 |
o Naczelnym Sądzie Administracyjnym
Dz.U. z 1995r. Nr 74 poz. 368
(Dz.U. z 1995 r., Nr 74, poz. 368, zm.: Dz.U. z 1995 r., Nr 104, poz. 515; Dz.U.
z 1997 r., Nr 75, poz. 471; Dz.U. z 1997 r., Nr 106, poz. 679; Dz.U. z 1997 r.,
Nr 114, poz. 739; Dz.U. z 1997 r., Nr 144, poz. 971; Dz.U. z 1998 r., Nr 162,
poz. 1126; Dz.U. z 1999 r., Nr 75, poz. 853; Dz.U. z 2000 r., Nr 2, poz. 5; Dz.U.
z 2000 r., Nr 48, poz. 552; Dz.U. z 2000 r., Nr 60, poz. 704; Dz.U. z 2000 r.,
Nr 91, poz. 1008; Dz.U. z 2001 r., Nr 49, poz. 508; Dz.U. z 2001 r., Nr 49, poz.
509; Dz.U. z 2001 r., Nr 98, poz. 1070)
(Dziennik Ustaw z dnia 30 czerwca 1995 r.)
Rozdział 1 - Przepisy ogólne i organizacyjne
Art. 1. [ Zadania NSA ]
Naczelny Sąd Administracyjny, zwany dalej „Sądem”, sprawuje wymiar
sprawiedliwości przez sądową kontrolę wykonywania administracji publicznej, na
zasadach określonych w niniejszej ustawie.
Art. 2. [ Siedziba i ośrodki zamiejscowe NSA ]
Sąd działa w Warszawie i w ośrodkach zamiejscowych Sądu tworzonych dla jednego
lub kilku województw.
Art. 3. [ Delegacje ]
1. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej, w drodze rozporządzenia, ustala
strukturę organizacyjną Naczelnego Sądu Administracyjnego i regulamin jego
działania.
2. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej, po zasięgnięciu opinii Ministra
Sprawiedliwości, w drodze rozporządzenia, tworzy i znosi ośrodki zamiejscowe
Naczelnego Sądu Administracyjnego, określa ich siedziby oraz właściwości
miejscową i rzeczową.
Art. 4. [ Skład Sądu ]
1. W skład Sądu wchodzą: Prezes, wiceprezesi tego Sądu, prezesi izb, prezesi
ośrodków zamiejscowych oraz sędziowie.
2. Prezesa i wiceprezesów Sądu powołuje i odwołuje Prezydent Rzeczypospolitej
Polskiej spośród sędziów tego Sądu, za zgodą Zgromadzenia Ogólnego Sędziów Sądu.
Art. 5. [ Izby i wydziały Sądu ]
1. Naczelny Sąd Administracyjny dzieli się na izby. Sędzia Sądu może być
członkiem tylko jednej izby.
2. Sąd w Warszawie dzieli się na wydziały. W Sądzie tym działa Biuro Prezydialne
i Biuro Orzecznictwa. Biura mogą dzielić się na wydziały.
3. Ośrodki zamiejscowe mogą dzielić się na wydziały.
Art. 6. [ Prezes Sądu ]
1. Na czele Sądu stoi Prezes Sądu, który kieruje jego pracami i reprezentuje Sąd
na zewnątrz.
2. Prezes pełni czynności przewidziane w niniejszej ustawie i w odrębnych
przepisach, a także wykonuje czynności administracji sądowej w stosunku do Sądu.
3. Sprawowanie przez Prezesa jego funkcji nie może wkraczać w dziedzinę, w
której w myśl Konstytucji i ustaw sędziowie są niezawiśli.
Art. 7. [ Kompetencje Prezesa Sądu ]
Prezes Sądu w drodze zarządzenia:
1) określa stanowiska i kwalifikacje pracowników administracyjnych, pomocniczych
i obsługi,
2) ustala zasady biurowości,
3) wydaje zbiór urzędowy orzeczeń Sądu.
Art. 8. [ Prezes izby ]
1. Pracami izby kieruje jej prezes. Prezesem izby może być jeden z wiceprezesów
Sądu lub inny sędzia. Pracami ośrodków zamiejscowych kierują ich prezesi, biur -
dyrektorzy, wydziałów - ich przewodniczący, zaś wydziałów biur - naczelnicy.
2. Prezesów izb, prezesów ośrodków zamiejscowych, dyrektorów biur i
przewodniczących wydziałów powołuje i odwołuje Prezes Sądu za zgodą Kolegium
Sądu. Prezes Sądu może także powoływać i odwoływać zastępców dyrektorów biur i
przewodniczących wydziałów.
Art. 9. [ Organy kolegialne Sądu ]
W Sądzie działają następujące organy kolegialne: Zgromadzenie Ogólne Sędziów
Sądu oraz Kolegium Sądu.
Art. 10. [ Zgromadzenie Ogólne Sędziów Sądu ]
1. Sędziowie tworzą Zgromadzenie Ogólne Sędziów Sądu.
2. Zgromadzenie Ogólne:
1) rozpatruje i opiniuje sprawy przedłożone przez Prezesa Sądu lub zgłoszone
przez członków Zgromadzenia,
2) przedstawia Krajowej Radzie Sądownictwa kandydatów na sędziów Sądu,
3) wyraża zgodę, o której mowa w art. 4 ust. 2, w sprawie kandydatów na
stanowiska Prezesa i wiceprezesów Sądu oraz ich odwołania,
4) ustala skład liczbowy Kolegium, wybiera na okres 3 lat jego członków i
dokonuje zmian w składzie Kolegium,
5) opiniuje projekt utworzenia bądź likwidacji izby,
6) rozpatruje informacje Prezesa o rocznej działalności Sądu.
3. Przewodniczącym Zgromadzenia Ogólnego jest Prezes Sądu.
4. Zgromadzenie Ogólne zwołuje Prezes Sądu co najmniej raz w roku.
5. Do podjęcia uchwał Zgromadzenia Ogólnego wymagana jest obecność przynajmniej
połowy liczby jego członków. Uchwały zapadają bezwzględną większością głosów.
Art. 11. [ Kolegium ]
1. Kolegium jest organem opiniodawczym i doradczym Prezesa Sądu, a gdy przepisy
prawa tak stanowią - współdecydującym.
2. Kolegium:
1) rozpatruje sprawy przedstawiane Zgromadzeniu Ogólnemu,
2) rozpatruje sprawy przedstawione mu przez Prezesa Sądu do wypowiedzenia się, a
także przedstawia sprawy Prezesowi z własnej inicjatywy,
3) wyraża zgodę na wydanie przez Prezesa Sądu aktów, o których mowa w art. 7 pkt
1 i 2.
3. Kolegium wybiera ze swego grona zastępcę przewodniczącego Kolegium.
4. Do podejmowania uchwał przez Kolegium stosuje się odpowiednio art. 10 ust. 5.
Art. 12. [ Powołanie na stanowisko sędziego Sądu ]
1. Na stanowisko sędziego Sądu może być powołany ten, kto:
1) posiada obywatelstwo polskie i korzysta w pełni z praw cywilnych i
obywatelskich,
2) jest nieskazitelnego charakteru,
3) ukończył wyższe studia prawnicze i uzyskał tytuł magistra prawa,
4) ukończył 35 lat życia,
5) pozostawał co najmniej przez dziesięć lat na stanowisku sędziego bądź
prokuratora albo przynajmniej przez dziesięć lat wykonywał zawód adwokata,
notariusza albo radcy prawnego lub w instytucjach publicznych pozostawał na
stanowiskach związanych ze stosowaniem lub tworzeniem prawa administracyjnego,
6) wykazuje się wysokim poziomem wiedzy w dziedzinie administracji publicznej
oraz prawa administracyjnego i innych dziedzin prawa związanych z działaniem
organów administracji publicznej.
2. Wymaganie, o którym mowa w ust. 1 pkt 5, nie dotyczy osób z tytułem naukowym
profesora oraz ze stopniem naukowym doktora habilitowanego nauk prawnych.
3. W wyjątkowych przypadkach Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej na wniosek
Krajowej Rady Sądownictwa może powołać kandydata na stanowisko sędziego mimo
krótszych, niż określone w ust. 1 pkt 5, okresów pozostawania na stanowiskach
wymienionych w tym przepisie lub wykonywania zawodu adwokata, notariusza albo
radcy prawnego.
4. Osoby, o których mowa w ust. 2, mogą być zatrudniane na podstawie powołania
na stanowisku sędziego również w niepełnym wymiarze czasu pracy.
Art. 12a. (utracił moc).
Art. 12b. [ Oświadczenie o stanie majątkowym ]
1. Sędziowie są obowiązani do złożenia oświadczenia o swoim stanie majątkowym.
Oświadczenie o stanie majątkowym dotyczy majątku odrębnego oraz objętego
małżeńską wspólnością majątkową. Oświadczenie to powinno zawierać w
szczególności informacje o posiadanych zasobach pieniężnych, nieruchomościach,
udziałach i akcjach w spółkach prawa handlowego, a ponadto o nabytym przez tę
osobę albo jej małżonka od Skarbu Państwa, innej państwowej osoby prawnej, gminy
lub związku międzygminnego mieniu, które podlegało zbyciu w drodze przetargu.
Oświadczenie to powinno również zawierać dane dotyczące prowadzenia działalności
gospodarczej oraz pełnienia funkcji w spółkach prawa handlowego lub
spółdzielniach, z wyjątkiem funkcji w radzie nadzorczej spółdzielni
mieszkaniowej.
2. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 1, sędziowie składają Prezesowi Sądu.
3. Analizy danych zawartych w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 1 i 2, dokonuje
Kolegium Sądu.
4. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 1, składa się przed objęciem stanowiska, a
następnie co roku do dnia 31 marca, według stanu na dzień 31 grudnia roku
poprzedniego, a także w dniu opuszczenia stanowiska sędziego.
5. Informacje zawarte w oświadczeniu o stanie majątkowym stanowią tajemnicę
służbową, chyba że sędzia, który złożył oświadczenie, wyraził pisemną zgodę na
ich ujawnienie. W szczególnie uzasadnionych przypadkach podmiot uprawniony,
zgodnie z ust. 2, do odebrania oświadczenia może je ujawnić pomimo braku zgody
składającego oświadczenie. Oświadczenie przechowuje się przez 6 lat.
Art. 12c. [ Formularz oświadczenia ]
Do złożenia oświadczenia, o którym mowa w art. 12b ust. 1, stosuje się
odpowiednio formularz, określony przepisami wydanymi na podstawie art. 11 ustawy
z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej
przez osoby pełniące funkcje publiczne (Dz. U. Nr 106, poz. 679), dotyczącymi
oświadczenia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 tejże ustawy.
Art. 12d. [ Sąd dyscyplinarny ]
1. Sądem dyscyplinarnym w sprawach sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego
jest Naczelny Sąd Administracyjny, który orzeka:
1) w pierwszej instancji — w składzie trzech sędziów Naczelnego Sądu
Administracyjnego,
2) w drugiej instancji — w składzie siedmiu sędziów Naczelnego Sądu
Administracyjnego.
2. Do orzekania w sądzie dyscyplinarnym uprawnieni są wszyscy sędziowie
Naczelnego Sądu Administracyjnego, z wyjątkiem Prezesa i wiceprezesów Naczelnego
Sądu Administracyjnego oraz Rzecznika Dyscyplinarnego Naczelnego Sądu
Administracyjnego i jego zastępcy.
3. Skład sądu dyscyplinarnego wyznacza Kolegium Sądu w drodze losowania, z listy
sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego; składowi orzekającemu przewodniczy
sędzia najstarszy służbą.
4. Rzecznika Dyscyplinarnego i jego zastępców, spośród sędziów Naczelnego Sądu
Administracyjnego, wybiera Kolegium Sądu na okres 4 lat.
Art. 12e. [ Stan spoczynku ]
1. Sędzia Naczelnego Sądu Administracyjnego przechodzi w stan spoczynku z dniem
ukończenia siedemdziesiątego roku życia.
2. Sędzia, o którym mowa w ust. 1, może przejść w stan spoczynku, na swój
wniosek, po ukończeniu sześćdziesiątego piątego roku życia.
Art. 13. [ Pracownicy administracyjni, pomocniczy i obsługi ]
W Sądzie są zatrudniani pracownicy administracyjni, pomocniczy i obsługi.
Art. 14. [ Informacja o działalności Sądu ]
O działalności Sądu i sprawach wynikających z tej działalności Prezes Sądu
informuje Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej i Krajową Radę Sądownictwa. O
problemach związanych z funkcjonowaniem organów administracji publicznej, a
wiadomych Sądowi z rozpatrywanych spraw, Prezes Sądu informuje Prezesa Rady
Ministrów.
Art. 15. [ Stosowanie przepisów odrębnych ]
W sprawach nie uregulowanych w niniejszej ustawie do Sądu, sędziów i innych jego
pracowników stosuje się odpowiednio przepisy o Sądzie Najwyższym i przepisy o
ustroju sądów powszechnych, jednakże w sprawach wynagrodzeń stosuje się
odpowiednio przepisy dotyczące Sądu Najwyższego; uprawnienia Pierwszego Prezesa
Sądu Najwyższego i Ministra Sprawiedliwości przysługują odpowiednio Prezesowi
Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Rozdział 2 - Właściwość i zakres działania Sądu
Art. 16. [ Właściwość rzeczowa ]
1. Sąd orzeka w sprawach skarg na:
1) decyzje administracyjne,
2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy
zażalenie albo kończące postępowanie, a także rozstrzygające sprawę co do
istoty,
3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które
służy zażalenie,
4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji
publicznej dotyczące przyznania, stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub
obowiązku wynikających z przepisów prawa,
5) uchwały organów jednostek samorządu terytorialnego oraz akty organów
administracji rządowej stanowiących przepisy prawa miejscowego,
6) uchwały organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż
określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej,
7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego.
2. Sąd orzeka także w sprawach, w których przepisy ustaw szczególnych przewidują
sądową kontrolę, i stosuje środki określone w tych przepisach.
Art. 17. [ Skargi na bezczynność organów ]
Sąd rozpoznaje skargi na bezczynność organów w przypadkach określonych w art. 16
ust. 1 pkt 1-4.
Art. 18. [ Rozstrzyganie sporów kompetencyjnych ]
1. Sąd rozstrzyga, w przypadkach określonych w Kodeksie postępowania
administracyjnego oraz w Ordynacji podatkowej, spory o właściwość między
organami jednostek samorządu terytorialnego oraz między organami tych jednostek
a organami administracji rządowej, a także - między samorządowymi kolegiami
odwoławczymi.
2. Sąd udziela odpowiedzi na pytania prawne przedstawiane do rozstrzygnięcia
przez samorządowe kolegia odwoławcze.
Art. 19. [ Wyłączenie właściwości Sądu ]
Sąd nie jest właściwy w sprawach:
1) należących do właściwości innych sądów,
2) wynikających z nadrzędności i podległości organizacyjnej w stosunkach
pomiędzy organami administracji publicznej oraz wynikających z podległości
służbowej pomiędzy przełożonymi i podwładnymi w urzędach tych organów, a także w
jednostkach wojskowych,
3) dyscyplinarnych, chyba że ustawa stanowi inaczej,
3a) (utracił moc),
4) odmowy mianowania na stanowiska lub powołania do pełnienia funkcji w organach
administracji publicznej, chyba że obowiązek mianowania lub powołania wynika z
przepisów prawa,
5) wiz i zezwoleń na przekroczenie przez cudzoziemca granicy państwa oraz zgód
na ich wydanie, zezwoleń na zamieszkanie na czas oznaczony, azylu i wydalania z
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z wyjątkiem przypadków dotyczących
cudzoziemców przebywających legalnie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
6) (skreślony),
7) przyznawania lub odmowy przyznania środków finansowych przeznaczonych w
budżecie państwa na naukę.
Art. 20. [ Skarga na działanie lub bezczynność organu ]
1. Sąd jest właściwy w sprawach określonych w art. 16 i 17, gdy skargę wniesiono
na działanie lub bezczynność organu będącego organem administracji publicznej w
rozumieniu ust. 2.
2. Organami administracji publicznej w rozumieniu niniejszej ustawy są naczelne
i centralne organy administracji państwowej, terenowe organy administracji
rządowej, organy jednostek samorządu terytorialnego oraz inne organy w zakresie,
w jakim zostały powołane z mocy prawa do załatwiania spraw z zakresu
administracji publicznej.
3. Ilekroć w niniejszej ustawie jest mowa o decyzjach, postanowieniach, innych
aktach lub czynnościach oraz o sprawach z zakresu administracji publicznej,
należy przez to rozumieć wszelkie akty, czynności, działania i sprawy załatwiane
przez organy wymienione w ust. 2, które nie mają charakteru cywilnoprawnego.
Art. 21. [ Kontrola zgodności z prawem ]
Sąd sprawuje w zakresie swojej właściwości kontrolę pod względem zgodności z
prawem, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej.
Art. 22. [ Konsekwencje uwzględnienia skargi na decyzję lub postanowienie ]
1. Sąd uwzględniając skargę na decyzję lub postanowienie:
1) uchyla decyzję lub postanowienie w całości albo w części,
2) stwierdza nieważność decyzji lub postanowienia,
3) stwierdza niezgodność z prawem decyzji lub postanowienia.
2. Decyzja lub postanowienie podlega uchyleniu, jeżeli Sąd stwierdzi:
1) naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy,
2) naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania
administracyjnego,
3) inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło mieć ono istotny wpływ
na wynik sprawy.
3. Sąd stwierdza nieważność decyzji lub postanowienia, jeżeli zachodzą przyczyny
określone w art. 156 Kodeksu postępowania administracyjnego lub w innych
przepisach.
4. W sprawach skarg na decyzje i postanowienia wydane w innym postępowaniu, niż
uregulowane w Kodeksie postępowania administracyjnego i w przepisach o
postępowaniu egzekucyjnym w administracji, przepisy ust. 1-3 stosuje się z
uwzględnieniem przepisów regulujących postępowanie, w którym wydano zaskarżoną
decyzję lub postanowienie.
Art. 23. [ Konsekwencje uwzględnienia skargi na akt lub czynność ]
Sąd uwzględniając skargę na akt lub czynność, o których mowa w art. 16 ust. 1
pkt 4, orzeka o istnieniu lub nieistnieniu obowiązku lub uprawnienia i
stwierdzając niezgodność aktu lub czynności z prawem uchyla zaskarżony akt lub
stwierdza bezskuteczność czynności.
Art. 24. [ Konsekwencje uwzględnienia skargi na uchwałę organów samorządowych ]
1. Sąd uwzględniając skargę na uchwałę organu jednostki samorządu terytorialnego
albo związku jednostek samorządu terytorialnego lub na inny akt prawa
miejscowego, stwierdza nieważność tej uchwały lub aktu w całości lub w części.
2. Sąd uwzględniając skargę organu jednostki samorządu terytorialnego na akt
nadzoru uchyla ten akt.
3. Rozstrzygnięcia w sprawach indywidualnych, wydane na podstawie uchwały lub
aktu, o których mowa w ust. 1, podlegają wzruszeniu w trybie określonym w
postępowaniu administracyjnym albo w postępowaniu szczególnym.
Art. 25. [ Konsekwencje uwzględnienia wniosku strony ]
Sąd uwzględniając wniosek strony w sprawach, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt
4, wydaje wyrok przyznający, stwierdzający albo uznający uprawnienie lub
obowiązek, wynikające z przepisów prawa.
Art. 26. [ Konsekwencje uwzględnienia skargi strony ]
Sąd uwzględniając skargę na bezczynność organów w sprawach określonych w art. 16
ust. 1 pkt 1-4 zobowiązuje organ do wydania aktu lub dokonania czynności bądź
przyznania, stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z
przepisów prawa.
Art. 27. [ Oddalenie lub odrzucenie skargi ]
1. W razie nieuwzględnienia skargi Sąd skargę oddala.
2. Sąd odrzuca skargę wniesioną po upływie terminu do jej wniesienia,
niedopuszczalną z innych przyczyn, a także gdy nie uzupełniono w wyznaczonym
terminie braków skargi.
Art. 28. [ Forma rozstrzygnięcia sporów kompetencyjnych ]
Spory kompetencyjne, o których mowa w art. 18 ust. 1, Sąd rozstrzyga
postanowieniem przez wskazanie organu właściwego do rozpoznania sprawy.
Art. 29. [ Usunięcie naruszenia prawa ]
Sąd może podjąć przewidziane ustawą środki w celu usunięcia naruszenia prawa w
stosunku do aktów lub czynności wydanych lub podjętych we wszystkich
postępowaniach prowadzonych w granicach danej sprawy, jeżeli jest to niezbędne
dla końcowego jej załatwienia.
Art. 30. [ Związanie oceną prawną ]
Ocena prawna wyrażona w orzeczeniu Sądu wiąże w sprawie ten Sąd oraz organ,
którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia.
Art. 31. [ Orzeczenie o ukaraniu grzywną ]
1. W razie stwierdzenia, że organ, którego działania lub bezczynności dotyczy
orzeczenie Sądu, nie wykonał w całości lub w części tego orzeczenia, Sąd może
orzec o wymierzeniu temu organowi grzywny. Orzeczenie Sądu o ukaraniu grzywną
podlega wykonaniu w drodze egzekucji sądowej bez opatrywania go klauzulą
wykonalności.
2. Sąd, w przypadku, o którym mowa w ust. 1, może ponadto orzec o istnieniu lub
nieistnieniu uprawnienia lub obowiązku, jeżeli pozwala na to charakter sprawy
oraz niesporne okoliczności jej stanu faktycznego i prawnego.
3. Sąd stosuje przepisy ust. 1 lub 2 w przypadku uwzględnienia skargi wniesionej
przez uprawniony podmiot, który uprzednio zwrócił się do właściwego organu z
pisemnym wezwaniem do wykonania orzeczenia Sądu.
4. Osobie, która poniosła szkodę wskutek niewykonania orzeczenia Sądu, służy
roszczenie o odszkodowanie na zasadach określonych w Kodeksie cywilnym, z
wyłączeniem art. 418 tego kodeksu.
5. Odszkodowanie, o którym mowa w ust. 4, przysługuje od organu, który nie
wykonał orzeczenia Sądu. Organ ten orzeka o odszkodowaniu przez wydanie decyzji
w terminie 3 miesięcy od dnia wniesienia wniosku o odszkodowanie; strona, która
w tym terminie nie otrzymała decyzji lub jest niezadowolona z przyznanego jej
odszkodowania, może wnieść powództwo do sądu powszechnego w terminie 30 dni od
dnia pozostawania organu w zwłoce lub doręczenia jej decyzji w tej sprawie.
6. Grzywnę, o której mowa w ust. 1, wymierza się do wysokości dziesięciokrotnego
przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw za ostatni
miesiąc kwartału poprzedzającego dzień wydania orzeczenia o ukaraniu grzywną,
ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie odrębnych
przepisów.
Art. 32. [ Informacja o istotnym naruszeniu prawa ]
1. O stwierdzonych w toku rozpoznawania spraw istotnych naruszeniach prawa lub
okolicznościach mających wpływ na ich powstanie oraz o przypadkach niewykonania
orzeczeń Sądu, Prezes Sądu lub skład orzekający informuje właściwe organy lub
ich organy zwierzchnie w formie wystąpienia.
2. Organ, który otrzymał wystąpienie, obowiązany jest je rozpatrzyć i powiadomić
w terminie 30 dni Sąd o zajętym stanowisku.
Rozdział 3 - Postępowanie przed Sądem
Art. 33. [ Wszczęcie postępowania ]
1. Sąd wszczyna postępowanie na podstawie skargi wniesionej przez uprawniony
podmiot.
2. Uprawnionym do wniesienia skargi jest każdy, kto ma w tym interes prawny,
prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich oraz organizacja społeczna w zakresie
jej statutowej działalności, w sprawach dotyczących interesów prawnych innych
osób.
3. Uprawnionym do wniesienia skargi jest również organ nadzorujący na podstawie
art. 31 ust. 3 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. o warunkach dopuszczalności i
nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców (Dz.U. Nr 60, poz. 704).
Art. 34. [ Dopuszczalność wniesienia skargi ]
1. Skargę można wnieść po wyczerpaniu środków odwoławczych, jeżeli służyły one
skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę
wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich.
2. Przez wyczerpanie środków odwoławczych należy rozumieć sytuację, w której
stronie nie przysługuje żaden środek odwoławczy przewidziany w ustawie.
3. Jeżeli ustawa nie przewiduje środków odwoławczych w sprawie będącej
przedmiotem skargi, należy przed wniesieniem jej do Sądu zwrócić się do
właściwego organu z wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa. Skarga może być
wniesiona po upływie 30 dni od dnia doręczenia wezwania.
Art. 35. [ Termin i sposób wniesienia skargi ]
1. Skargę wnosi się bezpośrednio do Sądu w terminie 30 dni od dnia doręczenia
skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie, a w innych przypadkach w terminie 30 dni
od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o podjęciu
aktu lub innej czynności organu uzasadniającej wniesienie skargi.
2. Prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich mogą wnieść skargę w terminie 6
miesięcy od dnia doręczenia stronie rozstrzygnięcia w sprawie indywidualnej, a w
pozostałych przypadkach w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie aktu lub
podjęcia innej czynności uzasadniającej wniesienie skargi.
2a. Prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich mogą wnieść skargę na akt lub
uchwałę stanowiące przepisy prawa miejscowego także po upływie terminu, o którym
mowa w ust. 2.
3. Sąd z ważnych powodów przywróci na wniosek strony termin do wniesienia
skargi.
4. Nie można wnieść skargi do Sądu, jeżeli toczy się postępowanie w celu zmiany,
uchylenia lub stwierdzenia nieważności aktu albo innej czynności.
Art. 36. [ Wpis od skargi ]
1. Od skargi pobiera się wpis.
2.Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wysokość oraz zasady
pobierania wpisu.
3.W sprawach skarg stosuje się odpowiednio przepisy o kosztach sądowych w
sprawach cywilnych.
Art. 37. [ Treść skargi ]
Skarga powinna zawierać:
1) oznaczenie skarżącego, jego miejsca zamieszkania lub siedziby,
2) wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności,
3) oznaczenie organu, którego działania lub bezczynności skarga dotyczy,
4) określenie naruszenia prawa bądź interesu prawnego,
5) podpis osoby wnoszącej skargę, a w przypadku wniesienia jej przez
pełnomocnika - jego podpis z załączeniem do skargi pełnomocnictwa.
Art. 38. [ Uwzględnienie skargi przez organ, którego działanie lub bezczynność
zaskarżono ]
1. Po otrzymaniu skargi Sąd przesyła jej odpis organowi, którego działanie lub
bezczynność zaskarżono, i zobowiązuje go do udzielenia odpowiedzi na skargę w
terminie 30 dni od dnia doręczenia odpisu skargi oraz do nadesłania w tym
terminie akt sprawy.
2. Organ, którego działanie lub bezczynność zaskarżono, może uwzględnić skargę w
całości do dnia wyznaczenia przez Sąd terminu rozprawy.
Art. 39. [ Konsekwencje nienadesłania w terminie odpowiedzi na skargę i akt
sprawy ]
1. W razie nienadesłania przez organ odpowiedzi na skargę i akt sprawy w
terminie określonym w art. 38 ust. 1, Sąd może orzec w sprawie na podstawie
stanu faktycznego i prawnego przedstawionego w skardze, gdy nie budzi on
uzasadnionych wątpliwości w świetle ustaleń poczynionych przez Sąd w toku
rozpoznania sprawy.
2. Od orzeczenia wydanego w przypadku, o którym mowa w ust. 1, strona przeciwna
może wnieść do Sądu sprzeciw w terminie 14 dni od daty doręczenia orzeczenia,
jeżeli jednocześnie doręczy odpowiedź na skargę wraz z aktami sprawy.
3. Do rozpoznania sprzeciwu stosuje się odpowiednio przepis art. 47 ust. 4.
Art. 40. [ Wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności ]
1. Wniesienie skargi do Sądu nie wstrzymuje wykonania aktu lub zawieszenia
czynności, jednakże Sąd może na wniosek strony lub z urzędu wydać postanowienie
o wstrzymaniu wykonania tego aktu lub zawieszeniu czynności, zwłaszcza jeżeli
zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia skarżącemu znacznej szkody lub
spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
2. Wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności następuje z mocy prawa,
jeżeli organ, który wydał akt bądź dokonał czynności, nie przedstawił Sądowi
odpowiedzi na skargę wraz z aktami sprawy w terminie, o którym mowa w art. 38
ust. 1.
Art. 41. [ Strona przeciwna skarżącego ]
1. W postępowaniu przed Sądem stroną przeciwną w stosunku do skarżącego jest
organ, którego działanie lub bezczynność jest przedmiotem skargi.
2. Osoby, których interesu prawnego dotyczy wynik postępowania sądowego, mogą
wziąć w nim udział na prawach strony.
Art. 42. [ Sposoby występowania przed Sądem ]
1. Osoby fizyczne mogą działać osobiście lub przez pełnomocników.
2. Osoby prawne i inne jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości
prawnej działają przez organy uprawnione do działania w ich imieniu lub przez
pełnomocników.
Art. 43. [ Udział prokuratora ]
1. Postępowanie przed Sądem toczy się z udziałem prokuratora, gdy prokurator
wniósł skargę albo gdy zgłosił swój udział w postępowaniu przed Sądem.
2. Nieobecność prokuratora na rozprawie nie wstrzymuje rozpoznania sprawy przez
Sąd.
Art. 44. [ Skład orzekający ]
Orzeczenia Sądu zapadają w składzie trzech sędziów, chyba że ustawa niniejsza
stanowi inaczej.
Art. 45. [ Obowiązki przewodniczącego wydziału lub prezesa ośrodka zamiejscowego
]
1. Przewodniczący wydziału, prezes ośrodka zamiejscowego lub wyznaczony sędzia:
1) zarządza skompletowanie akt niezbędnych do rozpoznania sprawy, a w razie
potrzeby także innych dowodów,
2) wyznacza skład sędziowski orzekający w sprawie,
3) zarządza doręczenie stronie przeciwnej odpisów skargi z załącznikami dla
przedstawienia odpowiedzi na skargę wraz z aktami sprawy, wyznaczając w tym celu
termin nie przekraczający 30 dni od dnia doręczenia odpisu skargi,
4) wyznacza termin posiedzenia niejawnego lub rozprawy, w którym sprawa ma być
rozpoznana,
5) zarządza zawiadomienie o rozprawie stron i innych osób, których udział w
rozprawie jest konieczny.
2. Zmiana składu orzekającego może nastąpić z uzasadnionych przyczyn w drodze
zarządzenia przewodniczącego wydziału, prezesa ośrodka zamiejscowego lub
wyznaczonego sędziego.
Art. 46. [ Cofnięcie skargi ]
1. Skarżący może cofnąć skargę. Cofnięcie skargi nie wiąże Sądu, chyba że
rozpatrzenie sprawy stało się bezprzedmiotowe lub wydanie orzeczenia stało się z
innych przyczyn zbędne.
2. W razie cofnięcia skargi i umorzenia przez Sąd postępowania przed rozprawą,
skarżącemu zwraca się wpis; w razie cofnięcia skargi na rozprawie - połowę
wpisu.
Art. 47. [ Rozpoznanie skargi ]
1. Sąd rozpoznaje skargę na rozprawie, jeżeli nie zachodzą okoliczności
uzasadniające rozpoznanie sprawy na posiedzeniu niejawnym.
2. Przewodniczący wydziału lub prezes ośrodka zamiejscowego może skierować
sprawę do rozpoznania na posiedzeniu niejawnym co do jej istoty, jeżeli w sposób
oczywisty decyzja jest dotknięta wadą, o której mowa w art. 156 § 1 pkt 1, 3 i 4
Kodeksu postępowania administracyjnego.
3. Uczestnik postępowania może zgłosić sprzeciw od wyroku wydanego na
posiedzeniu niejawnym w terminie 14 dni od daty doręczenia wyroku.
4. Wniesienie sprzeciwu w terminie określonym w ust. 3 powoduje rozpoznanie
sprawy na rozprawie. Sąd w orzeczeniu wydanym po rozpoznaniu sprzeciwu wydaje
wyrok utrzymujący w mocy w całości lub w części wyrok wydany na posiedzeniu
niejawnym albo uchyla go i wydaje wyrok rozstrzygający sprawę co do istoty bądź
też sprzeciw odrzuca i postępowanie umarza.
Art. 48. [ Zawiadomienie o rozprawie ]
1. O czasie i miejscu rozprawy zawiadamia się uczestników postępowania w
terminie umożliwiającym otrzymanie zawiadomienia na siedem dni przed rozprawą.
2. Sąd może uznać stawiennictwo uczestnika postępowania na rozprawie za
obowiązkowe.
Art. 49. [ Rozpoznanie sprawy przez skład siedmiu sędziów ]
1. Skład orzekający może wystąpić do Prezesa Sądu o rozpoznanie sprawy przez
skład siedmiu sędziów z uwagi na występujące w sprawie istotne wątpliwości
prawne.
2. Z przyczyn określonych w ust. 1 skład orzekający może wystąpić do Prezesa
Sądu o wyjaśnienie wątpliwości prawnych przez skład siedmiu sędziów, izbę lub
połączone izby. Wyjaśnienie wątpliwości następuje w drodze uchwały.
3. Prezes Sądu po otrzymaniu postanowienia Sądu w sprawie, o której mowa w ust.
1, wyznacza skład siedmiu sędziów, przewodniczącego składu oraz termin
rozpoznania sprawy.
4. Prezes Sądu po otrzymaniu postanowienia Sądu, o którym mowa w ust. 2,
przekazuje przedstawione wątpliwości prawne do wyjaśnienia przez skład siedmiu
sędziów, izbę lub połączone izby. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio.
5. Uchwała Sądu wyjaśniająca wątpliwość prawną wiąże w danej sprawie.
Art. 50. [ Rozpoznawanie pytań prawnych ]
Przy rozpoznawaniu pytań prawnych, o których mowa w art. 18 ust. 2, stosuje się
odpowiednio art. 49 ust. 4 i 5. Sąd rozpoznaje pytania prawne w składzie pięciu
sędziów.
Art. 51. [ Zakres swobody orzekania ]
Sąd nie jest związany granicami skargi. Sąd nie może jednak wydać orzeczenia na
niekorzyść skarżącego, chyba że stwierdzi naruszenie prawa skutkujące
stwierdzenie nieważności zaskarżonego aktu.
Art. 52. [ Podstawa orzekania ]
1. Sąd orzeka na podstawie akt sprawy, chyba że zachodzą okoliczności, o których
mowa w art. 39 ust. 1.
2. Sąd może z urzędu lub na wniosek uczestnika postępowania przeprowadzić dowody
uzupełniające z dokumentów, jeżeli jest to niezbędne do wyjaśnienia istotnych
wątpliwości i nie spowoduje nadmiernego przedłużenia postępowania w sprawie; w
przeciwnym razie uchyli zaskarżony akt lub czynność i zwróci akta organowi,
którego działanie zostało zaskarżone, wskazując w uzasadnieniu orzeczenia zakres
postępowania dowodowego, które organ ten ma uzupełnić.
Art. 53. [ Orzeczenia ]
1. Sąd rozstrzyga sprawy wyrokiem lub postanowieniem.
2. Wyrok rozstrzyga sprawę co do stwierdzenia naruszenia prawa i skutków
prawnych tego naruszenia.
3. Postanowienie wydaje się w razie odrzucenia skargi, umorzenia postępowania na
posiedzeniu niejawnym lub na rozprawie oraz w celu rozstrzygnięcia innych
kwestii procesowych związanych ze sprawą, wynikających w toku postępowania
sądowego, oraz w innych przypadkach określonych w niniejszej ustawie.
Art. 54. [ Wydanie orzeczenia ]
1. Sąd wydaje orzeczenie po niejawnej naradzie sędziów bezpośrednio po
zamknięciu rozprawy lub zakończeniu posiedzenia; może też odroczyć ogłoszenie
orzeczenia do dwóch tygodni, podając uczestnikom postępowania termin i miejsce
jego ogłoszenia.
2. Jeżeli wyniki narady to uzasadniają, Sąd może otworzyć rozprawę na nowo,
wyznaczając termin nowej rozprawy.
3. Uzasadnienie orzeczenia sporządza się w terminie 30 dni od dnia ogłoszenia
sentencji orzeczenia.
4. Orzeczenie wraz z uzasadnieniem doręcza się uczestnikom postępowania.
Art. 55. [ Rozstrzygnięcie o kosztach postępowania ]
1. Orzeczenie powinno zawierać również rozstrzygnięcie w sprawie kosztów
postępowania. W orzeczeniu uwzględniającym skargę Sąd orzeknie zwrot kosztów na
rzecz skarżącego od organu, który wydał zaskarżony akt lub podjął zaskarżoną
czynność albo dopuścił się bezczynności.
2. Sąd może w uzasadnionych przypadkach zasądzić od organu tylko część kosztów,
jeżeli skarga została uwzględniona w części niewspółmiernej w stosunku do
wartości przedmiotu sporu ustalonej w celu pobrania wpisu.
3. Sąd może określić wysokość kosztów zastępstwa uczestnika postępowania
reprezentowanego przez adwokata lub radcę prawnego w zależności od charakteru
sprawy i wkładu pełnomocnika w przyczynienie się do jej wyjaśnienia i
rozstrzygnięcia.
4. W sprawach skarg na działania lub bezczynność Urzędu Patentowego
Rzeczypospolitej Polskiej ust. 3 stosuje się odpowiednio do uczestnika
postępowania reprezentowanego przez rzecznika patentowego.
Art. 56. [ Konsekwencje uchylania się organu od zastosowania się do orzeczenia
sądowego ]
1. W razie uchylania się organu od zastosowania się do orzeczenia sądowego, Sąd
na wniosek uczestnika postępowania podejmie, w zależności od charakteru sprawy i
uchybienia organu, środki przewidziane w art. 31.
2. Środek, o którym mowa w art. 31 ust. 1, Sąd podejmuje na posiedzeniu
niejawnym w formie postanowienia.
Art. 57. [ Prawomocność orzeczeń, sprzeciw i rewizja nadzwyczajna ]
1. Orzeczenia Sądu są prawomocne, z wyjątkiem orzeczeń, od których wniesiono
sprzeciw na podstawie art. 39 ust. 2 i art. 47 ust. 3.
2. Minister Sprawiedliwości, Prokurator Generalny, Pierwszy Prezes Sądu
Najwyższego, Prezes Naczelnego Sądu Administracyjnego, Rzecznik Praw
Obywatelskich, w sprawach z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych —
minister właściwy do spraw pracy i zabezpieczenia społecznego, a w sprawach z
zakresu prawa własności przemysłowej — Prezes Urzędu Patentowego
Rzeczypospolitej Polskiej mogą wnieść od orzeczenia Sądu rewizję nadzwyczajną do
Sądu Najwyższego, jeżeli orzeczenie rażąco narusza prawo lub interes
Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 58. [ Wznowienie postępowania ]
W sprawie zakończonej prawomocnym orzeczeniem Sądu może być wznowione
postępowanie na wniosek uczestnika postępowania lub z urzędu. Wniosek o
wznowienie postępowania rozpoznaje Sąd w innym składzie.
Art. 59. [ Stosowanie przepisów K.p.a. ]
W sprawach nie unormowanych w niniejszej ustawie do postępowania przed Sądem
stosuje się odpowiednio art. 7-9, 11-14 § 1, 29-32, 39-49, 57-60, 73, 74 § 1,
75-85, 97, 98, 101 § 1 i 2, 103 i 146 Kodeksu postępowania administracyjnego, a
w pozostałym zakresie stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania
cywilnego.
Art. 60. [ Uprawnienie do odszkodowania ]
W przypadku gdy Sąd w orzeczeniu:
1) uchyli zaskarżoną decyzję, a organ rozpatrując sprawę ponownie umorzy
postępowanie,
2) stwierdzi nieważność aktu albo ustali przeszkodę prawną uniemożliwiającą
stwierdzenie nieważności aktu,
stronie, która poniosła szkodę, służy odszkodowanie od organu, który wydał
decyzję. Art. 160 Kodeksu postępowania administracyjnego stosuje się
odpowiednio.
Rozdział 4 - Zmiany w przepisach obowiązujących oraz przepisy przejściowe i końcowe
Art. 61. [ Kodeks postępowania administracyjnego ]
W ustawie z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U.
z 1980 r. Nr 9, poz. 26 i Nr 27, poz. 111, z 1982 r. Nr 7, poz. 55 i Nr 45, poz.
289, z 1983 r. Nr 41, poz. 185, z 1984 r. Nr 34, poz. 183, z 1986 r. Nr 47, poz.
228, z 1987 r. Nr 21, poz. 123 i Nr 33, poz. 186, z 1989 r. Nr 20, poz. 107, z
1990 r. Nr 34, poz. 201, z 1991 r. Nr 100, poz. 442 i Nr 119, poz. 513, z 1994
r. Nr 122, poz. 593 i z 1995 r. Nr 1, poz. 1) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 22 po § 2 dodaje się § 3 w brzmieniu:
„§ 3. Z wnioskiem o rozpatrzenie sporu, o którym mowa w § 2, może wystąpić:
1) organ samorządu terytorialnego lub terenowy organ administracji rządowej -
gdy uznają się równocześnie za właściwe do załatwienia sprawy (spór pozytywny),
2) strona - gdy w sprawie za niewłaściwy uznaje się zarówno organ samorządu
terytorialnego, jak i terenowy organ administracji rządowej (spór negatywny),
3) minister właściwy do spraw administracji,
4) Minister Sprawiedliwości, Prokurator Generalny.” ;
2) art. 126 otrzymuje brzmienie:
„Art. 126. Do postanowień stosuje się odpowiednio przepisy art. 107 § 2-5 oraz
art. 109-113, a do postanowień, od których przysługuje zażalenie - również art.
145-152 oraz art. 156-159, z tym że zamiast decyzji, o której mowa w art. 149 §
3, 151 § 1, 157 § 1 i 158, wydaje się postanowienie.” ;
3) skreśla się dział VI.
Art. 62. [ Ustawa o samorządzie terytorialnym ]
W ustawie z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym (Dz.U. Nr 16, poz.
95, Nr 32, poz. 191, Nr 34, poz. 199, Nr 43, poz. 253 i Nr 89, poz. 518, z 1991
r. Nr 4, poz. 18 i Nr 110, poz. 473, z 1992 r. Nr 85, poz. 428, Nr 100, poz.
499, z 1993 r. Nr 17, poz. 78 oraz z 1994 r. Nr 122, poz. 593) w art. 101 dodaje
się ust. 2a w brzmieniu:
„2a. Skargę na uchwałę, o której mowa w ust. 1, można wnieść do sądu
administracyjnego w imieniu własnym lub reprezentując grupę mieszkańców gminy,
którzy na to wyrażą pisemną zgodę.”
Art. 63. [ Ustawa o terenowych organach rządowej administracji ogólnej ]
W ustawie z dnia 22 marca 1990 r. o terenowych organach rządowej administracji
ogólnej (Dz. U. Nr 21, poz. 123 i z 1991 r. Nr 75, poz. 328) wprowadza się
następujące zmiany:
1) po art. 25 dodaje się art. 25a w brzmieniu:
„Art.25a. 1. Każdy, czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone
przepisem prawa miejscowego, może - po bezskutecznym wezwaniu organu, który
wydał przepis, lub organu upoważnionego do uchylenia przepisu w trybie nadzoru -
zaskarżyć przepis do sądu administracyjnego.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli w sprawie orzekał już sąd
administracyjny i skargę oddalił.
3. W sprawie wezwania do usunięcia naruszenia stosuje się przepisy o terminach
załatwiania spraw w postępowaniu administracyjnym.
4. Nie stwierdza się nieważności przepisu prawa miejscowego, jeżeli:
1) przepis ten utracił moc przed wydaniem wyroku przez Sąd,
2) skargę wniesiono po upływie roku od daty ogłoszenia przepisu w wojewódzkim
dzienniku urzędowym,
3) naruszenie interesu prawnego lub uprawnienia nie było istotne.
5. Przepisy ust. 1-4 stosuje się odpowiednio do przepisów powszechnie
obowiązujących, wydawanych przez terenowe organy administracji, o których mowa w
art. 1 pkt 2.” ;
2) w art. 26 w ust. 2 dodaje się pkt 5 w brzmieniu:
„5) wyroki sądu administracyjnego uwzględniające skargi na akty prawa
miejscowego.”
Art. 64. [ Ustawa o samorządowych kolegiach odwoławczych ]
W ustawie z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych
(Dz.U. Nr 122, poz. 593) w art. 21 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Kontrolę orzecznictwa kolegiów sprawuje sąd administracyjny na zasadach i w
trybie określonych przepisami ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym.”
Art. 65. [ Ustalenie terminu podjęcia działalności izb Sądu ]
Prezes Sądu ustali termin, nie dłuższy niż 6 miesięcy od dnia wejścia w życie
niniejszej ustawy, w którym podejmą działalność izby Sądu.
Art. 66. [ Ośrodki zamiejscowe Sądu ]
Dotychczasowe ośrodki zamiejscowe Sądu stają się z dniem wejścia w życie ustawy
ośrodkami zamiejscowymi Sądu w rozumieniu niniejszej ustawy.
Art. 67. [ Przepisy uchylone ]
W zakresie uregulowanym niniejszą ustawą traci moc ustawa z dnia 31 stycznia
1980 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym oraz o zmianie ustawy - Kodeks
postępowania administracyjnego (Dz.U. Nr 4, poz. 8, Nr 19, poz. 68 i Nr 27, poz.
111, z 1989 r. Nr 73, poz. 436, z 1990 r. Nr 53, poz. 306 oraz z 1994 r. Nr 122,
poz. 593).
Art. 68. [ Dotychczasowe przepisy ]
Sprawy, w których skargi zostały wniesione do Sądu przed dniem wejścia w życie
niniejszej ustawy, podlegają rozpoznaniu według przepisów dotychczasowych.
Art. 69. [ Wejście w życie ]
Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia.
|
