 |
USTAWA
o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji
z dnia 16 kwietnia 1993 r.
Dz.U. z 1993r. Nr 47 poz. 211
(Dz.U. z 1993 r., Nr 47, poz. 211, zm.: Dz.U. z 1996 r., Nr 106, poz. 496; Dz.U.
z 1997 r., Nr 88, poz. 554; Dz.U. z 1998 r., Nr 106, poz. 668; Dz.U. z 2000 r.,
Nr 29, poz. 356; Dz.U. z 2000 r., Nr 93, poz. 1027)
(Dziennik Ustaw z dnia 8 czerwca 1993 r.)
Rozdział 1 - Przepisy ogólne
Art. 1. [ Zakres regulacji ]
Ustawa reguluje zapobieganie i zwalczanie nieuczciwej konkurencji w działalności
gospodarczej, w szczególności produkcji przemysłowej i rolnej, budownictwie,
handlu i usługach - w interesie publicznym, przedsiębiorców oraz klientów, a
zwłaszcza konsumentów.
Art. 2. [ Definicja przedsiębiorcy ]
Przedsiębiorcami, w rozumieniu ustawy, są osoby fizyczne, osoby prawne oraz
jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej, które prowadząc,
chociażby ubocznie, działalność zarobkową lub zawodową uczestniczą w
działalności gospodarczej.
Art. 3. [ Czyn nieuczciwej konkurencji ]
1. Czynem nieuczciwej konkurencji jest działanie sprzeczne z prawem lub dobrymi
obyczajami, jeżeli zagraża lub narusza interes innego przedsiębiorcy lub
klienta.
2. Czynami nieuczciwej konkurencji są w szczególności: wprowadzające w błąd
oznaczenie przedsiębiorstwa, fałszywe lub oszukańcze oznaczenie pochodzenia
geograficznego towarów albo usług, wprowadzające w błąd oznaczenie towarów lub
usług, naruszenie tajemnicy przedsiębiorstwa, nakłanianie do rozwiązania lub
niewykonania umowy, naśladownictwo produktów, pomawianie lub nieuczciwe
zachwalanie, utrudnianie dostępu do rynku, przekupstwo osoby pełniącej funkcję
publiczną, a także nieuczciwa lub zakazana reklama.
Art. 4. [ Uprawnienia podmiotów zagranicznych ]
Zagraniczne osoby fizyczne i prawne korzystają z uprawnień wynikających z
przepisów ustawy na podstawie umów międzynarodowych obowiązujących
Rzeczpospolitą Polską lub na zasadzie wzajemności.
Rozdział 2 - Czyny nieuczciwej konkurencji
Art. 5. [ Wprowadzające w błąd oznaczenie przedsiębiorstwa ]
Czynem nieuczciwej konkurencji jest takie oznaczenie przedsiębiorstwa, które
może wprowadzić klientów w błąd co do jego tożsamości, przez używanie firmy,
nazwy, godła, skrótu literowego lub innego charakterystycznego symbolu wcześniej
używanego, zgodnie z prawem, do oznaczenia innego przedsiębiorstwa.
Art. 6. [ Zmiany w oznaczeniu przedsiębiorstwa ]
1. Jeżeli oznaczenie przedsiębiorstwa nazwiskiem przedsiębiorcy może wprowadzić
klientów w błąd co do tożsamości z innym przedsiębiorstwem, które wcześniej
używało podobnego oznaczenia, przedsiębiorca ten powinien podjąć środki mające
na celu usunięcie niebezpieczeństwa wprowadzenia w błąd osób trzecich.
2. Na żądanie zainteresowanego sąd wyda orzeczenie nakazujące przedsiębiorcy,
który później zaczął używać tego oznaczenia, podjęcie stosownych środków
zapobiegających, polegających w szczególności na wprowadzeniu zmian w oznaczeniu
przedsiębiorstwa, ograniczeniu zakresu terytorialnego używania oznaczenia lub
jego używaniu w określony sposób.
Art. 7. [ Oznaczenie przedsiębiorstw powstałych wskutek likwidacji, podziału lub
przekształcenia ]
1. Jeżeli wskutek likwidacji, podziału lub przekształcenia przedsiębiorstwa
powstanie wątpliwość, który z przedsiębiorców ma prawo używać oznaczenia
przedsiębiorstwa zlikwidowanego, podzielonego lub przekształconego, należy
ustalić takie oznaczenia, które zapobiegną wprowadzeniu w błąd osób trzecich.
2. W razie sporu sąd, na żądanie zainteresowanego przedsiębiorcy, ustali
oznaczenia przedsiębiorstw, uwzględniając interesy stron oraz inne okoliczności
sprawy.
Art. 8. [ Fałszywe lub oszukańcze oznaczenie pochodzenia geograficznego towarów
albo usług ]
Czynem nieuczciwej konkurencji jest opatrywanie towarów lub usług fałszywym lub
oszukańczym oznaczeniem geograficznym wskazującym bezpośrednio albo pośrednio na
kraj, region lub miejscowość ich pochodzenia albo używanie takiego oznaczenia w
działalności handlowej, reklamie, listach handlowych, rachunkach lub innych
dokumentach.
Art. 9. [ Używanie fałszywych geograficznych oznaczeń regionalnych ]
Jeżeli towar lub usługa w miejscu pochodzenia korzysta z ochrony, a z
pochodzeniem z określonego regionu lub miejscowości związane są ich szczególne
cechy lub właściwości, czynem nieuczciwej konkurencji jest fałszywe lub
oszukańcze używanie takich geograficznych oznaczeń regionalnych, nawet z
dodatkiem „rodzaj”, „typ”, „metoda” albo równoznacznym.
Art. 10. [ Wprowadzające w błąd oznaczenie towarów lub usług ]
1. Czynem nieuczciwej konkurencji jest takie oznaczenie towarów lub usług albo
jego brak, które może wprowadzić klientów w błąd co do pochodzenia, ilości,
jakości, składników, sposobu wykonania, przydatności, możliwości zastosowania,
naprawy, konserwacji lub innych istotnych cech towarów albo usług, a także
zatajenie ryzyka, jakie wiąże się z korzystaniem z nich.
2. Czynem nieuczciwej konkurencji jest również wprowadzenie do obrotu towarów w
opakowaniu mogącym wywołać skutki określone w ust. 1, chyba że zastosowanie
takiego opakowania jest uzasadnione względami technicznymi.
Art. 11. [ Naruszenie tajemnicy przedsiębiorstwa ]
1. Czynem nieuczciwej konkurencji jest przekazanie, ujawnienie lub wykorzystanie
cudzych informacji stanowiących tajemnicę przedsiębiorstwa albo ich nabycie od
osoby nieuprawnionej, jeżeli zagraża istotnym interesom przedsiębiorcy.
2. Przepis ust. 1 stosuje się również do osoby, która świadczyła pracę na
podstawie stosunku pracy lub innego stosunku prawnego - przez okres trzech lat
od jego ustania, chyba że umowa stanowi inaczej albo ustał stan tajemnicy.
3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się wobec tego, kto od nieuprawnionego nabył, w
dobrej wierze, na podstawie odpłatnej czynności prawnej, informacje stanowiące
tajemnicę przedsiębiorstwa. Sąd może zobowiązać nabywcę do zapłaty stosownego
wynagrodzenia za korzystanie z nich, nie dłużej jednak niż do ustania stanu
tajemnicy.
4. Przez tajemnicę przedsiębiorstwa rozumie się nie ujawnione do wiadomości
publicznej informacje techniczne, technologiczne, handlowe lub organizacyjne
przedsiębiorstwa, co do których przedsiębiorca podjął niezbędne działania w celu
zachowania ich poufności.
Art. 12. [ Nakłanianie do niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązków
pracowniczych lub do rozwiązania lub niewykonania umowy ]
1. Czynem nieuczciwej konkurencji jest nakłanianie osoby świadczącej na rzecz
przedsiębiorcy pracę, na podstawie stosunku pracy lub innego stosunku prawnego,
do niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązków pracowniczych albo innych
obowiązków umownych, w celu przysporzenia korzyści sobie lub osobom trzecim albo
szkodzenia przedsiębiorcy.
2. Czynem nieuczciwej konkurencji jest także nakłanianie klientów przedsiębiorcy
lub innych osób do rozwiązania z nim umowy albo niewykonania lub nienależytego
wykonania umowy, w celu przysporzenia korzyści sobie lub osobom trzecim albo
szkodzenia przedsiębiorcy.
3. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do, podejmowanych przez związki
zawodowe, działań zgodnych z przepisami o rozwiązywaniu sporów zbiorowych.
Art. 13. [ Naśladownictwo produktów ]
1. Czynem nieuczciwej konkurencji jest naśladowanie gotowego produktu,
polegające na tym, że za pomocą technicznych środków reprodukcji jest kopiowana
zewnętrzna postać produktu, jeżeli może wprowadzić klientów w błąd co do
tożsamości producenta lub produktu.
2. Nie stanowi czynu nieuczciwej konkurencji naśladowanie cech funkcjonalnych
produktu, w szczególności budowy, konstrukcji i formy zapewniającej jego
użyteczność. Jeżeli naśladowanie cech funkcjonalnych gotowego produktu wymaga
uwzględnienia jego charakterystycznej formy, co może wprowadzić klientów w błąd
co do tożsamości producenta lub produktu, naśladowca jest zobowiązany
odpowiednio oznaczyć produkt.
Art. 14. [ Pomawianie lub nieuczciwe zachwalanie ]
1. Czynem nieuczciwej konkurencji jest rozpowszechnianie nieprawdziwych lub
wprowadzających w błąd wiadomości o swoim lub innym przedsiębiorcy albo
przedsiębiorstwie, w celu przysporzenia korzyści lub wyrządzenia szkody.
2. Wiadomościami, o których mowa w ust. 1, są nieprawdziwe lub wprowadzające w
błąd informacje, w szczególności o:
1) osobach kierujących przedsiębiorstwem,
2) wytwarzanych towarach lub świadczonych usługach,
3) stosowanych cenach,
4) sytuacji gospodarczej lub prawnej.
3. Rozpowszechnianiem wiadomości, o których mowa w ust. 1, jest również
posługiwanie się:
1) nie przysługującymi lub nieścisłymi tytułami, stopniami albo innymi
informacjami o kwalifikacjach pracowników,
2) nieprawdziwymi atestami,
3) nierzetelnymi wynikami badań,
4) nierzetelnymi informacjami o wyróżnieniach lub oznaczeniach produktów lub
usług.
Art. 15. [ Utrudnianie dostępu do rynku ]
Czynem nieuczciwej konkurencji jest utrudnianie innym przedsiębiorcom dostępu do
rynku, w szczególności przez:
1) sprzedaż towarów lub usług poniżej kosztów ich wytworzenia lub świadczenia
albo ich odprzedaż poniżej kosztów zakupu w celu eliminacji innych
przedsiębiorców,
2) nakłanianie osób trzecich do odmowy sprzedaży innym przedsiębiorcom albo
niedokonywania zakupu od innych przedsiębiorców towarów lub usług,
3) rzeczowo nieuzasadnione, zróżnicowane traktowanie niektórych klientów.
Art. 15a. [ Przekupstwo osoby pełniącej funkcję publiczną ]
Czynem nieuczciwej konkurencji polegającym na przekupstwie osoby pełniącej
funkcję publiczną jest określone w art. 229 Kodeksu karnego zachowanie osoby
fizycznej:
1) będącej przedsiębiorcą,
2) działającej na rzecz przedsiębiorcy w ramach uprawnienia do jego
reprezentowania albo podejmowania w jego imieniu decyzji lub wykonywania nad nim
kontroli,
3) działającej na rzecz przedsiębiorcy, za zgodą osoby, o której mowa w pkt 2.
Art. 16. [ Nieuczciwa lub zakazana reklama ]
1. Czynem nieuczciwej konkurencji w zakresie reklamy jest w szczególności:
1) reklama sprzeczna z przepisami prawa, dobrymi obyczajami lub uchybiająca
godności człowieka,
2) reklama wprowadzająca klienta w błąd i mogąca przez to wpłynąć na jego
decyzję co do nabycia towaru lub usługi,
3) reklama odwołująca się do uczuć klientów przez wywoływanie lęku,
wykorzystywanie przesądów lub łatwowierności dzieci,
4) wypowiedź, która, zachęcając do nabywania towarów lub usług, sprawia wrażenie
neutralnej informacji,
5) reklama, która stanowi istotną ingerencję w sferę prywatności, w
szczególności przez uciążliwe dla klientów nagabywanie w miejscach publicznych,
przesyłanie na koszt klienta nie zamówionych towarów lub nadużywanie
technicznych środków przekazu informacji.
6) (skreślony).
2. Przy ocenie reklamy wprowadzającej w błąd należy uwzględnić wszystkie jej
elementy, zwłaszcza dotyczące ilości, jakości, składników, sposobu wykonania,
przydatności, możliwości zastosowania, naprawy lub konserwacji reklamowanych
towarów lub usług, a także zachowania się klienta.
3. Reklama umożliwiająca bezpośrednio lub pośrednio rozpoznanie konkurenta albo
towarów lub usług oferowanych przez konkurenta, zwana dalej „reklamą
porównawczą”, stanowi czyn nieuczciwej konkurencji, jeżeli jest sprzeczna z
dobrymi obyczajami. Reklama porównawcza nie jest sprzeczna z dobrymi obyczajami,
jeżeli łącznie spełnia następujące przesłanki:
1) nie jest reklamą wprowadzającą w błąd, o której mowa w ust. 1 pkt 2,
2) w sposób rzetelny i dający się zweryfikować na podstawie obiektywnych
kryteriów porównuje towary lub usługi zaspokajające te same potrzeby lub
przeznaczone do tego samego celu,
3) w sposób obiektywny porównuje jedną lub kilka istotnych, charakterystycznych,
sprawdzalnych i typowych cech tych towarów i usług, do których może należeć
także cena,
4) nie powoduje na rynku pomyłek w rozróżnieniu między reklamującym a jego
konkurentem, ani między ich towarami albo usługami, znakami towarowymi,
oznaczeniami przedsiębiorstwa lub innymi oznaczeniami odróżniającymi,
5) nie dyskredytuje towarów, usług, działalności, znaków towarowych, oznaczeń
przedsiębiorstwa lub innych oznaczeń odróżniających, a także okoliczności
dotyczących konkurenta,
6) w odniesieniu do towarów z geograficznym oznaczeniem regionalnym odnosi się
zawsze do towarów z takim samym oznaczeniem,
7) nie wykorzystuje w nieuczciwy sposób renomy znaku towarowego, oznaczenia
przedsiębiorstwa lub innego oznaczenia odróżniającego konkurenta ani też
geograficznego oznaczenia regionalnego produktów konkurencyjnych,
8) nie przedstawia towaru lub usługi jako imitacji czy naśladownictwa towaru lub
usługi opatrzonych chronionym znakiem towarowym albo innym oznaczeniem
odróżniającym.
4. Reklama porównawcza związana z ofertą specjalną powinna, w zależności od jej
warunków, jasno i jednoznacznie wskazywać datę wygaśnięcia tej oferty lub
zawierać informację, że oferta jest ważna do czasu wyczerpania zapasu towarów
bądź zaprzestania wykonywania usług, a jeżeli oferta specjalna jeszcze nie
obowiązuje, powinna wskazywać również datę, od której specjalna cena lub inne
szczególne warunki oferty będą obowiązywały.
Art. 17. [ Współuczestnictwo w nieuczciwej reklamie ]
Czynu nieuczciwej konkurencji, w rozumieniu art. 16, dopuszcza się również
agencja reklamowa albo inny przedsiębiorca, który reklamę opracował.
Rozdział 3 - Odpowiedzialność cywilna
Art. 18. [ Uprawnienia poszkodowanego ]
1. W razie dokonania czynu nieuczciwej konkurencji, przedsiębiorca, którego
interes został zagrożony lub naruszony, może żądać:
1) zaniechania niedozwolonych działań,
2) usunięcia skutków niedozwolonych działań,
3) złożenia jednokrotnego lub wielokrotnego oświadczenia odpowiedniej treści i w
odpowiedniej formie,
4) naprawienia wyrządzonej szkody, na zasadach ogólnych,
5) wydania bezpodstawnie uzyskanych korzyści, na zasadach ogólnych,
6) zasądzenia odpowiedniej sumy pieniężnej na określony cel społeczny związany
ze wspieraniem kultury polskiej lub ochroną dziedzictwa narodowego – jeżeli czyn
nieuczciwej konkurencji był zawiniony.
2. Sąd, na wniosek uprawnionego, może orzec również o wyrobach, ich
opakowaniach, materiałach reklamowych i innych przedmiotach bezpośrednio
związanych z popełnieniem czynu nieuczciwej konkurencji. W szczególności sąd
może orzec ich zniszczenie lub zaliczenie na poczet odszkodowania.
Art. 18a. [ Ciężar dowodu ]
Ciężar dowodu prawdziwości oznaczeń lub informacji umieszczanych na towarach
albo ich opakowaniach lub wypowiedzi zawartych w reklamie spoczywa na osobie,
której zarzuca się czyn nieuczciwej konkurencji związany z wprowadzeniem w błąd.
Art. 19. [ Organizacje uprawnione do występowania z roszczeniami ]
1. Z roszczeniami wymienionymi w art. 18 ust. 1 pkt 1—3 i 6 mogą występować:
1) krajowe lub regionalne organizacje, których celem statutowym jest ochrona
interesów konsumentów,
2) krajowe lub regionalne organizacje, których celem statutowym jest ochrona
interesów przedsiębiorców.
3) Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów,
4) powiatowy (miejski) rzecznik konsumentów.
2. Przepis ust. 1 nie ma zastosowania do czynów nieuczciwej konkurencji
określonych w art. 5–7, art. 11, 14 oraz w art. 15a, a w przypadku organizacji,
o których mowa w ust. 1 pkt 1, także do czynów określonych w art. 12.
Art. 20. [ Przedawnienie roszczeń ]
Roszczenia z tytułu czynów nieuczciwej konkurencji ulegają przedawnieniu z
upływem lat trzech. Bieg przedawnienia rozpoczyna się oddzielnie co do każdego
naruszenia. Przepis art. 442 Kodeksu cywilnego stosuje się odpowiednio.
Art. 21. [ Wydanie zarządzenia tymczasowego ]
1. W sprawach z zakresu zwalczania nieuczciwej konkurencji można wnieść o
wydanie zarządzenia tymczasowego także do sądu, w którego okręgu znajduje się
mienie osoby, która się tego czynu dopuściła, albo gdzie nastąpił czyn
nieuczciwej konkurencji.
2. W ramach zarządzenia tymczasowego sąd może ustanowić zakaz zbywania lub
innego wprowadzania do obrotu określonych towarów, jak również zakaz prowadzenia
reklamy określonej treści.
3. Sąd rozpoznaje wniosek o zabezpieczenie powództwa niezwłocznie. Sąd orzeka na
posiedzeniu niejawnym w składzie jednoosobowym.
Art. 22. [ Wniesienie bezzasadnego powództwa ]
1. W razie wniesienia oczywiście bezzasadnego powództwa z tytułu nieuczciwej
konkurencji, sąd, na wniosek pozwanego, może nakazać powodowi złożenie
jednokrotnego lub wielokrotnego oświadczenia odpowiedniej treści i w
odpowiedniej formie.
2. Pozwany, u którego na skutek wniesienia powództwa, o którym mowa w ust. 1,
powstała szkoda, może żądać jej naprawienia na zasadach ogólnych.
Rozdział 3a - Odpowiedzialność przedsiębiorców za przekupstwo osoby pełniącej funkcję
publiczną
Art. 22a. [ Odpowiedzialność za czyny nieuczciwej konkurencji ]
1. Za czyny nieuczciwej konkurencji, o których mowa w art. 15a pkt 2–3,
przedsiębiorca nie będący osobą fizyczną ponosi odpowiedzialność według
przepisów niniejszego rozdziału.
2. Postępowanie w sprawach odpowiedzialności, o której mowa w ust. 1, prowadzi
Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów.
Art. 22b. [ Odpis prawomocnego wyroku ]
1. W razie skazania za przestępstwo z art. 229 Kodeksu karnego popełnione przez
osobę, o której mowa w art. 15a pkt 2–3, sąd przesyła odpis prawomocnego wyroku
wraz z odpisem akt sprawy Prezesowi Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów.
2. Jeżeli postępowanie karne o przestępstwo z art. 229 Kodeksu karnego przeciwko
osobie, o której mowa w art. 15a pkt 2–3, nie może się toczyć z powodu
okoliczności wyłączających ściganie, wymienionych w art. 17 § 1 pkt 5, 6 i 8–10
Kodeksu postępowania karnego, sąd albo prokurator, umarzając postępowanie,
przesyła odpis prawomocnego orzeczenia wraz z odpisem akt sprawy Prezesowi
Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów.
Art. 22c. [ Wszczęcie postępowania ]
1. Po otrzymaniu odpisu orzeczeń, o których mowa w art. 22b, Prezes Urzędu
Ochrony Konkurencji i Konsumentów wszczyna postępowanie w sprawie
odpowiedzialności, przeciwko przedsiębiorcy nie będącemu osobą fizyczną, za czyn
nieuczciwej konkurencji polegający na przekupstwie osoby pełniącej funkcję
publiczną.
2. Postępowanie, o którym mowa w ust. 1, toczy się według przepisów Kodeksu
postępowania administracyjnego, chyba że ustawa stanowi inaczej.
3. Ustalenia wydanego w postępowaniu karnym prawomocnego wyroku skazującego co
do popełnienia przestępstwa wiążą Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i
Konsumentów w postępowaniu, o którym mowa w ust. 1.
Art. 22d. [ Kara pieniężna ]
1. W razie stwierdzenia, że został popełniony czyn nieuczciwej konkurencji
polegający na przekupstwie osoby pełniącej funkcję publiczną przez osobę, o
której mowa w art. 15a pkt 2–3, Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów
wydaje decyzję o nałożeniu na przedsiębiorcę nie będącego osobą fizyczną kary
pieniężnej płatnej do budżetu państwa, w wysokości do 10% przychodu w rozumieniu
przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych, uzyskanego w roku podatkowym
poprzedzającym dzień wydania decyzji.
2. Kara pieniężna nie może być wymierzona, jeżeli od czasu popełnienia czynu
nieuczciwej konkurencji upłynęło 10 lat.
3. Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów może nadać decyzji, o której
mowa w ust. 1, rygor natychmiastowej wykonalności.
4. Od decyzji Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, o której mowa w
ust. 1, przedsiębiorcy służy odwołanie do Sądu Okręgowego w Warszawie – sądu
antymonopolowego, w terminie 2 tygodni od doręczenia decyzji.
5. Postępowanie przed sądem toczy się według przepisów działu IVa tytuł VII
Kodeksu postępowania cywilnego o postępowaniu w sprawach gospodarczych z zakresu
przeciwdziałania praktykom monopolistycznym.
6. Kara pieniężna, o której mowa w ust. 1, płatna jest z dochodu ukaranego
przedsiębiorcy po opodatkowaniu lub z innej formy nadwyżki przychodów nad
wydatkami, pomniejszonej o podatki.
Art. 22e. [ Pomoc organów państw obcych przy ściganiu przekupstwa osoby
pełniącej funkcję publiczną ]
W postępowaniu przeciwko przedsiębiorcy w sprawie odpowiedzialności za czyn
nieuczciwej konkurencji polegający na przekupstwie osoby pełniącej funkcję
publiczną Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów może zwrócić się do
właściwego organu państwa obcego o udzielenie pomocy prawnej.
Art. 22f. [ Pomoc prawna udzielana organom państwa obcego ]
1. Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów udziela pomocy prawnej
organom państw obcych, w postępowaniu prowadzonym przeciwko osobie prawnej, w
celu ustalenia odpowiedzialności lub nałożenia na nią sankcji za przekupstwo
osoby pełniącej funkcje publiczne.
2. Pomoc prawna, o której mowa w ust. 1, udzielana jest na wniosek organu
państwa obcego i obejmuje niezbędne czynności podejmowane w postępowaniu
administracyjnym, w szczególności doręczanie pism, przesłuchanie świadków i
biegłych, wzywanie osób do osobistego stawiennictwa, udostępnianie akt i
dokumentów oraz udzielanie informacji o prawie polskim.
3. Do postępowania o udzielenie pomocy prawnej, o której mowa w ust. 1, stosuje
się przepisy działu l i II Kodeksu postępowania administracyjnego.
4. Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów może odmówić udzielenia
pomocy prawnej organowi państwa obcego, jeżeli:
1) żądana czynność byłaby sprzeczna z podstawowymi zasadami porządku prawnego w
Rzeczypospolitej Polskiej lub naruszała jej suwerenność,
2) między Rzecząpospolitą Polską a państwem, z którego wniosek pochodzi, nie
została zawarta umowa przewidująca taką pomoc, a państwo to nie zapewnia
wzajemności.
Art. 22g. [ Wyłączenie stosowania przepisów ]
Przepisów art. 22f nie stosuje się do wniosków prokuratorów i sądów państw
obcych, o których mowa w art. 588 § 1 Kodeksu postępowania karnego.
Rozdział 4 - Przepisy karne
Art. 23. [ Ujawnienie tajemnicy przedsiębiorstwa ]
1. Kto, wbrew ciążącemu na nim obowiązkowi w stosunku do przedsiębiorcy, ujawnia
innej osobie lub wykorzystuje we własnej działalności gospodarczej informację
stanowiącą tajemnicę przedsiębiorstwa, jeżeli wyrządza to poważną szkodę
przedsiębiorcy, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia
wolności do lat 2.
2. Tej samej karze podlega, kto, uzyskawszy bezprawnie informację stanowiącą
tajemnicę przedsiębiorstwa, ujawnia ją innej osobie lub wykorzystuje we własnej
działalności gospodarczej.
Art. 24. [ Bezprawne kopiowanie produktu ]
Kto, za pomocą technicznych środków reprodukcji, kopiuje zewnętrzną postać
produktu lub tak skopiowany wprowadza do obrotu, stwarzając tym możliwość
wprowadzenia klientów w błąd co do tożsamości producenta lub produktu, czym
wyrządza poważną szkodę przedsiębiorcy,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat
2.
Art. 25. [ Wprowadzanie w błąd przez oznaczenie towaru ]
Kto, umyślnie oznaczając lub wbrew obowiązkowi nie oznaczając towarów albo
usług, wprowadza klientów w błąd co do pochodzenia, ilości, jakości, składników,
sposobu wykonania, przydatności, możliwości zastosowania, naprawy, konserwacji
lub innych istotnych cech towarów lub usług albo zataja ryzyko, jakie wiąże się
z korzystaniem z nich, i wyrządza w ten sposób istotną szkodę klientowi,
podlega karze aresztu albo grzywny.
Art. 26. [ Rozpowszechnianie nieprawdy o przedsiębiorstwie ]
1. Kto rozpowszechnia nieprawdziwe lub wprowadzające w błąd wiadomości o
przedsiębiorstwie, w szczególności o osobach kierujących przedsiębiorstwem,
wytwarzanych towarach, świadczonych usługach lub stosowanych cenach albo o
sytuacji gospodarczej lub prawnej przedsiębiorstwa, w celu szkodzenia
przedsiębiorcy,
podlega karze aresztu albo grzywny.
2. Tej samej karze podlega, kto, w celu przysporzenia korzyści majątkowej lub
osobistej sobie, swojemu przedsiębiorstwu lub osobom trzecim, rozpowszechnia
nieprawdziwe lub wprowadzające w błąd wiadomości o swoim przedsiębiorstwie lub
przedsiębiorcy, w szczególności o osobach kierujących przedsiębiorstwem,
wytwarzanych towarach, świadczonych usługach lub stosowanych cenach albo o
sytuacji gospodarczej lub prawnej przedsiębiorcy lub przedsiębiorstwa.
Art. 27. [ Tryb ścigania ]
1. Ściganie przewidzianych w niniejszej ustawie przestępstw następuje na wniosek
pokrzywdzonego, a wykroczeń - na żądanie pokrzywdzonego.
2. Z żądaniem ścigania wykroczenia przewidzianego w art. 25 mogą wystąpić także
podmioty, o których mowa w art. 19 ust. 1.
Rozdział 5 - Zmiany w przepisach obowiązujących
Art. 28. [ Dekret o uprawie tytoniu ]
W dekrecie z dnia 24 czerwca 1953 r. o uprawie tytoniu i wytwarzaniu wyrobów
tytoniowych (Dz. U. Nr 34, poz. 144, z 1988 r. Nr 41, poz. 324 i z 1989 r. Nr
35, poz. 192) po art. 8 dodaje się art. 8a w brzmieniu:
„Art. 8a. 1. Zabrania się prowadzenia reklamy wyrobów tytoniowych w telewizji i
radiu. Zakaz ten dotyczy także prasy dziecięcej i młodzieżowej. Reklama wyrobów
tytoniowych, w formie graficznej, jest dozwolona tylko łącznie z widoczną i
czytelną informacją dotyczącą ich szkodliwości.
2. Kto narusza zakaz lub nie dopełnia obowiązku, o których mowa w ust. 1,
podlega karze aresztu lub grzywny.
3. W przedsiębiorstwie odpowiedzialność przewidzianą w ust. 2 ponosi osoba
kierująca przedsiębiorstwem, a jeżeli została wyznaczona osoba odpowiedzialna za
prowadzenie reklamy - ta osoba.
4. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej ustali, w drodze rozporządzenia, wzory
informacji, o której mowa w ust. 1.”
Art. 29. [ Ustawa o środkach farmaceutycznych ]
W ustawie z dnia 10 października 1991 r. o środkach farmaceutycznych,
materiałach medycznych, aptekach, hurtowniach i nadzorze farmaceutycznym (Dz. U.
Nr 105, poz. 452 i z 1993 r. Nr 16, poz. 68) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 4:
a) w ust. 1 wyraz „Informacja” zastępuje się wyrazami „Reklama i informacja”,
b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Zabrania się prowadzenia w środkach masowego przekazu reklamy leków
wydawanych wyłącznie z przepisu lekarza. Nie dotyczy to specjalistycznych pism
medycznych.”,
2) art. 68 otrzymuje brzmienie:
„Art. 68. 1. Kto narusza zakaz przewidziany w art. 4 ust. 2, podlega karze
aresztu albo grzywny.
2. W przedsiębiorstwie odpowiedzialność przewidzianą w ust. 1 ponosi osoba
kierująca przedsiębiorstwem, a jeżeli została wyznaczona osoba odpowiedzialna za
prowadzenie reklamy - ta osoba.”
Rozdział 6 - Przepisy końcowe
Art. 30. [ Przepisy uchylone ]
Traci moc ustawa z dnia 2 sierpnia 1926 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji
(Dz. U. z 1930 r. Nr 56, poz. 467).
Art. 31. [ Wejście w życie ]
[1] Ustawa wchodzi w życie po upływie sześciu miesięcy od dnia ogłoszenia, z
wyjątkiem art. 28, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1995 r.
|
