|
Brudna przeszłość Aleksandra Kwaśniewskiego
|
|
Obszerne fragmenty artykułu prof. Marka Jana Chodakiewicza przetłumaczonego z języka angielskiego.
Kiedy prezydent i premier Polski - bracia bli?niacy Kaczyńscy - składali w pa?dzierniku 2006 wizytę w Waszyngtonie, obaj wyrazili poparcie dla byłego polskiego szefa państwa, postkomunisty Aleksandra Kwaśniewskiego, który aspirował do funkcji nowego sekretarza generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych. Reakcją Białego Domu była żenująca cisza. Chociaż George W. Bush popierał wcześniej Kwaśniewskiego, to zmienił zdanie i Stany Zjednoczone postanowiły poprzeć w ONZ koreańskiego ministra spraw zagranicznych Ban Ki-moona.
Wielu uważało, że Bush porzucił Kwaśniewskiego, ponieważ Polak nie był już więcej potrzebny Stanom Zjednoczonym tak, jak wcześniej, gdy zobowiązał się użyć polskich wojsk podczas inwazji i okupacji Iraku. To był jego pierwszy krok na drodze do najwyższego stanowiska w ONZ. Teraz jednak Kwaśniewski stracił wartość. Południowa Korea stała się ważniejsza, szczególnie w świetle nuklearnych zagrożeń ze strony jej północnego sąsiada. Tak więc realpolitik wykoleiła szanse polskiego kandydata.
Przynajmniej tak to wygląda o cjalnie. Być może jednak inny czynnik odegrał rolę. Być może amerykański prezydent wiedział więcej niż chciałby wyjawić. Być może Bush chciał uniknąć poważnego kłopotu.
Od długiego czasu krążyły pogłoski na temat nieprzyjemnej przeszłości Kwaśniewskiego. Jest więc bardzo możliwe, że Stany Zjednoczone chciały zapobiec skandalowi. Nazwijmy to zablokowaniem syndromu Austriaka Kurta Waldheima. Od 1972 do 1981 był on sekretarzem generalnym Narodów Zjednoczonych. W jego przypadku bezmyślne zlekceważenie historii doprowadziło do sensacyjnego ujawnienia nazistowskiej działalności genseka ONZ przed i podczas II wojny światowej. Podejrzewano też, że Sowieci świadomi przeszłości Waldheima szantażowali go, by zapewnić sobie antyamerykańskie i antyizraelskie stanowisko ONZ.
Przeszłość Kwaśniewskiego mogła podobnie uczynić tego polityka podatnym na postsowiecki rosyjski szantaż, a tym samym na antyamerykańskie nastawienie.
LUSTRACJA
W 1995 Kwaśniewski stał się postkomunistycznym prezydentem Polski i musiał złożyć oświadczenie stwierdzające, że nie był agentem tajnej policji, ani z nią nie współpracował. Dopuścił się wówczas krzywoprzysięstwa.
Według prawicowego tygodnika „Głos", w sierpniu 2000 wewnętrzna służba bezpieczeństwa - Urząd Ochrony Państwa (UOP) - solidarnościowego rządu Polski przekazała sądowi teczkę Kwaśniewskiego. Miała to być lustracja sprawującego urząd prezydenta. We wrześniu 2000 sąd orzekł, że przedłożony materiał faktycznie dotyczył Kwaśniewskiego. Sąd stwierdził ponadto, że Kwaśniewski był zarejestrowany jako agent tajnej policji - Służby Bezpieczeństwa (SB) Nie odnaleziono jednak specy cznych danych dotyczących jego działalności jako agenta. Jak się okazało wszystkie mające z tym związek dokumenty zostały zniszczone. Sąd orzekł zatem, że nie można stwierdzić, iż Kwaśniewski dopuścił się krzywoprzysięstwa. Tym samym oznaczało to wyrok uniewinniający. Zdaniem chrześcijańsko - narodowego "Naszego Dziennika" postkomunistyczni sędziowie raz jeszcze oczyścili jednego ze swoich.
POJAWIAJˇ SIĘ DOKUMENTY
Odnaleziono jednak więcej dokumentów dotyczących Kwaśniewskiego. UOP udostępnił raport komunistycznej tajnej policji na temat olimpiady w Seulu (1988). Według raportu, w "ścisłym przywództwie" polskiej ekipy olimpijskiej znajdowali się tajni agenci. Faktycznie wśród siedmiu osób stanowiących "ścisłe przywództwo" pięć było agentami. Ich szefem był ówczesny komunistyczny minister sportu Aleksander Kwaśniewski. Faktycznie zlokalizowano znacznie więcej dokumentów mających powiązania z politykiem. By docenić benedyktyński wysiłek badaczy i archiwistów, konieczne jest parę słów na temat ich metodologii. (Interesująca monogra a pod redakcją dr Filipa Musiała z Instytutu Pamięci Narodowej w Krakowie („Wokół teczek bezpieki: Zagadnienia metodologiczno-?ródłoznawcze, Kraków: Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, 2006").
Polska Służba Bezpieczeństwa dokonywała okresowych czystek w archiwach usuwając pewne kategorie dokumentów. Największe niszczenie dokumentów miało miejsce pomiędzy styczniem i kwietniem 1990, znaczny czas po tzw. wolnych wyborach w czerwcu 1989, rzekomym upadku komunizmu. Szacuje się, że 70 procent wszystkich raportów komunistycznej tajnej policji zostało zniszczone przy całkowicie biernej postawie liberalnego premiera Tadeusza Mazowieckiego, nominowanego przez lewicowe skrzydło "Solidarności".
Niemniej jednak dokumenty przechowywane w Instytucie Pamięci Narodowej mogą wystarczyć do ustalenia niektórych zasadniczych faktów, a czasem nawet krwawych szczegółów działalności sieci agentów - agentury. Jest to możliwe dzięki archaicznemu systemowi przechowywania materiałów przez SB. (...)
AGENT "ALEK"
Według danych z jego teczki Aleksander Zdzisław Kwaśniewski, pseudonim "Alek" zarejestrowany był po raz pierwszy przez SB 23 czerwca 1982. Była to wstępna rejestracja w kategorii "zaba" (zabezpieczenie). Oznaczało to, że nawiązano kontakt i zbadano czy mógłby być zwerbowany. 29 czerwca 1983 rejestracja Kwaśniewskiego została zmieniona na TW - tajny współpracownik. Jego numerem rejestracyjnym tajnej policji był 72204, a 4645 numerem porządkowym karty w katalogu tajnej policji. "Opiekunem" - o cerem prowadzącym Kwaśniewskiego był kapitan Wytrwał. Agent zarejestrowany był najpierw w Wydziale XIV Departamentu II (kontrwywiad) Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. 3 grudnia 1983 przeniesiono do Wydziału VII Departamentu III zajmującego się in ltracją i kontrolą mediów. Agent został wyrejestrowany 9 września 1989. Oznacza to ocjalną datę zakończenia jego stosunków z tajną policją PRL.
W połowie lat dziewięćdziesiątych pojawiły się zarzuty, że Kwaśniewski był rosyjskim agentem o pseudonimie "Kat". Twierdzono ponadto, że w sierpniu 1993 "Kat" spotkał się w pobliżu Gdańska ze swym "opiekunem" byłym o cerem KGB Władimirem Ałganowem. Kiedy te zarzuty stały się upublicznione, postkomunistyczne sądy oczyściły Kwaśniewskiego z podejrzeń o spotkaniu z Ałganowem. Sąd skupił się jednak na tym pojedynczym przypadku z sierpnia 1993. Kluczowym "dowódem "niewinności" Kwaśniewskiego była karta kredytowa i operacje bankowe mające wykazać, jakoby Kwaśniewski był w Irlandii w czasie zarzucanego mu spotkania. Dokumenty bankowe zostały udostępnione przez BIG Bank (obecnie Millenium) zarządzany przez postkomunistycznego kleptokratę Bogusława Kota.
APARATCZYK
SB była mocno zaangażowana w tworzenie elity komunistycznej Polski. Współpracuj, a będziesz nagrodzony. Sprzeciw się, a będziesz ukarany: odmówi ci się pracy, awansu, stypendium zagranicznego, paszportu lub specjalnych bonów na dobra konsumpcyjne niedostępne dla zwykłych obywateli. Twoje dzieci nie będą mieć wstępu na uniwersytet. To była minimalna kara. Sprzeciwiaj się czynnie, a możesz być uwięziony lub nawet zabity. Współpracuj i donoś na swą rodzinę, przyjaciół i sąsiadów, a zgarniesz nagrody. To była standardowa metoda negatywnej selekcji polskiej elity pomiędzy latami 1944 i 1989, a Kwaśniewski był jednym z głównych bene cjentów tego systemu.
W 1977, jako student Uniwersytetu Gdańskiego, wstąpił do partii komunistycznej. Nigdy nie uzyskał dyplomu, choć do niedawna utrzymywał, że ma stopień magistra. W czasie rejestracji na agenta tajnej policji Kwaśniewski był aktywistą młodzieży komunistycznej i redaktorem naczelnym studenckiego tygodnika "Itd". W związku z tym miał za zadanie donoszenie na kolegów dziennikarzy. W 1984 r. awansował na szefa partyjnego dziennika „Sztandar Młodych". Od 1985 r. do 1987 r. Kwaśniewski był ministrem ds. sportu i młodzieży. Stał również na czele Polskiego Komitetu Olimpijskiego. Ponadto w latach 1987 -1990 kierował Committee for Youth and Physical Culture. Wtedy to z kasy organizacji zginęło 100 mln. dol. W marcu 2006 r., prokurator publiczny, z opó?nieniem [spowodowanym prezydenturą A.K.] wszczął dochodzenie w tej sprawie.
VOL. III • NR 31 • KWIECIEŃ 2007 • w w w . P o l i s h S l a v i c C e n t e r . o r g 11 WZLOT DEMOKRATY
Tymczasem Kwaśniewski upajał się karierą gwiazdora w Polsce po roku 1989. Najpierw był jedną z czołowych osobistości postkomunistycznej Socjaldemokracji Rzeczypospolitej Polskiej (SDRP), a pó?niej Sojuszu Demokratycznej Lewicy - obie były wcieleniami przeobrażonej partii komunistycznej. W końcu, w 1995 r. został wybrany prezydentem państwa. Wygrawszy ponownie wybory w roku 2000, Kwaśniewski zakończył swą drugą kadencję prezydenta w 2005 roku.
Po „upadku" komunizmu w 1989 r. Kwaśniewski szybko przemienił się w liberalno-demokratycznego polityka. Utrzymując za pośrednictwem dawnych towarzyszy moskiewskie powiązania, jednocześnie grał na amerykańską stronę. Latem 1989 r. kiedy ustanowiony został pierwszy solidarnościowy (ale zdominowany przez komunistów) rząd, agent "Alek" zaprosił na lunch ambasadora USA Johna Davisa. "Jestem teraz w opozycji" - powiedział mu. Kwaśniewski kontynuował uprzejmie i zręczne nawiązywanie stosunków. W rezultacie Bill Clinton wysłał mu doradców od public relations i udzielił mu wsparcia, co pomogło mu w jego nieznacznym zwycięstwie nad Lechem Wałęsą w prezydenckich wyborach w 1995 r.
Jednak co najistotniejsze, Kwaśniewski wygrał, gdyż w Polsce nie było dekomunizacji, lustracji byłych agentów i nie uporano się z polską totalitarną przeszłością. Postkomuniści byli w stanie pozować na liberalnych demokratów. Ich ciągła zmiana stanowisk i opinii była cyniczną i bezczelną rutyną.
THE SNAFUS
Oto krótka lista przypadków (snafus) Kwaśniewskiego, o których na przestrzeni lat informowały rozmaite ?ródła, włączając lewicową „Gazetę Wyborczą", centrową „Rzeczpospolitą", populistyczny „Dziennik" i prawicowy „Nasz Dziennik".
1. W 1995 r. kiedy miał być wybrany postkomunistycznym prezydentem ujawniono, że Kwaśniewski sfałszował rozliczenie podatkowe. "Zapomniał" wspomnieć, że jego żona Jolanta miała akcje rmy ubezpieczeniowej i zarobiła na nich15.000 dol. (w tym czasie przeciętne miesięczne zarobki w Polsce wynosiły ok. 200 dol.).
2. Również w tym czasie (pa?dziernik, listopad 1995 r.) Kwaśniewski popełnił krzywoprzysięstwo składając oświadczenie w państwowej komisji wyborczej. W dodatku do zaprzeczania swym powiązaniom z komunistyczną tajną policją, Kwaśniewski fałszywie utrzymywał, że uzyskał dyplom magistra na Uniwersytecie Gdańskim. Powtórzył pó?niej te kłamliwe przechwałki w polskich i zagranicznych mediach (ostatni raz w „Frankfurter Rundschau" 24 listopada 1995). Po wyborczym zwycięstwie Kwaśniewski przyznał w końcu w wywiadzie dla lewicowego tygodnika „Polityka", że nie uzyskał dyplomu. Wcześniej polskie media kontrolowane w większości przez postkomunistów i lewicowców przemilczały o cjalne oświadczenie władz uniwersytetu, które dwukrotnie - w pa?dzierniku i listopadzie 1995 r. zaprzeczyły twierdzeniom kandydata na prezydenta. Solidarnościowa opozycja zaskarżyła wynik wyborów ze względu na to fałszywe oświadczenie. Postkomunistyczny Sąd Najwyższy odrzucił skargę (zaledwie jeden sędzia powstrzymał się od głosu).
3. W grudniu 1995 r., po wprowadzeniu się do Pałacu Prezydenckiego Kwaśniewski wynajął swe mieszkanie przyjacielowi Włodzimierzowi Wapińskiemu - skazanemu przez sąd handlarzowi narkotyków. Wapiński, który skazany był również za nielegalne posiadanie broni i posługiwanie się sfałszowanym paszportem, wplątany był w malwersacje dotyczące funduszy państwowych (30 mln dol.), uzyskanych za pośrednictwem Kwaśniewskiego, na fabrykę osocza, która nigdy nie została zbudowana. Prezydent zaprzyja?niony był również z szeregiem innych moralnie kontrowersyjnych postaci włączając Marka Dochnala. W pa?dzierniku 2004 r., po wybuchu skandalu z Orlen Gasoline Company i aresztowaniu Dochnala, ich wspólne interesy wyszły na światło dzienne. Kwaśniewski wypierał się znajomości z nim, jednak po tym jak media zaprezentowały ich wspólne zdjęcie z 1997 r., prezydent zamilkł.
4. W marcu 1996 r. Kwaśniewski spotkał się w Puszczy Białowieskiej z Aleksandrem Łukaszenką z Białorusi. Kwaśniewski upił się do tego stopnia, że po spotkaniu usiłował na oczach kamer wejść do swej limuzyny przez bagażnik. W pa?dzierniku 1996 r., w ONZ Kwaśniewski został sfotografowany gdy owijał się polską agą. Zachodnie media pisały, że był pijany. Wreszcie we wrześniu 1999 r., uczestnicząc w ceremonii upamiętniającej polskich o cerów zastrzelonych w Lesie Katyńskim przez NKWD, Kwaśniewski upił się, bełkotał, zataczał się i nie był w stanie iść o własnych siłach. Postkomunistyczny premier Leszek Miller i prezydencki personel wymogli na ekipach TV (pracujących nieomal bez wyjątku dla kontrolowanych przez postkomunistów stacji TV), by materiał nie został nadany. Skandal ten został publicznie potwierdzony przez Kwaśniewskiego dopiero po zakończeniu przez niego kadencji.
5. W sierpniu 1996 r. Kwaśniewski przyznaje list żelazny Andrzejowi Gołocie z Chicago - zawodowemu bokserowi polskiego pochodzenia. Gołota poszukiwany był (nakazem aresztowania) przez władze w związku z pobiciem kilku osób. Ten zbir obracał się w Polsce w podejrzanym towarzystwie rozmaitych ma osów. Zapłacił jednak100.000 dol. "charytatywnej" fundacji kontrolowanej przez Kwaśniewskiego i uzyskał zezwolenie na podróżowanie do Polski bez jakichkolwiek przeszkód.
6. We wrześniu 1997 r. podczas wizyty w Kielcach lądując na lokalnym lotnisku Kwaśniewski namówił własnego szefa personelu, postkomunistę Marka Siwca do przedrze?niania Jana Pawła II. Ku wielkiemu uradowaniu prezydenta Siwiec wyszedł z prezydenckiego helikoptera, "pobłogosławił" wszystkich znakiem krzyża, klęknął i ucałował ziemię. Prezydencka świta była zachwycona. To żenujące przedstawienie zostało s lmowane.
7. W lutym 1998 r., podobizna Kwaśniewskiego i jego poparcie dla rmy produkującej meble znalazły się w ogłoszeniu reklamowym. Prezydent argumentował, że on tylko popierał polską rmę konkurującą na rynkach azjatyckich. Pó?niej okazało się, że właścicielem rmy jest szwagier żony Kwaśniewskiego. Wówczas Kwaśniewski zaprzeczył, jakoby dał komukolwiek zezwolenie na użycie swej podobizny.
8. W 1998 r. Kwaśniewski był pośród kilku wysokich rangą postkomunistycznych dygnitarzy, którzy nabyli za grosze luksusowe, komunalne mieszkania i domy. Prezydent Polski zapłacił za nieruchomość kilkaset dolarów, gdyż władze Warszawy (również postkomuniści) obciążyły go za nią na podstawie hiperin acyjnych cen z roku 1990 r. Postkomunistyczne sądy orzekły, że te transakcje były "w zgodności z prawem." Dochodzenie w tej sprawie zostało właśnie rozpoczęte.
9. Przez cały okres prezydentury, Kwaśniewski skrycie i jawnie popierał weteranów komunistycznej tajnej policji. Nadał m. in. najwyższe odznaczenie państwowe Stanisławowi Suproniukowi - czołowemu oprawcy stalinowskiej ery. To on doprowadził do porwania i zastrzelenia żony dowódcy prozachodniego podziemia. W chwili śmierci była w ósmym miesiącu ciąży. Dzięki temu i podobnym mu czynom Kwaśniewski doczekał się przydomka "Prezydenta wszystkich kagiebistów."
10. W 1977 r. Piotr Filipczyński vel Peter Vogel zamordował brutalnie starszą kobietę i spalił jej zwłoki, by zapobiec wykryciu zbrodni. Został jednak schwytany i skazany na karę więzienia. W 1983 r., komuniści pozwolili mu wyjechać z Polski i osiedlić się w Szwajcarii, gdzie stał się bankierem. Po 1989 r. Vogel pojawił się w Polsce, gdzie szybko zdobył przydomek "księgowego lewicy." Vogel zamieszany był w wiele podejrzanych interesów, malwersacji i operacji prania pieniędzy, włączając sprawę Orlenu. Vogel miał bliskie powiązania z Władimirem Ałganowem z KGB (rzekomym "opiekunem" Kwaśniewskiego) i zamieszkującym w Wiedniu współpracownikami polskiej komunistycznej tajnej policji Andrzejem Kuną i i Aleksandrem Żaglem - obaj byli wplątani w sprawę Orlenu. W czerwcu 1999 r. Kwaśniewski zainicjował proces amnestyjny Petera Vogla, którego w końcu ułaskawił w grudniu 2005 r. - przed samym zakończeniem prezydentury.
11. Podobnie w grudniu 2005 r. Kwaśniewski ułaskawił postkomunistycznego wiceministra sprawiedliwości Zbigniewa Sobótkę, który ostrzegał gangsterów o planowych policyjnych operacjach. Sobótka został uznany winnym i skazany na więzienie, ale prezydencki akt łaski uwolnił go.
12. W marcu 2001 r., Kwaśniewski zawetował ustawę dotyczącą przywrócenia własności. Prawo przywracałoby poszkodowanym osobom (żydom i chrześcijanom) własność prywatną skon skowaną przez nazistów i komunistów, lub udzielało im rekompensaty.
13. W lutym 2002 r., Kwaśniewski podpisał wysmażoną przez postkomunistyczny parlament ustawę zapobiegającą lustracji personelu tajnych służb demokratycznej Polski.
14. W lutym 2002 r. ujawniono, że Kwaśniewski był wtajemniczony w skandal pokątnego handlu wpływami - tzw. sprawę Rywina. Występując w imieniu mgliście określonej "grupy sprawującej władzę," Lew Rywin zwrócił się do właścicieli i wpływowych postaci polskich mediów żądając łapówki.
W grudniu 2005 r. kiedy dziennikarz polskiej TV poprosił Kwaśniewskiego o skomentowanie jego prezydentury, odchodzący prezydent stwierdził: "minione dziesięć lat będę uważał zawsze za najpiękniejszy okres mego życia."
Kwaśniewski najwyra?niej pragnął kontynuować swój "piękny okres" w Narodach Zjednoczonych. Na szczęście jego plan spełzł na niczym.
Marek Jan Chodakiewicz
|
|
20 maj 2007
|
|
przysłał ICP
|
|
|
|
Critique of Buchanan’s false image of Hitler in to the "Unnecessary War."
wrzesień 9, 2008
Iwo Cyprian Pogonowski
|
Zbiorcze sprostowanie jednej serii fałszywek PAP
czerwiec 18, 2008
tłumacz
|
Kontrakt Społeczny Samobójczego Terrorysty
grudzień 12, 2005
Iwo Cyprian Pogonowski
|
Orwellowska dobranocka
maj 21, 2003
M. Krupinski
|
Oszczędzanie wedle filozofii Kwaśniewskiego
listopad 15, 2003
IAR
|
W kwietniu złotym pokieruje polityka
kwiecień 4, 2004
Puls Biznesu
|
Kajmany - raj dla hedgefundów
czerwiec 15, 2008
|
O.Mogielski: Czuję się oczerniony
marzec 16, 2008
PAP
|
60. rocznica powstania w Getcie Warszawskim
kwiecień 30, 2003
aaa
|
Koło stalinowskiej historii
styczeń 14, 2006
Nowe Państwo
|
W hołdzie chłopom POLSKIM za obronę wsi przed SOWIETYZACJˇ.
listopad 5, 2003
|
Wyrażenie Dziękczynienia za Uratowanie Polski przed Rządami Platformy Obywatelskiej i Unią Wolności
listopad 9, 2005
Leszek Skonka
|
Tradycja, która przestała istnieć
padziernik 27, 2004
Artur Łoboda
|
Życzenia noworoczne
styczeń 2, 2003
|
Wojenne przymiarki
listopad 28, 2002
MAREK GARZTECKI http://rzeczpospolita.pl
|
Wielkie nic w siebie zapatrzone.
PRL - bis
grudzień 17, 2002
przyjaciel portalu
|
Policyjne gwałty
maj 28, 2007
MirNal
|
Tusk: Imaginacje premiera wynikają z goryczy
listopad 2, 2007
PAP
|
"Krajobraz po wojnie" - Pamiec 13 Grudnia 1981
grudzień 13, 2006
przesłała Elzbieta
|
Uważamy za skandal, że polskie władze doprowadzają do poważnego konfliktu z Niemcami i Francją.
marzec 20, 2003
PAP
|
więcej -> |
|
