, 2003
przesłała Elżbieta
|
Uczciwy demokrata doszedł do tych samych wniosków co ks.Jankowski
maj 13, 2005
czytelnik
|
Nowe prawo upadłościowe umożliwi stosowanie procedury naprawczej
sierpień 13, 2002
PAP
|
więcej -> |
|
